World of Hidden Phoenixes 93.1

  ในอดีตที่ผ่านมา เมื่อไหร่ก็ตามที่จี่เฟิงหลี่มอบคำสั่งให้หลานปิง หลานปิงจะทำภารกิจให้เสร็จสมบูรณ์โดยไม่มีข้อบกพร่อง ดังนั้นจึงเป็นธรรมชาติที่ครั้งนี้ก็จะไม่มีข้อยกเว้นด้วยเช่นกัน ภายในช่วง 5 วันเขาได้เลือกผู้หญิงอย่างระมัดระวังจากในหมู่คนในหอนางโลมของเมืองหยู  หลานปิงรู้อย่างชัดเจนว่าจี่เฟิงหลี่ เกลียดผู้ชายที่ขาดความรับผิดชอบ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยพาผู้หญิงคนใดไหนเข้ามาในจวนของเขา ถ้าท่านเสนาจี่ ไม่ชอบใครสักคนเขาจะไม่ต้องการนาง แต่มาตรฐานของท่านเสนาจี่นั้นอยู่ในระดับที่สูงมากแม้แต่ผู้หญิงที่มีพรสวรรค์อันดับหนึ่งของเมืองหลวงอย่างเหวินว่าน และองค์หญิงสามหวงฝู่ เยียน ก็ไม่สามารถดึงดูดความสนใจของเขาได้

       ดังนั้นหลานปิง จึงมีความสนใจเป็นอย่างยิ่งในการเลือกผู้หญิงมาให้จี่เฟิงหลี่ แม้ว่าผู้หญิงที่เขาเลือกไม่ได้ถือว่างดงามพอที่จะทำลายแคว้นได้ แต่นางก็ยังคงมีความงามที่โดดเด่นเป็นอย่างมาก

       ความเงียบสงบในเวลากลางคืนก็เหมือนน้ำ ดวงจันทร์ที่โค้งเหมือนหัวคิ้วของหญิงสาว วางอยู่บนผืนผ้าใบสีดำของท้องฟ้ายามค่ำคืนพร้อมกับดวงดาวนับไม่ถ้วน เรืองแสงเหมือนดวงตาที่แจ่มชัดของความงามที่มีเสน่ห์

       ในห้องที่ได้รับการตกแต่งอย่างเรียบง่าย จี่เฟิงหลี่นั่งอยู่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ แล้วจู่ๆ นอกห้องหลานปิง ก็พูดขึ้น “ท่านเสนา คนมาถึงแล้ว ท่านต้องการจะดูหรือไม่ขอรับ? ”

       จี่เฟิงหลี่ เงยหน้าขึ้นมองและส่งเสียงเพื่อเป็นการรับรู้

       หลานปิงยิ้มขึ้นเมื่อรับรู้ ก่อนจะจากไปและทิ้งให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ข้างหลังเขาเดินเข้าไปในห้องพร้อมกับถือเครื่องดนตรีผีผา นางอยู่ในชุดปักสีเหลืองอ่อนที่ช่วยเสริมผิวอันอ่อนนุ่มของนาง ทำให้นางดูบอบบางและสง่างาม นางดูเหมือนจะเป็นคนสงบและมีหัวคิ้วที่งดงาม เป็นความงามที่หาได้ยากไม่น้อย

       ทันทีที่นางเดินเข้าไป นางก็ทำความเคารพจี่เฟิงหลี่ ก่อนจะพูดด้วยเสียงนุ่ม ๆขึ้น “ข้าน้อย อันรุ่ยคารวะท่านเสนา ท่านเสนาต้องการฟังเพลงหรือต้องการดูการเต้นรำหรือไม่เจ้าค่ะ”

       จี่เฟิงหลี่วางหนังสือลงไปบนโต๊ะ ก่อนจะค่อยๆยกถ้วยเหล้าเพื่อลิ้มรสของมัน ดวงตาที่ดำมืดของเขาหรี่ลงในขณะที่กวาดไปมองผู้หญิงคนนั้นและตอบขึ้น “ไม่จำเป็น” เขาวางถ้วยเหล้าลง ก่อนจะลุกขึ้นยืนและเดินไปที่เตียง

       หญิงสาวตกใจเล็กน้อย ตอนแรกนางไม่รู้ว่าใครเป็นลูกค้าของนาง นางได้ยินมาจากแม่เล้าว่าเขาได้มอบเงินจำนวนมากเพื่อซื้อเวลาของนางและให้นางรับใช้เขาในคืนนี้ นางตื่นเต้นมากและนางก็ได้เตรียมบทเพลงมาหลายเพลงเพื่อที่จะทำให้ผู้ซื้อของนางพอใจ แต่นางไม่ได้คาดหวังว่าลูกค้าของนางจะกลายเป็นเสนาบดีฝ่ายซ้าย

       ในเมืองหลวง มีเจ้าหน้าที่มากมายเท่าไหร่ที่ได้พยายามหาทางที่จะส่งผู้หญิงมายังที่จวนของท่านเสนา? ลูกหลานของเหล่าขุนนางกี่คนในเมืองหยูที่ต้องการจะเป็นอนุของเขา? แม้แต่ในหอนางโลมก็มีผู้หญิงหลายคนฝันที่จะได้นอนบนเตียงของเขา แม้ว่าจะเป็นเพียงคืนเดียวเท่านั้น แต่คืนนี้ท่านเสนาจี่กลับได้เรียกตัวนางมา ถ้าข่าวนี้ไปถึงหูของผู้หญิงในเมืองหยู จะมีกี่คนที่จะต้องหัวใจแตกละสาย นางมีความสุขจริงๆ แต่นางไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะไม่ต้องการฟังเพลงหรือดูการเต้นรำก่อน เขาเพียงแค่เดินตรงไปที่เตียงโดยไม่มีคำพูดใดๆ เลยด้วยซ้ำ

       หลังจากอยู่ในหอนางโลมมานาน นางก็ตระหนักดีถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างชายกับหญิง ดังนั้นแม้ว่านางจะอยู่ในวงการค้าขายทักษะของนางไม่ใช่ร่างกายของนาง แต่นางก็ไม่ได้โง่เขลาที่จะไม่เข้าใจในสิ่งที่ท่านเสนาจี่ต้องการ มันเป็นเพียงแค่ทุกสิ่งดูเหมือนจะเดินไปอย่างรวดเร็วจนทำให้นางรู้สึกตกใจ

       นางมองไปที่จี่เฟิงหลี่ ที่นั่งอยู่ใกล้หน้าต่างและรู้สึกเหมือนกับว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านางเหมือนดอกไม้ ที่แปลกใหม่ และกำลังบานสะพรั่งอยู่ในยามค่ำคืน นางได้พบกับผู้ชายมานับไม่ถ้วนในชีวิตของนางและหลายคนก็หล่อเหลามาก แต่นางไม่เคยเห็นความงามแบบนี้มาก่อน มันทำให้นางกระวนกระวายและหายใจแทบจะไม่ออก

       นางวางเครื่องดนตรีผีผาลงไปบนพื้นและเดินไปที่เตียงทีละก้าวๆ นางยกศีรษะของนางขึ้นและจ้องมองไปที่ใบหน้าที่อยู่ตรงหน้าของนาง ที่มันดูหล่อเหลามากนางทำให้จิตวิญญาณของนางหลงอยู่ข้างใน

       ด้วยการแสดงออกอย่างเคร่งขรึม จี่เฟิงหลี่ก็พูดขึ้น “เจ้าจะยืนอยู่ตรงไหนเพื่ออะไร? ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออก! “น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิแต่ก็ยังมีความเยือกเย็นมาพร้อมกับมัน

       นางยกมือขึ้นเช็ดเม็ดที่เหงื่อที่อยู่บนหน้าผากของนางออกเบาๆ ก่อนจะเริ่มเปลื้องผ้า จากกระโปรงสีเหลืองของนาง ชุดสีขาวที่อยู่ด้านในและในที่สุดก็มีเพียงชุดชั้นในสีแดงที่เหลืออยู่ในร่างกายของนาง ในขณะที่นางยืนอยู่อย่างเงียบๆ ตรงหน้าของจี่เฟิงหลี่

       แสงจางๆ ส่องลงมาบนผิวที่อ่อนนุ่มของนาง เอวคอด หน้าอกสูงตระหง่านและมีเส้นโค้งที่มีเสน่ห์ ร่างกายของนางเป็นสิ่งที่งดงามและน่าหลงใหล

       จี่เฟิงหลี่จ้องมองไปทั่วร่างของนาง แต่กลับไม่มีร่องรอยของอารมณ์ความรู้สึกใดๆ ปรากฏขึ้นในสายตาที่ดำมืดของเขา

       ด้วยเท้าเปล่า นางค่อยๆคลานขึ้นไปบทเตียง ก่อนจะพาตัวเองเข้าไปหาจี่เฟิงหลี่ นางใช้แขนกอดไปรอบๆ ตัวเขาและเปิดปากของนางขึ้นเล็กน้อยเพื่อปลดที่คาดเอวหยกออก แม้ว่านางจะประหม่า แต่นางก็ไม่ได้ละเลยสิ่งเหล่านี้ เมื่อที่คาดเอวหยกหลุด อาภรณ์ของเขาหลวมและก็ตกลงไปบนพื้นในทันที

       แสงที่ไม่สามารถอ่านได้ส่องประกายขึ้นมาในดวงตาของเขา แล้วเขาก็เอนตัวลงไปกับหัวเตียง ตามหลังเขามาเหมือนเงา นางเอนตัวลงไปและจูบข้อเท้าของเขาและยังคงจูบเขาต่อไปและในแต่ละครั้งก็จะสูงขึ้นไปเรื่อยๆ

       เอนกายลงไปบนเตียง เขารู้สึกได้ถึงริมฝีปากนุ่ม ๆ บนต้นขาของเขา ความอบอุ่นและความนุ่มนวลของริมฝีปาก ทำให้เขาระลึกถึงริมฝีปากของคนอื่น ริมฝีปากนั้นนุ่มนวลและร้อนกว่าที่อยู่ต่อหน้าเขาตอนนี้ มันเหมือนกลีบดอกไม้ในฤดูใบไม้ผลิที่ค่อยๆตกลงมาบนริมฝีปากของเขา บังคับให้เลือดไหลเข้ามาในปากของเขา ตอนแรกเขาคิดว่ามันเป็นยา แต่หลังจากที่ได้ยินคนผู้นั้นบอกฮูหยินว่าให้ป้อนเลือดของนางให้เด็กดื่ม ในที่สุดเขาก็สามารถประติดประต่อทุกอย่างเข้าด้วยกันได้ กลิ่นลึกลับที่แทรกซึมไปทั่วห้องภายในคืนจริงๆ แล้วมันเป็นกลิ่นของเลือด และยิ่งไปกว่านั้นมันเป็นเลือดของคนผู้นั้น

       คนผู้นั้นที่ใช้เลือดของตัวเองเพื่อช่วยเขา!

       หลังจากจูบเขามาระยะหนึ่ง หญิงสาวก็ไม่รู้สึกถึงปฏิกิริยาใด ๆ จากจี่เฟิงหลี่ ดังนั้นนางจึงเงยหน้าขึ้นมองเขา ในเวลานี้นางตระหนักได้ว่าแม้ว่าดวงตาเหล่านั้นจะกำลังจ้องมองนางอย่างเห็นได้ชัด แต่พวกมันก็ดูเหมือนกำลังจ้องมองไปยังที่ที่ห่างไกลออกไป ดวงตาของนางก็เปลี่ยนเป็นความเศร้าก่อนจะเหยียดขาที่เรียวของนางลงไปที่ขาของเขา พร้อมกับสายตาที่น่าหลงใหล นางได้เรียกชื่อเขาด้วยเสียงอันอ่อนหวานและไร้เดียงสาออกไป “ท่านเสนา”

       เขามองลงไปที่ผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขา แต่ความคิดของเขากลับถูกยึดครองโดยภาพของคนอื่น เขานึกค่ำคืนที่ทั้งสองเปลือยเปล่าและต่อสู้กันในทะเลสาบ เมื่อผู้หญิงที่อยู่ต่อหน้าเขา เอนกายลงมาและจูบบนหน้าอกของเขา

       ดวงตาของเขาไม่สามารถอ่านได้ ในขณะที่ริมฝีปากของเขาโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มที่จาง ๆ ภายใต้แสงที่บางเบา รอยยิ้มของเขาดูเฉื่อยชาเป็นอย่างยิ่ง นิ้วที่เรียวยาวยื่นออกมาเพื่อจับแก้มของผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าของเขา มือของเขาค่อย ๆ เลือนลงไปบนคอของนาง และลงไปที่สายรัดของชุดชั้นในของนาง เขาปลดมันออก และราวกับกลีบของดอกไม้สีแดง มันค่อยๆตกลงไปกับพื้น

       แม้ว่าหน้าอกที่สูงตระหง่านของนางจะอยู่ตรงนั้นต่อหน้าของเขา แต่ดวงตาของเขากลับเห็นเพียงแค่ภาพของบุคคลในคืนนั้นที่ทะเลสาบ ในขณะที่คนผู้นั้นรีบกลับลงไปในทะเลสาบเมื่อเขาปรากฏตัวขึ้น ถ้าคนคนนั้นจะมีหน้าอกที่สูงตระหง่านเหมือนคนที่อยู่ข้างหน้าของเขาในตอนนี้… แต่น่าเสียดายที่หน้าอกของคนผู้นั้นค่อนข้างจะแบน