(WN) เด็กสาว『นักฆ่า』 กลายมาเป็นผู้คุ้มกันลูกสาวดยุค 3 ความเข้าใจผิด

 ( คิดไม่ถึงเลยว่าจะโดนไล่ล่าตอนนี้…? )

  กลุ่มคนลึกลับขึ้นมาบนรถไฟที่มุ่งหน้าไปชายแดน เป้าหมายของพวกเขาต้องเป็นชูริเนะแน่— มันสมเหตุสมผลที่จะคิดเช่นนั้น

  จนถึงตอนนี้นับตั้งแต่เธอออกจากประเทศก็ยังไม่มีการส่งมือสังหารมาก่อน

  แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่ต้องการเธอ ยังไงเสียเธอก็ยังเป็นอาชญากร

 ( จะให้ทะเลาะกันในที่แบบนี้ก็แอบเกรงใจผู้โดยสารคนอื่น… แต่คงไม่มีทางเลือก )

  ถ้าคิดจะไล่ตามก็จะฆ่าทิ้ง— นั้นคือสิ่งที่ชูริเนะยึดมั่น

  เมื่อมีคนขึ้นมาบนรถไฟขบวนเดียวกัน ชูนิเนะจับไปที่ด้ามดาบก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น

  น่าแปลก เธอสัมผัสถึงเจตนาที่จะฆ่าเธอไม่ได้เลย หากคนพวกนี้เป็นมือสังหารจริงๆก็คงจะเก่งพอสมควร

 「 แอบน่าสนุกขึ้นมานิดๆแล้วสิ— 」

 「 ลูทิเซีย ไฮน์เลนเบิร์กสินะ 」

  คนที่ขัดจังหวะชูริเนะก็คือชายในชุดผ้าคลุมที่น่าจะเป็นหัวหน้า

  คนหกคนเข้ามาล้อมพวกเธอทั้งจากด้านหน้าและด้านหลัง พวกเขาทุกคนใส่ผ้าคลุมกันหมดทำให้ไม่อาจเห็นหน้าตาได้

  สายตาของทุกคนต่างหันไปมองชูริเนะ ไม่เว้นแม้แต่เด็กสาวและหญิงสาวที่นั่งข้างๆเธอ

  ชูริเนะที่ถูกมองก็เริ่มแสดงท่าทีสับสน

 「 เอ๊ะ? พวกนายไม่ได้มาตามล่าฉันหรอ? 」

 「 ฉันไม่รู้หรอกนะว่าแกเป็นใคร ยัยตัวกระเปี๊ยกนี้เป็นเพื่อนเธองั้นหรอ 」

 「 เธอไม่ได้เกี่ยวข้องด้วย แล้วพวกคุณต้องการอะไรจากฉันกันคะ? 」

  เด็กสาว— ลูทิเซียยืนขึ้นก่อนจะตอบคำถาทของชายหนุ่ม

  เป็นการตอบสนองที่สง่างาม ตอนนี้เธอเริ่มเข้าใจสถานการณ์แล้ว ชูริเนะได้สร้างความเข้าใจผิดแสนน่าอายไปซะแล้ว

  ตอนแรกเธอคิดว่าพวกเขาเป็นมือสังหารที้มาตามล่าเธอ แต่ตรงกันข้ามคนพวกนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเธอเลย

 เมื่อเธอคิดเช่นนั้นก็อดไม่ได้ที่จะหน้าแดง แต่ถึงชูริเนะจะเขินอายยังไง สถานการณ์ก็ยังดำเนินต่อไป

 「 ถ้าเธอตายจะเป็นประโยชน์กับพวกเราเพราะงั้น— จะทำให้มันจบเร็วๆเอง 」

 「 เพื่ออะไรกัน….? 」

  เหล่าชายหนุ่มต่างหยิบมีดสั้นที่ซ่อนอยู่ในกระเป๋าพร้อมตั้งท่า

  ในขนาดที่สาวใช้เคลื่อนไหวเพื่อปกป้องลูทิเซีย ในตอนนั้นเองการเคลื่อนไหวทุกอย่างก็หยุดลง

 「 ….นี้มันเรื่องอะไรล่ะเนี่ย? 」

  ดาบของชูริเนะถูกวางไว้ใกล้กับคอของชายที่เธอพึ่งคุยไป

  ลูทิเซียและสาวใช้ต่างจ้องมองชูริเนะด้วยสีหน้าประหลาดใจ

  ชูริเนะจ้องมองไปยังชายหนุ่ม

 「 ก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม แต่คนพวกนี้คงมาตามล่าเธอสินะ 」

 「 ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้นค่ะ 」

 「 สาวน้อย— 」

 「 หุบปาก ฉันไม่ได้ถามแก 」

  ชายหนุ่มเงียบลงอีกครั้งก่อนจะลดการต้้งท่าลง

  ในระยะนี้หากเคลื่อนไหวไม่ดี หัวคงได้หลุดจากบ่าแน่

 「 แล้วเธอจะจัดการเรื่องนี้ยังไง? 」

 「 ….ฉันไม่เข้าใจคำถามของคุณค่ะ 」

 「 ก็คนพวกนี้เข้าใกล้เธอได้ง่ายๆเลยใช่มั้ยล่ะ ไม่มีพวกผู้คุ้มกันหรอ? 」

 「 …. 」

  เมื่อได้ยินคำถามนั้น ลูทิเซียก็ทำได้เพียงนิ่งเงียบ

  พวกคนในชุดคลุมเริ่มตั้งท่าอีกครั้ง ในขนาดเดียวกันชูริเนะก็จับดาบของเธอแน่นขึ้น โชคดีที่พวกนี้ไม่เคลื่อนไหวแต่ไม่อาจยืนยันได้ว่าพวกมันจะอยู่นิ่งๆไปตลอด

  ชูริเนะถอนหายใจก่อนจะเอ่ยถามอย่างตรงประเด็น

 「 ฉันไม่ค่อยมีเงินน่ะ ถ้าเธออยากได้เพื่อนพาเที่ยวก็จ้างฉันสิ 」

 「 คุ้มกัน… คุณเป็นใครกันคะ 」

 「 คุณหนู ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยคะ— 」

  หญิงสาวที่ทำหน้าที่ดูแลลูทิเซียเอ่ยปากขัดจังหวะขึ้น

 「 ชื่อของฉันคือ ไฮน์ เคลร์ดา เป็นคนรับใช้ของคุณหนูลูทิเซีย จะขอถามอย่างตรงไปตรงมา คุณจะบอกว่าถ้าพวกเราจ้างคุณจะสามารถรอดจากสถานการณ์นี้ไปได้สินะคะ 」

  「 ฉันไม่รับประกันหนอกนะ แต่ยังไงมีผู้คุ้มกันก็ดีกว่านี่น่า เว้นซะแต่พวกเธอจะจัดการปัญหาพวกนี้ได้ 」

 「 นี่ไฮน์ ให้ฉันเป็นคนพูดเถอะ… 」

 「 คุณพูดถูกถ้างั้น— ขอรบกวนด้วยค่ะ 」