S.P.P: บทที่ 329: พร้อมหน้า!
นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้วนับตั้งแต่ที่โรแกนมาถึงที่เกาะรอท
ที่ท้องทะเลใกล้ๆกับเกาะรอทก็ได้ปรากฏเรือลําหนึ่งที่มีหัวเรือเป็นจระเข้แล่นเข้ามาด้วยความเร็ว
บนดาดฟ้าเรือของเรือลํานั้น
“นายไม่จําเป็นต้องตามฉันมาหรอกนะ”
ชายที่คาบซิการ์อยู่ในปากได้กล่าวออกมาอย่างใจเย็น
“คุณคือหัวหน้าของผม เพราะฉะนั้นไม่ว่าคุณจะไปที่ไหนผมก็จะไปที่นั้น”
ชายหัวโล้นได้กล่าวออกมาด้วยความเฉยชา
“เราแตกต่างกันฉันคือสมาชิกของกลุ่มโจรสลัดโซลแต่นายไม่ใช่!”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวออกมาพร้อมกับส่ายหัว
“ผมก็แค่อยากรู้”
ชายหัวโล้นได้กล่าวสวนออกมาในทันที
“อยากรู้อะไร?”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวถามออกมา
“ผมแค่อยากรู้ว่าเขาคนนั้นเป็นคนแบบไหนถึงทําให้คุณสามารถละทิ้งองค์กรบาร็อคเวิร์คที่สร้างมาด้วยความยากลําบากได้โดยไม่ลังเล”
“ฮ่าๆๆ,เขาคือชายที่สุดยอดที่สุดเท่าที่ฉันเคยเจอมา!”
คล็อกโคไดล์ได้กล่าวและยกยิ้มขึ้นมา
“เดี๋ยวนายก็จะได้รู้เอง MR.1”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งคล็อกโคไดล์ก็ได้กล่าวขึ้นมาอีกครั้ง
MR.1 ได้มองไปที่คล็อกโคไดล์ด้วยความสงสัย
“ภายใต้การนําของเขานายจะแข็งแกร่งขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน”
“ผมงั้นหรอ?”
MR.1 ได้กล่าวออกมาด้วยความงุนงง
“ฮ่าๆๆ!”
คล็อกโคไดล์ไม่ได้คิดที่จะกล่าวอธิบายอะไรออกมาเพิ่มเติมเพราะอีกไม่นานเขาก็จะได้สัมผัสมันด้วยตัวเอง
แม้ว่าจะบนเรือแต่ในตอนนี้พวกเขาก็สามารถมองเห็นเกาะรอทก็ได้แล้ว
“ทําไมถึงได้มีโจรสลัดมากขนาดนี้กัน?”
MR.1 ได้กวาดตามองไปรอบๆด้วยความระมัดระวัง
แม้จะอยู่ไกลแต่พวกเขาก็สามารถมองเห็นเรือโจรสลัดจํานวนมากที่อยู่ที่ท่าเรือของเกาะรอทได้อย่างชัดเจนซึ่งมันเป็นจํานวนที่เยอะเป็น อย่างมากมากจนเขารู้สึกประหลาดใจ
ถ้าไม่รู้จักที่นี้มาก่อนก็คงจะคิดว่าเกาะนี้เป็นเกาะของโจรสลัด
เขาได้หันไปมองคล็อกโคไดล์ที่กําลังยืนยิ้มด้วยความผ่อนคลาย
MR.1 นั้นไม่เคยรับรู้ถึงเรื่องราวในอดีตของคลอกโคไดล์เลยแม้แต่น้อย เขารู้เพียงแค่ว่าคล็อกโคไดล์เคยเข้าไปท้าทายชายที่แข็งแกร่งที่สุดใน โลกอย่างหนวดขาวมาก่อนแม้เขาจะถูกฝากแผลเอาไว้บนใบหน้าแต่เขาก็ยังสามารถเอาชีวิตรอดมาได้
แม้ว่าเขาจะไม่ใช่ฝ่ายชนะแต่แค่นั้นมันก็น่าทึ่งพอแล้วการที่สามารถเอาชีวิตรอดมาจากเงื้อมมือของชายที่ได้ชื่อว่าแข็งแกร่งที่สุดในโลกมาได้นั้นมันเพียงพอแล้วที่จะทําให้เขารู้สึกภูมิใจ!
แต่ถึงอย่างงั้นเขาก็ยังไม่เคยได้สัมผัสกับความแข็งแกร่งที่แท้จริงของคล็อกโคไดล์อยู่ดีสิ่งที่เขาเคยสัมผัสนั้นมีเพียงกลอุบายและเล่ห์เหลี่ยม ของเขา
มันราวกับจระเข้ที่โผล่มาเพียงแค่ดวงตาและรอคอยเหยื่อของมันให้ตกมาในหลุมพรางที่วางไว้
ในเวลานี้เรือของคล็อกโคไดล์ได้แล่นมาถึงที่ท่าเรือเกาะรอทกี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
เมื่อมาถึงท่าเรือทั้งสองก็ได้กระโดดลงมาจากเรือในทันที
ครู่หนึ่ง MR.1 ก็รู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่หนักหน่วง
“โจรสลัดพวกนี้อาจจะไม่สามารถเทียบได้กับพวกโจรสลัดที่อยู่ในแกรนด์ไลน์ได้แต่สิ่งที่น่ากลัวก็คือจํานวนของพวกเขา!”
MR.1 ได้กวาดตามองไปรอบๆก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
โจรสลัดเหล่านี้นั้นล้วนแล้วแต่มีคุณสมบัติมากพอที่จะเข้าไปที่แกรนด์ไลน์แล้วทั้งสิ้น
“พวกเขามาทําอะไรที่นี่? แต่จากที่สังเกตดูเหมือนว่าที่นี่จะมีอะไรบางอย่างที่สามารถรับประกันความปลอดภัยของพวกเขาได้อยู่!”
แม้ว่าจะคิดแบบนั้นแต่เขาก็ยังไม่ได้มั่นใจนัก
ในตอนนั้นเองคล็อกโคไดล์ก็ได้ก้าวเดินไปข้างหน้า
ในเวลาเดียวกันนั้นเองเหล่าโจรสลัดที่อยู่ในบริเวณนั้นก็ได้มองเห็น
ใบหน้าที่เย็นชาของเขาและพวกเขาก็สามารถจําคล็อกโคไดล์ได้ในทันที
“นั่นมันคล็อกโคไดล์!เขาคือหนึ่งในพรรคพวกของโรแกน!”
ทุกคนต่างก็มองมาที่คล็อกโคไดล์ด้วยความชื่นชม
คล็อกโคไดล์! แน่นอนว่าเขาคือผู้แข็งแกร่ง!เพียงแค่มองมาที่ร่างของเขาพวกเขาก็สามารถรับรู้ได้ถึงพลังอํานาจที่น่าหวาดกลัวในทันที
“ลูกพี่คล็อกโคไดล์! ตอนนี้คุณโรแกนอยู่ที่บาร์ตรงส่วนท้ายของถนนแห่งนี้เดี๋ยวผมนําทางให้ลูกพี่เอง!”
ในตอนนั้นเองก็ได้มีโจรสลัดคนหนึ่งวิ่งเข้ามาประจบประแจงคล็อกโคไดล์อย่างรวดเร็ว
โจรสลัดคนอื่นต่างก็มองไปที่เขาด้วยความรู้สึกไม่พอใจ
“บ้าเอ้ย! ไอ้บ้านั้นมันจะเร็วเกินไปแล้ว!”
เพียงพริบตาเดียวร่างของคล็อกโคไดล์และ MR.1ก็ได้หายไปจากที่แห่งนี้
ในตอนเที่ยงของวันนั้นเองที่ท่าเรือเกาะรอทก็ได้ปรากฏเรือไม้ขึ้นมาหกลํา
“ฮ่าๆๆ! ในที่สุดก็มาถึงสักที!”
“กัปตันโรแกน! พวกเรามังกรคชสารมาถึงแล้ว!”
“เยี่ยมไปเลย! ในที่สุดพวกเราก็จะได้เจอหน้ากัปตันแล้ว”
“ฉันรอเวลานี้มาตลอด!”
บางคนหัวเราะ,บางคนตื่นเต้น และบางคนร้องไห้การแสดงออกที่หลากหลายของพวกเขา ทําให้โจรสลัดที่อยู่ในบริเวณนั้นรับรู้ได้ในทันทีว่าพวกเขาจะต้องเป็นคนของกลุ่มโจรสลัดโซลอย่างแน่นอน
“นี่พวกนาย! พอจะรู้ไหมว่ากัปตันของพวกฉันอยู่ที่ไหน?”
หนึ่งในหกคนนั้นได้กล่าวถามกับโจรสลัดที่อยู่ในบริเวณนั้น
“บาร์ที่ท้ายถนน”
ในตอนนั้นเองก็ได้มีโจรสลัดคนหนึ่งชี้ไปยังทิศทางที่โรแกนอยู่
ทั้งหกได้พยักหน้าด้วยความพึงพอใจพร้อมกับก้าวเดินไปยังทิศทางที่อีกฝ่ายบอก
“มังกรคชสาร 6 นายรู้ได้ยังไงว่าพวกนั้นรู้ที่อยู่ของกัปตัน?”
“ง่ายจะตายไป แค่มองดูก็รู้แล้วว่าการที่พวกเขาไม่ยอมเข้าไปยังส่วนลึกของเกาะแห่งนี้ก็เพราะว่าพวกเขาไม่ต้องการรบกวนกัปตันของพวก
เรา”
“นายรู้ได้ยังไง?”
“นี่คือผลจากฮาคิสังเกตที่ฉันฝึกฝนมาเกือบห้าปี!”
ในตอนนั้นเองร่างของพวกเขาทั้งหกก็ได้จางหายไปจากที่แห่งนี้
ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ภายในบาร์ที่พวกโรแกนอยู่
ชาร์โปลอสนั้นกําลังจ้องมองไปที่เจ้านายตัวน้อยด้วยความหลงใหล
“เทพธิดาของฉัน! ในที่สุดฉันก็ได้พบเธออีกครั้ง!”
“เพี้ยะ!”
เสียงตบได้ดังขึ้นมาพร้อมกับใบหน้าของชาร์โปลอสที่หันไปทางซ้าย
“น่าขยะแขยง!”
เจ้านายตัวน้อยไม่ชอบท่าทางของชาร์โปลอสเลยแม้แต่น้อย
“ตราบใดที่เธอชอบฉันสามารถยกใบหน้านี่ให้เธอตบจนพอใจเลย”
ชาร์โปลอสนั้นก็ยังคงไม่เลิกทําท่าทางที่น่าขยะแขยงของเขาอยู่ดี
เจ้านายตัวน้อยขี้เกียจเกินกว่าที่จะพูดกับชาร์โปลอส
เจสันและคล็อกโคไดล์ได้จ้องมองมาที่กันและกันพร้อมกับแผ่บรรยากาศที่แปลกประหลาดออก มา
MR.1 ได้จ้องมองไปที่โรบินด้วยดวงตาที่เปล่งประกายและซับซ้อน
เมื่อถูกจ้องมองโดย MR.1 โรบินก็รู้สึกกลัวเล็กน้อยและไม่กล้าที่จะมองกลับไปที่เขา
ผู้คนภายในบาร์ได้มองมาที่พวกเขาด้วยความขบขัน
โรแกนในตอนนี้ก็ไม่ได้เข้าไปพูดคุยกับคนอื่นๆแต่อย่างใดในตอนนี้เขากําลังพูดคุยอยู่กับเนลื่น
บรรยากาศภายในบาร์ตอนนี้มันดูแปลกมาก
ในตอนนั้นเองจู่ๆที่หน้าทางเข้าของบาร์ก็ได้ปรากฏร่างของคนหกคนขึ้นมา
“กัปตัน! พวกเรามาถึงแล้ว พวกเราพร้อมที่จะตายเพื่อคุณ!”
เมื่อมาถึงทั้งหกก็ได้ตะโกนประโยคนี้ออกมาในทันที
![ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า [冥王杀神陈纵横任]](https://i0.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/09/ฮาเดส.png?resize=151,215 "ฮาเดสผู้สังหารพระเจ้า [冥王杀神陈纵横任]")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
