ผลลัพธ์จากการฝึกโหดในดันเจี้ยนสุดเลวร้าย100000ปี จนกลายเป็น～ ผู้ที่ไร้ความสามารถที่สุดในโลก ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก～ 58 บท2ตอนที่29,30 อิลซ่า・ฮานิช:กองทัพหน้าอสูร

——บัลเซ่ ชายแดนประตูตะวันตก

“ใกล้หมดแล้วสินะ”

อิลซ่า・ฮานิช ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทรุดตัวลงกับพื้นพร้อมกับปาดเหงื่อที่ไหลพรากราวกับน้ำตก

อสูรจากมหาพงไพรซิลเก้ที่หลั่งไหลเข้ามาราวกับเคลื่อนลูกใหญ่

เหล่าลูกกระจ๊อก พวกอิลซ่าประสานงานกันในการกำจัด ส่วนพวกจากเขตลึกก็ปล่อยให้ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์กับวูฟแมนรับหน้าที่จัดการ และผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ก็พึ่งจะบั่นคอยักษ์ตาเดียวตัวสุดท้ายไปเมื่อกี้ เท่ากับชัยชนะของหน่วยกวาดล้างอสูรบัลเซ่ได้รับการยืนยันเป็นที่เรียบร้อย เหลือแค่กวาดล้างหน่วยรบที่เหลือรอดอย่างพวกก็อบลินกับโคโบลด์เท่านั้น ตรงส่วนนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฮันเตอร์คลาสต่ำจัดการก็ยังได้ สรุปคือ เป็นชัยชนะของพวกอิลเซ่แล้วนั่นเอง

ทุกคนหมดแรงกันแล้วเหมือนกัน กว่าเด็กหนุ่มคนนั้นจะมาถึงอย่างน้อยก็ต้องใช้เวลาอีกหนึ่งวัน การที่ไม่ต้องใช้หลักประกันช่วยเก็บกวาดสำหรับอิลซ่าถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

“เก็บกวาดได้เกือบหมดแล้วสินะ”

ชายวัยกลางคนผมฟ้าร่างกายล่ำสันเดินเข้ามาหาอิลซ่าและพูดในสิ่งที่อิลซ่ากำลังรู้สึกอยู่อย่างใจเย็น

“ค่ะ ผู้บัญชาการอัศวินก็คงจะเหนื่อยแล้วสินะคะ เดี๋ยวที่เหลือปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพวกดิฉันเองค่ะ กรุณาไปพักผ่อนให้สบายเถอะค่ะ！”

กดเข่าหัวเราะและกำลังจะลุกขึ้นแต่กลับสดุดล้มก้นจ้ำเบ้าแทน

“ฮ่าๆ！พวกเธอทำดีแล้ว ที่เหลือปล่อยให้ฉันกับวูฟแมนจัดการเถอะ ไม่จำเป็นต้องฝืน”

ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์กับวูฟแมน ต่อสู้อย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยตลอดช่วงสามวันที่ผ่านมา ทั้งที่เป็นแบบนั้นกลับบอกว่ายังสู้ได้ จนอิลซ่าเผลอคิดว่า สองคนนี้ยังเป็นมนุษย์เหมือนกับตัวเองอยู่รึเปล่า

(รู้สึกเหมือน จะห่างไกลจากคลาสSไปเรื่อยๆแล้วสิ)

เป้าหมายของอิลซ่าคือการเป็นฮันเตอร์คลาสS ซึ่งถูกกล่าวขานว่ายอดมนุษย์ที่เหล่าฮันเตอร์ทั่วโลกต่างก็อิจฉา

ความต่างชั้นกับพวกเขามีมากขนาดไหน บอกตามตรงว่าไม่อยากจะคิด 

คิดว่าเข้าใกล้ได้แล้วแต่พอแหงนขึ้นมองก็จะรู้ว่ายอดเขานั้นยังอีกห่างไกล เพราะรู้ว่าตัวเองอยู่ห่างไกลจากจุดสูงสุดของโลกมากแค่ไหนหรือไง ข้อเท็จจริงข้อนั้นทำให้ความรู้สึกที่ไม่อาจอธิบายได้ประทุขึ้นจนเผลอกัดริมฝีปากตัวเองโดยไม่รู้ตัว

“เข้าใจแล้วค่ะ จะรีบทำการอพยพทุกคนค่ะ”

พอรวมรวมพลังทั้งหมดเพื่อลุกขึ้นเสร็จก็โค้งคำนับ

“อา ที่เหลือปล่อยให้ทางนี้จัดการเอง”

ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์พยักหน้าเล็กน้อย ตอนนั้นเอง—

“อาร์โนลด์!!”

เสียงตะโกนจนแสบแก้วหูของวูฟแมนดังก้องไปทั่วเขตชายแดน พอหันหน้าไปทางต้นเสียง ก็เห็นวูฟแมนขดตัวตั้งท่าพร้อมกับจ้องเข้าไปในมหาพงไพรซิลเก้

ตรงนั้นมีชายหน้าแพะสวมชุดต่างแดนอยู่

“เจ้านั่น……อันตราย”

เป็นครั้งแรกที่ได้ยินน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความร้อนใจจากผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์

ผู้บัญชาการอัศวินดึงคางลง ลดจุดศูนย์ถ่วงเล็กน้อยพร้อมกับชักดาบออกจากฝัก ทั้งสองไม่เคยแสดงปฏิกิริยาตอบสนองกับอสูรจากเขตลึกมากเท่านี้ หมายความว่า ชายหน้าแพะนั่นอันตรายกว่ายักษ์ตาเดียวพวกนั้นอีกเหรอ？

ถึงจะดูไม่แข็งแกร่งเท่าไหร่ก็เถอะ 

“ให้ทุกคนถอยไปที่ประตูเมืองซะ!!”

พอตะโกนเสร็จ ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ก็เตะพื้นพุ่งไปทางชายหน้าแพะ เวลาเดียวกัน วูฟแมนก็เริ่มออกวิ่งเข้าหาชายหัวแพะเหมือนกัน และการต่อสู้ระหว่างมนุษย์ที่แข็งแกร่งระดับโลกทั้งสองกับสัตว์ประหลาดหน้าแพะก็ได้เริ่มขึ้น

สัตว์ประหลาดหน้าแพะใช้กรงเล็บของมือขวารับการโจมตีจากดาบของผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ที่สามารถผ่าอสูรเขตลึกเป็นสองท่อนได้ ที่ฟันใส่เต็มแรงได้อย่างง่ายดาย อีกทั้งยังหลบลูกเตะที่มีอนุภาพทำลายล้างถึงขั้นโดนที่เดียวตายของวูฟแมนซึ่งเล็งไปยังหลังหัวของตน โดยการขยับจุดศูนย์ถ่วงเพียงเล็กน้อยโดยไม่หันไปมองด้วยซ้ำ

จากนั้นก็สะบัดกรงเล็บทั้งสองมือแบบลวกๆ

“อึก！”

“……”

ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์กับวูฟแมนโยกร่างหลบพร้อมกันโดยพูดแลกเปลี่ยนกันเพียงเล็กน้อย ทำให้มีรอยตัดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนผืนดิน กรงเล็บนั่นถ้าโดนทั้งสองคนเข้าละก็ไม่แน่อาจจะบาดเจ็บสาหัสเลยก็ได้

“อะไรกัน เจ้าสัตว์ประหลาดนั่น……”

ฮันเตอร์คลาสBส่งเสียงแหบแห้งอยู่ข้างๆ หน้าถอดสีเมื่อได้เห็นการต่อสู้ของทั้งสาม แน่อยู่แล้ว ผู้ที่สามารถสังหารอสูรจากเขตลึกได้อย่างง่ายดายแต่กลับทำได้แค่สูสีกับสัตว์ประหลาดหน้าแพะนั่น ไม่สิ ดูเหมือนสัตว์ประหลาดหน้าแพะนั่นจะเป็นฝ่ายกดดันด้วยซ้ำ

พอมองย้อนกลับไป อสูรพวกนั้นมีท่าทางแปลกๆราวกับกำลังโดนอะไรสักอย่างไล่ล่า รู้สึกแบบนั้นจริงๆ แต่เดิมทีมันจะไปมีตัวตนที่สามารถไล่ล่าอสูรเขตลึกพวกนั้นได้ยังไง เพราะงั้น นี่ถึงเป็นตัวเลือกที่ถูกตัดออกไปจนถึงเมื่อกี้

บางทีสัตว์ประหลาดหัวแพะนั่นคงเป็นปาซึซึ เจ้าของเสียงที่พวกไรก้าได้ยินในดันเจี้ยนนั่น 

(ไม่ตลกเลยนะ ถึงจะเป็นไค ไฮเนมัน ก็ไม่มีทางเอาชนะเจ้านั่นได้แน่!!)

ถึงไค ไฮเนมัน จะแข็งแกร่งขนาดไหน ก็ไม่มีทางเอาชนะสัตว์ประหลาดที่มีพลังทัดเทียมกับฮันเตอร์คลาสSถึงสองคนได้หรอก จริงอยู่ว่า การสำรวจดันเจี้ยนโดยพละการของพวกไรก้าเป็นการละเมิดข้อห้ามหลายประการสำหรับฮันเตอร์ล่าสมบัติ ยังไงก็แล้วแต่ สถาณที่ที่สามารถเจอกับสัตว์ประหลาดพรรค์นั้นได้ง่ายดายถึงเพียงนี้ คงจะมีกับดักอันน่าสยดสยองติดตั้งอยู่เต็มไปหมดแน่ ผลสุดท้าย ไม่ว่าใครจะเป็นคนเข้าไปผลลัพธ์ก็คงเหมือนเดิมอยู่ดี 

ขณะที่การต่อสู้อันดุเดือดระหว่างมนุษย์สองคนกับสัตว์ประหลาดหนึ่งตัวกำลังดำเนินอยู่ จู่ๆ วงแหวนเวทย์ก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของสัตว์ประหลาดหน้าแพะ โซ่แสงนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นมาและเข้าพันธนาการร่างของสัตว์ประหลาดหน้าแพะเพื่อผนึกการเคลื่อนไหว

“ตอนนี้แหละ จัดการซะ!!”

ชายร่างเล็กแต่ล่ำสันสวมเสื้อคลุมสีแดง—ราล์ฟ เอ็กเซล ตะโกนสั่งการพร้อมกับใช้ไม้เท้าชี้ไปทางสัตว์ประหลาดหัวแพะ

『ก๊าก!!』

สัตว์ประหลาดหน้าแพะส่งเสียงคำรามราวกับสัตว์อสูร ใช้มือทั้งสองจับโซ่ที่พันร่างตัวเองและกระชากออก

โซ่แตกกระจายแต่ ในเวลาเดียวกัน ดาบใหญ่ของผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ก็ตัดหัวสัตว์ประหลาดหน้าแพะจนหลุดออกจากบ่า พร้อมกับส้นเท้าของวูฟแมนทะลวงร่างไร้หัวนั่นจนทะลุ 

เสียงกระดูกหักราวกับผลไม้ถูกบดพร้อมกับร่างของสัตว์ประหลาดหน้าแพะแตกกระจายปลิวว่อนไปทุกทิศทาง จนกลายเป็นเศษเนื้อล่วงสู่พื้น

“สำเร็จ……”

“ชนะแล้วโว้ย!!”

พอฮันเตอร์ที่เผ้าดูการต่อสู่คนหนึ่งยกกำปั้นขวาขึ้นและปล่อยเสียงคำรามแห่งชัยชนะ เสียงยินดีก็ดังขึ้นปกคลุมไปทั่วเขตชายแดนประตูตะวันตกเมืองบัลเซ่ 

“รอดแล้ว……เหรอ？”

ความตึงเครียดที่พันธนาการร่างในที่สุดก็คลายออก ทำให้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา

“ยังไม่จบ！ อย่าพึ่งลดการ์ด!!”

หัวหน้ากิลด์—เสียงกระแทกของราล์ฟ ไม่ใช่แค่ราล์ฟ ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์กับวูฟแมนก็กำลังเฝ้าระวังมหาพงไพรซิลอยู่เก้เหมือนกัน และสิ่งที่ฉาบลงบนใบหน้าของทั้งสามคนโดยไม่มีข้อยกเว้น ก็คือ ความรู้สึกหวาดกลัวที่ไม่อาจหยั่งถึง

หัวหน้ากิลด์ราล์ฟ ครั้งหนึ่งเคยเป็นบุคคลที่ได้รับการยกย่องให้เป็นถึงหัวหน้าจอมเวทย์ของ【บาเบล】ในแง่ของความแข็งแกร่งนั้นเทียบเท่ากับวูฟแมนซึ่งเป็นฮันเตอร์คลาส【เหนือมนุษย์】เลยทีเดียว สรุปคือ เป็นหนึ่งในคนที่แข็งแกร่งระดับแนวหน้าของโลกนั่นเอง

สถาณการณ์ที่ถึงกลับทำให้ทั้งสามคนกลัวได้ นั่นคือ……

“โกหก……”

ความสิ้นหวังอย่างท่วมท้นปรากฏอยู่ต่อหน้าอิลซ่า

“อุ……”

เสียงครวญครางของฮันเตอร์จากทุกหนแห่ง จากนั้น พวกสัตว์ประหลาดสวมชุดต่างแดนก็โผล่ออกมาจากมหาพงไพรซิลเก้ทีละตัว 

พวกสัตว์ประหลาดหลายร้อย ไม่สิ หลายพันปกคลุมไปทั่วแขตชายแดน ไม่อยากจะคิด ถึงจะไม่อยากคิดแต่ สมมุติว่า ทั้งหมดนั่นมีความแข็งแกร่งระดับเดียวกับสัตว์ประหลาดหน้าแพะที่พวกหัวหน้ากิลด์จัดการไปเมื่อกี้ล่ะ？ถ้าเป็นแบบนั้น แค่ตัวเดียวถึงกับต้องอาศัยจังหวะร่วมมือจากผู้แข็งแกร่งระดับโลกถึงสามคนกว่าจะจัดการลงได้ ไม่ใช่การต่อสู้แล้วแบบนี้

『แหม— ดูเหมือนเด็กของเดี๊ยนจะตายไปตัวนึงสินะ』

เสียงของชายร่างยักษ์ไร้ซึ่งความตึงเครียดสะท้อนอยู่ในหัว 

ฝูงสัตว์ประหลาดแยกออกเป็นสองส่วนและคุกเข่าก้มหัวลงต่อหน้าอย่างพร้อมเพรียง ข้างหน้าของพวกมันคือชายร่างยักษ์ ผมแดง โน้มตัวไปด้านหลังโพสท่าหวีผม ชายผู้นั้นสวมกางเกง เสื้อคลุมและรองเท้า สีแดง และสวมหมวกทรงกลมสีเขียวบนหัว

“เจ้านั่น—ต่อให้เป็นพวกข้าก็รับมือไม่ไหว！พวกข้าจะถ่วงเวลาให้ ！รีบอพยพออกจากเมืองนี้ไปซะ！”

กิลมาส—เสียงกะทันหันของราล์ฟ ทำให้เหล่าฮันเตอร์รีบวิ่งหนีไปทางประตูเมืองพร้อมกัน

『หยุดพวกเดี๊ยน？　นั่นน่ะไม่ไหวหรอกนะ』

ชายผมแดงร่างยักษ์ยกมุมปากขึ้นและมองมาทางราล์ฟที่กำลังร่ายเวทย์

“……”

เสียงร่ายเวทย์ของราล์ฟหยุดกะทันหัน ได้เพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองเจ้านั่นอย่างเงียบๆเท่านั้น ร่างนั่นค่อยๆพลิ้วไหว

มองไม่ทัน！ไม่สามารถรับรู้การเคลื่อนไหวของเจ้านั่นได้แม้แต่น้อย พอรู้ตัวอีกที ยักษ์ผมแดงผู้นั้นก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าของหัวหน้ากิลด์ราล์ฟราวกับใช้เวทย์มนต์ และคนที่สำหรับอิลซ่าแล้วถือว่าเหนือมนุษย์อย่างผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์กับวูฟแมนก็รับรู้ถึงการเคลื่อนไหวนั่นไม่ได้แม้แต่น้อยเหมือนกัน

『อาร่า～、เป็นอะไรไป、ไหนบอกว่าจะหยุดเดี๊ยนไม่ใช่เหรอ？』

สัตว์ประหลาดผมแดงคว้าหัวของหัวหน้ากิลด์ซึ่งอยู่ในสภาพราวกับกบที่กำลังถูกงูจ้อง จากนั้นก็ยกขึ้น

“อุ……”

『เดี๊ยนน่ะ、ไม่ค่อยเข้าใจความแข็งแกร่งของพวกแมลงด้วยสิ เพราะงั้น――ถ้าตายก็ขอโทษด้วยนะ』

และเหวี่ยงร่างของหัวหน้ากิลด์ราวกับโยนอะไรสักอย่างลงถังขยะ

ร่างของหัวหน้ากิลด์ห่อหุ้มแรงระเบิดพุ่งตรงไปยังกำแพงเมืองด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงกลัวและเข้าปะทะ กำแพงเมืองแตกเป็นเสี่ยงๆ ร่างของราล์ฟจมหายเข้าไปในซากปรักหักพัง 

“จะหยามกันเกินไปแล้ว!!”

วูฟแมนวิ่งสี่ขาบนพื้นราวกับหมาป่าและใช้กรงเล็บอันแหลมคมของมือขวาตวัดไปยังด้านหลังศีรษะของชายร่างยักษ์ผมแดง แต่กลับถูกดีดออกพร้อมกับเสียงราวกับขว่านโดนโลหะ 

“อึก!!?”

ถึงกระนั้น ก็ยังใช้กรงเล็บและหมัดเข้าช่วยกระหน่ำโจมตีใส่เจ้านั่น แต่หัวเจ้านั่นไร้บาดแผล กลับกันเป็นกรงเล็บของวูฟแมนที่เป็นฝ่ายโจมตีซะเองที่บิดเบี้ยว

『เสียใจด้วยー』　

เจ้านั่นค่อยๆหันหัวกลับไปทางวูฟแมน

“……”

จากนั้นก็เบิกตากว้างพร้อมกับต่อยวูฟแมนที่กำลังชายตาลงมองกรงเล็บของตัวเองอยู่เบาๆ

วูฟแมนตัวปลิวไถลไปกับพื้นด้วยความเร็วอันน่าสยดสยอง หยุดลงในที่สุดและแน่นิ่งสนิท

วูฟแมนกับหัวหน้ากิลด์พ่ายแพ้ในพริบตาทำให้สมองทำงานได้ไม่เต็มที่

หัวหน้ากิลด์คืออดีตกำลังรบที่แข็งแกร่งที่สุดของ【บาเบล】เป็นหนึ่งในยอดมนุษย์คลาสSไม่ผิดแน่ ส่วนวูฟแมนเองก็เป็นถึงคลาสSที่ปฏิบัติหน้าที่อย่างแข็งขันเหมือนกัน

ทั้งสองต่างเป็นคนที่อิลซ่าอิจฉา ทั้งยังเป็นเป้าหมาย

อยากเป็นตัวตนที่เทียบเคียงกับทั้งสองคน สิ่งนั้นเป็นแรงผลักดันให้อิลซ่าและฮันเตอร์ทั่วไป ต่างหมั่นฝึกฝนอยู่ทุกวัน ทั้งสองคนกลับถูกบดขยี้อย่างง่ายดายและไร้เหตุผลไปซะแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ควรเกิดขึ้น ใช่แล้ว นี่ต้องเป็นความฝันแน่ๆ ฝัน คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้ว เหมือนอย่างเคย ตื่นขึ้นบนเตียงและเริ่มพูดคุยไร้สาระกับพวกพ้อง ชีวิตประจำวันเช่นนั้นควรรออยู่

『เอาล่ะ、หนุ่มๆ、งานเลี้ยงที่ไม่ได้จัดมานาน！　กินให้พุงกางไปเลยก็ได้!!』

ตามคำสั่งของชายผมแดง สัตว์ประหลาดหน้าสัตว์ วางมือขวาทาบอกและเริ่มเดินมุ่งหน้ามาทางนี้

“ทำไมกัน？”

ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์เหงื่อไหลราวกับน้ำตก ตั้งท่าจับดาบเฝ้าดูสถาณการณ์กล่าวถามด้วยความสงสัย

『หืม อะไรเหรอจ๊ะ？』

“ทำไมถึงเข้าโจมตีพวกฉัน!?”

『อืมอืーม  วัตถุดับทำอาหาร ส่วนประกอบทำเครื่องประดับ ร่างกายสำหรับการทดลอง เผ่ามนุษย์เนี่ยทำอะไรได้เยอะเลยยังไงล่ะ』

ถ้อยคำอันน่าสะพรึงกลัวสะท้อนอยู่ในหัว

“วัตถุดับ？ ส่วนประกอบ？พูดจริงเหรอนั่นน่ะ？”

『แน่นอน กระเป๋าและเสื้อผ้าที่ทำจากหนังของมนุษย์ที่มีจิตวิญญาณกล้าแกร่งน่ะเนื้อสัมผัสวิเศษมากเลยล่ะ เด็กกับผู้หญิงพอเอามาสับทำเป็นสตูว์ก็อร่อยใช่ย่อยนะขอบอก』

ใบหน้าของชายผมแดงบิดเบี้ยวด้วยความปิติ ร่างนั่นบิดอย่างผิดปกติราวกับกำลังทรมาน

“หยุดบ้าได้แล้ว!!”

ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ขึ้นเสียงราวกับหมดความอดทน แบกดาบยักษ์ขึ้นบ่า วิ่งด้วยความเร็วสูงเข้าหาชายร่างยักษ์ผมแดง

แต่กลับถูกสัตว์ประหลาดหน้าหมาป่าสวมชุดน้ำเงินครึ่งขาวแน่นอนสวมหมวกทรงกลมสีเขียวดึงจากด้านหลัง ข้างๆชายผมแดงมีสัตว์ประหลาดหน้าเสือกับนกอันทรีสวมชุดแบบเดียวกันอยู่อีก

『เปล่าประโยชน์น่า เจ้าไก่อ่อน มนุษย์อ่อนแออย่างแก อย่าว่าแต่ท่านปาซึซึ แค่พวกเราก็ยังสร้างบาดแผลให้ไม่ได้ด้วยซ้ำ』

สัตว์ประหลาดหน้าหมาป่าคว้าหลังหัวของผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ด้วยความปิติจากนั้นก็กระแทกหน้าของเขาลงกับพื้นอย่างแรงจนหน้าดินทรุดลงไป

พอสัตว์ประหลาดหัวเสือเดินเข้ามาใกล้ มันก็ก้มลงและ

『อ๋า、โปจิเนี่ยรุนแรงจังนะ。มนุษย์น่ะถ้ามอบความหวาดกลัวกับความเจ็บปวดให้มากเกินไป เนื้อพวกมันก็จะแข็งจนเสียรสชาติ ตัดคอตอนที่ยังสดๆนี่แหละอร่อยที่สุด นี่ เธอน่ะดิ้นรนไปก็รังแต่จะทรมานเปล่าๆ ยอมทำตามพวกเราเถอะ ถ้าทำแบบนั้นรับรองว่าสนุก――』

พูดสั่งสอนราวกับแนะนำแต่

“ไอ้พวกชั้นต่ำ!!”

ผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์สาปแช่งและถุยน้ำลายใส่หน้าเสือนั่น

ทันใดนั้น เส้นเลือดนับไม่ถ้วนก็ผุดขึ้นบนใบหน้าเสือ สีหน้าเปลี่ยนไปราวกับยักษ์มาร

『นี่โปจิ เปลี่ยนใจแล้ว ยกเจ้านี่ให้ฉันได้ไหม？』

『อ๋า มิเกะหลุดนิสัยเสียออกมาอีกแล้ว ไม่ไหวๆ เพราะแบบนี้แหละพวกหน้าแมวถึงได้』

สัตว์ประหลาดหน้านกอินทรียักไหล่ส่ายหัวไปมาราวกับเอือมระอา

『พีโกะ นี่แก——』

『หยุดทะเลาะกันแล้วรีบไปจับพวกมันมาได้แล้ว โดยเฉพาะตัวผู้กับตัวเมียที่ยังหนุ่มอย่าทำให้เป็นแผลล่ะเพราะจะใช้ในการเพาะพันธ์ทำฟาร์มปศุสัตว์ ส่วนที่เหลือก็ตามใจ กินจนหนำใจไปเลยก็ได้ 』

สัตว์ประหลาดหน้าหมาป่า—โปจิ ทุบหมัดขวาเข้าที่ทรวงอกของผู้บัญชาการอัศวินอาร์โนลด์ จนสติขาดสบั้นด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว จากนั้นก็ยืนขึ้นและวางมือขวาทาบอก สัตว์ประหลาดหน้าเสือ—มิเกะ สัตว์ประหลาดหน้านกอินทรี—พีโกะ ก็ปฏิบัติตามเหมือนกันและ

『『『ฮะ！　ตามประสงฆ์ของท่านปาซึซึ!!』』』

ตะโกนแบบนั้นออกมา

『งานเลี้ยงมื้อค่ำโว้ย！　กินให้เต็มที่！』

เมื่อได้ยินเสียงคำรามของโปจิ สัตว์ประหลาดหน้าสัตว์ทั้งหลายก็วิ่งเข้าหาเหล่าฮันเตอร์

พวกสัตว์ประหลาดค่อยๆเข้ามาใกล้อย่างช้าๆจนน่าแปลก อิลซ่าเหม่อมองสิ่งนั้น

ผู้หญิงอย่างอิลซ่าคงไม่ถูกกินง่ายๆ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะรอด ถ้าถูกพวกมันจับได้ สิ่งที่รออยู่ก็คืออนาคตแสนเลวร้ายสุดจะหยั่งถึงที่ศักดิ์ศรีในฐานะมนุษย์ถูกเหยียบย่ำ บางทีถูกกินไปเลยอาจจะดีกว่า

เจ้าพวกนี้คือเผ่ามารที่อยู่ใต้อาณัติของสี่มหาจอมมารงั้นเหรอ？ไม่ใช่ พวกนั้นไม่กินมนุษย์และไม่มีความคิดอันน่าสยดสยองอย่างทำฟาร์มปศุสัตว์ด้วย พวกนั้นมีแค่ความต้องการฆ่ากับเข้าควบคุมมนุษย์เท่านั้น เจ้าพวกนี้ต้องเป็นอะไรที่น่ากลัวและโหดร้ายกว่านั้นแน่ หรือจะสัตว์ประหลาดจากต่างโลกที่พวกเผ่ามารให้การเคารพและบูชา

สัตว์ประหลาดหัวแพะเข้ามาใกล้และยื่นมือขวามาทางอิลซ่า ทันได้นั้น

『กาฮี้!?』

มวลสีดำล่วงลงมาจากด้านบนบดขยี้สัตว์ประหลาดหัวแพะ จนสัตว์ประหลาดหัวแพะกลายเป็นเศษเนื้อกระจายไปทั่ว

มวลสีดำในร่างมนุษย์หันมามองอิลซ่า มนุษย์ผู้นั้นคือ ไค ไฮเนมัน เด็กหนุ่มลึกลับที่พวกอิลซ่าต่างรอคอยให้มายุติการต่อสู้ครั้งนี้นั่นเอง

รวบสองตอนเผื่อจะไม่ค้างแต่ก็……555