Genius Doctor Black Belly Miss 1243

ตอนที่ 1243  รังแกคนอ่อนแอน่ะมันทำกันแบบนี้ (4)

ผู้อาวุโสหวงหัวเราะเบาๆพลางมองไปที่จักรพรรดิแคว้นจิ้ว

“เจ้านี่มันชั่วร้าย  รู้จักใช้แคว้นเล็กๆแบบนั้นมาเชือดไก่ให้ลิงดู  บังคับให้ทหารองครักษ์ของพวกนั้นต้องตอบโต้  ให้เจ้าได้มีข้ออ้างยกทัพไปบุกแคว้นพวกมัน  แบบนี้ผู้ครองแคว้นคนอื่นๆก็ต้องกลัวจนไม่กล้าต่อต้านเจ้า  อันที่จริง……ข้าว่านะ  พวกนั้นจะต่อต้านเจ้าหรือไม่  ผลก็เหมือนกัน  กองทัพของพวกมัน  ประชาชนของพวกมันทั้งหมดจะกลายเป็นคนพิษอยู่ดี  พวกมันคิดแต่จะเอาตัวเองให้รอด  ไม่ได้รู้เลยว่าสุดท้ายแล้วแคว้นของพวกมันก็จะตกอยู่ในกำมือของเจ้า”

“ข้าคิดว่าอีกไม่นาน  แคว้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรล่างจะกลายเป็นแคว้นจิ้วของเจ้า”

เมื่อจักรพรรดิแคว้นจิ้วได้ยินคำพูดพวกนั้น  เขาก็ไม่ได้แสดงความยินดีออกมาเลยแม้แต่น้อย  แต่พูดแค่ว่า  “แคว้นจิ้วได้รับเกียรติยศเช่นนี้ได้  ต้องขอบคุณผู้อาวุโสหวงที่ช่วยชี้แนะ  นับจากนี้ไป  แคว้นจิ้วจะเชื่อฟังคำสั่งของผู้อาวุโสหวง  และจะพยายามช่วยผู้อาวุโสไขความลับของแผนที่นั่นให้ได้เร็วที่สุด”

ผู้อาวุโสหวงส่งเสียงฮึ และกล่าวว่า  “อย่างน้อยเจ้าก็รู้ล่ะนะ  ความตั้งใจนี้ของเจ้า  ตาแก่คนนี้จะจำเอาไว้”

“ได้รับใช้ผู้อาวุโสหวง  เป็นเกียรติกับข้ายิ่งนัก!”

ขณะที่ทั้งสองพูดคุยกันอยู่นั้น  ทหารคนหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นข้างนอกท้องพระโรงเพื่อขอเข้าเฝ้า

จักรพรรดิแคว้นจิ้วกลับไปนั่งบนบัลลังก์  วางมาดของจักรพรรดิทันที

“เข้ามาได้”

ทหารที่อยู่ด้านนอกท้องพระโรงเข้ามาข้างในและคุกเข่ากราบทูลว่า  “ทูลฝ่าบาท!  จักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียนส่งราชทูตมาส่งข่าวพะย่ะค่ะ”

“อะไรนะ?  แคว้นเหยียน?”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วมองอย่างแปลกใจ  ถ้าบอกว่ามีอะไรที่เขาต้องกลัวในโลกนี้ล่ะก็  ก็คงมีเพียงแคว้นเหยียนอย่างเดียวเท่านั้น!

แคว้นเหยียนแข็งแกร่งกว่าแคว้นจิ้วมาก  หลายปีมานี้พวกเขาคอยกดแคว้นจิ้วเอาไว้จนไม่กล้าลงมืออะไรบุ่มบ่าม  และเมื่อไม่นานมานี้  แคว้นจิ้วได้ร่วมมือกับอีก 3 แคว้นบุกโจมตีแคว้นฉี  ขณะที่แคว้นฉีกำลังจะถูกกำจัด  จู่ๆกองทัพแคว้นเหยียนก็เข้ามาช่วยพวกเขา  และไม่เพียงแต่ช่วยแคว้นฉีให้พ้นจากวิกฤตได้เท่านั้น  พวกเขายังกวาดล้างกองทัพของแคว้นทั้ง 4 ที่อยู่ในแผ่นดินของแคว้นฉีจนเกลี้ยง  ไม่เหลือผู้รอดชีวิตเลยสักคน!

และเมื่อจักรพรรดิแคว้นจิ้วได้ยินชื่อ แคว้นเหยียน เขาจึงอดตกใจไม่ได้!

เขาหันหน้าไปมองผู้อาวุโสหวงโดยไม่รู้ตัว

ผู้อาวุโสหวงขมวดคิ้วเล็กน้อย

ในใจของจักรพรรดิแคว้นจิ้วค่อนข้างร้อนรนเล็กน้อย  แต่เมื่อเขาเห็นว่าผู้อาวุโสหวงอยู่ที่นี่ด้วย  เขาก็เริ่มสบายใจขึ้น  แคว้นเหยียนแล้วยังไงล่ะ?  ไม่ว่าจะเป็นแคว้นอะไร  ตอนนี้แคว้นจิ้วไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น!

“ข่าวอะไร?”

“วันนี้จักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียนจะเสด็จมาเยือนเป็นการส่วนพระองค์เพื่อเข้าพบฝ่าบาทพะย่ะค่ะ”  ทหารคนนั้นพูด

“เข้าใจแล้ว  ไปได้”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วพูด  แกล้งวางท่าสงบนิ่งใจเย็น  แต่ข้างในใกล้จะสติแตกอีกครั้งแล้ว

[แคว้นเหยียนไม่ใช่แค่ส่งข่าวมาอย่างเดียว  แต่ยังต้องการพบเขาด้วย?]

[แถมยังเป็นวันนี้อีก!]

[งั้นก็หมายความว่าจักรพรรดิแคว้นเหยียนได้เข้ามาในเขตแดนของแคว้นจิ้วแล้วโดยไม่มีใครสังเกตเห็นเลยน่ะสิ  และตอนนี้เขาก็อยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวงของแคว้นจิ้ว  หรือไม่ก็……เข้ามาอยู่ในเมืองหลวงแคว้นจิ้วแล้ว??]

การที่ผู้นำของแคว้นอื่นเข้ามาในเขตแดนของแคว้นเขาได้อย่างเงียบๆ  ทำให้จักรพรรดิแคว้นจิ้วรู้สึกเย็นวาบไปทั้งสันหลัง  แคว้นจิ้วกับแคว้นเหยียนเพิ่งทำสงครามกันมา  และกองทัพของแคว้นจิ้วก็ถูกทำลายอย่างราบคาบ  ถึงจะมีวิหารมังกรหนุนหลังอยู่  แต่ความกลัวที่มีต่อแคว้นเหยียนได้หยั่งรากลึกลงไปในกระดูกของเขาแล้ว  ทำให้จักรพรรดิแคว้นจิ้วรู้สึกไม่สบายใจเป็นอย่างมาก

“ผู้อาวุโสหวง……นี่……”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วมองผู้อาวุโสหวงอย่างวิงวอน

ผู้อาวุโสหวงกลับตอบว่า  “ดูก่อนว่าพวกนั้นมาที่นี่ทำไม”

จักรพรรดิแคว้นจิ้วพยักหน้าและกล่าวว่า  “ไม่ใช่ว่าข้ากลัวพวกนั้นนะ  มีผู้อาวุโสหวงอยู่ด้วย  ถึงเป็นแคว้นเหยียนแล้วจะทำไม?”  แม้ว่าปากจะพูดอย่างนั้น  แต่ในใจเขาก็ยังหวาดกลัวอยู่ดี