Genius Doctor Black Belly Miss 1262

ตอนที่ 1262  กลับบ้าน (1)

บ่ายวันนั้น  ข่าวก็ได้กระจายไปทั่วแคว้นจิ้วราวกับสายฟ้าฟาด!

ชื่อแคว้นจิ้วที่ยิ่งใหญ่มานานหลายปี  จู่ๆก็หายไปอย่างกระทันหัน  ดินแดนทั้งหมดของแคว้นจิ้วถูกมอบเป็นค่าชดเชยให้กับแคว้นฉีและแคว้นเฉียว  มันเป็นข่าวที่น่าเหลือเชื่อและยากจะยอมรับได้สำหรับประชาชนของแคว้นจิ้ว

แคว้นจิ้วยิ่งใหญ่มานานหลายปี  ประชาชนของแคว้นจิ้วจึงกระหายสงครามและการต่อสู้  ภาคภูมิใจในความแข็งแกร่งของพวกเขา  จนถึงขั้นดูถูกเหยียดหยามคนจากแคว้นอื่นๆยกเว้นแคว้นเหยียน  แต่ตอนนี้ความเย่อหยิ่งนั้นได้ถูกฉีกกระชากเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยแล้ว

แคว้นฉียังไม่เท่าไร  เนื่องจากพวกเขามีกองทัพรุ่ยหลินที่โด่งดัง  และมีข่าวลือว่าแคว้นฉีเป็นพันธมิตรกับแคว้นเหยียน  นั่นเป็นเรื่องที่พอจะยอมรับได้ไม่มากก็น้อยในใจของพวกเขา

แต่แคว้นเฉียวล่ะเป็นยังไง?

ทำไมพวกเขาต้องมอบดินแดนให้กับแคว้นเล็กๆกระจอกๆอย่างแคว้นเฉียวด้วย?

ไม่มีใครสนใจเสียงของประชาชนแคว้นจิ้วเลย  จวินอู๋เสียสังเกตเห็นทุกอย่าง  และนางก็รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานกว่าประชาชนของแคว้นจิ้วจะรวมเข้ากับแคว้นฉีและแคว้นเฉียวได้อย่างแท้จริง

“เราจะไปวันนี้เลยรึเปล่า?”  พอรุ่งเช้า  เฉียวฉู่ก็โผล่หน้าเข้ามาถามที่ห้องของจวินอู๋เสีย

จวินอู๋เสียเก็บของเรียบร้อยหมดแล้ว  จักรพรรดิน้อยนั่งเหม่อไม่พูดไม่จาอยู่ข้างเตียง  ถ้าไม่ใช่เพราะดวงตาที่ไร้ชีวิตชีวาคู่นั้น  เขาก็อาจถูกเข้าใจผิดว่าเป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่ายอย่างที่เคยเป็นมาตลอด

“ใช่”  จวินอู๋เสียตอบ

“แล้วเรื่องของวิหารมังกร……”  เฉียวฉู่ถามต่อพร้อมกับลูบคาง  ผู้อาวุโสหวงแห่งวิหารมังกรหลบหนีไปแล้ว  ถ้าเขายังอยู่ในอาณาจักรล่าง  ก็ไม่รู้ว่าจะก่อปัญหาอะไรขึ้นมาอีก  แต่ถ้าเขากลับไปที่อาณาจักรกลาง  ก็น่ากลัวว่าข้อมูลของจวินอู๋เสียกับพวกเขาจะไปถึงหูของสิบสองวิหารในไม่ช้า  นั่นคือจุดที่จะทำให้พวกเขาเสียเปรียบในช่วงเวลานี้

ก่อนหน้านี้พวกเขารวบรวมแผนที่กันอย่างลับๆ  ต่อให้สิบสองวิหารพบเรื่องแปลกๆ  แต่พวกเขาก็ไม่มีทางสืบต่อไปได้  แต่ครั้งนี้  จวินอู๋เสียใช้ตำแหน่งจักรพรรดิแคว้นเหยียนทำเรื่องนี้อย่างโจ่งแจ้ง  ถ้ารู้ถึงอาณาจักรกลางและดึงดูดความสนใจของอาณาจักรกลางขึ้นมา  เกรงว่ามันจะไม่ง่ายแล้ว

“ข้าให้เย่ฉาไปจัดการแล้ว”  จวินอู๋เสียย่อมคิดไว้แล้วเช่นกัน  นางไม่ปล่อยให้ผู้อาวุโสหวงมีโอกาสไปจากอาณาจักรกลางแบบมีชีวิตหรอก

เฉียวฉู่พยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก  เขากลับไปเก็บของกับสหายของเขาเพื่อเตรียมตัวเดินทาง

ก่อนที่จะออกเดินทาง  ราชครูเหอได้มาพบจวินอู๋เสียและแสดงความขอบคุณอีกครั้ง  เขาพูดว่าจะใช้สังขารแก่ๆนี้ดูแลแคว้นเฉียวจนถึงที่สุด  และเมื่อจักรพรรดิน้อยหายแล้ว  เขาจะได้มอบแคว้นเฉียวโฉมใหม่ให้กับจักรพรรดิน้อย

จวินอู๋เสียก้าวขึ้นรถม้าและมองไปที่แคว้นจิ้วที่อยู่ภายใต้แสงอาทิตย์  ดูเหมือนนางจะได้ยินเสียงคร่ำครวญของจักรพรรดิแคว้นจิ้วที่กำลังจะตายจากในวังหลวง

แม้ว่าแคว้นจิ้วจะถูกทำลาย  แต่ปัญหาที่แคว้นจิ้วนำมาสู่อาณาจักรล่างยังไม่จบ  พวกผู้ครองแคว้นที่ได้อิสรภาพกลับมาต่างควบม้าด้วยความเร็วสูงสุดกลับไปยังแคว้นของพวกเขา  หวังว่าจะหยุดความชั่วร้ายได้ก่อนที่มันจะเริ่มต้นขึ้น

รถม้าเคลื่อนตัวออกไป  จวินอู๋เสียนั่งอยู่ข้างในรถม้า  โดยมีจักรพรรดิน้อยนั่งก้มหน้านิ่งอยู่ตรงข้ามกับนาง

จวินอู๋เสียมองออกไปนอกหน้าต่าง  มองดูแคว้นจิ้วที่ตอนนี้มีเจ้าของใหม่แล้ว

นางส่งนกพิราบกลับบ้านเพื่อแจ้งกับวังหลินถึงเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นที่นี่  อีกไม่นานท่านปู่หรือท่านอาของนางคงได้รับข่าว  เมื่อคิดถึงเรื่องที่ว่าอีกไม่นานนางจะได้กลับบ้านไปเจอกับครอบครัว  ความรู้สึกที่ถูกกดเอาไว้ในใจก็ผ่อนคลายขึ้นเล็กน้อย