The Soul Purchasing Pirateบทที่ 330: เป็นเกียรติ!

S.P.P: บทที่ 330: เป็นเกียรติ!

โรแกนได้มองไปที่ประตูทางเข้า เขาไม่คิดเลยว่าทั้งหกจะมาหาเขาถึงที่นี่ เพราะว่าเมื่อสี่ปีที่แล้วเขาได้ฝากพวกเขาทั้งหกเอาไว้กับเรย์ลี่ ดังนั้นในตลอดเวลาสี่ปีที่ผ่านมาโรแกนจึงไม่รู้เลยว่าทั้งหกนั้นจะยังรู้สึกเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า

แต่หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ยกยิ้มขึ้นมา

ในที่สุดพวกเขาทุกคนก็ได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง!

“ดี! ดูเหมือนว่าในตอนนี้ทุกอย่างจะพร้อมแล้ว!”

ทั้งหกได้ก้าวเข้ามาในบาร์โดยที่ไม่ได้กล่าวถามอะไรออกมา พวกเขาทําเพียงแค่นั่งลงบนเก้าด้วยรอยยิ้ม

“ในตอนนี้ฉันรู้สึกมีความสุขมาก! สี่ปี! ในที่สุดพวกเราก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง!”

โรแกนได้ฉีกยิ้มพร้อมกับยกแก้วของเขาขึ้นไ บนฟ้า

“อาจจะมีสองสามคนที่ไม่ค่อยคุ้นหน้า แต่อีกไม่นานพวกเราก็จะได้ทําความรู้จักกัน”
โรแกนได้มองไปที่โรบิน,ชาร์โปลอส,และ MR.1

ในตอนนี้ทุกคนในกลุ่มต่างก็มีการแสดงออกที่แตกต่างกันไปในแววตาของพวกเขาไม่ว่าจะตื่นเต้นหรือมีความสุข

หลังจากนั้นทุกคนต่างก็กระแทกเหล้าเข้าปากกันอย่างเมามัน

“ฮ่าๆๆๆ! ไงคล็อกโคไดล์ฉันคิดว่านายจะตายไปแล้วซะอีก!”

เจสันได้กล่าวออกมาพร้อมกับใช้มือที่ราวกับค้อนของเขา ทุบลงไปที่ร่างของคล็อกโคไดล์จนแตกกระจายกลายเป็นทราย

“เจสัน! นายอยากตายมากงั้นสินะ?”

คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาด้วยความเย็นชา

หมัดนั้นของเจสันทําให้เขารู้สึกเจ็บ!

“ฮ่าๆๆๆ! โทษที่ฉันไม่คิดว่าผ่านมาสี่ปีแล้วนายจะอ่อนแบบนี้”
แม้ปากจะพูดว่าขอโทษ แต่ใบหน้าของเขาไม่ได้สื่อแบบนั้นเลยสักนิด

“ฉันจะคิดบัญชีกับนายทีหลัง”

คล็อกโคไดล์ได้จ้องมองไปที่เจสันและกล่าวขู่ออกมา

“ฮ่าๆๆ!”

เมื่อได้ยินดังนั้นเจสันก็ได้หัวเราะออกมาในทันที

เทรนซุได้ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมกับมองไปที่พวกเขาทั้งสองคน

“ไม่ต้องเครียดไปหรอกน่า ในเมื่อพวกเราได้กลับมารวมตัวกันแล้ว อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะออกเดินทางกันแล้ว”

เมื่อเห็นว่ายังมีบางคนกังวลอยู่โรแกนก็ได้กล่าวออกมาเพื่อทําลายความกังวลใจของพวกเขา

“มันถึงเวลาแล้วที่ฉันจะต้องทําตามคําสัญญาที่เคยให้เอาไว้กับพวกนายเมื่อสี่ปีก่อน”

“มันถึงเวลาที่พวกเราจะออกไปทําการผจญภัยที่สมบูรณ์แบบกันแล้ว”

เมื่อได้ยินคําพูดของโรแกนท่าทีของทุกคนก็ได้เปลี่ยนไปเป็นจริงจังในทันที

“และในครั้งนี้มันจะไม่มีอะไรที่จะมาหยุดพวกเราได้”

น้ําเสียงที่จริงจังของโรแกนทําให้ทุกคนนิ่งไปในทันที ตลอดสี่ปีที่ผ่านมาพวกเขาเปลี่ยนแปลงไปมาก เจสันเองก็มีความแข็งแกร่งและมีพลังอํานาจที่มากขึ้น,คล็อกโคไดล์เองก็มีรอยแผลเป็นปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา,เทรนซุเองก็กลายเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แถมเขายังมีความมุ่งมั่น,มังกรคชสารทั้งหกเองก็มีบรรยากาศรอบๆตัวที่เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน,เจ้านายตัวน้อยเองก็งดงามและแข็งแกร่งขึ้นมามาก

สี่ปีที่ผ่านมานี้มันคือสี่ปีแห่งการเติบโตของพวกเขา โรแกนเชื่อเหลือเกินว่าในระยะเวลาสี่ปีที่ผ่านมาความแข็งแกร่งของพวกเขาแต่ละคนจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

กองทัพเรือ,รัฐบาลโลกในตอนนี้พวกเขาไม่จําเป็นที่จะต้องไปกลัวสิ่งเหล่านั้นอีกต่อไปแล้

“ฮ่าๆๆๆ! กัปตันในตอนนี้ตัวฉันไม่เหมือนเดินอีกต่อไปแล้ว!”

“ฉันสัญญาเลยว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสี่ปีก่อนมันจะไม่มีทางเกิดขึ้นอีกเป็นครั้งที่สอง!”

เจสันได้กล่าวออกมาเสียงดัง

คําพูดของเขาทําให้บรรยากาศภายในบาร์เปลี่ยนไปในทันที
“ฮ่าๆๆ! ช่างเรื่องนั้นไปก่อนเถอะตอนนี้พวกเรามาฉลองกันดีกว่า!”

โรแกนได้หัวเราะและกล่าวออกมาเสียงดัง

ในตอนนั้นเองเสียงดนตรีก็ได้บรรเลงขึ้นมา พร้อมกับหญิงสาวสุดเซ็กซี่ที่ออกมาเต้นรําอย่าง มีชีวิตชีวา ทุกคนต่างก็พูดคุยและหัวเราะออกมาอย่างสนุกสนาน

งานเลี้ยงฉลองนั้นยาวนานจนถึงกลางดึก ในตอนนี้ทุกคนต่างก็ดื่มหนักจนหลับไปแล้ว

เมื่อแสงอาทิตย์ได้สาดส่องลงมาก็ได้มีร่างของใครบางคนเดินออกมาจากบาร์

“ได้เวลาไปกันแล้ว!”

โรแกนได้กล่าวออกมาอย่างแผ่วเบา

ในตอนนั้นเองร่างของเจสันก็ได้ปรากฏขึ้นมาที่ขวามือของโรแกนและหลังจากนั้นไม่นานร่างที่มาพร้อมกับควันซิการ์ก็ได้ปรากฏขึ้นมาที่ซ้ายมือของโรแกนและร่างๆนั่นก็คือคล็อกโคไดล์

หลังจากนั้นเทรนซุและเจ้านายตัวน้อยก็ได้เดินตามเจสันและคล็อกโคไดล์มาติดๆพร้อมกับเรียงตัวเป็นแถวหน้ากระดาน พวกเขาทั้งห้าได้มองไปข้างหน้าด้วยสายตาที่ไม่แยแสต่อสิ่งใด

แต่ดูเหมือนว่ามันจะยังไม่ได้จบลงแต่เพียงเท่านี้ ในตอนนั้นเองมังกรคชสารทั้งหก,โรบิน,ชาร์โปลอสและ, MR.1 ก็ได้เดินออกมาจากบาร์เช่นกัน

พวกเขาทั้ง 14 คนได้มาหยุดยืนอยู่ตรงหน้าบาร์ด้วยความน่าเกรงขาม ผู้คนและเหล่าโจรสลัดต่างก็จ้องมองมาที่พวกเขาเป็นตาเดียว

แสงอาทิตย์ยามเช้ได้สาดส่องลงมาที่ร่างของ พวกเขาทั้ง 14 คนราวกับกําลังต้อนรับการกลับ มาของราชา

“นี่มันจะน่าเกรงขามเกินไปแล้ว!”

ไม่มีใครที่กล้าพูดเสียงดังออกมาแม้แต่คนเดียว

ทันใดนั้นเองโรแกนที่ยืนอยู่ตรงกลางก็ได้ยกมือขวาขึ้นมาด้วยใบหน้าที่เย็นชา

“สหายได้เวลาไปกันแล้ว! การเดินทางของพวกเรามันยังไม่สิ้นสุด!”

“ฮ่าๆๆ! ฉันรอมานานจนรากงอกแล้ว!”

“ครั้งนี้ไม่ว่าจะเป็นกองทัพเรือหรือรัฐบาลโลก ฉันก็จะขยิ้มันทิ้งให้หมด!”

“หนวดขาวฉันจะกลับไปท้าแกอีกครั้ง แต่คราวนี้ฉันจะไปพร้อมกับพรรคพวกของฉัน!”

“โลก! รอดูธงของกลุ่มโจรสลัดโซลโบกสะบัดอีกครั้งได้เลย!”

“ได้เวลาที่พวกเราหกคนจะสร้างชื่อเสียงกันแล้ว!”

ดวงตาของทุกคนต่างก็กําลังเปล่งประกายออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า ในตอนนี้พวกเขาทุกคนต่างก็กําลังยกมือขวาขึ้นมาทีละคน พร้อมกับลั่นวาจาออกมาให้โลกได้รับรู้

แม้ว่าจะมีสมาชิกใหม่แต่พวกเขาก็ไม่ได้สนใจมันแม้แต่น้อย

จากนั้นทุกคนก็ได้ก้าวเดินออกไปข้างหน้า

พวกเขาได้ก้าวไปที่ท่าเรือที่ละก้าวพร้อมกับเงาร่างของพวกเขาที่เริ่มยืดยาวขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อพวกโรแกนเดินมาถึงที่ท่าเรือเหล่าโจรสลัดก็แตกตื่นในทันที

“นั่นน่ะหรอกลุ่มโจรสลัดโซล?”

“จะน่าหวาดกลัวกันเกินไปแล้ว!”

“ใช่! น่ากลัวจริงๆ!”

เหล่าโจรสลัดต่างก็มองมาที่พวกโรแกนด้วยความหวาดกลัว

“เฮ้ ไม่คิดเลยว่าพวกเราจะดังขนาดนี้”

เจสันได้กล่าวและยกยิ้มขึ้นมา

“คุณโรแกน! เรือของคุณอยู่ทางนี้พวกเราได้ทําการดูแลมันเป็นอย่างดี

โจรสลัดคนหนึ่งได้กล่าวออกมาพร้อมกับชี้ไปที่รูทดราก้อนที่จอดเทียบท่าอยู่ บริเวณโดยรอบของรูทดราก้อนนั้นไม่มีเรือโจรสลัดลําอื่นอยู่เลยแม้แต่ลําเดียว

ดูเหมือนว่าโจรสลัดพวกนี้จะดูแลเรือโจรสลัดของเขาเป็นอย่างดีจริงๆ

“ขอบคุณพวกนายมากนะ!”

โรแกนได้กล่าวขอบคุณออกมาพร้อมกับรอย
ยิ้ม

คําขอบคุณที่อ่อนโยนของโรแกนทําให้เหล่าโจรสลัดรู้สึกมีความสุข

พวกเขาไม่คิดมาก่อนเลยว่าพวกเขาจะได้รับการขอบคุณจากโจรสลัดผู้ยิ่งใหญ่ พวกเขาไม่มีทางลืมคําพูดขอบคุณในครั้งนี้อย่างแน่นอน

สิ่งนี้นับว่าเป็นเกียรติกับพวกเขาเป็นอย่างมาก!