——คฤหาสน์ทางเหนือสุดแห่งหนึ่งในลูซาฮัล
ณ ห้องขนาดใหญ่แสนโอ่อ่า ตรงโต๊ะกลางห้องมีชายท่าทางเหมือนขุนนางหลายคนกำลังนั่งล้อมวงดื่มเหล่ากันกลางวันแสกๆ
พวกเขาคือขุนนางจากฝ่ายกิลเบิร์ต โลโต อเมเลีย องค์ชายลำดับหนึ่ง ที่มีส่วนร่วมอยู่เบื้องหลังการระดมทุนและแผนการติดต่อกับจักรวรรดิเพื่อขายองค์หญิงออกไป
ในลูซาฮัลที่อยู่ใกล้กับที่แห่งนี้ มีเหล่าอัศวินฝ่ายกิลเบิร์ตกำลังเข้าร่วมการประลองยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อยู่ ซึ่งพวกเขาก็กำลังรอฟังข่าวดีจากที่นั่น
“เรื่องที่ลอร์ดแฟรคตันทำพลาดได้รับการยืนยันแล้วงั้นรึ”
ชายรูปร่างราวกับถังไม้กระแทกถ้วยที่ใส่ไวน์ลงกับโต๊ะอย่างแรงทำท่าไม่พอใจอย่างเปิดเผย
“มีการพบเห็นองค์หญิงในลูซาฮัลแห่งนี้ เพราะงั้นไม่ผิดแน่”
ชายรูปร่างแน่นเปรี๊ยะไว้ผมสีทองสลวยแค่กลางหัว กอดอกประกาศเรื่องนั้นด้วยสีหน้าเจ็บใจ
“หมายความว่าจักรวรรดิที่เข้าตาจนทรยศพวกเรางั้นรึ ต่อให้เราใช้กำลังบังคับให้การอภิเสกขององค์หญิงดำเนินต่อโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฝ่าบาท ลอร์ดแฟรคตันก็ไม่รอดจากโทษประหารอยู่ดี ถ้าไม่มีเบาะแสให้สาวมาถึงพวกเราก็ดีอยู่หรอกแต่……”
“มะ-ไม่ตลกเลยนะ！เพราะพวกท่านบอกว่ายังไงก็สำเร็จ ทางนี้ถึงได้ยอมตามมา！”
“ฝั่งข้าก็เหมือนกัน！เห็นบอกว่าเพื่อองค์ชายกิลเบิร์ต เลยยอมให้ยืมชื่อ！”
ทันใดนั้นความวิตกกังวลที่อดกลั้นมาจนถึงตอนนี้ก็ประทุขึ้น
“อย่าได้แตกตื่นไป！ถึงลอร์ดแฟรคตันจะสารภาพก็ไม่มีหลักฐานอยู่ดี ต่อให้เป็นฝ่าบาทก็ไม่อาจพิพากษาขุนนางทั้งหมดที่นี่เพียงเพราะความสงสัยได้ นอกจากนี้ ได้เตรียมแพะรับบาปไว้แล้ว ไม่มีทางที่พวกเราจะถูกพิพากษาแน่นอน！”
ความเดือดดาลของชายรูปร่างราวกับถังไม้ ทำให้เหล่าขุนนางรอบๆหวนคืนสู่ความสงบอีกครั้ง
“แล้ว！ทำไมองค์หญิงโรสถึงมาอยู่ที่นี่ได้？ลอร์ดลุมป้าหวังว่าท่านพอจะทราบเหตุผลข้อนั้นนะ？”
พอขุนนางผมทองตัวใหญ่หน้าราวกับสัปปะรดกล่าวถาม
“เจ้าไร้ความสามารถ”
ชายรูปร่างราวกับถังไม้ ตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจ
“หา？”
“เห็นว่าเป็นผู้ที่ได้ชื่อว่าจุดด่างพร้อยของนักบุญดาบ ที่ตอนนี้กำลังลงแข่งงานประลองยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์อยู่น่ะ”
สำหรับขุนนางที่อยู่ตรงนี้ คดีของลอร์ดแฟรคตันคือปัญหาความเป็นตายที่จะกำหนดชะตาชีวิตของพวกตน เลยไม่มีเวลาว่างพอจะไปดูการประลองละมั้ง
“จุดด่างพร้อยของนักบุญดาบ？อ-อ๋อ เจ้าเด็กน่าเวทนาเจ้าของกิฟท์น่าขันอย่าง【ไร้ความสามารถที่สุดในโลก】นั่นสินะ”
เมื่อได้ยินถ้อยคำที่เหมือนกำลังล้อเลียนของขุนนางรายหนึ่ง ขุนนางรอบๆก็ระเบิดหัวเราะออกมา
“แล้ว ผลลัพธ์ของอัศวินที่องค์หญิงคาดหวังนั่นเป็นยังไงบ้าง？”
“ไม่เห็นต้องถาม ก็คงร้องไห้วิ่งหนีไปรอบๆละมั้ง？”
“ไม่หรอกๆ ไม่แน่อาจจะโดนฮาคิของนักสู้คนอื่นเข้าจนฉี่แตกสลบเหมือดไปเลยก็ได้？”
ขุนนางรูปร่างราวกับถังไม้ ลุมป้าสีหน้าย้อมไปด้วยความรังเกียจและ
“เจ้าไร้ความสามรถนั่นชนะรอบคัดเลือกขาดรอย”
เหล่าขุนนางหน้าแตกทันที
“ชนะขาดรอย？บ้าน่า！เจ้านั่นมัน【ไร้ความสามารถที่สุดในโลก】ไม่ใช่รึ？”
เสียงประหลาดของขุนนางรายหนึ่ง ทำให้ทั่วห้องเริ่มส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว
“เรื่องจริง ถึงฉันจะไม่ได้เห็นการต่อสู้ของเจ้าไร้ความสามารถนั่นกับตาก็เถอะ แต่อัศวินที่ฉันส่งลงประลองบอกว่า ไค ไฮเนมัน ไม่ได้อ่อนแอ ยืนกรานแบบนั้น”
“ไม่ เป็นไปไม่ได้！ ต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังอะไรแน่ ！”
“ใช่แล้ว！มันต้องโกงแน่ๆ！”
ถ้อยคำเห็นด้วยออกมาเรื่อยๆทำให้ลุมป้าพยักหน้า
“ข้าก็คิดเหมือนกัน พอจะคาดเดาแผนการขององค์หญิงออกแล้วล่ะ ครูผู้ช่วยของสำนักไฮเนมัน เข้าไปประท้วงฝ่ายจัดงานประลองเรื่อง ไค ไฮเนมัน ชนะโดยการใช้ไอเทมพิเศษ ก็สมควรแล้ว แต่ดูเหมือนจะโดนปัดตกเพราะหลักฐานไม่เพียงพอเลยทำอะไรอีกฝ่ายไม่ได้”
“การประลองยุทธ์ศักดิ์สิทธิ์ไม่อนุญาตให้เกิดความอยุติธรรม！”
“ควรหยิบยกประเด็นนี้ขึ้นมาพิจารณาทันที！ฝ่ายจัดงานประลองมัวทำบ้าอะไรอยู่!? ”
คำก่นด่าออกจากปากเหล่าขุนนางตัดสินไค ไฮเนมัน ให้เป็นผู้ทุจริตโดยไร้หลักฐานตามใจชอบ
ลุมป้ายกมือทั้งสองข้างขึ้น ทำท่าห้ามปามเหล่าขุนนาง
“ในการประลองครั้งนี้ มีผู้สมัครเป็นอัศวินคุ้มกันขององค์ชายกิลเบิร์ตเข้าร่วมด้วย ถึงแม้อีกฝั่งจะเคลื่อนไหวลับๆล่อ แต่ถ้าเราแพ้ผู้สมัครเป็นอัศวินขององค์หญิงนั่น นั่นแหละที่น่าอับอาย ไม่มีอะไรที่จะสร้องความอัปยศให้องค์ชายกิลเบิร์ตไปมากกว่านี้อีกแล้ว เพราะงั้นไม่ว่ายังไงก็ต้องชนะให้ได้！”
“ถึงจะคิดเห็นเช่นเดียวกับลอร์ดลุมป้าแต่เจ้านั่นผ่านเข้ารอบสุดท้ายโดยใช้ไอเทมอะไรนั่นใช่ไหมล่ะ？ถ้าฝ่ายจัดงานประลองไม่ยอบรับ มีความเสี่ยงที่ผู้สมัครเป็นอัศวินคุ้มกันของพวกเราจะพ่ายแพ้ได้เหมือนกันไม่ใช่รึ？”
“หื้ม！เกี่ยวกับไอเทมที่เจ้านั่นใช้ ทางฝ่ายจัดงานประลองได้สัญญาแล้วว่าจะไม่ให้นำสิ่งอื่นนอกเหนือจากเสื้อผ้าเข้ามาในสนามประลอง นอกจากนั้น ไม่อาจปล่อยให้อัศวินของพวกเราทุ่มกำลังเพื่อเล่นกับเจ้าขยะไร้ความสามารถพรรค์นั้นคนเดียวได้ ไม่มีปัญหาหรอก ทุกอย่างอยู่ในกำมือหมดแล้ว！”
ใบหน้าของลุมป้าบิดเบี้ยวไปด้วยความน่ารังเกียจ กระแอมทีนึงแล้วกระดกไวน์จนหมด
“งั้นรึ แค่ระแวงไปเองสินะ”
ขุนนางหัวสัปปะรดถอนหายใจด้วยความโล่งอกและกระดกไวน์ตาม
ราวกับได้รับแรงบันดาลใจขุนนางคนอื่นค่อยๆกลับมามองโลกในแง่ดี และเริ่มดื่มพร้อมกับซุบซิบนินทาเรื่องเกี่ยวกับอัศวินคุ้มกันและนักดาบผู้ไร้ความสามารถ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
