Genius Doctor Black Belly Miss 1263

ตอนที่ 1263  กลับบ้าน (2)

พระจันทร์รูปร่างเหมือนเคียวยมทูต  ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืน  เลือดสีแดงไหลนองไปทั่วจากการสังหารหมู่ในป่าทึบ  แม้แต่อากาศก็เหมือนจะปนเปื้อนไปด้วยเลือดที่ข้นเหนียว

ภายใต้แสงจันทร์  ร่างสูงเพรียวยืนอยู่บนพื้นหญ้าสีเขียวที่ชุ่มไปด้วยเลือดสีแดงสด  ดวงตาสีม่วงของเขาแวววับเป็นประกายอย่างครึ้มอกครึ้มใจที่ได้ฆ่า

“นายท่านเจว๋!”  เย่เหม่ยพบอะไรบางอย่างจากการขุดกองศพพวกนั้น  เขาส่งมันให้กับจวินอู๋เหยา

จวินอู๋เหยาเหลือบมองผ่านๆ  และพูดว่า  “เก็บไว้ให้ดี”

“ขอรับ!”  เย่เหม่ยรับของเปื้อนเลือดนั่นไปและเก็บมันไว้กับตัว  จากนั้นก็พูดขึ้นว่า  “ข้าได้ข่าวจากเย่ฉาว่า  คุณหนูทำลายแคว้นจิ้วและแบ่งดินแดนของแคว้นจิ้วให้แคว้นเฉียวกับแคว้นฉี  เย่ฉากำลังไล่ล่าคนจากวิหารมังกรตามคำสั่งของคุณหนู  และคุณหนูได้เดินทางไปแคว้นฉีแล้วขอรับ”

จวินอู๋เหยาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง  มุมปากโค้งขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย

“การเคลื่อนไหวของเจ้าตัวน้อยราบรื่นขึ้นเรื่อยๆ  แค่แคว้นของพวกแมลง  จะโดนทำลายไปหรือไม่ก็ไม่สำคัญหรอก”

“นายท่านเจว๋  เราจะกลับไปด้วยไหมขอรับ?”  เย่เหม่ยถาม

จวินอู๋เหยากระดิกนิ้ว  และเลือดบนพื้นทั้งหมดก็ถูกพลังที่มองไม่เห็นลากมารวมกัน  หมุนวนอยู่รอบปลายนิ้วของจวินอู๋เหยา  แล้วค่อยๆรวมตัวกันเป็นเม็ดเลือดใสวาววับ

จวินอู๋เหยาเอาเม็ดเลือดนั้นเข้าปาก  แล้วเงยหน้ามองพระจันทร์ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน

“เราต้องกลับไปอยู่แล้วซิ”

“ยังมีอีกเรื่องขอรับ……”  เย่เหม่ยลังเล  เรื่องนี้เขาไม่กล้าพูดถึงแบบชุ่ยๆ

“ว่ามา”  จวินอู๋เหยาสั่ง

“เย่ฉาพบว่ามีโลหิตแดงกับคนพิษอยู่ในแคว้นจิ้วขอรับ……ดูเหมือนวิหารมังกรจะอยากใช้วิธีการทั้งสองนี้ควบคุมอำนาจในอาณาจักรล่าง”

พอสิ้นเสียงของเย่เหม่ย  อากาศรอบๆก็พลันลดต่ำลงหลายองศาทันที!

แม้แต่เสียงลมก็หายไปด้วย

จวินอู๋เหยาหรี่ตา  ดวงตาสีม่วงของเขาเป็นประกายแวววาวน่ากลัว

“ขยะจากอาณาจักรกลางบังอาจใช้โลหิตแดงงั้นรึ?”

เย่เหม่ยสูดหายใจเข้าลึกๆเพื่อรวบรวมพลังภายในป้องกันตัวเองไม่ให้บาดเจ็บจากรังสีอำมหิตของจวินอู๋เหยา

“สิบสองวิหารมีความคิดชั่วร้ายมานานมากแล้ว  หลายปีที่นายท่านได้ผนึกโลหิตแดง  พวกมันก็เชื่อฟังและไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม  แต่ดูเหมือนพวกมันจะเริ่มมีความคิดต่อต้านขึ้นอีกแล้ว  นายท่านเจว๋……เราต้องส่งข้อมูลนี้ให้ราชอาณาจักรแห่งความมืดไหมขอรับ?”

จวินอู๋เหยาหรี่ตาอย่างใช้ความคิด  แล้วยกมือขึ้นโบกปฏิเสธเบาๆ

“ยังไม่ถึงเวลา”

เย่เหม่ยกัดฟันและพูดต่อว่า  “เดิมทีโลหิตแดงเป็นสิ่งที่เจ้าโง่ของสิบสองวิหารสร้างขึ้นเลียนแบบมารแดงของนายท่าน  ของเลียนแบบพรรค์นั้น  การมีอยู่ของมันคือการดูหมิ่นนายท่านเจว๋  ถ้านายท่านไม่คิดจะเผยข่าวของท่านให้ราชอาณาจักรแห่งความมืดรู้  เช่นนั้นข้าก็ขอให้นายท่านสั่งให้ข้าไปจัดการกับสวะจากสิบสองวิหารพวกนั้นเถอะขอรับ”

[การที่นายท่านถูกดูหมิ่น  มันแสดงถึงการไร้ความสามารถของลูกน้อง!]

[พวกเขายอมตาย  แต่จะไม่ยอมให้ใครทำให้จวินอู๋เหยาต้องได้รับความอัปยศแม้เพียงเล็กน้อย]

จวินอู๋เหยามองเย่เหม่ยที่มีสีหน้าโกรธแค้นอย่างมาก  ทันใดนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง

“ตอนนี้ข้าไม่มีอารมณ์ไปเล่นกับพวกมดแมลงหรอก  เราต้องกลับไปที่แคว้นฉีก่อน  เอาของขวัญชิ้นใหญ่นี้ไปให้เสี่ยวเสียเอ๋อร์  นางกำลังหาสุสานจักรพรรดิแห่งความมืดอยู่ไม่ใช่หรือ?  ได้เวลาแล้ว”

เย่เหม่ยระงับความโกรธ  แล้วพยักหน้าพร้อมกับพูดว่า  “ขอรับ นายท่าน!”

ค่ำคืนที่เงียบสงัด  เสียงของจวินอู๋เหยาและเย่เหม่ยหายไปจากป่าทึบ  ทิ้งไว้เพียงพื้นป่าที่เต็มไปด้วยซากศพ  สายลมยามราตรีพัดผ่านมา  ศพแห้งที่เลือดทุกหยดถูกดูดออกไปหมดแล้วพลันกลายเป็นฝุ่นผงร่วงหล่นลงบนผืนหญ้า