Perfect World โลกอันสมบูรณ์แบบ 1263

เมล็ดพันธุ์ก่อตัวแล้ว!

 ในตัวสือฮ่าวมีประตูมากมาย บานแล้วบานเล่า ไม่ปิดอย่างสมบูรณ์ ต่างก็ทิ้งช่องไว้ มีแสงเล็ดลอดออกมา บรรจบกันและก่อตัวเป็นเมล็ดพันธุ์

มันดูลึกลับอย่างมาก มีประตูมากมาย ตอนนี้ไม่ชัดเจนเท่าใดนัก แต่กลับดูลึกลับกว่าเดิม

ประตูเหล่านั้นเป็นเหมือนขุมทรัพย์ ราวกับเชื่อมต่อกับดินแดนอมตะ ถ่ายทอดพลังงานสูงส่ง สือฮ่าวเกิดอารมณ์ชั่ววูบ อยากยื่นมือไปเปิดประตู ดูว่าข้างในมีอะไรกันแน่

เพียงแต่ว่า ตอนนี้ยังทำไม่ได้

 “พลังของกายเนื้อ” หญิงที่อยู่ไกลออกไปพึมพำ นางตะลึงงันแล้วจริง ทำสำเร็จแล้วหรือ?

นางเห็นความมหัศจรรย์ มีคนกำลังบุกเบิกเส้นทางที่แตกต่างต่อหน้านาง มันพิลึกอย่างมาก และอันตรายสุดแสน เกือบตายแล้ว แต่สุดท้ายก็สำเร็จ

สงบลงเพียงครู่เดียว ก็เหมือนมีฟ้าผ่าลงกลางใจนางดังเปรี้ยง แม้แต่วิญญาณก็สั่นไหวตามกัน นางรู้ว่านี่เป็นเรื่องใหญ่คับฟ้า!

 เส้นทางที่ไม่เคยมี มีคนบุกเบิกแล้ว!

สือฮ่าวปราศจากคลื่นอารมณ์ หลับตาลงคิดพิจารณาเงียบๆ ประสบการณ์เมื่อครู่อันตรายมาก ดูเหมือนราบรื่น แต่หากพลาดท่าอาจถึงตายได้

ยิ่งไปกว่านั้น มาถึงขั้นนี้แล้ว ใจเขายังคงว้าวุ่น มีความรู้สึกวิตกกังวล กล้ามเนื้อกระตุกอย่างควบคุมไม่ได้

ทำไมเป็นแบบนี้?

เขาอยากศึกษาเมล็ดพันธุ์ หนทางของเขาสำเร็จในขั้นต้นแล้ว การใช้กายเป็นพันธุ์สำเร็จแล้ว เมล็ดพันธุ์ลอยอยู่ในจุดลึกสุดของร่างกาย กำลังส่องแสงสีเขียว หลอมรวมกับกายเนื้อและพลังจิต ไม่แยกจากกัน อุดมสมบูรณ์และเต็มเปี่ยม

สือฮ่าวใช้พลังจิต เมล็ดพันธุ์เปล่งประกาย ระดมพลังจากประตู เขารู้สึกว่าภายในร่างกายพลุ่งพล่าน แสงสีเขียวเบียดเสียดยัดเยียด ราวกับสังหารปีศาจเทพเจ้าให้สิ้นซากได้!

 ความรู้สึกแบบนี้มันดียิ่งนัก อดไม่ได้อยากแหงนหน้าตะโกน กายเนื้อและพลังจิตแข็งแกร่งยิ่งนัก เพียงยากมือก็เด็ดดวงดาวได้แล้ว

แต่จิตใจเขายังคงว้าวุ่น ไม่วางใจ สือฮ่าวลืมตาขึ้น ประกายฉายวาบในดวงตา เขาจะทำให้ตัวเองยิ่งใหญ่มากขึ้น

แน่นอนว่า การใช้กายเป็นพันธุ์สำเร็จแล้ว ตอนนี้ใช้มันพร้อมกับเคล็ดวิชา วิชาสวรรค์ของตัวเอง จะน่าตะลึงยิ่งกว่า และมีเอกลักษณะเฉพาะตัว

 “ข้าจะเริ่มจากตรงไหนดี?”

 สือฮ่าวลังเล จะเพิ่มพลังโจมตีหรือการป้องกันดีล่ะ?

ไม่นานเขาก็ตัดสินใจจากสัญชาตญาณ เขาเลือกวิชาเทพหลิวก่อน เขาคิดว่าต้องป้องกันตัวก่อนจึงจะถูก

เพราะกล้ามเนื้อกำลังหดเกร็งโดยไม่รู้ตัว ทำให้เขารู้สึกกระวนกระวายยิ่งขึ้น

ความรู้สึกแบบนี้พิลึกเหลือเกิน ร่างกายกำลังส่งสัญญาณเตือนหรือ? สือฮ่าวแปลกใจและหวาดหวั่น ประตูวพกนั้นถูกเปิด ทำให้กายเนื้อของเขาลึกลับมากขึ้น

วิชาของเทพหลิวให้ความสำคัญกับการบ่มเพาะพลังชีวิต สุดท้ายก็คืออมตะ

มีโซ่นับพันนับหมื่นพุ่งออกจากตัวสือฮ่าวทันที ขณะเดียวกันเมล็ดพันธุ์ก็กำลังเปล่งแสง เมื่อเจอกับโซ่วิเศษพวกนั้น ก็เกิดการตอบสนองกัน

เมื่อจดจ้องโซ่สีทองเหล่านี้ ดวงตาของสือฮ่าวก็ลุ่มลึกเป็นที่สุด ราวกับมองเห็นธาตุแท้ของทุกสรรพสิ่งในโลก เขากำลังถอดความของวิชานี้

เพียงชั่วพริบตา แสงสีเขียวที่เกิดจากเมล็ดพันธุ์ก็เริ่มทอโซ่เหล่านั้น ยังคงเป็นสีทอง แต่แตกต่างไปจากเดิมลวดลายกำลังเปลี่ยนแปลง

นี่เป็นการถอดความและเรียบเรียงใหม่ จากนั้นใช้อักขระของธรรมในกายอธิบายวิชาของเทพหลิว มันเป็นวิชาที่เริ่มทำความเข้าใจและศึกษาจากสิ่งที่ดั้งเดิมที่สุด

แน่นอนว่ามันเป็นขั้นตอนที่ยิ่งใหญ่!

 ตอนนี้หากสือฮ่าวถอดความได้อย่างทะลุปรุโปร่ง ใช้อักขระของธรรมในกายเรียงรายใหม่ได้สำเร็จล่ะก็ มันจะน่าตะลึงสุดแสน แม้กระทั่งว่าสะเทือนปฐพี

ตอนนี้ เขาจมดิ่งอยู่ในภวังค์อันวิเศษ เนื้อตัวส่องแสงสีเขียว สำแดงวิชาชีวิตของเทพหลิว ทุกอย่างเลือนราง หายไปอย่างไม่รู้ตัว

กาลเวลายาวนาน ฟ้าดินกว้างใหญ่ เขารู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นปุยขาวของต้นหลิว ห่อหุ้มเมล็ดพันธุ์ลอยล่อง สุดท้ายตกลงไปในชั้นดิน

เดิมที ที่นี่แห้งผาก ไม่มีแอ่งน้ำ ถูกแสงแดดแผดเผาตลอดทั้งปี ทำให้เมล็ดพันธุ์ของเขาปางตาย

สุดท้ายละอองฝนก็ตกลงมา มันดูดซึมอย่างกระหาย จากนั้นก็ปล่อยพลังชีวิตที่น่าตะลึง เริ่มแตกหน่อหยั่งราก หลุดพ้นจากสภาพเหี่ยวเฉา

 “ช่างเป็นพลังที่ยิ่งใหญ่นัก!”

 แม้แต่ในภวังค์สมาธิ สือฮ่าวก็อดอุทานไม่ได้ เพราะเมล็ดพันธุ์เล็กๆ เมื่ออยู่ในชั้นดิน กาลเวลาผ่านไป ด้านบนมีหินก้อนใหญ่วางทับ หลังเมล็ดพันธุ์แตกหน่อ กลับดันก้อนหินออก แม้กระทั่งมุดออกมาจากซอกหิน สุดท้ายก็ทำให้แท่นหินแตก

มันเป็นพลังชีวิต ยามเห็นครั้งแรกเหมือนอ่อนโยน แต่กลับทรงพลังที่สุด

สือฮ่าวตะลึงพรึงเพริด ที่ผ่านมาก็เคยเห็น มีต้นหญ้ามุดออกจากหนทางที่ถูกปิดตาย ทำให้พื้นที่ทำจากหินอันทนทานแตกระแหง

และตอนนี้มุมมองลึกซึ้งยิ่งขึ้นเมื่ออยู่ในภวังค์ของสมาธิ

กลิ่นอายของชีวิตใหม่หนาแน่นและมหาศาล!

 สุดท้ายเขากลายเป็นต้นอ่อน เจริญเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ผ่านการอาบชำระของลมฝน ค่อยๆ ยิ่งใหญ่ขึ้นทุกวัน

กระทั่งวันหนึ่ง มันอุดมสมบูรณ์ สูงค้ำฟ้า ชักนำสายฟ้ามา ฟาดยอดไม้ของมันจนหัก เกิดประกายไฟทั่วทั้งต้น

…

แต่เขารอดชีวิตมาได้ จากนั้นก็พบเจอกับความทรมานนับครั้งไม่ถ้วน

ต้นไม้กลายเป็นภูต เพราะเป็นพืช เป็นสัญลักษณ์ของชีวิต และสิ่งที่เขาเผชิญมันไม่เหมือนใคร จะถูกฟ้าดินลงทัณฑ์

หายนะจากสวรรค์เก้าชั้นฟ้าฟาดลงมา ทำให้เขากลายเป็นเถ้าถ่าน เหลือเพียงตอตะโก ไม่รู้ว่าผ่านไปกี่ปี เขาฟื้นคืนชีพ แตกหน่อหยั่งรากอีกครั้ง

ต่อมา เขาแข็งแกร่งมากขึ้น พลังชีวิตล้นทะลัก

นี่เป็นประสบการณ์ของเทพหลิวหรือ? ไม่คิดว่ามันจะแฝงเร้นอยู่ในกฎเกณฑ์ดั้งเดิมของเคล็ดวิชา!

 จากนั้นสือฮ่าวก็รู้อะไรอีกมาก ต้นหลิวถูกสายฟ้าฟาดหลายครั้งจนนับไม่ได้ สุดท้ายก็ยกระดับเป็นการพิฆาตของกระบี่เซียน

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนั้นมีพลังของเทพารักษ์ รวมถึงมีแสงของวิถีเซียนปกคลุม

ลึกล้ำ ทรมาน นี่เป็นเส้นทางอมตะที่อันตรายเป็นที่สุด และเป็นสุดยอดเส้นทางของชีวิตเช่นกัน

 “ข้าอยากเห็นว่าเทพหลิวเจออะไรในเซียนโบราณ และอยากเห็นว่าทำไมถึงลงมาอยู่ที่หมู่บ้านหินผา”

 น่าเสียดาย ร่องรอยชีวิตเหล่านั้นซับซ้อนเกินไป แม้เขาจะกำลังไขลักษณะดั้งเดิมของเคล็ดวิชา แต่บางอย่างก็ไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใด สือฮ่าวดำดิ่งอยู่ในมหาสมุทรพลังชีวิต ถูกแสงสีเขียวห่อหุ้ม ได้รับการอาบชำระจากแสงทอง สองสีเชื่อมต่อกัน

สิ่งหนึ่งเป็นพลังชีวิตแต่กำเนิด อีกหนึ่งเป็นพลังที่เกิดจากการอาบชำระและสั่งสมในภายหลัง

ในที่สุดสือฮ่าวก็ได้สติกลับคืนมาอย่างสิ้นเชิง เขาใช้อักขระของธรรมในกายอธิบายวิชาชีวิตของเทพหลิว ไปจนถึงแก่นแท้ มันลึกล้ำมากแค่ไหน ตอนนี้ไม่อาจพิสูจน์ได้

 “เจ้าไปได้แล้ว มีเมล็ดพันธุ์ในร่างกายแล้ว ศึกษาที่ใดก็ได้ ไม่จำเป็นต้องนั่งอยู่ในนี้แล้ว” หญิงคนนั้นพูด

สือฮ่าวพยักหน้าแล้วลุกขึ้น รังไหมขาดรุ้งริ่งตามตัวขาดดังเปรี๊ยะ หายไปทั้งหมด เผยให้เห็นกล้ามเนื้อแน่น

มันไม่ได้ผุดผ่องแวววาว แต่กลับแน่นตึง มีแสงมันเงาของพลังวชีวิต!

“ต้องออกไปแล้ว ผ่านไปกี่เดือนแล้ว หรือกี่ปีกันนะ?” สือฮ่าวไม่รู้เลย ยามบำเพ็ญเพียร จะไม่รู้สึกถึงกาลเวลา เขาลืมเลือนทุกสิ่งแล้ว

 “หือ?”

 สือฮ่าวพรั่นพรึง ยามนี้ขนลุกขนชัน ชั่ววินาทีที่เขาลึกขึ้น รู้สึกถึงวันสิ้นโลก ความกระวนกระวายก่อนหน้านี้กลายเป็นจริงแล้ว

ชิ้ง!

 ลำแสงพุ่งลงมาจากฟ้า จะฟันคอสือฮ่าว!

 มันเป็นการโจมตีจากใคร? ไม่ใช่หญิงคนนั้นแน่ เพราะนางก็ตกใจมากเช่นกัน กำลังนั่งอยู่กลางอากาศ

เคร้ง!

 สือฮ่าวอ้าปากพ่นแสงสีเขียวออกไป มีเป็นพลังจากเมล็ดพันธุ์ ก่อตัวเป็นกระบี่เล่มหนึ่ง ปะทะกับลำแสงจนเกิดประกายไฟ

 “แข็งแกร่งนัก!”

 สือฮ่าวขนหัวลุก เพราะลำแสงแหลมคมเหลือเกิน บั่นคอเทพสวรรค์ทั้งโขยงได้อย่างง่ายดายแน่นอน

 “ตึง!”

 จากนั้นเสียงระฆังก็ดังขึ้นพร้อมกันหลายสิบใบ ลอยลงมาจากฟ้า ปล่อยริ้วคลื่นออกมา จะบดขยี้เขา

มันน่ากลัวเหลือเกิน ทำลายปีศาจและเทพเจ้าจำนวนมากได้ ไม่มีสิ่งใดขวางได้

นี่มันอะไรกัน? เขางุนงงไปหมดแล้ว!

 “ฟ้าดินลงโทษ!”

 ตอนนี้มีแสงผุดขึ้นในหัวสือฮ่าว รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น ความวิตกของเขา ความว้าวุ่นใจของเขา มาจากสิ่งนี้เอง

เข้ามานั่งสมาธิในครรภ์ฟ้าดิน เขาไม่ถูกทำร้าย หญิงคนนั้นตกลงง่าย เดิมทีคิดว่าจะราบรื่นเสียอีก

แต่ใครเล่าจะคิดว่า วิกฤตที่แท้จริงอยู่ในช่วงเวลาสุดท้าย!

 ลำแสงจำนวนมากพุ่งมา สว่างไสวจนบาดตา พุ่งตรงมาจากสุดขอบโลก

ระฆังดังกังวาน เจดีย์ตั้งเรียงราย อาวุธหลายชนิดปรากฏให้เห็น ลอยลงมาจากฟ้าหมายกำราบสือฮ่าว!

 มันเป็นหายนะที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน น่าตกใจจนน่ากลัว ร้ายแรงกว่าวิกฤตใดที่สือฮ่าวเคยเผชิญ มันต้องการกำจัดเขา!

 หญิงคนนั้นตะลึงงัน แม้แต่นางก็คาดไม่ถึงว่าตอนจบจะเป็นแบบนี้ เคยคาดการณ์ แต่ไม่เคยเห็นฉากนี้มาก่อน

นี่มันหนทางหายนะชัดๆ!

 ไม่มีความหวังหลงเหลือเลยสักนิด จึงมีลำแสงต่างๆ อาวุธทั้งหลายพุ่งมา ไม่ว่าสิ่งไหนก็สังหารบุคคลยิ่งใหญ่เช่นเจ้าสำนักได้

การกำจัดอันโหดเหี้ยม ลบล้างร่องรอยทั้งหมด!

 นี่แหละการลงทัณฑ์ของฟ้าดิน เพราะสือฮ่าวช่วงชิงพลังฟ้าดิน จึงมอบการตอบโต้ที่โหดร้ายที่สุดให้เขา จะสังหารให้สิ้นซาก

เดิมทีเส้นทางของเขามันผิดธรรมชาติ ขัดต่อสวรรค์ สาเหตุที่การใช้กายเป็นพันธุ์ล้มเหลวตลอดมา มันเป็นเพราะสิ่งนี้ ถูกสวรรค์กำจัด

คนอื่นเจอเมล็ดพันธุ์สมบูรณ์ หลอมรวมกับตัวเอง ได้รับการยอมรับและคุ้มครองจากสวรรค์ เพราะพวกเขาเดินตามเจตจำนงของสวรรค์

แต่การใช้กายเป็นพันธุ์นั้นแตกต่าง เป็นการทำตนให้แข็งแกร่ง ให้เทียบเท่าจักรวาล สุดท้ายอาจถึงขั้นหลุดพ้นจนอยู่เหนือกว่า!

  แม้ตอนนี้จะเป็นแค่เมล็ดพันธุ์ แต่ต้นอ่อนงอกเงยแล้ว จึงถูกกำจัดอย่างไม่ปรานี!

 เต็มไปด้วยอาวุธมีคม มากเหลือคณานับ ลอยลงมาโจมตีสือฮ่าว ตอนนี้แท่นหินถอยออกไป ไม่คุ้มครองอีกแล้ว

เพราะมันต้านทานไม่ไหว หากช่วยปกป้องสือฮ่าว ช่วยปิดบังอีกต่อไป แม้แต่มันก็อาจพลอยเดือดร้อนไปด้วย

ต่อให้มันเป็นครรภ์ฟ้าดินก็เถอะ บางอย่างเอาชนะไม่ได้ จะเกี่ยวพันมากไปไม่ได้!

 เจดีย์ ระฆัง ดาบสวรรค์ กระบี่เซียนห้อมล้อมสือฮ่าว หลบหลีกไม่ได้ และถอยไม่ได้เช่นกัน ทำได้แค่ต้านทาน รับมันไว้

สายฟ้าจำนวนมากกะพริบแปลบปลาบ!

 หญิงคนนั้นตะลึงงัน หากสวรรค์พิโรธ ทำลายครรภ์ฟ้าดินของนาง เช่นนั้นเส้นทางของนางจะขาดสะบั้น สีหน้าของนางซีดเผือดราวกับหิมะ

ตูม!

 สือฮ่าวยิ่งใหญ่ปานนี้ แต่เลือดเนื้อก็กระเด็นกระดอนเช่นกัน เลือดแดงฉานย้อมมิติ ฉูดฉาดเป็นล้นพ้น

โชคดีที่ความสามารถของเขาเพิ่มทะยานนานแล้ว และตอนนี้เขาไม่ยับยั้งอีกต่อไป ทลายขีดจำกัด บรรลุเป็นบุคคลยิ่งใหญ่ขั้นเจ้าสำนัก

นี่เป็นการประลองตัดสินชะตา สวรรค์พิโรธ สือฮ่าวกำลังดิ้นรน เขายิ่งใหญ่จนบรรลุอีกขั้นแล้ว แต่ก็ต้านทานไม่ได้

แน่นอนว่า สำหรับนักพรตคนหนึ่ง สำหรับคนที่เพิ่งผงาดแล้ว นี่เป็นผลกระทบอันร้ายแรง ทำลายเจ้าในตอนที่เจ้าคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่ที่สุด

อาวุธทั้งหมดก่อตัวจากสายฟ้า พวกมันสมจริงอย่างมาก มิเช่นนั้นจะมีอาวุธปรากฏขึ้นในเมล็ดพันธุ์ได้อย่างไร?

สุดท้ายกระแสไฟเหล่านี้ก็เกินขอบเขตที่บุคคลขั้นเจ้าสำนักจะรับมือได้ มันอยู่เหนือกว่า และเมื่อกำราบอย่างเต็มกำลัง จึงต้านทานไม่ได้

หญิงคนนั้นถอนหายใจ ชายหนุ่มคนนี้จบเห่แล้ว แต่ไหนแต่ไรมาไม่มีใครต้านทานสายฟ้าที่อยู่เหนือกว่าได้

มิหนำซ้ำ อานุภาพของสายฟ้าไม่ได้เหนือกว่าแค่ขั้นเดียว

เพราะสวรรค์พิโรธแล้ว จักรวาลแผ่รังสีอำมหิต จะขุดรากถอนโคนชีวิตของคนที่ช่วงชิงพลังฟ้าดิน ไม่ทำตามคำสั่งคนนี้

ปัง!

 เมื่อผ่านการต่อสู้ที่น่ากลัวแล้ว สือฮ่าวก็ถูกฟาดจนระเบิด เนื้อตัวดับสูญ ภาพนี้โหดเหี้ยมยิ่งนัก และสะเทือนขวัญเช่นกัน ทำให้หญิงสาวคนนั้นหวาดผวา

นางจะพลอยเดือดร้อนไปด้วยไหม? เพราะนางก็เกี่ยวข้องเช่นกัน

ดับสูญแล้วหรือ?

แม้จะต่อสู้อย่างเหนื่อยยาก ไม่ยอมจำนน แต่ร่างของชายหนุ่มก็หายไปแล้ว ที่นั่นเหลือเพียงเถ้าธุลีและเลือด

แต่หายนะสวรรค์ยังไม่ยอมหยุด กลับฟาดลงมาไม่หยุดไม่หย่อน ราวกับพลิกจักรวาล ปกคลุมที่นี่ดุจผืนทะเลกว้างใหญ่

บดขยี้ต่อเนื่อง ระเบิดไม่ขาดสาย

หญิงคนนั้นอกสั่นขวัญแขวน มันยังไม่ยอมหยุด จักรวาลไม่ปรานี จะทำลายที่จำศีลของนางด้วยหรือ?

เดิมทีหญิงสาวเป็นชิ้นส่วนที่ได้รับการหล่อเลี้ยง ได้รับการคุ้มครองจากฟ้าดิน แต่ตอนนี้จะถูกทอดทิ้งแล้วหรือ? มันทำให้นางสิ้นหวัง

นางอยากต่อต้าน แต่ก็กลัวจะชักนำหายสวรรค์มา ฟาดจนนางสิ้นใจ ไม่เหลืออะไรเลย

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน สายฟ้าหายไปแล้วในที่สุด ที่นี่กลับสู่ความสงบ ครรภ์ฟ้าดินรอดมาได้ ไม่ถูกทำลาย หญิงคนนั้นถอนหายใจ

 “เอ๊ะ?” จู่ๆ นางก็ชะงัก มองเถ้าถ่านข้างแท่นหินเงียบๆ

ในกองขี้เถ้า ในกระดูกดำเกรียมที่แตกเป็นเสี่ยงๆ มีแสงสีเขียวกะพริบ มันเป็นเมล็ดพันธุ์ ค่อยๆ ลอยขึ้น ห่อหุ้มพลังปราณและดวงจิต

ตบตาสวรรค์!

 ลมหายใจของนางถี่กระชั้น นี่มันตบตาสวรรค์ ข้ามผ่านไปได้ หลอกสวรรค์ได้!

 ราวกับเมล็ดพันธุ์แตกหน่อ เกิดการเปลี่ยนแปลงช้าๆ กำเนิดใหม่ในกองขี้เถ้า นิพพานในความตาย ดวงจิตของสือฮ่าวรอดมาได้ ลิ่มเลือดขยับ อวัยวะกำเนิดใหม่อย่างต่อเนื่อง

ขั้นเทพสวรรค์อวัยวะจะงอกใหม่ได้ ขั้นที่สูงกว่าย่อมไม่มีปัญหา

ยิ่งไปกว่านั้น สือฮ่าวศึกษาวิชาชีวิตของเทพหลิวในช่วงเวลาสุดท้าย ใช้ธรรมในกายของตัวเองอธิบายออกมาอย่างลึกซึ้ง จึงรอดชีวิตจากสายฟ้าที่มีพลังสูงกว่าได้

นี่เป็นปาฏิหาริย์ ห้ามลอกเลียนแบบ

ไม่เคยมีใครข้ามผ่านความพิโรธของสวรรค์ได้

สือฮ่าวถอนหายใจ ตอนนั้นที่เทพหลิวลงมายังหมู่บ้านหินผา ก็เคยเป็นเช่นนี้ ประสบกับหายนะสวรรค์ เกิดใหม่ท่ามกลางความสิ้นหวัง นิพพานอีกครั้ง

ตอนนี้เขาผ่านสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกัน ต้านทานหายนะสวรรค์ไม่ได้ แต่สุดท้ายก็เขาคืนชีพ พลังกำเนิดใหม่ตลบอบอวล ตอนนี้เขามีพละกำลังอย่างเต็มเปี่ยม

อวัยวะของเขางอกขึ้นใหม่ ดวงจิตกะพริบ นัยน์ตาอ่อนโยน ดวงจิตกับเลือดเนื้อเป็นหนึ่งเดียวกัน

การใช้กายเป็นพันธุ์สำแดงความน่ากลัวของมันครั้งแรก แม้แต่สถานการณ์แบบนี้ก็รอดชีวิตมาได้

 “ขอบใจเจ้ามาก!” สือฮ่าวขอบคุณหญิงสาวอย่างจริงใจที่สุด

จากนั้นเขาก็เฉือนครรภ์ฟ้าดิน จะเดินออกไป

เขาไม่รู้ว่าตัวเองจำศีลมานานแค่ไหน ข้างนอกเป็นอย่างไรบ้างแล้ว บางทีอัจฉริยะคนอื่นคงผงาดนานแล้ว เขาไม่เผยโฉมหน้านานแล้ว ถึงเวลาออกไปแล้ว