(WN) เด็กสาว『นักฆ่า』 กลายมาเป็นผู้คุ้มกันลูกสาวดยุค 4 ต่อจากนี้เป็นศัตรู

  ลูทิเซียพยายามถามชูริเนะ แต่คนที่เป็นกลับเป็นสาวใช้

  หญิงสาว— ไฮน์เข้าใจสถานการณ์นี้ได้เป็นอย่างดี

  หลังจากได้ยินคำตอบ ชูริเนะก็หันไปบอกกับชายที่อยู่ตรงหน้าเธอ

 「 งั้นก็ ต่อจากนี้พวกเราเป็นศัตรูกันแล้วนะ 」

  ทันใดนั้น เธอก็เหวี่ยงดาบเพื่อตัดคอของชายตรงหน้า

  เธอหันหลังมาอย่างรวดเร็วก่อนจะเตะศัตรูจนล้มก่อนจะใช้ดาบแทงใส่อีกฝ่าย

 「 อึก!? 」

  เมื่อดาบถูกปักลงบนท้อง ชายสามคนที่เหลือก็เริ่มเคลื่อนไหว

  ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอก้าวถอยหลังเล็กน้อยก่อนจะหยิบมีดหลายเล่มออกมา

  เขาตัดสินใจได้ทันทีว่าในการต่อสู้นี้ควรเว้นระยะห่าง

  หนึ่งคนที่อยู่ด้านหลังพุ่งเข้าหาชูริเนะ ในขนาดที่อีกคนมุ่งหน้าไปลูทิเซีย

  พวกเขาที่พยายามทำภารกิจให้ลุล่วงต่างแบ่งหน้าที่ของตัวเองอย่างชัดเจน

  ชายตรงหน้าขว้างมีดใส่ชูริเนะ แต่เธอก็สามารถกระโดดหลบได้

  มีดพุ่งตรงเข้าหาชายอีกคนแต่เขาก็สามารถปัดป้องได้ในทันที

  ในระหว่างที่ชูริเนะกำลังรับมือกับศัตรู ชายคนนึงก็มุ่งหน้าไปหาลูทิเซีย

 「 หมอบลง 」

  เมื่อได้ยินเช่นนั้น ไฮน์ก็ตอบสนองต่อคำพูดของชุริเนะ เธอเคลื่อนไหวเพื่อปกป้องลูทิเซียในทันที พิจารณาจากการเคลื่อนไหวแล้ว ถือเป็นคนที่มีความสามารถพอสมควร

  ชูริเนะพุ่งผ่านเก้าอี้อย่างรวดเร็ว— ก่อนจะเหวี่ยงดาบฟันใส่ศัตรูที่พุ่งเข้ามาชูริเนะในทันที

 「 …? อะไรกัน!? 」

  ในที่สุดก็เริ่มในยินเสียงเหล่าผู้โดยสารที่แตกตื่น การที่พวกเขาจะตอบสนองต่อเรื่องนี้ในช้าก็ถือว่าปกติ เพราะการต่อสู้มันเริ่มไปไม่กี่วินาทีเท่านั้น

  โชคดีที่รอบๆตัวของลูทิเซียไม่มีผู้โดยสารคนอื่น เลยต่อสู้ได้อย่างอิสระ

  ชูริเนะกระโดดข้ามเบาะที่นั่งก่อนจะตัดหัวของศัตรูอีกคนอย่างรวดเร็ว เท่านี้ก็ 5 คน เหลืออีกแค่คนเดียว

  ชายคนสุดท้ายแสดงท่าทีตื่นตระหนกก่อนจะวิ่งหนีไป ในหมู่คนที่นอนสลบอยู่ตรงนี้เองก็มีคนที่ยังไม่ตายเช่นกัน

  ถ้าตามปกติแล้วเธอก็คงจะไล่ตามเขาไป แต่ตินนี้มีโอกาสที่จะมีศัตรูซ่อนอยู่เธอจึงเลือกจะปล่อยเขาไป ก่อนจะตะโกนเรียกลูทิเซียและไฮน์

 「 จัดการเรียบร้อยแล้ว เอายังไงต่อดีละ? 」

 「 นี่เป็นสถานการณ์ฉุกเฉินเพราะงั้นฉันจะไปหยุดรถไฟค่ะ คุณหนูทางนี้ค่ะ 」

 「 …ช่วยไม่ได้สินะคะ 」

  ถึงดูจะแอบไม่พอใจนิดหน่อย แต่ลูทิเซียก็ยอมเดินตามไฮน์ไปอย่างว่านอนสอนง่าย

  เมื่อไฮน์เดินมาถึงทางเดินระหว่างขบวนรถไฟเธอก็ใช้งานคันโยกที่อยู่ตรงนั้น

  เสียงดังสนั่นไปทั่วทั้งขบวนรถไฟ

 「 คุณหนู ได้โปรดจับรั้วกั้นพวกนี้ให้ดีๆนะคะ 」

  ลูทิเซียจับราวกั้นตามที่ไฮน์บอก

  ส่วนชูริเนะ ถึงแม้ตัวรถไฟจะสั่นมากแค่ไหนแต่เธอก็ยังทรงตัวได้

 「 นี้เมื่อกี้เป็นข้อความหรืออะไรสักอย่างหรอ? 」

 「 มันคือสัญญาณสำหรับหยุดรถไฟในสถานการณ์ฉุกเฉินเหมือนที่พวกเราพึ่งเจอมาค่ะ 」

 「 เข้าใจแล้ว งั้นถ้าพวกเราวิ่งหนีไปตอนนี้ก็คงไม่เป็นอะไรสินะ 」

 「 ไม่แนะนำหรอกนะคะ ปกติแล้วบนรถไฟจะมีอัศวินจากอาณาจักรประจำการอยู่ด้วย และพวกเราเองก็ยังไม่ได้ออกไปไกลจากตัวเมืองเพราะงั้นอีกไม่นานกำลังสนับสนุนก็จะมาแล้วค่ะ 」

 「 ขอแค่ฉันยังปกป้องพวกเธอได้ ฉันก็ไม่มีปัญหาอะไรหรอก 」

  ไม่อาจยืนยันได้ว่าไม่มีมือสังหารคนอื่นอีก แต่อย่างน้อยตอนนี้ก็ไม่มีวี่แววของพวกมัน

  ขอแค่ชูริเนะอยู่ใกล้ๆและปกป้องพวกเธอได้ไปอีกสักพักงานของเธอก็จะเสร็จ

 「 คุณเป็นใครกันคะ? 」

  ลูทิเซียเอ่ยถามกับชูริเนะ

  สิ่งที่แสดงอยู่มันบนใบหน้าของเธอก็คือความสงสัย ชูริเนะเองก็พอจะเข้าใจได้ อยู่ดีๆก็มีคนแปลกหน้ามาปกป้องยังไงก็คงทำใจเชื่อได้ยาก

   หากเป็นคนธรรมดาในสถานการณ์แบบนั้นคงจะทำอะไรไม่ถูก

  แต่ไม่จะบอกว่าโชคดีหรือโชคร้ายเพราะว่าชูริเนะดันไม่ใช่คนธรรมดา

 「 ยังไม่ได้บอกชื่อเลยสินะ ฉันชูริเนะ ฮาซาคุระก็อย่างที่เห็น เป็นนักเดินทาง」

 「 นักเดินทาง…? ทำไมคนแบบนั้นจะต้องปกป้องฉันด้วยคะ? 」

 「 ทำไมน่ะหรอ? ก็อย่างที่บอกมันเป็นแค่งาน พอดีเงินสำหรับเที่ยวมันหมดน่ะ 」

 「 เงินทุนสำหรับเดินทาง… นั้นคือเหตุผลจริงๆงั้นหรอคะ? 」

  ลูทิเซียยังคงดูไม่เชื่อใจ แต่สำหรับชูริเนะนั้นคือเหตุผลทั้งหมดจริงๆ

 「 อีกอย่าง… เดิมทีฉันเองก็เคยทำงานที่ต้องปกป้องคนสูงศักดิ์แบบเธอมาก่อน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่ฉันอยากลองทำงานแบบนี้ดูสักครั้งน่ะ 」

 「 เห๋? หมายความว่ายังไงหรอ— เอ๊ะ!? 」

  ทันใดนั้นทั่วท้้งขบวนก็สั่นสะเทือน

  รถไฟที่ควรจะหยุดนิ่งก็เริ่มเร่งความเร็วอีกครั้ง