Genius Doctor Black Belly Miss 1429

ตอนที่ 1429  เอาแต่ใจ (3)

เจ็ดวันต่อมา  พื้นที่ขนาดใหญ่ทางด้านเหนือของเมืองชิงเฟิงก็มีอาคารสูงหลายชั้นปรากฏขึ้น  คฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่เงียบสงบหลายสิบหลังได้กลายเป็นหอพักเจ็ดชั้นจำนวนมาก  ด้านหน้าของอาคารเหมือนกันทั้งหมด  พวกมันเรียงแถวกันอย่างเป็นระเบียบและดูสะดุดตามาก  ผู้อยู่อาศัยในบริเวณใกล้เคียงพากันมามุงดูด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ตอนแรกพวกเขารู้สึกว่าหอพักเล็กๆพวกนี้ดูแปลกนิดหน่อย  แต่ผ่านไปสักพักก็รู้สึกว่า……มันดูดีทีเดียว

บ้านในโลกนี้ส่วนใหญ่ตั้งอย่างอิสระแยกจากบ้านหลังอื่นๆ และไม่ค่อยมีบ้านสองชั้น  โดยปกติแล้วมีเพียงโรงแรมและสถานที่เฉพาะบางแห่งเท่านั้นที่จะสร้างอาคารสูงกว่าสองชั้น  จึงหายากมากที่จะมีแบบนี้ในพื้นที่อยู่อาศัย

แนวคิดใหม่ที่แปลกประหลาดนี้ทำให้ผู้อยู่อาศัยหลายคนในเมืองชิงเฟิงพากันมุงดู

แม้แต่กลุ่มช่างที่สร้างหอพักพวกนี้ก็ไม่รู้ว่าเจ้าของตึกคิดจะทำอะไรกับมัน

ถ้าพวกเขารู้ว่าคนในศตวรรษที่ 24 อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหน  พวกเขาจะไม่แปลกใจกับอาคารเหล่านี้เลย  จวินอู๋เสียไม่รู้เรื่องการก่อสร้างมากนักและนางก็ไม่มีเวลาค้นคว้าข้อมูล  จึงทำได้แค่เลียนแบบแนวคิดจากอาคารที่พบเห็นได้ทั่วไปในศตวรรษที่ 24 และนำมาทำซ้ำที่นี่

ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของการก่อสร้างเช่นนี้ก็คือ……พื้นที่ที่ใช้มีขนาดเล็ก  ขณะที่สามารถรองรับคนได้มาก!

หอพักจำนวนหลายสิบหลังได้รับการตรวจสอบจากจวินอู๋เสีย  นางจ่ายเงินให้พวกช่างที่หมดแรงไปแล้วด้วยทองคำแท่งจำนวนมากอย่างใจกว้าง  จากนั้นนางก็ไปหาร้านช่างไม้ที่ใหญ่ที่สุดหลายแห่งในเมืองชิงเฟิง  และย้ายเครื่องเรือนทั้งหมด  ซึ่งประกอบด้วย โต๊ะ เก้าอี้ ม้านั่ง และตู้เปลี่ยนเสื้อผ้า ที่นางสั่งไว้ก่อนหน้านี้ไปยังห้องพักเล็กๆพวกนั้น

ผู้อยู่อาศัยที่มามุงดู “สถาปัตยกรรมสมัยใหม่” เห็นรถม้ามาส่งเครื่องเรือนจำนวนมากเข้าไปในหอพักต่อหน้าต่อตาพวกเขา  การออกแบบชิ้นงานเหมือนกันทุกประการ  ราวกับถูกผลิตขึ้นเป็นจำนวนมาก  แต่เมื่อพิจารณาจากคุณภาพของไม้ที่ใช้  จะเห็นได้ว่าพวกมันไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาอย่างหยาบๆเลย  พวกมันดูมีเอกลักษณ์มาก

“เป็นยังไง?”  หลังจากจวินอู๋เสียเตรียมทุกอย่างในหอพักเรียบร้อยแล้ว  นางก็เชิญจวินอู๋เหยามาดูรอบๆ

จวินอู๋เหยามองไปรอบๆห้องที่สะอาดเรียบร้อย  การจัดวางและการตกแต่งภายในห้องทุกห้องเหมือนกันหมด  แต่เขาพบว่าเตียงนอนดูแตกต่างจากที่เขาเคยเห็นตามปกติ  พวกมันแบ่งออกเป็นชั้นบนและชั้นล่าง  ทุกเตียงสามารถรองรับคนได้หนึ่งหรือสองคน  และทุกห้องมีเตียงแบบนี้สองเตียง  มันดูแปลกสำหรับเขา  แต่โดยรวมแล้วก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น

สำหรับคนที่หมกมุ่นเพ้อฝัน  การจะนำแนวคิดเครื่องเรือนจากโลกสมัยใหม่ไปใช้ในโลกต่างมิติได้นั้น  ความสามารถในการเลียนแบบของจวินอู๋เสียเป็นสิ่งจำเป็นมาก!

“ของพวกนี้  เจ้าเตรียมไว้ให้ผู้ลี้ภัยงั้นหรือ?”  จวินอู๋เหยาเลิกคิ้วมองจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียพยักหน้า

“เทียบกับค่ายผู้ลี้ภัยสกปรก  ที่นี่ดีกว่าเยอะเลยไม่ใช่หรือไง?”

จวินอู๋เหยาหัวเราะเบาๆแล้วพยักหน้า

“ข้าอยากจะเห็นนัก  ได้อยู่ที่นี่แล้ว  ใครจะอยากไปอยู่ที่แบบนั้นอีก”  จวินอู๋เสียเลิกคิ้วเล็กน้อย  นางทุ่มเงินไปเยอะ  ทั้งหมดนี้ก็เพื่อแผนการในขั้นต่อไป

ด้านนอกประตู  เย่ฉาและเย่เหม่ยพาเย่เจี๋ยเดินดูห้องพักรอบๆ  ทั้งสามคนดูสนใจกันมาก  พวกเขานอนลงบนเตียงเพื่อลองเตียงที่แปลกใหม่นี้

จนกระทั่งจวินอู๋เหยาจะกลับนั่นแหละ  พวกเขาถึงได้รีบลุกขึ้น  แต่สายตาเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจที่จะลุกจากเตียงสองชั้น

จวินอู๋เสียมองดูทั้งสามคน  แล้วไม่รู้ว่าทำไม  จู่ๆนางก็นึกถึงเนื้อเพลงเมื่อชาติก่อน

พี่น้องนอนอยู่ที่เตียงด้านบนของฉัน……

จวินอู๋เสียรู้สึกว่าตัวเองแปลกขึ้นเรื่อยๆแล้ว