True Martial World พิภพเทพยุทธ์ 1109

‘พวกคนจากวังวิถีเจ็ดดาราไม่รู้ทาง ทั้งยังไม่มีเสื้อหยกด้ายทอง คงต้องใช้เวลาไม่น้อยจึงจะไล่เราทัน ตอนนี้ยังไม่จำเป็นต้องสนใจพวกเขา’ อี้อวิ๋นเดินไปด้วยคิดไปด้วย

หลังจากที่เดินในโลกใต้ดินมาอีกพักหนึ่งอี้อวิ๋นก็รู้สึกว่าอากาศรอบด้านร้อนขึ้นเรื่อยๆ ก้อนหินใต้เท้าถูกเผาด้วยอุณหภูมิสูงจนใสแวววาว ภายในเหมือนมีของเหลวสีแดงไหลเวียนอยู่

อี้อวิ๋นเปรียบเทียบกับแผนที่ในหัวแล้วก็พบว่าเขาได้เข้าสู่พื้นที่ใจกลางที่ชายชราทำสัญลักษณ์ไว้ให้แล้ว

แผนที่ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปเมื่อเข้าสู่พื้นที่ใจกลาง อี้อวิ๋นเคลื่อนไหวอย่างระมัดระวังมากขึ้น

เขาเดินไปข้างหน้าช้าๆ เพื่อหาตำแหน่งของวิญญาณหยาง

ตอนนี้มีเสียงกึกก้องจากด้านหน้าส่งมาให้ได้ยินรางๆ ตอนแรกอี้อวิ๋นคิดว่าจะมีอะไรน่ากลัวโผล่ออกมาอีก เขาเมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ ก็ต้องตกตะลึง

เบื้องหน้าเขาคือน้ำตกเหล็กหลอมขนาดใหญ่สายหนึ่ง เหล็กหลอมที่ไหลเชี่ยวทำให้เกิดประกายไฟนับไม่ถ้วน เหล็กหลอมนี้ไหลจากด้านบนลงไปด้านล่าง และเบื้องล่างของน้ำตกก็อยู่ลึกลงไปใต้ดินอีก

อี้อวิ๋นยืนมองลงไปด้านล่างจากริมน้ำตก ที่ด้านล่างนั้นเขาเห็นแต่แสงไฟรางๆ คาดการณ์ว่าคงลึกลงไปร้อยจั้ง พลังหยางบริสุทธิ์อันน่ากลัวส่งขึ้นมาไม่หยุด

“นี่มันสถานที่อะไรกัน…” อี้อวิ๋นมองอย่างตกตะลึง คิดไม่ถึงว่าในโลกใต้ดินจะมีภาพอัศจรรย์เช่นนี้

และในตอนนี้เองที่อี้อวิ๋นต้องตกใจอย่างฉับพลัน

เขาเห็นว่าในอีกฟากหนึ่งของน้ำตกมีเด็กหญิงคนหนึ่งยืนอยู่ นางกำลังมองลงไปใต้น้ำตกเหมือนเขา

ดูท่าทางแล้วเด็กหญิงคนนี้อายุแค่เก้าถึงสิบขวบ บนหัวมัดเป็นมวยผมสองข้าง ใบหน้ากลมอ้วน ผิวพรรณขาวละเอียด ดูแล้วเป็นคนที่งดงามตั้งแต่กำเนิด

เด็กหญิงหน้าตาน่ารักมากปรากฏตัวในโลกใต้ดินอันน่ากลัวอย่างฉับพลัน เรื่องนี้ทำเอาตอบสนองไม่ถูกจริงๆ

ขณะที่อี้อวิ๋นกำลังมองเด็กหญิง อีกฝ่ายก็เหมือนรู้สึกได้ว่ามีคนมอง นางเงยหน้ามองอี้อวิ๋นด้วยดวงตาคู่โตและเอียงคอเหมือนประหลาดใจ

ไม่รู้เหตุใด ทั้งที่เด็กหญิงผู้นี้ไม่ได้เปิดปากพูด แต่อี้อวิ๋นกลับเหมือนได้ยินเสียงนาง

“หลังจากที่กลุ่มคนก่อนหน้านี้มาก็มีคนจำนวนมากมาใหม่ในครั้งนี้ แต่คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าในบรรดากลุ่มมาใหม่นี้จะเป็นเจ้าที่มาถึงเป็นคนแรก คนอีกพวกหนึ่งเป็นกลุ่มอิทธิพลที่มีคนมากไม่ใช่หรือ?”

เสียงของเด็กหญิงและหวาน ฟังแล้วน่าเป็นที่รักมาก

อี้อวิ๋นคิดกับตัวเอง กลุ่มก่อนหน้านี้หรือ?

กลุ่มคนที่เด็กหญิงพูดถึงคงไม่ใช่พวกท่านปู่ของจีสุ่ยเยียนจากร้านความลับเทพหรอกใช่ไหม? ส่วนอีกกลุ่มที่มีคนมากก็น่าจะหมายถึงวังวิถีเจ็ดดารา

เด็กหญิงคนนี้ลึกลับมา ในเมื่อนางปรากฏตัวที่นี่ก็ต้องมีการเกี่ยวข้องอันใหญ่หลวงต่อสถานที่แห่งนี้

“หนูน้อย เจ้าเป็นใครหรือ? คนที่เจ้าพูดถึงเมื่อครู่คือ…”

 อี้อวิ๋นเพิ่งจะเอ่ยปากพูด จู่ๆ สาวน้อยก็หัวเราะเสียงใสขึ้นมา ขณะที่หัวเราะก็กระโดดตัวลง ร่างกายเล็กน่ารักของนางพุ่งลงใต้น้ำตก

“นี่…”

อี้อวิ๋นรีบเดินไปข้างหน้าสองก้าวแล้วชะโงกหน้ามองด้านล่าง

ไอร้อนถาโถมขึ้นจนผมอี้อวิ๋นพัดปลิว หากจอมยุทธ์ที่ไม่แข็งแกร่งพอมาทำแบบเขา เช่นนั้นอย่างเบาก็ดวงตาถูกเผา อย่างหนักก็สลายเป็นขี้เถ้า

ทว่าท่ามกลางคลื่นความร้อนนี้เงาร่างของเด็กหญิงกลับเป็นดังนกนางแอ่นที่นุ่มนวล เพียงพริบตาก็ตกลงสู่ส่วนลึก

‘เห็นได้ชัดว่าเด็กคนนี้คุ้นเคยกับที่นี่มาก’ อี้อวิ๋นครุ่นคิด หากเขาตามหาที่นี่ไปมาเหมือนแมลงวันไร้หัวก็อาจเจออันตรายที่ไม่รู้จัก

คนจากวังวิถีเจ็ดดาราอาจหลุดพันจากสิ่งมีชีวิตร่างคนในท้ายที่สุดและไล่ตามมา ตอนนี้เขาต้องรีบทำเวลา

เด็กหญิงคนนี้แปลกประหลาดมาก พลังหยางบริสุทธ์ที่อยู่ใต้น้ำตกก็บริสุทธิ์กว่าจุดอื่นๆ…

‘ลงไป’ อี้อวิ๋นไม่ลังเลอีกต่อไป เขากระโดดตัวลงเช่นกัน

เมื่อเข้าสู่พื้นที่ของน้ำตกก็รู้สึกประหนึ่งอยู่กลางเตาไฟทันที เขารีบเพิ่มพลังให้ปราณคุ้มครองร่าง ร่างหยางบริสุทธิ์ถูกกระตุ้นอย่างสมบูรณ์ เขาพุ่งตัวลงใต้ดินลึกด้วยความเร็วสูง

ตุบ!

อี้อวิ๋นร่อนตัวลงบนหินยักษ์สีแดงก้อนหนึ่ง

ด้านล่างของน้ำตกเป็นแอ่งลึกที่มีเหล็กหลอมสีแดงไหลบ่าอยู่ภายใน ทุกอย่างที่ตกลงไปก็จะถูกเผาจนไม่เหลือซาก

ตอนนี้อี้อวิ๋นดวงตาขนาดยักษ์คู่หนึ่งปรากฏกลางแอ่งลึก

ดวงตานี้ใหญ่ประมาณระฆังและเย็นชามาก อี้อวิ๋นมองแล้วตกใจจนเหงื่อตก

ยังดีที่เขาใส่เสื้อหยกด้ายทองอยู่ ดวงตานี้มองไม่เห็นเขาและหายกลับเข้าไปในแอ่งลึกอย่างเงียบเชียบ

อี้อวิ๋นตรวจสอบสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างระมัดระวังและรีบตามหาร่องรอยของเด็กหญิงคนนั้น

เขากวาดตาผ่านแอ่งลึกนี้ก็เห็นเงาร่างๆ เล็กๆ เดินไปทางถ้ำขนาดยักษ์

อี้อวิ๋นรีบตามไปทันที

เมื่อมาถึงทางเข้าถ้ำเขาก็ต้องตกตะลึงอีกครั้ง

ทางเข้าถ้ำนี้เป็นประตูเล็กบานยักษ์สองบาน บนประตูมีกระบี่เหล็กจำนวนนับไม่ถ้วนปักไว้อยู่

อี้อวิ๋นมองไปก็พบว่ากระบี่เหล่านี้มีคุณภาพไม่ด้อยกันทั้งนั้น แต่กระบี่ส่วนใหญ่ชำรุดหมดแล้ว ไม่อาจนำมาใช้ได้อีก

‘เหตุใดที่นี่จึงมีกระบี่ที่ชำรุดมากขนาดนี้…’

กระบี่เหล็กเหล่านี้มาจากยุคอดีตอันห่างไกล กระบี่ที่เก่าที่สุดกลายเป็นผงเหล็ก ที่ใหม่ที่สุดมีสนิมขึ้นเป็นจุดๆ ระหว่างกระบี่ใหม่กับเก่ามีระยะเวลาห่างกันสองสามร้อยล้านปี

มีตำนานเล่าว่าทะเลทรายกลบอาทิตย์คือจุดที่ดวงอาทิตย์ร่วงหล่นลงมา แต่ตอนนี้อี้อวิ๋นกลับเห็นร่องรอยมนุษย์ที่ใต้ดินลึกนี้

“สถานที่นี้คืออะไรกันแน่” อี้อวิ๋นยืนอยู่หน้าประตู หลังจากที่ลังเลสักพักก็เดินเข้าถ้ำไป

เขาตาลายทันทีเมื่อเข้าสู่ถ้ำ มิติรอบตัวเกิดการเปลี่ยนแปลง อี้อวิ๋นตื่นตัวเต็มที่ มือวางไปที่แหวนมิติ

ชั่วพริบตานี้เท้าอี้อวิ๋นสัมผัสกับแผ่นหินเย็นยะเยือก เมื่อมองไปก็พบว่าตัวเองมาอยู่ในตำหนักที่ก่อขึ้นจากหินยักษ์

ตำหนักนี้ตั้งอยู่ในถ้ำลึกใต้ดิน ไม่รู้ว่าทิ้งร้างมานานแค่ไหนแล้ว เมื่ออี้อวิ๋นยืนอยู่ที่นี่ก็รู้สึกเหมือนมีพลังอันเปล่าเปลี่ยววนเวียนอยู่ในแผ่นหินใต้เท้า

กลางตำหนักมีรูปแกะสลักรูปหนึ่ง เมื่ออี้อวิ๋นเดินเข้าไปดูก็พบว่าเป็นรูปสลักของเด็กหญิงคนนั้น ด้านใต้มีอักษรสลักไว้

‘บุตรสาวผู้เป็นที่รักของข้า หลิงเซียวเซียว’

อักษรที่สลักดูมีพลังยิ่งใหญ่ ทว่ามันกลับมีความเศร้าโศกที่แม้แต่กาลเวลาก็ยากจะทำลาย

 ‘ที่นี่มีคนอาศัยอยู่จริงๆ ด้วย เด็กหญิงคนนี้ชื่อหลิงเซียวเซียว เป็นบุตรสาวผู้เป็นที่รักของผู้อาวุโสท่านหนึ่ง เช่นนั้นเด็กหญิงคนนี้อายุเท่าไรแล้ว’ อี้อวิ๋นมองรูปแกะสลักด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ หรือเมื่อครู่เขาจะเห็นผี?

ทันใดนั้นอี้อวิ๋นก็เงยหน้าขึ้นมองด้านบน

เท้าสีขาวคู่หนึ่งกำลังแกว่งไปมาบนคานไม้

“เจ้าก็คือหลิงเซียวเซียว?” อี้อวิ๋นถาม

เด็กหญิงคนนี้วิ่งไปมาในสถานที่แห่งนี้เพียงลำพัง ตำหนักนี้ก็ถูกทิ้งร้างมานาน เกรงว่าคนที่สร้างรูปสลักในนางคงจากไปนานแล้ว

เด็กหญิงยิ้มบางๆ แล้วกระโดดตัวลงมาเบาๆ จากนั้นก็หมุนตัววิ่งเข้าไปในตำหนัก

อี้อวิ๋นแปลกใจ เขารู้สึกว่าเด็กหญิงคนนี้เหมือนจงใจล่อให้เขาเข้ามาที่นี่และจงใจชี้ทางให้เขา

อี้อวิ๋นลังเลเล็กน้อยแต่ก็ตามนางไป