True Martial World พิภพเทพยุทธ์ 1110

ลึกเข้าไปในตำหนักมืดมิดมาก โลกใต้ดินร้อนระอุเหมือนเตาไฟ แต่ที่นี่กลับเย็นยะเยือก น่าประหลาดยิ่งนัก

อี้อวิ๋นตามเด็กหญิงมาถึงห้องโอสถแห่งหนึ่ง

หม้อโอสถขนาดยักษ์ตั้งอยู่กลางตำหนักศิลาขนาดกว้าง หม้อนี้เย็นเฉียบและมีฝุ่นจับ ข้างหม้อมีม้วนกระดาษสีดำจำนวนหนึ่งวางเอาไว้

ม้วนกระดาษสีดำพวกนี้เก่าแก่มากจนมีฝุ่นหนาเป็นชั้นๆ อี้อวิ๋นใช้พลังปราณมาปัดฝุ่นออกและส่งการรับรู้เข้าสู่ม้วนกระดาษเหล่านี้ ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกประหนึ่งว่าการรับรู้ของเขาถูกดูดเข้าไป

นี่คือ…ของวิเศษที่ใช้บันทึกข้อมูลโดยเฉพาะ?

ส่วนใหญ่แล้วโลกของจอมยุทธ์จะใช้แผ่นหยกมาบันทึกข้อมูล แผ่นหยกมีความจุที่ใหญ่มากจึงเพียงพอให้ใช้ แต่ม้วนกระดาษสีดำที่มีไว้บันทึกข้อมูลและกลั่นโดยเฉพาะนี้กลับบันทึกข้อมูลได้เยอะกว่า

อี้อวิ๋นเดินไปพลิกม้วนกระดาษดู ส่วนใหญ่เป็นบันทึกเรื่องการหลอมโอสถและเทียบโอสถต่างๆ

เทียบโอสถส่วนใหญ่ยุ่งยากซับซ้อนมาก ดูจากบันทึกบนม้วนกระดาษสีดำแล้วโอสถที่เทียบโอสถนี้หลอมออกมาเรียกได้ว่ามีสรรพคุณท้าทายสวรรค์ มันสุดยอดถึงขั้นที่ทำให้อี้อวิ๋นไม่ค่อยกล้าเชื่อ

โอสถและธาตุกระดูกบางส่วนสามารถให้เทพราชาที่จะข้ามผ่านระดับใช้ อี้อวิ๋นเห็นแม้กระทั่งเทียบโอสถบางตัวที่ต้องใช้ม้วนกระดาษสีดำทั้งแผ่นมาจดบันทึก ปริมาณความจุของม้วนกระดาษสีดำนี้ใหญ่กว่าแผ่นหยกมากกว่าร้อยเท่าแต่กลับใช้จดเทียบยาชนิดเดียว

และโอสถจากเทียบนี้ก็เตรียมไว้ให้คนที่อยู่เหนือระดับเทพราชาขึ้นไป…

เหนือเทพราชา?

อี้อวิ๋นสูดลมหายใจเย็นๆ จนถึงตอนนี้อี้อวิ๋นก็ยังรู้สึกคลุมเครือต่อระดับที่เหนือเทพราชาขึ้นไป แต่เขาแน่ใจว่าเทพราชาไม่ใช่จุดสิ้นสุดของวิถียุทธ์แน่นอน หญิงชุดดำที่เป็นผู้สร้างโลกไม้ฟ้าพยับหมอกก็อยู่เหนือระดับเทพราชา

ทั้งยังมีคนยักษ์สัมฤทธิ์นั่นอีก ความแข็งแกร่งของมันก็อยู่เหนือเทพราชาไปไกล

อี้อวิ๋นเกิดความเข้าใจเมื่ออ่านถึงตรงนี้ เจ้าของม้วนกระดาษสีดำเหล่านี้คือปรมาจารย์โอสถ หรือไม่ก็เรียกว่าเทพโอสถได้ด้วยซ้ำ

ปรมาจารย์โอสถกับปรมาจารย์อสูรมีเชื้อสายเดียวกัน แต่วัตถุดิบที่ปรมาจารย์อสูรใช้หลอมธาตุกระดูกคือกระดูกอสูรปีศาจ แต่ปรมาจารย์โอสถจะใช้พืชต่างๆ มาหลอม เพราะขอบข่ายของทั้งสองไม่ได้ทับซ้อนกัน พลังที่ได้จากกระดูกปีศาจและพืชพรรณก็ขัดแย้งกันมาก ดังนั้นจึงมีปรมาจารย์โอสถน้อยมากที่จะเลือกขอบข่ายทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน ส่วนใหญ่จะเลือกฝึกวิชาปรมาจารย์อสูรหรือไม่ก็วิชาโอสถอย่างใดอย่างหนึ่ง

เพราะโลกสวรรค์เทพหยางมีกระดูกปีศาจไม่มากเท่าพืชพรรณ ปรมาจารย์โอสถส่วนใหญ่จึงเลือกฝึกวิชาโอสถ มีน้อยมากที่จะฝึกวิชาปรมาจารย์อสูร

แต่ปรมาจารย์โอสถผู้นี้กลับฝึกทั้งสองวิชาพร้อมกัน ความสำเร็จของทั้งสองวิชาก็เรียกได้ว่าบรรลุถึงขั้นสุดยอด

อี้อวิ๋นเองก็นับว่าเชี่ยวชาญวิชาปรมาจารย์อสูรอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับผู้ที่ทิ้งม้วนกระดาษสีดำนี้ก็ต่างราวฟ้ากับเหว

อี้อวิ๋นอ่านต่อไปเรื่อยๆ ม้วนกระดาษสีดำส่วนใหญ่ใช้บันทึกเทียบโอสถ แบ่งเป็นธาตุกระดูกกับโอสถอย่างละครึ่ง วิธีหลอมแต่ละอย่างซับซ้อนมาก อี้อวิ๋นไม่มีเวลามาดูอย่างละเอียดทีละอัน ทำได้แค่หาของที่มีประโยชน์ต่อเขา

จนกระทั่ง…เขาเห็นม้วนกระดาษสีดำแผ่นหนึ่งที่แทบจะว่างเปล่าทั้งแผ่น ม้วนกระดาษที่จุดเนื้อหาได้มากกว่าแผ่นหยกเป็นร้อยเท่ากลับมีคำพูดบันทึกไว้ไม่กี่ย่อหน้า แต่คำพูดไม่กี่ย่อหน้าเหล่านี้กลับทำให้ใจอี้อวิ๋นสั่นสะเทือน

อี้อวิ๋นต้องใช้เวลาสิบกว่าชั่วอึดใจจึงจะอ่านคำพูดไม่กี่ร้อยตัวนี้จบ จากนั้นเขาก็มองไปรอบด้านอย่างตื่นตะลึง ในที่สุดเขาก็เข้าใจแล้วว่าทะเลทรายกลบอาทิตย์เกิดขึ้นได้อย่างไร

ตามประวัติศาสตร์แล้วทะเลทรายกลบอาทิตย์เกิดจากดวงอาทิตย์ที่ตกลงมา ฟังจากการอนุมานจากท่านปู่ของจีสุ่ยเยียน ดินแดนหยางที่อยู่มาร้อยล้านปีทำให้ที่นี่มีวิญญาณหยางถือกำเนิด

แต่เมื่ออ่านม้วนกระดาษนี้อี้อวิ๋นกลับรู้ว่าแท้จริงแล้วทะเลทรายหยางคือที่ฝังเพลิงของเทพโอสถผู้นี้

เพลิงที่เขาฝังก็คือเพลิงเทพในร่างเทพโอสถ!

โลกนี้ยิ่งใหญ่จนมีทุกสิ่งทุกอย่าง สถานที่ลึกลับหลายแห่งจะควบแน่นเป็นเชื้อเพลิงวิญญาณเพลิงจากโอกาสอันบังเอิญต่างๆ เพลิงดวงเล็กๆ เหล่านี้เผามอดได้แม้แต่ฟ้าดิน

วิญญาณเพลิงเชื้อเพลิงเหล่านี้มีคุณภาพต่างกันตามอานุภาพ ปรมาจารย์อสูรและปรมาจารย์โอสถขั้นสูงสุดจะตามหาวิญญาณเพลิงเชื้อเพลิงเหล่านี้มาสกัดเข้าร่างเพื่อใช้เองและหลอมโอสถ

เทพโอสถผู้นี้เองก็เช่นกัน

ทั้งเขายังทำเรื่องนี้ได้ถึงขีดสุด ก่อนที่เขาจะกลายเป็นเทพโอสถก็ได้รับเปลวเพลิงปริศนาที่อยู่นอกบันทึกและไม่รู้ระดับจากร่องสมุทรนอกสิบสองยอดสวรรค์ เปลวเพลิงนี้คือ…เชื้อเพลิงเทพมาร

ด้วยเชื้อเพลิงนี้และพรสวรรค์อันเลิศล้ำ เขาจึงกลายเป็นเทพโอสถ

หลังจากที่กลายเป็นเทพโอสถก็ได้รับเพลิงหนึ่งในสามอันดับแรกของสิบสองยอดสวรรค์…เพลิงบริสุทธิ์จักรพรรดิฟ้า

เมื่อเพลิงทั้งสองประเภทมาเจอกัน เรื่องที่ทำให้เทพโอสถต้องรู้สึกเหลือเชื่อคือ เพลิงทั้งสองเกิดการผสานเข้าด้วยกัน

หลังจากที่เพลิงทั้งสองผสานกันแล้วก็ยังคงมีเชื้อเพลิงเทพมารเป็นแกนหลัก พูดได้ด้วยซ้ำว่าเชื้อเพลิงเทพมารสีดำที่ได้จากร่องสมุทรค่อยๆ กลืนกินเพลิงบริสุทธิ์จักรพรรดิฟ้า

เทพโอสถเริ่มมีความคิดที่จะเลี้ยงดูเชื้อเพลิงเทพมารตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา วิชาหลอมโอสถของเขาค่อยๆ ก้าวสู่ระดับที่ไม่อาจจินตนาการ

เทพโอสถเกิดในโลกสวรรค์เทพหยาง ทว่าวันเวลาอันยิ่งใหญ่ในชีวิตเขากลับอยู่ที่ร่องสมุทร

กระทั่งเมื่อจุดจบของเขาใกล้เข้ามาจึงกลับมาที่โลกสวรรค์เทพหยาง จากนั้นก็ฝังเชื้อเพลิงเทพมารลงในทะเลทรายกลบอาทิตย์

การฝังเชื้อเพลิงนี้ทำให้พื้นที่สิบล้านลี้รอบๆ เต็มไปด้วยพลังหยาง พืชพรรณล้มตาย ทะเลสาบแห้งเหือด ขุนเขาผุกร่อน ท้ายที่สุดก็กลายเป็นทะเลทรายผืนใหญ่

นับจากนั้นทะเลทรายกลบอาทิตย์ก็เกิดตำนานว่ามีดวงอาทิตย์ตกลงมายังโลกจึงเกิดเป็นทะเลทราย

เทพโอสถเลือกฝังเพลิงไว้ที่นี่ นอกกจากตัวเขาแล้วก็ไม่มีใครรู้เรื่องนี้อีก สถานที่ฝังเพลิงถูกเทพโอสถใช้ค่ายกลปิดบังจึงไม่มีใครหาเจอ กระทั่งเมื่อเวลาผ่านมาหลายร้อยล้านปี พลังของค่ายกลใกล้จะหมดลง ที่ฝังเพลิงแห่งนี้จึงค่อยๆ เผยออกมา

เรื่องนี้ส่งผลให้เกิดปรากฏการณ์ฟ้าดิน ปรากฏการณ์นี้แผ่คลุมพื้นที่ล้านลี้เมื่อสองสามเดือนก่อนจนดึงดูดให้อัจฉริยะจากที่ต่างๆ เข้ามาตามหา

แต่ไม่มีใครรู้ว่าทะเลทรายกลบอาทิตย์จะซ่อนความลับอันน่าตื่นตะลึงขนาดนี้ไว้!

ไม่เช่นนั้นยอดฝีมือจากทั้งโลกสวรรค์เทพหยางและโลกสวรรค์อื่นคงพากันมาหาที่ตั้งของเพลิงเทพนี้

เวลาช่างผ่านมานานแสนนานจริงๆ…

กาลเวลาหลายร้อยล้านปี เทพโอสถยังสร้างค่ายกลเพื่อปิดบัง ไม่มีทางที่ใครจะคิดว่าทะเลทรายกลบอาทิตย์มีความเกี่ยวข้องกับเทพโอสถจากเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน

ส่วนสาเหตุที่เทพโอสถฝังเพลิงลงที่นี่ สาเหตุที่สร้างค่ายกลปิดบังทุกอย่าง เขาไม่ได้ทำเช่นนี้เพื่อเลือกผู้สืบทอดของตัวเอง แต่ทำเพื่อลูกสาวของเขา…หลิงเซียวเซียว!

ในช่วงชีวิตสิบล้านปีสุดท้ายของเทพโอสถ เขาใช้เวลามาไล่ตามโอสถขั้นสูงสุดสองชนิด

หนึ่งคือ…โอสถอายุวัฒนะ!

สองคือ…โอสถคืนชีพ!

โอสถแบบแรกทำให้เป็นอมตะ!

แบบที่สองทำให้คนตายกลับมามีชีวิต!

โอสถทั้งสองต่างก็พลิกชะตาท้าทายสวรรค์ ขัดต่อความประสงค์ของเบื้องบน

เทพโอสถสร้างที่ฝังเพลิงแห่งนี้ขึ้นก็เพื่อหลอมโอสถคืนชีพมาคืนชีวิตให้ลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา ซึ่งลูกสาวของเขาก็คือหลิงเซียวเซียวที่ตายไปตั้งแต่เมื่อหลายสิบล้านปีก่อน!