Genius Doctor Black Belly Miss 1315

ตอนที่ 1315  ป่ากร่อนกระดูก (1)

ระยะทางที่จวินอู๋เหยาทำลายไกลแค่ไหนน่ะหรือ?

พวกเฉียวฉู่ก็ไม่รู้เหมือนกัน  พวกเขารู้แค่ว่าทางข้างหน้าไม่มีแท่งน้ำแข็งอีกเลย  สภาพของมันราวกับโดนพายุรุนแรงพัดผ่าน  เหลือเพียงแต่เศษน้ำแข็งแตกละเอียดบนพื้นน้ำแข็ง  ระยิบระยับใสราวกับคริสตัล  เป็นภาพที่สวยมาก

พวกเขาเดินบนเส้นทางนั้นกันทั้งวันทั้งคืน  อุณหภูมิบนธารน้ำแข็งต่ำมาก  มันหนาวจนมือชา  ทั้งกลุ่มจึงต้องรวบรวมพลังวิญญาณเพื่อรักษาความอบอุ่นให้ร่างกาย

ถ้าไม่ใช่เพราะการโจมตีแบบ ‘เฉียบขาด’ ของจวินอู๋เหยา  พวกเขาคงต้องใช้เวลาในพื้นที่นี้นานขึ้นอีก

เส้นทางที่โดนแรงระเบิดกว้าง 100 เมตรนั้นยาวไปจนถึงที่หมอกปกคลุม  และเมื่ออุณหภูมิเริ่มสูงขึ้นเล็กน้อย  ก็เป็นการบ่งบอกว่าการเดินทางบนธารน้ำแข็งนี้กำลังจะสิ้นสุดลง

จวินอู๋เสียที่กำลังดีใจขมวดคิ้วทันที  ในอากาศที่มีความชื้นสูง  นางได้กลิ่นบางอย่างที่รุนแรงมาก  กลิ่นนั้นเข้าไปในหลอดลม  ทำให้หลอดลมแสบร้อนเหมือนโดนไฟไหม้  ความรู้สึกเหมือนคนที่หายใจเอาแก๊สที่เป็นกรดและเป็นพิษสูงเข้าไป

“เดี๋ยวก่อน!”  จวินอู๋เสียหยุดเดินทันที  กลิ่นนั้นรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ  นางรู้สึกได้ว่าลำคอของนางแสบร้อนจากการหายใจเอากลิ่นนั้นเข้าไป  เนื่องจากพวกเขายังอยู่ในสภาพแวดล้อมที่หนาวเย็น  ประสาทการรับรู้ของคนก็จะลดลงไปบ้าง  ทำให้ความรู้สึกชาเล็กน้อย

“มีอะไรหรือ?”  เฉียวฉู่ถามพร้อมกับถูมือเข้าด้วยกัน  หลังจากเดินบนน้ำแข็งมาทั้งวันทั้งคืน  เขาก็รู้สึกได้ว่าความเย็นแทรกซึมผ่านรองเท้าเขาเข้ามา  ทำให้เขาเจ็บปวดไปทั้งตัว

“อย่าเพิ่งเดินไป”  จวินอู๋เสียพูดพลางสูดจมูกดมกลิ่นในอากาศเบาๆ  “พวกเจ้าไม่ได้กลิ่นอะไรแปลกๆบ้างหรือ?”

พวกผู้เยาว์ทุกคนหยุดเดินและพยายามสูดกลิ่นในอากาศ  แต่เนื่องจากอยู่ในอากาศหนาวเย็นมาเป็นเวลานาน  จมูกของพวกเขาจึงชาไปแล้ว  การหายใจเอาอากาศเย็นจัดเข้าไปทำให้ลำคอของพวกเขาเจ็บไปหมด  การอยู่ในที่ที่อากาศเย็นจัดนานๆทำให้พวกเขามีปัญหาเรื่องการรับกลิ่น  พวกเขาจึงไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติ

“ข้าไม่ได้กลิ่นอะไรเลย  จมูกข้าแข็งไปหมดแล้ว”  เฟยเหยียนถูจมูกที่แดงของเขา  อุณหภูมิที่นี่ต่ำจนน่ากลัว  พวกเขาต้องรวบรวมพลังวิญญาณเอาไว้ในร่างกายเพื่อรักษาอุณหภูมิในร่างกายของพวกเขา  และไม่กล้าที่จะยืนนิ่งอยู่ที่จุดใดจุดหนึ่งนานๆ  การยืนอยู่กับที่นานๆจะทำให้พื้นรองเท้าของพวกเขาแข็งตัวเป็นน้ำแข็ง

ด้วยอุณหภูมิที่เย็นยะเยือก  หมอกในอากาศจึงเย็นจัด  พอพวกเขาหายใจ  มันก็เข้าไปในปอด  ทำให้หนาวไปจนถึงกระดูก  แม้แต่การหายใจก็กลายเป็นความทรมาน

“ข้าก็ไม่ได้กลิ่นอะไรเลย”  หรงรั่วพูดพลางส่ายหน้า

ฮัวเหยากับฟ่านจั๋วฉลาดกว่านิดหน่อย  พวกเขาเอามือป้องไว้ที่จมูก  หายใจพ่นลมร้อนออกมาเพื่อให้อุ่นขึ้นเล็กน้อย  แต่ก็ไม่ได้ผลมากนักเนื่องจากพวกเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เย็นจัดนานเกินไป  พวกเขาไม่ได้กลิ่นอะไรเลยจริงๆ

ส่วนเย่ฉาและเย่เหม่ยที่แข็งแกร่งกว่ามากนั้น  ความเย็นไม่ได้ส่งผลต่อพวกเขามากนัก  แต่ในขณะเดียวกัน  กลิ่นแสบจมูกในอากาศก็ไม่ส่งผลกระทบต่อพวกเขาเช่นกัน  เนื่องจากร่างกายของพวกเขาไม่ได้มีประสาทรับรู้ที่ไวเท่าจวินอู๋เสีย

“เสี่ยวเสียเอ๋อร์เจออะไรผิดปกติหรือ?”  จวินอู๋เหยาถามพร้อมกับมองดูสีหน้าระแวดระวังของจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียขมวดคิ้วและพูดว่า  “ยังไม่แน่ชัดหรอก  แต่มีบางอย่างผิดปกติในหมอกที่นี่  ต้องมีอะไรอยู่แน่ๆ”  เนื่องจากไม่มีใครสามารถให้ข้อมูลอะไรกับนางเพื่อช่วยในการตัดสินใจได้  จวินอู๋เสียจึงได้แต่เดาเอาเองเท่านั้น

นางดึงเอากระเป๋ามิติที่ห้อยอยู่ที่สะโพกออกมา  และหยิบยาแก้พิษแจกจ่ายให้กับเฉียวฉู่และคนอื่นๆ