หมอร้ายคลั่งรัก 23

“ให้หนูทำไม” ถามทั้งเสียงตื่นเต้นดีใจ

“เครื่องนี้มันเก่าแล้ว” ผมหยิบโทรศัพท์เครื่องเก่าของเธอที่วางอยู่บนที่นอนโชว์ให้ดูว่ามันเก่าจริงๆ การใช้งานก็ไม่มีประสิทธิภาพเหมือนรุ่นใหม่ๆ แล้วด้วย

“ไม่เก็บตังหนูที่หลังนะ” บ้าใครจะไปกล้าเอาเงินเมียกันล่ะ ขอแค่เอ่ยปากมาจะหาให้ทุกอย่างเลยแต่ติดอยู่ตรงที่เมียไม่เคยจะร้องขออะไรเลยสักอย่างมีแต่ผมเนี่ยที่ยัดเยียดให้ตลอด อย่าคิดนะว่าผมไม่เห็นซองเงินที่ผมเคยให้ไว้เมื่อก่อนยังอยู่ครบไม่ได้ถูกแกะออกเลยด้วยซ้ำผมเห็นวันที่ไปเก็บของที่ห้องเธอแต่ผมไม่พูดเท่านั้นเอง ก็เข้าใจว่าเมื่อก่อนผมมันเลวแต่ตอนนี้เหตุการณ์มันเปลี่ยนไปแล้วไงผมจะชดเชยการกระทำเลวๆ ของผมเอง ใครจะไปรู้ล่ะว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่ผมเคยช่วยไว้วันนั้นจะทำให้ผมเสียอาการได้มากขนาดนี้ในวันที่เธอเจ็บ ใจผมก็เจ็บตามจนอยากจะเป็นคนเจ็บแทนมันบีบหัวใจผมแค่ไหนที่ได้ยินเสียงเธอร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด

“ไม่เอาเงินหรอกน่า” เธอยิ้มจนตาหยีส่งมาให้ผม ยิ้มเธอที่ว่าละลายแล้วแต่หนูอิงทำในสิ่งที่ไม่เคยทำมาก่อนทำเอาใจผมเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกจากตัวลืมหายใจไปเลย เธอหอมแก้มผมกระซิบข้างหูผมเบาๆ ก่อนจะผละไป

“แต่คิดเป็นอย่างอื่นแทนนะ” หลังจากจูบปากบางจนพอใจแล้วผมพูดเสียงเบาชิดริมฝีปากบางที่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อเจ่อขึ้นเล็กน้อยด้วยฝีปากผมเอง

“อื้มพี่หมออะขี้โกง” หนูอิงผลักผมออกเบาด้วยมือขวาข้างเดียวแรงเท่าแรงมดทำอะไรผมไม่ได้หรอกแค่ที่ยอมถอยให้ก็เพราะยอมให้ก่อนหรอกนะ

“ไปทำงานมั้ยไม่ไปพี่ต่อได้นะ” ผมแกล้งแหย่ร่างบางที่ตอนนี้ยังนอนหน้าแดงอยู่บนเตียงไม่ไหวติง

“อิพี่หมอหื่น” เธอรีบลุกนั่งมองค้อนผม

“ฮ่าฮ่า” ผมขยี้ผมนุ่มแรงๆ ด้วยความเอ็นดูก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำถ้าช้ากว่านี้ใครบางคนคงได้ไปฝึกงานสายแน่ๆ และคนที่จะซวยคือผมนี่แหละ