หมอร้ายคลั่งรัก 4

ตอนที่ 4

“เชี้ยเสือ อิต้ามึงดึงอิอิงแบบนั้นวันนี้ก็ไม่ได้แดกข้าวกันพอดี” เออใช่กีต้าร์ช่วยกูด้วย กีต้าร์เป็นผู้ชายอีกคนในกลุ่มฉัน ทั้งเสือและกีต้าร์หล่อเกาหลีทั้งคู่ สาวๆ นี่กรี๊ดกันเพียบ FC เยอะมากนะคงหลงว่าเจ้าชายลงมาจุติ แต่บอกเลยทุกคนคิดผิดมากเพราะมันทั้งคู่เนี่ยเสือร้ายตัวพ่อเลยแหละ หล่อ เลว ครบค่ะ ฟันผู้หญิงไปทั่วแต่มันได้แบบเงียบๆ นิ่งๆ ไม่เคยเป็นข่าวให้ใครรู้เลยมีแต่เพื่อนในกลุ่ม 5 คนเท่านั้นที่รู้ความเลวของพวกมัน

แต่เอ๊ะกลุ่มฉันมี 5 คน ตอนนี้มี 4 คน ไปไหนอีก 1 คนใช่ๆ หนูแจงหายไปไหนเพื่อนฉันหายใครก็ได้ช่วยหาหน่อย

หนูแจงกับพีต้าเป็นสาวสวยสาวมั่น นักช้อป นักดื่ม แถมเรียนโคตรเก่ง เสือกับกีต้าร์ เสือตัวพ่อลื่นยิ่งกว่าปลาไหลชุบบ่อน้ำมัน แต่แปลกที่อิงชาผู้เฉยชาไม่ค่อยจะมีความคิดอะไรกับใครเขา เน้นยิ้มอย่างเดียวค่ะแถมหน้าตาบอกเลยว่าเอ๋อมากดันหลงเข้ามาอยู่กลุ่มนี้ได้ยังไงก็ไม่รู้แถมสนิทกัน รักกันมากด้วยนะ พวกเราคบกันมาเกือบจะ 4 ปีแล้วเรียกว่ามองตาก็รู้ใจกันแล้วว่าคิดอะไรอยู่ พวกเราจะคุยสุภาพกับคนอื่นแต่กับพวกเราเองอย่างกับยกสวนสัตว์มาทั้งป่า

“อิแจงไปหาอาจารย์เอาใบฝึกงานให้พวกเรา ทีนี้ลุกได้ยังกูหิวมึงสงสัยมากจริงกูหิวมากเดี๋ยวก็แดกหัวมึงเลยอิอิง” เห็นมั้ยแค่มองตาพีต้าก็รู้แล้วว่าฉันคิดอะไร เพิ่มเติมได้มั้ยว่าพีต้ามันโคตรขี้บ่นเลยแม่ฉันยังไม่บ่นเท่ามันเลยเถอะ

“เอ้ากินซะอิอิง กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ” ไอเสือเป็นคนไปซื้อข้าวให้ฉันแถมด้วยการลูบหัวเหมือนพ่อลูกหัวลูกอะ

“เชี้ยเสือกูโตเต็มที่แล้วโว้ย” ฉันหันขวับไปด่ามัน

“อ้าวกูนึกว่ามึงยังไม่โตเต็มวัย” นั่นคือปากเจ้าชายแห่งสาขาการตลาดค่ะทุกคนบอกเลยในปากมันมีหมาอยู่หลายสิบฝูง

“มึงจะแกล้งอิงชากูทำไม อะอิงกินนี่ดีกว่าจะได้สูงๆ” กีต้าร์ยื่นกล่องนมกล่องใหญ่มาวางไว้ข้างหน้าฉัน

“เชี้ยต้าร์เจ็บกว่าไอเสืออีก” ฉันหันไปมองค้อนใส่พวกมันทั้งสองคน ถามว่าโกรธมั้ยไม่ค่ะชินแล้วเรื่องปกติพวกมันแกล้งฉันแบบนี้มา 3 ปีกว่าแล้ว แต่อย่าให้พวกมึงพลาดนะอยากจะบอกว่ากูจำไว้ทุกดอกนะคะ

“พอๆ เลยทั้งสามคน เอานี่ใบขอฝึกงาน” หนูแจงแจกกระดาษให้กับทุกคนคนละแผ่นเป็นแผ่นกระดาษที่สำคัญกับชีวิตพวกเรามาก นี่ฉันจะฝึกงานแล้วหรอเนี่ยเวลาก็ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ

“พวกเราจะไปฝึกที่ไหนกันดีวะ บริษัทมึงได้มั้ยเสือใกล้หออิอิงมันด้วย” พีต้าถามเองสรุปเองค่ะ แต่ฉันก็เห็นด้วยนะไม่มีที่ไหนเหมาะเท่าบริษัทพ่อไอเสืออีกแล้ว

“ได้ดิพวกมึงเขียนมาเลยเดี๋ยวกูเอาไปให้พ่อเอง” เสือรีบรับเลยแหละครอบครัวมันเป็นบริษัทผลิตซอฟแวร์รายใหญ่ของประเทศเลยนะ และที่สำคัญสำนักงานใหญ่อยู่ใกล้หอพักฉันด้วยเดินไปแค่ป้ายรถเมล์เดียวเอง

“หยุดความคิดพวกมึงเลยค่ะ ประภาศรีหาที่ฝึกงานไว้ให้พวกเราแล้ว พวกเรามีหน้าที่แค่กรอกๆ แล้วไปยื่นที่บริษัทตามในใบเลยค่ะ” หนูแจงพูดจบพวกฉัน 4 คนหน้าเหวอกันเลยสิ ชะตาชีวิตจะเป็นไงวะเนี่ย

“สัสทำไมไม่บอกแต่แรกวะ” กีต้าร์บ่นๆ แต่มือก็เปิดดูเอกสารในมือหาชื่อบริษัทที่ตัวเองต้องไปฝึกงาน

เห้อ ฉันนอนถอนหายใจแบบนี้มาจะครึ่งชั่วโมงแล้วหลังจากกลับมาถึงห้อง วันนี้วันหยุดอิงชาค่ะวันนี้ไม่ต้องไปทำงาน ปกติวันหยุดฉันจะมีความสุขมากได้มีเวลาซักผ้า เก็บกวาดเช็ดถูห้อง และนอนพักยาวๆ

แต่นี่ต้องมาปวดหัวคิดไม่ตกกับสถานที่ฝึกงานอยู่เนี่ย อาการจะไม่หนักขนาดนี้ถ้าที่ฝึกงานฉันจะไม่ใช่ที่บริษัทผลิตอะไหล่รถยนต์ยักษ์ใหญ่ขนาดนี้ ที่นั่นกับที่ร้านอาหารและหอพักฉันมันไกลอ้อมโลกมากเลยนะ และแถวนั้นรถโคตรติดเลยแล้วฉันจะทำงานยังไงเงินเก็บก็พอมีแต่มันไม่มากพอสำหรับ 3 เดือนที่ต้องฝึกงานนี่ โอ้ยประภาศรีอาฆาตแค้นอะไรกับอิอิงคนนี้ป่าววะเนี่ย

Options

not work with dark mode
Reset