Genius Doctor Black Belly Miss 1255

ตอนที่ 1255  ค่าชดเชย (6)

จวินอู๋เสียมองจักรพรรดิแคว้นจิ้วที่ร้องไห้โหยหวนด้วยความรำคาญ  แล้วทันใดนั้นนางก็เตะเขากระเด็นออกไป!

จักรพรรดิแคว้นจิ้วล้มลงกับพื้น  เขาคุกเข่าด้วยความหวาดกลัว  ร่างกายสั่นเหมือนใบไม้ต้องลม  อ้อนวอนร้องขอความเมตตาไม่หยุด

สายตาของจวินอู๋เสียเย็นเยียบเหมือนน้ำแข็ง  นางรู้ว่าวิหารมังกรอยู่เบื้องหลังคนพิษและโลหิตแดง  แต่นางไม่รู้ว่าเหตุผลที่จักรพรรดิน้อยถูกเลือกนั้นเป็นเพราะผู้อาวุโสหวงเลือกเขา  เมื่อครู่นางคิดจะละเว้นผู้อาวุโสหวงไปก่อน  แต่ตอนนี้นางเปลี่ยนใจแล้ว!

ในเมื่อคนจากวิหารมังกรไม่ได้มองว่าคนในอาณาจักรล่างเป็นมนุษย์  นางจะยอมทนกล้ำกลืนความอยุติธรรมนี้ได้อย่างไร!?

“เจ้าจะชดเชยให้แคว้นเฉียวยังไง”  จวินอู๋เสียพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

จักรพรรดิแคว้นจิ้วที่คุกเข่าอยู่บนพื้นรีบพูดขึ้นว่า  “ข้าจะจ่าย!  เท่าไรข้าก็จะจ่าย!  ข้าจะเอาสมบัติทุกอย่างจากท้องพระคลังแคว้นจิ้วมาจ่ายให้หมดเลย!”

“เจ้าคิดว่าแค่นั้นจะพอหรือ?”  จวินอู๋เสียหรี่ตา

จักรพรรดิแคว้นจิ้วพูดอย่างระมัดระวัง  “แคว้นเฉียว……แคว้นเฉียวแค่เสียผู้ครองแคว้นไป 2 คน……”

ในมุมมองของจักรพรรดิแคว้นจิ้ว  ความสูญเสียของแคว้นเฉียวเมื่อเทียบกับความเสียหายอย่างหนักของแคว้นฉีแล้ว  แคว้นเฉียวสูญเสียเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ยิ่งกว่านั้น  แคว้นฉีเป็นพันธมิตรกับแคว้นเหยียน  แต่แคว้นเฉียวไม่ได้มีอะไรเกี่ยวข้องกับแคว้นเหยียนเลย

จวินอู๋เสียพูดอย่างเย็นชาว่า  “จักรพรรดิน้อยของแคว้นเฉียวเป็นน้องชายของข้า”

“อะไรนะ……”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วจ้องมองจวินเสียด้วยสีหน้าตกใจ

คำพูดนั้น  แม้แต่ราชครูเหอที่กำลังอ้าปากหอบหายใจอยู่ก็สะดุ้งตกใจเช่นกัน  การที่จวินเสียยอมช่วยเหลือปกป้องแคว้นเฉียวก็ทำให้เขารู้สึกขอบคุณมากแล้ว  แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจู่ๆจวินเสียจะอ้างว่าจักรพรรดิของพวกเขาเป็น……น้องชายของเขา

จวินอู๋เสียมองใบหน้าตกตะลึงของราชครูเหอ  เมื่อนางนึกถึงคำที่จักรพรรดิน้อยใช้เรียกนาง  ดวงตาของนางก็เข้มขึ้นเล็กน้อย  นางพูดขึ้นว่า  “เขาเรียกข้าว่าพี่ชายตัวน้อย  ไม่ใช่หรือ?”

เมื่อเรียกนางว่าพี่ชาย  นางก็จะเป็นพี่ชาย!

ใครกล้ารังแกน้องชายของนาง  นางจะทำให้คนผู้นั้นต้องตายโดยไม่มีหลุมฝัง!

ราชครูเหอสั่นไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกตื้นตัน  เขาคุกเข่าลงเอาหัวโขกพื้นคำนับจวินเสีย 3 ครั้ง

ด้วยอำนาจที่ยิ่งใหญ่ของแคว้นเหยียน  พวกเขาไม่จำเป็นต้องทำเพื่อแคว้นเฉียวเลย  แต่จวินเสียก็ยังทำสิ่งนี้  เจรจาต่อรองกับแคว้นจิ้วแทนแคว้นเฉียวของพวกเขา

จวินเสียไม่เพียงช่วยจักรพรรดิของพวกเขาเอาไว้  แต่เขายังจะแก้แค้นให้อีกด้วย  ตอนนี้จวินเสียได้เอาแคว้นเฉียวไปอยู่ภายใต้การปกป้องของนางแล้ว  ความเมตตาอันยิ่งใหญ่ครั้งนี้  ราชครูเหอรู้สึกว่าชั่วชีวิตนี้เขาคงไม่สามารถตอบแทนบุญคุณได้หมด!

ตรงข้ามกับความซาบซึ้งในบุญคุณของราชครูเหอ  จักรพรรดิแคว้นจิ้วรู้สึกว่าเมฆแห่งหายนะอันดำมืดได้ลอยมาอยู่เหนือหัวของเขาแล้ว

การที่จักรพรรดิแห่งแคว้นเฉียวกลายเป็น ‘น้องชาย’ ของจวินเสีย  งั้นค่าชดเชยก็จะ……

“ตามแบบค่าชดเชยของแคว้นฉี  เขียนอีกชุดให้เป็นชื่อของแคว้นเฉียว”  จวินอู๋เสียมองจักรพรรดิแคว้นจิ้วที่หล่นลงไปในหลุมดำแห่งความสิ้นหวัง  พลางออกคำสั่งสุดท้าย

คำพูดของจวินอู๋เสียดังก้องอยู่ในหูเขาเหมือนเสียงระฆังแห่งมรณะ

[เขียนอีกชุดตามแบบแคว้นฉี?]

[ค่าชดเชยของแคว้นฉีก็ทำให้เขาต้องยกดินแดนแคว้นจิ้วไปแล้วครึ่งหนึ่ง  ถ้าเขียนอีกชุด……ก็หมายความว่าเขาจะต้องยกแคว้นจิ้วให้ไปทั้งแคว้นเลยไม่ใช่หรือ!?]

“ไม่……ไม่ได้……ทำแบบนี้ไม่ได้……”  ตอนนี้จักรพรรดิแคว้นจิ้วรู้สึกเหมือนหายนะที่ร้ายแรงที่สุดได้เกิดขึ้นกับเขาแล้ว  จวินอู๋เสียไม่ได้มาที่นี่เพื่อคุยเรื่องค่าชดเชย……เขามาเพื่อทำลายแคว้นจิ้ว!

ค่าชดเชย 2 ชุด  และเขาต้องยกแคว้นจิ้วให้ไปทั้งแคว้น  นับจากวันนี้ไป  จะไม่มีแคว้นจิ้วอีกต่อไปแล้ว!

จวินอู๋เสียพูดด้วยรอยยิ้มเย็น  “ต้องได้”

“ข้าขอร้องท่าน!  ละเว้นข้าสักครั้งเถอะ!  ละเว้นแคว้นจิ้วด้วย!”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วเอาหัวโขกพื้นคำนับจวินอู๋เสียไม่หยุด  ต่อหน้ากลุ่มผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง  ไม่มีทางที่เขาจะต้านทานได้เลย  เขาไม่มีทางอื่นนอกจากขอร้องให้จวินเสียละเว้นเขา

แต่ทว่า……

จวินอู๋เสียได้ตัดสินใจจะลบแคว้นจิ้วออกจากแผ่นดินนี้ไปแล้ว

“ข้าละเว้นแคว้นจิ้วได้  เจ้าแค่ออกราชโองการค่าชดเชย 2 ชุด  แล้วแคว้นจิ้วก็จะไม่ถูกทำลาย  แต่จะให้ละเว้นเจ้านั้น  เป็นไปไม่ได้”