Genius Doctor Black Belly Miss 1316

ตอนที่ 1316  ป่ากร่อนกระดูก (2)

เมื่อเห็นว่าจวินอู๋เสียระวังตัวมากขึ้น  พวกเฉียวฉู่ก็ไม่ได้ถามอะไรมาก  พวกเขากินยาเข้าไปตามคำสั่งของนาง  ไม่รู้ว่าเป็นผลทางจิตวิทยารึเปล่า  แต่หลังจากกินยาเข้าไป  พวกเขาก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดเวลาที่หายใจเข้าไปนั้น  ดูเหมือนจะเจ็บน้อยลงแล้ว

“แปลกๆนะ  เสี่ยวเสีย  เจ้าเอาอะไรให้พวกเรากิน?  ที่นี่มีอะไรผิดปกติรึเปล่า?”  เฉียวฉู่ถามพลางเกาหัว  ต้องบอกว่าถึงจะมีแผนที่อยู่ในมือ  แต่ทุกสิ่งที่อยู่ด้านล่างของผาสุดสวรรค์ก็ยังโหดสุดๆอยู่ดี  ถ้าเตรียมตัวมาไม่พร้อมหรือมีพลังไม่มากพอ  ต่อให้มีแผนที่ครบสมบูรณ์  ก็ทำได้แค่รอความตายอยู่ที่นี่

พวกสามารถหลบหลีกสัตว์ประหลาดที่เฝ้าสุสานได้ก็จริง  แต่สถานที่ที่เต็มไปด้วยอันตรายที่มองไม่เห็นที่ครอบคลุมพื้นที่กว้างใหญ่ก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ทั้งหมด

“อากาศที่ด้านล่างผาสุดสวรรค์นี่มีพิษกัดกร่อนอยู่  ตอนแรกมันก็จางๆ  พิษจะไม่สร้างผลกระทบอะไรในระยะเวลาอันสั้น  แต่หลังจากที่ถูกดูดซึมเข้าสู่ร่างกายแล้ว  มันจะไปตามกระแสเลือดและแพร่กระจายไปยังทุกส่วนของร่างกาย  ตอนนี้ข้ารู้แล้วว่าพวกมู่เชียนฟานหายใจเอาพิษนี้เข้าไปในปริมาณมาก  และพิษก็ออกฤทธิ์ฆ่าทุกคนในกลุ่มของเขา  ก่อนที่เราจะเริ่มต้นลงมาจากผาสุดสวรรค์  ข้าได้ให้พวกเจ้ากินยาแก้พิษชนิดนี้เอาไว้  แต่……”  จวินอู๋เสียหรี่ตา  รอบตัวพวกเขามีหมอกหนาทึบ  ทัศนวิสัยจึงต่ำมาก  ลูกบอลเพลิงวิญญาณที่พวกเขาใช้ก็ให้ความสว่างได้แค่พื้นที่เล็กๆ  ในหมอกหนาเช่นนี้  พวกเขาไม่มีทางเห็นสิ่งที่อยู่รอบๆได้อย่างชัดเจน

แต่ดูเหมือนว่ายิ่งพวกเขาเข้าไปลึกมากขึ้น  ทั้งหมอกและอุณหภูมิก็จะเปลี่ยนไปอย่างมาก

การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป  และถ้าหากไม่ระมัดระวังตรวจสอบให้ถี่ถ้วนก็อาจจะมองข้ามมันไปได้ง่ายๆ  การเปลี่ยนแปลงไม่ได้เพิ่มขึ้นหรือลดลงอย่างกะทันหัน  แต่จะเปลี่ยนไปทีละนิด  สภาพแวดล้อมจะกลายเป็นเลวร้ายขึ้นอย่างเงียบๆ  และเมื่อคนเหนื่อยล้าและเครียดมากๆเข้า  พวกเขาก็จะพลาดการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างช้าๆนี้

ก็เหมือนกับต้มกบในน้ำอุ่น  กบจะนอนอยู่ในน้ำโดยไม่ได้สังเกตว่าอุณหภูมิน้ำค่อยๆเปลี่ยนจากเย็นเป็นอุ่นขึ้นทีละนิด  พอถึงเวลาที่น้ำเดือดและรู้สึกถึงอันตราย  ก็สายเกินไปที่จะหนีแล้ว

สถานที่หลายแห่งที่ด้านล่างของผาสุดสวรรค์นั้นน่าทึ่งมาก  พื้นที่ทั้งหลายที่ถูกทำเครื่องหมายเอาไว้บนแผนที่ก็กว้างใหญ่มาก  แต่ความกว้างใหญ่นี้ไม่ใช่ว่าจะไม่มีที่สิ้นสุด  ในพื้นที่พิเศษพวกนี้  พื้นที่สองแห่งที่อยู่ติดกันจะมีการเปลี่ยนแปลงในระยะเปลี่ยนผ่านอยู่

มันเหมือนกับการเปลี่ยนผ่านของฤดูกาล  การเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้นอย่างช้าๆค่อยเป็นค่อยไป  ให้ร่างกายค่อยๆเปลี่ยนจากสภาพเลวร้ายหนึ่งไปอีกอย่างหนึ่งโดยที่ไม่มีใครรู้ตัว

แม้ว่าจวินอู๋เสียจะคุ้นเคยกับเรื่องทางการแพทย์มากที่สุด  แต่ความรู้เรื่องธรรมชาติและภูมิประเทศยังอยู่ในขั้นพื้นฐาน  นางอยากรู้มากว่าคนจากราชอาณาจักรแห่งความมืดใช้วิธีการอะไรถึงเปลี่ยนด้านล่างของผาสุดสวรรค์ให้กลายเป็นสถานที่ลึกลับที่กลืนกินผู้คนไปหมดโดยไม่เหลือแม้แต่กระดูก  กับดักและสัตว์ร้ายอาจจะออกแบบสร้างสรรค์ขึ้นมาได้  แต่สถานที่ที่เลียนแบบพลังของธรรมชาติพวกนี้ทำได้ยังไง?

เรื่องนี้ไม่ว่าจะคิดยังไงจวินอู๋เสียก็คิดไม่ออกเลย

“ตลอดสองชั่วโมงที่ผ่านมา  ความเข้มข้นของพิษในหมอกเพิ่มขึ้นอย่างมาก  แต่ไม่สามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน  เพราะมันค่อยๆเพิ่มขึ้นอย่างช้าๆ  ข้ากลัวว่ายาแก้พิษที่ข้าให้ไปตอนแรกจะไม่พอแก้พิษที่เข้มข้นมาก  ก็เลยให้พวกเจ้ากินเสริมเข้าไปอีก”  ขณะที่จวินอู๋เสียพูด  สายตาของนางก็มองลึกเข้าไปในหมอก  นางมีความรู้สึกไม่สบายใจว่าหลังจากที่ผ่านแท่งน้ำแข็งมาได้แล้ว  พวกเขาจะเจอกับอะไรต่อไป  ซึ่งมันคงเป็นสิ่งที่รับมือได้ยากมากขึ้นไปอีก

ยิ่งเข้าใกล้สุสานจักรพรรดิแห่งความมืดมากเท่าไร  ก็ยิ่งเจอกับอันตรายมากขึ้นเท่านั้น