Genius Doctor Black Belly Miss 1242

ตอนที่ 1242  รังแกคนอ่อนแอน่ะมันทำกันแบบนี้ (3)

จักรพรรดิแคว้นจิ้วด่าหยาบคายไปอีกชุดใหญ่ด้วยความโกรธ  สีหน้าเกรี้ยวกราดดุร้ายอย่างเห็นได้ชัด

“ไอ้พวกโง่ ไร้ความสามารถ!  ปล่อยให้คนหนีไปได้ทั้งกลุ่มต่อหน้าต่อตา  แค่คนเดียวก็หยุดเอาไว้ไม่ได้!”

ทหารคนนั้นไม่กล้าพูดอะไรสักคำ  และรู้สึกขมขื่นอยู่ในใจ  พวกเขาอยากหยุดคนพวกนั้นจริงๆ  แต่ผู้เยาว์พวกนั้นเก่งกาจเกินไป!  ทุกคนมีพลังวิญญาณขั้นสีม่วง  ทหารธรรมดาอย่างพวกเขาจะไปสู้เด็กพวกนั้นได้ยังไง?

ถ้าไม่ใช่เพราะคนร้ายพวกนั้นไม่ได้อยากต่อสู้ยืดเยื้อ  แค่ทหารที่มีอยู่ในเมือง  ไม่ต้องพูดถึงเรื่องจะจับพวกเขาสักคนสองคนเลย  โชคดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ถูกกวาดล้างทั้งกองทัพ

ทหารคนนั้นไม่สามารถเอ่ยถึงความยากลำบากที่เขาต้องเจอออกมาได้  ได้แต่คุกเข่าอยู่ตรงนั้นเงียบๆ

จักรพรรดิแคว้นจิ้วโกรธมาก  แคว้นจิ้วใช้อำนาจข่มเหงผู้อื่นมาตลอด  แต่กลับมีใครบางคนกล้าก่อเรื่องขึ้นในเมืองหลวงของเขาเอง  แล้วเขาที่เป็นผู้ครองแคว้นจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน?

“สวะทั้งนั้น!  ไสหัวออกไป!  ถ้ายังจัดการอะไรไม่ได้ล่ะก็  เจ้าคงรู้นะว่าจะเป็นยังไง!”

ทหารคนนั้นตัวสั่น  เขาถอยออกไปจากท้องพระโรงทันที

หลังจากเขาออกไปแล้ว  ชายหลังค่อมผู้หนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นในท้องพระโรง

จักรพรรดิแคว้นจิ้วยังโกรธจัดอยู่  แต่เมื่อเห็นชายชรา  เขาก็รีบเดินลงจากบัลลังก์เข้าไปหาทันที  และกล่าวทักทายด้วยความเคารพว่า  “ผู้อาวุโสหวง!”

ชายชราพยักหน้าเล็กน้อย  เขาคือคนเดียวกับชายชราที่ไปยังลานแห่งนั้นพร้อมกับจักรพรรดิแคว้นจิ้วในวันนั้น

“ยังไม่ได้เรื่องงั้นรึ?”  ผู้อาวุโสหวงถาม

ใบหน้าของจักรพรรดิแคว้นจิ้วแข็งทื่อ  เขาพูดอย่างระมัดระวังว่า  “ก็เพราะไอ้พวกนั้นมันไม่ได้เรื่อง  ใช้การอะไรไม่ได้  จนถึงตอนนี้ก็ยังหาร่องรอยอะไรไม่ได้เลย  แต่ผู้อาวุโสหวงโปรดวางใจ  ข้าจะจับคนร้ายได้แน่!  พวกมันบังอาจสร้างเรื่องวุ่นวายขนาดนี้ขึ้นในเมืองหลวงแคว้นจิ้ว  และยังเอาตัวจักรพรรดิน้อยแคว้นจัวเฉียวไปอีก  ข้าไม่มีวันปล่อยเรื่องนี้ไปแน่!”

ผู้อาวุโสหวงชำเลืองมองจักรพรรดิแคว้นจิ้วแล้วพูดว่า  “สามารถโจมตีตรงๆเข้าไปในลานนั้นได้  ฆ่าทหารของเจ้าไปเป็นพันคน  และช่วยจักรพรรดิแคว้นจัวเฉียวก่อนจะหลบหนีไปจากที่นั่นได้แบบครบสามสิบสอง  คนพวกนั้นย่อมไม่ใช่คนธรรมดา  ข้าได้ยินว่าพวกนั้นมีสัตว์อสูรระดับผู้พิทักษ์ 2 ตัวด้วย  เรื่องนี้ข้าว่าไม่ใช่เรื่องที่จะจัดการได้ง่ายๆเลย……”

จักรพรรดิแคว้นจิ้วชะงักไปเล็กน้อย  เขาก็ได้ยินเรื่องนั้นเหมือนกัน  ในวันที่จักรพรรดิแคว้นจัวเฉียวถูกพาตัวไป  มีคนมาที่ลานแห่งนั้นแค่ 6 คนเท่านั้น  แต่ทุกคนล้วนเป็นผู้ใช้พลังวิญญาณขั้นสีม่วง  และยังมีสัตว์อสูรระดับผู้พิทักษ์อีก 2 ตัว  ด้วยพลังรบขนาดนี้  พวกเขาย่อมไม่ใช่กองกำลังที่ทหารของเขาจะต้านทานได้  ที่ตอนนี้เขาระดมคนและทรัพยากรมากมายเพื่อตามสืบเรื่องนี้  ส่วนใหญ่แล้วก็เพื่อแสดงให้ผู้อาวุโสหวงดูเท่านั้น

“ลืมมันไปเถอะ  พักเรื่องนี้ไปก่อน  เจ้าหนูแคว้นจัวเฉียวนั่นโดนพิษโลหิตแดงไปแล้ว  มีชีวิตอยู่ได้ไม่นานหรอก  ไม่ว่าคนพวกนั้นจะมาจากไหน  ในเมื่อพวกมันมาที่นี่เพื่อช่วยเด็กนั่นแค่นั้น  ก็ไม่จำเป็นต้องตามสืบต่อ  ดูจากเวลาแล้ว  ข้าว่าเจ้าหนูนั่นน่าจะตายไปแล้วล่ะ”  ผู้อาวุโสหวงพูดพลางหัวเราะออกมา  เขายังจำตอนที่เห็นเด็กนั่นครั้งแรกได้  ดวงตากลมโตที่ใสซื่อไร้เดียงสาและความมีชีวิตชีวานั่น  กระตุ้นความอยากทำลายในใจเขาได้เสมอ

“ได้!  ตามที่ผู้อาวุโสหวงสั่ง”  จักรพรรดิแคว้นจิ้วรับคำ  แล้วแอบเช็ดเหงื่อเย็นๆที่หน้าผาก

“จักรพรรดิสองคนสุดท้ายของแคว้นจัวเฉียวตายด้วยแผนการของเจ้าแล้ว  ตอนนี้สายเลือดราชวงศ์ของแคว้นจัวเฉียวหมดสิ้นแล้ว  ถึงแคว้นนี้จะเล็ก  แต่ก็ยังใช้ประโยชน์ได้  เจ้าคิดจะจัดการกับพวกมันยังไง?”  ผู้อาวุโสหวงถามพลางเหลือบมองจักรพรรดิแคว้นจิ้วด้วยหางตา

จักรพรรดิแคว้นจิ้วตกใจกับคำถามเล็กน้อย  เขารีบตอบว่า  “แคว้นจัวเฉียวก่อเรื่องสร้างความวุ่นวาย  ทหารของพวกเขากล้าใช้กำลังในเมืองหลวงแคว้นจิ้ว  เห็นชัดๆเลยว่าพวกเขาพยายามจะก่อสงคราม  ข้าจะออกคำสั่งยกทัพไปบุกแคว้นจัวเฉียวในอีกไม่กี่วัน  คิดว่าไม่นานเราก็จัดการพวกมันได้แล้ว”

กองทัพของแคว้นจัวเฉียวอาจจะไม่คู่ควรให้สนใจ  แต่ประชาชนของแคว้นจัวเฉียวยังเอามาใช้งานได้อยู่  พวกเขาเหมาะที่สุดที่จะเปลี่ยนให้เป็นคนพิษ!