Genius Doctor Black Belly Miss 1253

ตอนที่ 1253  ค่าชดเชย (4)

ไม่ใช่ว่าในอดีตที่ผ่านมาแคว้นเฉียวไม่เกลียดไม่แค้น  แต่พวกเขาไม่อยู่ในสถานะที่จะเกลียดหรือไม่พอใจได้  เนื่องจากพวกเขาไม่มีพลังที่จะปกป้องตัวเอง  พวกเขากลัวว่าการล่วงเกินแคว้นจิ้วแม้เพียงเล็กน้อยจะทำให้พวกเขามีข้ออ้างยกทัพมาบุกแคว้นเฉียวได้

แคว้นเฉียวที่อ่อนแอย่อมไม่สามารถต้านทานกองทัพของแคว้นจิ้วได้

ความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยอาจนำหายนะมาสู่พวกเขาได้

สิ่งเดียวที่พวกเขาทำได้ก็คือทน  ทนแล้วทนอีก  กัดฟันทนจนเจ็บกรามไปหมด  ทนจนไม่เหลือศักดิ์ศรี  เก็บกดความเกลียดชังเอาไว้ในจิตวิญญาณ  ไม่มีหนทางให้ระบาย

แล้ววันนี้  จวินอู๋เสียก็ได้ให้โอกาสกับพวกเขา

เมื่อมีแคว้นเหยียนหนุนหลัง  ราชครูเหอก็สามารถยืดอกเรียกร้องการชำระหนี้เลือดที่ติดค้างไว้ทั้งหมดได้!

จักรพรรดิแคว้นจิ้วไม่เคยคิดเลยว่าชายชราที่ตามจวินเสียเข้ามาที่นี่จะเป็นราชครูของแคว้นเฉียว!

แคว้นที่เล็กยิ่งกว่าแคว้นฉี  สถานที่ที่แทบไม่มีตัวตนอยู่เลย

“จักรพรรดิแคว้นเหยียน!  ชายแก่คนนี้พูดจาเหลวไหล!  ใส่ความกันชัดๆ!  ข้าไม่เคยทำเรื่องแบบนั้น  เขาใส่ร้ายข้า!”  ตาแก่นี่จะมาจากไหนก็ช่าง  จักรพรรดิแคว้นจิ้วจะไม่ยอมรับข้อกล่าวหาเด็ดขาด

เรื่องแคว้นฉีมีแคว้นเหยียนมาเกี่ยวข้อง  ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธได้  แต่เรื่องของแคว้นเฉียว  เขาปิดบังเรื่องที่ทำเอาไว้อย่างระมัดระวังแล้ว  ไม่มีทางที่จวินเสียจะรู้ได้  ดังนั้นเขาจะไม่ยอมรับเด็ดขาด!

“ใส่ร้าย!?  พระศพของจักรพรรดิองค์ก่อนของเรายังอยู่ในลานแห่งนั้นของเจ้าอยู่เลย!  และจักรพรรดิของเราตอนนี้ก็อยู่ในเมืองหลวงแคว้นจิ้ว!  ทหารองครักษ์ของเราที่ตายไปก็อยู่ในเมืองหลวงแคว้นจิ้วด้วย!  ข้ายังต้องใส่ร้ายอะไรเจ้า!?  เลือดของผู้คนนับไม่ถ้วนเปื้อนมือเจ้า  จิตใจอันชั่วร้ายของเจ้าทำร้ายผู้คนไปมากมาย!  เจ้าไม่มีวันล้างบาปพวกนั้นออกไปได้ตลอดชีวิต!”  ราชครูเหอคำรามด้วยความโกรธแค้น  เขาไม่เคยพบไม่เคยเห็นคนหน้าด้านที่มีจิตใจชั่วร้ายเลวทรามแบบนี้มาก่อน  ปีศาจชัดๆ!

“พูดพล่อยๆ!  เรื่องนั้น…..ข้าไม่ได้ทำเรื่องพวกนั้น!  เป็นแคว้นเฉียวที่มีเจตนาไม่ดี  จู่ๆทหารของแคว้นเฉียวก็โจมตีทหารของแคว้นจิ้ว  ทหารของข้าก็เลยตอบโต้พวกเขา!  ส่วนเรื่องจักรพรรดิของเจ้าหรือจักรพรรดิองค์ก่อนก็เถอะ……ข้าไม่เคยเจอพวกเขามาก่อนเลย……”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วเถียงราชครูเหออย่างดุเดือด  ค่าชดเชยครั้งเดียวก็ทำให้เขาเสียดินแดนแคว้นจิ้วไปครึ่งหนึ่งแล้ว  ถ้าจวินเสียใช้เรื่องที่เกิดขึ้นกับแคว้นเฉียวมาเฉือนหัวใจของเขาอีกครั้ง  เขาคงไม่สามารถทนได้อย่างแน่นอน!

เขาต้องไม่ยอมรับ!  ไม่เด็ดขาดเลย!

ถึงยังไงจักรพรรดิน้อยของแคว้นเฉียวก็ถูกชิงตัวไปแล้ว  คนตายไม่สามารถให้การได้  ตอนนี้จักรพรรดิแคว้นจิ้วรู้สึกดีใจมากที่มีคนบุกไปที่ลานนั้นและชิงตัวจักรพรรดิน้อยออกไป  ตอนนี้คนไม่ได้อยู่ในมือของเขาแล้ว  ทำให้เขาสามารถปฏิเสธทุกอย่างได้อย่างเต็มที่  นอกจากนั้น  จักรพรรดิน้อยยังได้รับพิษโลหิตแดง  ตอนนี้เขาก็น่าจะตายไปแล้ว  ต่อให้หาตัวเขาพบ  เขาก็ไม่ได้ตายในลานของเขา  และจวินเสียก็ไม่สามารถกล่าวหาเขาในความผิดนี้ได้!

ตราบใดที่เขาไม่ยอมรับ  ก็จะไม่เป็นไรแน่นอน!

จักรพรรดิแคว้นจิ้วยืนกรานว่าตัวเองบริสุทธิ์และปฏิเสธไม่ยอมรับข้อกล่าวหาใดๆทั้งนั้น  การกระทำของเขาทำให้ราชครูเหอโกรธมากจนเกือบกระโจนขึ้นไปบนบัลลังก์แล้วบีบคอจักรพรรดิแคว้นจิ้วให้ตายคามือ!

ทำเรื่องชั่วช้ามากมาย  แต่ไม่กล้ายอมรับ!

เฟยเหยียนปฏิกิริยาไว  เขารีบวิ่งไปขวางราชครูเหอที่ถูกความโกรธครอบงำเอาไว้ได้  ราชครูเหอน้ำตาไหลพราก  สะอึกสะอื้นคร่ำครวญด้วยความเศร้าเสียใจ

“สวรรค์ไม่มีตา!”

ถึงแคว้นเฉียวของพวกเขาจะเป็นแคว้นเล็กๆ  แต่คนในแคว้นตั้งแต่ผู้ครองแคว้น ขุนนาง จนถึงประชาชนคนธรรมดา  ทุกคนล้วนเป็นมนุษย์ที่ยังมีชีวิต!

[ทำไมสวรรค์ถึงทำกับพวกเขาเช่นนี้!?]

[ทำไม!?]

“จักรพรรดิแคว้นเหยียน  ชายผู้นี้เสียสติไปแล้ว!  คำพูดของคนบ้าเชื่อถือไม่ได้!”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วกลัวจนเหงื่อไหลพลั่กๆขณะมองไปที่จวินอู๋เสีย