Genius Doctor Black Belly Miss 1317

ตอนที่ 1317  ป่ากร่อนกระดูก (3)

ไม่ต้องพูดถึงอย่างอื่น  แค่อุณหภูมิที่ลดลงอย่างต่อเนื่องและความเข้มข้นของพิษในหมอกที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆก็อันตรายถึงตายแล้ว  ถ้าอยากรักษาอุณหภูมิร่างกายให้อบอุ่นเอาไว้ท่ามกลางอุณหภูมิที่หนาวจัด  ก็ต้องใช้พลังวิญญาณอย่างต่อเนื่อง  แต่ใครจะแน่ใจได้ล่ะว่าพลังวิญญาณจะอยู่ไปได้นานถึงเมื่อไร

ระหว่างทาง เฉียวฉู่เคยพยายามจะดื่มน้ำจากถุงน้ำที่เอาติดตัวมาด้วย  และเพราะมันอยู่ติดกับร่างกายเขา  มันจึงไม่ได้แข็งตัวจากอุณหภูมิที่ต่ำนั้น  แต่ในขณะที่เขาดื่มน้ำ  ก็บังเอิญมีหยดน้ำหล่นลงมาจากมุมปากของเขาสองหยด  หยดน้ำนั้นแข็งตัวทันทีเมื่อออกนอกพลังวิญญาณที่ห่อหุ้มตัวอยู่  และกลายเป็นเม็ดน้ำแข็งสองเม็ดหล่นลงกระแทกพื้น

พิษเข้มข้นสูงในหมอกก็เป็นความทรมานมากอย่างหนึ่ง  พลังวิญญาณสามารถใช้ป้องกันความหนาวเย็นได้  แต่ไม่สามารถกรองพิษในอากาศได้  ถ้าหายใจเอาพิษเข้าไป  มันก็จะเข้าสู่ปอดโดยตรงและแล่นไปตามกระแสเลือด  ไม่นานพิษก็จะคร่าชีวิตของคนผู้นั้น

ถ้าจัดการไม่ดี  มันก็จะกลายเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด

แต่……

อุปสรรคที่อันตรายที่สุดนี้  ในสายตาของจวินอู๋เสียนั้น  เป็นปัญหาที่แก้ได้ง่ายที่สุด  สิ่งที่นางมีอยู่กับตัวมากที่สุดก็คือยาแก้พิษชนิดต่างๆที่อยู่ในลังที่เก็บไว้ในกระเป๋ามิติ  มันมากพอจะให้พวกเขาอยู่ในสถานที่นี้ได้นานเป็นปี

ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ทารุณโหดร้าย  เสี่ยวเจว๋เดินตามทุกคนอย่างเงียบๆ  แม้ว่าเขาจะอายุน้อยที่สุดและยังมีสติไม่ชัดเจนมากนัก  แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเขาไม่ต้องการเพิ่มปัญหาให้จวินอู๋เสีย  ทุกคำสั่งที่จวินอู๋เสียสั่งมา  เขาจะปฏิบัติตามมากกว่าคนอื่นเสมอ

แต่มีอยู่จุดหนึ่งที่แปลก

เสี่ยวเจว๋ไม่ได้ใช้พลังวิญญาณคลุมร่างเลย  แต่เขาก็สามารถรักษาความอบอุ่นของร่างกายเอาไว้ได้มากพอ  เมื่อจวินอู๋เสียไปจับมือเล็กๆของเขาเป็นครั้งคราว  นางก็พบว่ามือของเขาร้อนเหมือนเป็นเตาเล็กๆเคลื่อนที่ได้

ในกลุ่มนั้น  คนที่ไม่ต้องใช้พลังวิญญาณเพื่อบรรเทาปัญหาที่ร่างกายต้องเผชิญ  นอกจากจวินอู๋เหยาแล้ว  ก็มีแค่เย่เหม่ยกับเย่ฉาเท่านั้น  และเสี่ยวเจว๋ก็เป็นข้อยกเว้นอีกคน

สิ่งที่น่าสนใจยิ่งกว่าก็คือ……

หลังจากจวินอู๋เสียแจกยาเสร็จ  นางก็สังแกตเห็นฉากที่น่าสนใจอย่างมาก

เสี่ยวเจว๋ที่ได้รับยามาจากจวินอู๋เสีย  จะประคองมันเอาไว้ด้วยสองมืออย่างระมัดระวัง  จากนั้นก็จะแกล้งทำเป็นเอาใส่ปาก  แล้วกำมือยัดใส่เข้าไปในเสื้อคลุม  จวินอู๋เสียที่เฝ้าสังเกตเขาอยู่จึงสงสัยว่าเขากำลังทำอะไรในตอนนั้น

“เอาของที่ซ่อนไว้ในเสื้อออกมา”  จวินอู๋เสียหรี่ตามองเสี่ยวเจว๋ที่เป็นเด็กดีเชื่อฟังมาตลอด

เสี่ยวเจว๋กระพริบตาและทำคอตก  รู้ตัวแล้วว่าถูกจับได้  เขามองจวินอู๋เสียขณะที่ถอยหลังกลับไปหนึ่งก้าว

จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้น  เด็กน้อยมีความลับอย่างที่คิดไว้จริงๆ!

“เจ้าทึ่มเฉียว”

“ได้เลย!”  เฉียวฉู่ขานรับทันที  เขาอุ้มเสี่ยวเจว๋ขึ้นจากทางด้านหลัง  เสี่ยวเจว๋อ้าปากพึมพำอะไรสักอย่างที่ไม่สามารถเข้าใจได้  เหมือนเขาพยายามจะพูดอะไรแต่ก็ไม่สามารถแสดงออกมาได้อย่างชัดเจน

จวินอู๋เสียเดินเข้าไปหาเขา  และเมื่อค้นเสื้อผ้าของเสี่ยวเจว๋แล้ว  นางก็พบยาหนึ่งกำมือ……

ใช่แล้ว

หนึ่งกำมือ……