Genius Doctor Black Belly Miss 1453

ตอนที่ 1453  ข้าจะเล่นกับเจ้าเอง (2)

แต่สิ่งที่แปลกมากก็คือ  หลังจากที่พวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว  ทุกคนก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ไม่มีใครจำเรื่องที่ถูกทำให้หมดสติได้เลย  หลังจากฟื้นขึ้นมาทุกคนก็ทำเหมือนสูญเสียความทรงจำอยู่ระยะหนึ่ง  แต่ละคนต่างกลับไปยังที่ที่พวกเขาควรอยู่  จากนั้นอีกสักพักถึงได้รู้สึกตัวอย่างเต็มที่และกลับคืนสู่สภาพปกติ

เหตุการณ์แปลกๆนั้นเพียงพอที่จะทำให้เจ้าเมืองขนหัวลุก  และทำให้เขารู้ว่าจวินอู๋เสียนั้นเป็นคนที่ไม่อาจหยั่งถึงได้อย่างแท้จริง

จวินอู๋เสียได้รับจดหมายลับของเจ้าเมืองอย่างรวดเร็ว  เจ้าเมืองบอกถึงความตั้งใจของลั่วซีไว้ในจดหมาย  และจากสิ่งที่นางรู้เกี่ยวกับลั่วซี  จวินอู๋เสียก็คาดเดาวิธีการที่ลั่วซีจะใช้ในเร็วๆนี้ได้

“ก็แค่การเล่นของเด็กๆ”  จวินอู๋เสียถือจดหมายไว้เหนือเปลวเทียน  ดูมันถูกเปลวไฟกลืนกินทีละนิด

จวินอู๋เหยานั่งตรงข้ามกับนาง  รอยยิ้มบางๆปรากฏบนริมฝีปากของเขา  “เสี่ยวเสียเอ้อร์ดูจะผิดหวังมากเลยนะ”

“งั้นหรือ?”  จวินอู๋เสียเลิกคิ้วเล็กน้อย

จวินอู๋เหยาตอบพลางหัวเราะ  “ก็ใช่น่ะสิ  การที่ลั่วซีคิดจะใช้วิธีเด็กๆมาสร้างปัญหาให้เจ้า  นั่นมันน่าตลกจริงๆ”

เมื่อพูดถึงเรื่องทักษะเกี่ยวกับยาพิษและยาแก้พิษ  จวินอู๋เหยาไม่เคยพบใครที่เก่งกว่าจวินอู๋เสีย  แม้ว่านางจะเกิดในอาณาจักรล่าง  แต่ความเชี่ยวชาญด้านยาและพิษของนางทำให้เขาประหลาดใจได้ในบางครั้ง

บางครั้งจวินอู๋เหยาก็อยากรู้ว่าจวินอู๋เสียไปเอาความสามารถขนาดนี้มาจากไหน  ดูเหมือนว่านางมีทุกอย่างพร้อมอยู่แล้วตั้งแต่ตอนที่เขาพบนางครั้งแรก

ใครก็ตามที่กล้ามาแสดงความสามารถทางยาหรือยาพิษต่อหน้าจวินอู๋เสีย  ล้วนต้องอับอายขายหน้ากันทุกคน

“ลั่วซีและเจ้าคนนั้นติดต่อกันอยู่  ข้าจะต้องกดดันลั่วซีให้จนมุม  คนที่อยู่เบื้องหลังเขาจะได้เคลื่อนไหว”  จวินอู๋เสียพูดอย่างเฉยชา

เกี่ยวเหยื่อล่อและเหวี่ยงสายเบ็ดแล้ว  ที่เหลือก็คือต้องรอให้ปลามาติดเบ็ด

ยามค่ำคืนที่เงียบสงัด  เงาร่างที่น่าสงสัยหลายร่างแทรกซึมเข้าไปในหอพักทางเหนือของเมือง  แสงจันทร์ส่องสว่างอยู่บนฟากฟ้า  สถานที่นี้ยามดึกเงียบสงบมาก  ชายหลายคนรวมตัวกันเงียบๆ  หนึ่งในนั้นแจกซองกระดาษขนาดฝ่ามือให้กับทุกคน  พร้อมกับพูดด้วยเสียงกระซิบแผ่วเบาว่า  “ทุกคนฟังให้ดี  ยานี่จะออกฤทธิ์เมื่อสัมผัสกับเลือด  พวกเจ้าเอามันไปใส่ในบ่อน้ำรอบๆที่นี่ให้หมด  อย่าให้พลาดแม้แต่บ่อเดียว”

คนชุดดำคนอื่นๆพยักหน้า  แล้วแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว

พวกเขาคิดว่าตัวเองเงียบไร้เสียงไร้ร่องรอย ไม่มีใครเห็นแล้ว  แต่พวกเขาไม่รู้ว่า  ในหอพักที่แยกตัวออกมา  ร่างเล็กๆร่างหนึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืด  ดวงตาของนางจับจ้องการเคลื่อนไหวของพวกเขาทุกอย่าง

“แถวนี้มีบ่อน้ำอยู่กี่แห่ง?”  จวินอู๋เสียถามจากภายในความมืด

เสียงของเย่ฉาดังขึ้นเบาๆ  “17 ขอรับ  ไม่ได้มีแต่พวกเราที่ใช้  ชาวเมืองชิงเฟิงที่อาศัยอยู่แถวนี้ก็ใช้ด้วย”

จวินอู๋เสียหัวเราะเสียงเย็น

“ลั่วซีนี่ชั่วยิ่งกว่าเจ้าเมืองซะอีก  เพื่อทำลายที่นี่  เขาไม่สนเลยว่าจะลากคนบริสุทธิ์ไปตายด้วยรึเปล่า”

17 บ่อ  และไม่ใช่แค่ผู้ลี้ภัยเท่านั้นที่ดื่มน้ำจากบ่อพวกนี้  ชาวเมืองที่อาศัยอยู่แถวนี้ก็ใช้น้ำจากบ่อพวกนี้ด้วย  ประมาณการคร่าวๆแล้ว  บ่อน้ำ 17 แห่งนี้จะคร่าชีวิตผู้คนได้หลายพันคนเลย

จวินอู๋เสียเฝ้ามองทุกอย่างอย่างเงียบๆ  จนกระทั่งคนชุดดำทำงานเสร็จและจากไป

จากนั้นนางก็เดินไปอย่างไม่เร่งรีบ  ตรงไปยังบ่อน้ำที่ใกล้ที่สุด  และตักน้ำขึ้นมาตรวจสอบอย่างละเอียด

ครู่ต่อมา  ดวงตาเย็นชาคู่นั้นก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง

จวินอู๋เสียโยนขวดยา 2 ขวดไปให้เย่ฉาอย่างไม่ไยดี

“หย่อนยา 2 เม็ดลงไปในบ่อน้ำทุกบ่อ”  พูดจบ  จวินอู๋เสียก็เดินจากไปทันที  ความกระตือรือร้นของนางลดฮวบ