Genius Doctor Black Belly Miss 1244

ตอนที่ 1244  ข้าคือจักรพรรดิแห่งแคว้นเหยียน (1)

การมาเยือนของจักรพรรดิแคว้นเหยียนสร้างความกดดันให้กับจักรพรรดิแคว้นจิ้วไม่มากก็น้อย  ไม่รู้ว่าข่าวนี้เริ่มแพร่กระจายไปในหมู่ผู้ครองแคว้นอื่นๆได้ยังไง  แต่มันก็กระตุ้นความสนใจของพวกเขาได้มากเลยทีเดียว

แคว้นเหยียนและแคว้นจิ้วเพิ่งทำสงครามกัน  นั่นเป็นสิ่งที่ทุกคนต่างก็รู้  การที่จักรพรรดิแคว้นเหยียนมาที่นี่ในเวลานี้  คงไม่ใช่แค่มาคุยเล่นกันธรรมดาอย่างแน่นอน

ในตอนนี้ ผู้ครองแคว้นอื่นๆที่ถูกแคว้นจิ้วกดขี่ก็เริ่มตั้งตารอการมาถึงของจักรพรรดิแคว้นเหยียน

ขณะที่จักรพรรดิแคว้นจิ้วพยายามคาดเดาว่าคณะของแคว้นเหยียนจะมาถึงเมื่อไร  คนกลุ่มหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูวังหลวงของแคว้นจิ้ว!

คนพวกนั้นแต่งตัวดีสง่างาม  แต่ไม่ได้ดูโอ้อวดหรูหรา  ความสง่างามที่ออกมาจากตัวพวกเขาทำให้รู้สึกว่าพวกเขาโดดเด่นมาก

คนกลุ่มนั้นนำโดยผู้เยาว์ร่างเล็กคนหนึ่ง  ใบหน้าละเอียดอ่อน  แต่มีดวงตาที่เย็นชา  มงกุฏบนหัวทำให้ประชาชนที่ผ่านไปมาต้องหยุดมอง

ช่วงนี้เมืองหลวงแคว้นจิ้วมีผู้ครองแคว้นเข้ามาให้เห็นเป็นจำนวนมาก  ประชาชนของแคว้นจิ้วจึงไม่รู้สึกว่าแปลกและไม่ได้คิดอะไรมากนัก

ทหารของแคว้นจิ้วรีบส่งข่าวเข้าวัง  จักรพรรดิแคว้นจิ้วที่ยังไม่ได้เตรียมตัวก็อึ้งไปด้วยความตกใจ

“มาแล้วเหรอ?  เร็วอย่างนี้เชียว!?”  ข่าวมาถึงเขายังไม่ถึง 2 ชั่วโมงเลย  คนจากแคว้นเหยียนก็มาถึงนอกประตูวังแล้ว!

“มากันกี่คน?”  จักรพรรดิแคว้นเหยียนถามโดยเร็ว

“แปดพะย่ะค่ะ”  ทหารตอบ

จักรพรรดิแคว้นจิ้วถอนหายใจอย่างโล่งอก  แค่แปดคน  ท่าทางแคว้นเหยียนจะไม่ได้มาประกาศสงครามกับพวกเขา  แม้ว่าเขาจะแอบเตรียมตัวเอาไว้แล้ว  แต่มันก็ยังไม่ใช่เวลาที่จะสู้กับแคว้นเหยียน  ถ้าลงมือตอนนี้มันจะไม่ดีสำหรับเขา

“เชิญพวกเขาเข้ามา”  ทันทีที่พูดจบ  เขาก็สั่งให้คนไปเชิญผู้อาวุโสที่เพิ่งออกไปไม่นานให้กลับมา  เผชิญหน้ากับแคว้นเหยียนด้วยตัวเอง ทำเขาขวัญเสียเล็กน้อย

ไม่นานคณะผู้แทนจากแคว้นเหยียนก็ถูกพาเข้าไปในท้องพระโรง  จักรพรรดิแคว้นจิ้วแกล้งวางมาดนิ่งขณะนั่งอยู่บนบัลลังก์  สายตาของเขาจับจ้องไปที่ทางเข้าท้องพระโรง  ทันใดนั้นเขาก็เห็นผู้เยาว์ที่ดูบอบบาง มีมงกุฏอยู่บนหัว เดินช้าๆเข้ามาจนถึงกลางท้องพระโรง

เขากวาดตามอง  มีผู้เยาว์ที่ดูโดดเด่นอีก 5 คนอยู่ข้างหลังผู้เยาว์คนแรก  และชายร่างสูงที่มีใบหน้าเย็นชา  กับชายชราที่ดูซูบผอมตามหลังพวกเขามา

“ไม่รู้ว่า……”

“เจ้าคือจักรพรรดิแคว้นจิ้วงั้นหรือ?”

จักรพรรดิแคว้นจิ้วยังพูดไม่จบ  ผู้เยาว์ที่เป็นผู้นำก็เชิดหน้าพลางหรี่ตา  พูดขัดขึ้นมากลางประโยคของจักรพรรดิแคว้นจิ้ว!

นี่เป็นครั้งแรกที่จักรพรรดิแคว้นจิ้วเจอคนที่กล้าขัดจังหวะเขา  สีหน้าของเขาไม่พอใจขึ้นมาทันที

“ใช่ ข้าเอง  แล้วเจ้าล่ะ?”  เขาถามพร้อมกับมองหน้าผู้เยาว์คนนั้น

“นี่ไม่รู้หรือว่าข้าเป็นใคร?  น่าสนใจดีนี่  อย่าบอกนะว่าจักรพรรดิแคว้นจิ้วแก่มากซะจนสายตาฝ้าฟางแล้ว  ถึงจำมงกุฏจักรพรรดิแคว้นเหยียนไม่ได้  สายตาแย่แบบนี้  ยังได้นั่งบัลลังก์อยู่อีก  แคว้นจิ้วขาดแคลนผู้มีพรสวรรค์จริงๆ”  จวินอู๋เสียเย้ยหยัน  น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม  ไม่มีความเคารพจักรพรรดิแคว้นจิ้วให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

เมื่อพบว่าตัวเองถูกจวินอู๋เสียดูหมิ่นถึง 2 ครั้ง  จักรพรรดิแคว้นจิ้วที่เป็นคนสำคัญที่สุดเพียงคนเดียวมาตลอดก็โกรธจนหน้าเขียว  เขาจำหน้าจักรพรรดิแคว้นเหยียนได้อยู่แล้ว  ตอนที่แคว้นเหยียนเปลี่ยนผู้ครองแคว้น  เขาได้สั่งให้คนไปวาดภาพเหมือนจักรพรรดิองค์ใหม่ของแคว้นเหยียนแล้ว  ที่เมื่อกี้เขาพูดแบบนั้นก็เพราะเขาคิดว่าจักรพรรดิแคว้นเหยียนยังเด็กมาก  จึงจงใจแสดงความเหนือกว่าออกมาตั้งแต่ต้น

แต่สุดท้าย  ไม่เพียงล้มเหลวไม่เป็นท่าเท่านั้น  แต่ยังโดนจวินอู๋เสียตอกกลับหน้าหงายอีกด้วย!