กรามแกร่งขบกันแน่น ไม่รู้ว่าทำไมหัวใจถึงเต้นแรงแบบนี้ แค่เจ้าหล่อนพูดจาไพเราะ แล้วโปรยยิ้มหวานฉ่ำมาให้เพียงเท่านั้น
ไม่มีทาง! เขาจะไม่ยอมเป็นคนโง่ซ้ำเป็นครั้งที่สองแน่ เกมนี้จะมีแค่นาริกาเท่านั้นที่จะต้องเจ็บปวด เขาจะตักตวงทุกอย่างให้สาสมกับอิสรภาพที่ต้องสูญเสียไป เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมาในสมอง ความอ่อนโยนที่ควรจะมีก็จางหายไป เหลือไว้แค่เพียงความขุ่นเคืองที่หาสาเหตุไม่ได้
“ก็เพราะมันคือหน้าที่ที่เธอต้องทำยังไงล่ะ ไม่ว่าเธอจะหลับหรือจะตื่น หากฉันต้องการ ฉันก็จะทำ…”
คำพูดเลือดเย็นของเขาทำให้รอยยิ้มบนกลีบปากอิ่มจางหายไปจนหมดสิ้น เหลือไว้แต่ความร้าวรานใจ เมื่อสมองเข้าใจในสิ่งที่คนตัวโตต้องการจะบอกอย่างถ่องแท้
ใช่สินะ… หล่อนมันก็แค่อีตัว ก็แค่ผู้หญิงแพศยาคนหนึ่ง ผู้หญิงแพศยาที่บังอาจไปหลงรักผู้ชายเกินเอื้อมอย่างเดนนิส โอซิล
“ค่ะ… ริก้าเข้าใจฐานะของตัวเองดีค่ะ…”
น้ำตาไหลซึมออกมาขณะหลับตาแน่นเมื่อคนตัวโตก้มลงมาหา ปากของเขาร้อนผ่าวเมื่อสัมผัสกับปากของหล่อน เขาจูบดุดัน หนักหน่วง เรียกร้องให้ตอบสนอง นาริกากัดฟันข่มความรู้สึกซาบซ่านที่พุ่งเข้าใส่ท้องน้อยอย่างบ้าคลั่งเอาไว้สุดกำลัง
หล่อนจะนอนเฉยๆ จะนอนนิ่งๆ เขาจะทำอะไรก็เชิญ… น้ำตาไหลออกมาทางหางตา หัวใจบอบช้ำเหลือเกินกับความใจร้ายของผู้ชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี
“อย่านอนนิ่งเป็นท่อนไม้สิ ฉันจ่ายให้เธอไปเยอะเชียวนะ”
เดนนิสเตือนชิดปากอิ่ม แล้วก็ต้องสบถออกมายาวเหยียดเมื่อเห็นน้ำตาของนาริกาที่ไหลออกมา หัวใจที่ว่ากระด้างอ่อนยวบยาบในทันที
“ริก้า…”
เสียงนุ่มทุ้มหูไม่ได้ทำให้หญิงสาวรู้สึกดีขึ้นมาเลย วาจาของเขาเมื่อครู่นี้ได้เข้าไปทำลายก้อนเนื้อหัวใจของหล่อนจนมันพังยับเยิน ความเกลียดของเขา ทำให้หล่อนเจ็บปวด
“จะทำอะไรก็รีบทำเถอะค่ะ อีตัวคนนี้กำลังรอรับคำสั่งอยู่”
หญิงสาวพูดทั้งๆ ที่นอนหลับตาร้องไห้ หนุ่มหล่อกัดฟันแน่น จ้องมองดวงตางดงามของภรรยาด้วยความสับสน ความรู้สึกมากมายประดังประเดกันเข้ามาในสมองไม่หยุด ทั้งรัก ทั้งแค้นจนแยกไม่ออกเลยว่าตอนนี้ความรู้สึกไหนมีมากกว่ากัน
“อย่าท้าเชียวนะ”
“ริก้าไม่ได้ท้า… ในเมื่อมันต้องเกิดขึ้นอยู่แล้ว จะรออะไรอีกล่ะคะ ทำมันซะเลย จะได้จบๆ ไปสักที” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความขมขื่น
เดนนิสกัดฟันแน่นมองแม่สาวน้อยแสนหวานใต้ร่างที่กำลังพยศด้วยความหงุดหงิด ก็ได้… ในเมื่ออยากให้มันเกิดขึ้น เขาก็จะจัดให้ จะจัดให้หนักเชียวแหละ มือใหญ่เริ่มต้นบีบเค้น ขยี้ขยำไปตามสัดส่วนสาวสะพรั่งด้วยความดุดัน หยาบกระด้าง และต้องการให้คู่ต่อสู้อับอาย
“จะต้องเป็นเธอ… ที่ร้องขอมันจากฉัน”
ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงดูดกลืนปลายถันด้วยความหิวกระหาย ทุกสัมผัสช่างปลุกเร้าให้สาวน้อยตอบสนองอย่างไร้ขีดจำกัด ใช่… นาริกาดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่าง หล่อนกรี๊ดร้อง ครวญครางเมื่อถูกเขาใช้ลิ้น ใช้ปากกับเนื้อสาวของหล่อน แต่เขาจะไม่หยุดแค่นี้ มันยังน้อยไป หล่อนจะต้องอ้อนวอน ร้องขอให้เขามอบความสัมพันธ์สุดท้ายให้
“บอกสิว่าต้องการฉัน… บอกสิริก้า บอกให้ฉันเข้าไปในตัวของเธอ”
ชายหนุ่มร้องสั่งเสียงแหบพร่ากับกลีบปากสีแดงสดที่ตัวเองกำลังปาดเลียด้วยลิ้นแกร่ง สาวน้อยส่ายพลิ้ว ร้องครางด้วยความเสียดสยิวอย่างบ้าคลั่ง ใบหน้างามแดงจัดด้วยแรงฤทธิ์พิศวาสบาดจิต ไฟปรารถนาโหมกระพือเข้าใส่ครั้งแล้วครั้งเล่าไม่ยอมหยุด
“เดนนิส… ได้โปรด…”
“ไม่… บอกสิว่าต้องการอะไร ริก้า บอกสิ…ว่าให้ฉันทำอะไรให้”
“ริก้าต้องการคุณค่ะเดนนิส ได้โปรด… เข้ามา…”
เหมือนไม่ทันใจ มือบางคว้าหมับที่ท่อนกายใหญ่เกินมือเอาไว้แน่น พยายามดึงรั้งให้มันจดจ่อเข้ามาหาตัวเอง เดนนิสร้องห้ามเสียงพร่า
“อย่าพึ่ง… ฉันจะทำเอง…”
คนตัวโตปัดมือบางออกจากอวัยวะที่กำลังแข็งชันของตัวเองทันควัน พร้อมๆ กับบดปากกับกลีบปากสาวอีกครั้งอย่างหิวกระหาย จากนั้นก็แทรกสอดกายใหญ่โตเข้าไปภายในนั้น ที่ที่ร้อนระอุ หวานฉ่ำ แล้วก็แน่นหนั่นอย่างที่ไม่เคยพานพบจากหญิงใดมาก่อน
“โอ้ว… ริก้า… แน่นมาก”
สองหนุ่มสาวร้องครางระงม เสียงสอดประสานกันดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง ทุกจังหวะที่เดนนิสกระหน่ำเข้าใส่นั้นเต็มไปด้วยความดุดัน แต่กายสาวก็แอ่นรับด้วยความยินดีปรีดา มือบางจิกลงบนแผ่นหลังกว้างโซมเหงื่อแรงๆ อย่างลืมตัว เมื่อพ่อเจ้าประคุณซอยถี่ขึ้นเรื่อยๆ สัมผัสหนักหน่วง ร้อนแรง และมันก็ทำให้กายสาวของหล่อนลอยสูงขึ้นอีกครั้ง
“เดนนิสขา… โอ้…ริก้าไม่ไหวแล้ว”
ความหิวกระหายที่กัดกินไปทั่วสรรพางค์กายทำให้สาวน้อยหยัดรับแรงปะทะไม่หยุด จังหวะรักหนักแน่น ป่าเถื่อน แต่การสอดประสานช่างแม่นยำอย่างน่าทึ่ง
“ริก้า… โอ้ว…”
เดนนิสสูดปากร้องครางตลอดเวลากับสิ่งที่กำลังโอบรัดรอบลำกายใหญ่โตของตัวเองอยู่ มันแน่น หวาน ร้อนริน แล้วมันก็กำลังจะทำให้เขาเป็นบ้า…
“เดนนิส…”
สาวน้อยบิดสะท้านอยู่ใต้ร่างใหญ่ที่กำลังโยกขยับด้วยจังหวะต่อเนื่อง ขอแค่เป็นเขา เดนนิส โอชิล ทุกอย่างในโลกนี้ก็ไร้ค่าหมดความหมายไปในทันที ตอนนี้มีแต่เขา… เขาคนเดียวเท่านั้นที่หล่อนมองเห็นและกำลังสัมผัสอยู่อย่างแนบแน่น
หล่อนปรารถนาเดนนิส ต้องการเขาอย่างบ้าคลั่ง… มันน่าอาย น่าอดสู แถมยังน่าขายหน้าเหลือเกิน แต่หล่อนก็โกหกตัวเองไม่ได้ มันก็เหมือนกับที่หล่อนไม่สามารถโกหกตัวเองว่าไม่ได้รักเดนนิส โอซิลได้นั้นแหละ
“ริก้ารักคุณ… เดนนิส…”
นาริกาไม่รู้หรอกว่าชายหนุ่มได้ยินหรือเปล่ากับคำพูดของตัวเอง เพราะตอนนี้เขากำลังเกร็งสะท้านอยู่เหนือร่างกายของหล่อนอย่างรุนแรง ใบหน้าหล่อเหลาของเขาแดงก่ำ บิดเบี้ยวคล้ายกับกำลังจะเจ็บปวด แต่หล่อนรู้ดีว่าเขากำลังสมสุขมากๆ ต่างหาก เพราะสายตาคมกริบสีฟ้าที่จ้องมองมายังหล่อนนั้นเต็มไปด้วยความพึงพอใจ แต่แว่บเดียวมันก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย
“เดนนิส…”
“เงียบเถอะ…”
ความอิ่มเอมจากการร่วมรักแสนร้อนแรงหายไปจนหมดสิ้น นาริกาหน้าชาดิก เมื่อสามีหนุ่มหล่อพลิกกายออกห่าง แสดงท่าทางรังเกียจรังงอนออกมาซ้ำอีกครั้ง
“เดนนิส… ได้โปรดอย่าทำแบบนี้กับริก้าเลย…”
คนตัวโตที่ตอนนี้กระโดดลงไปยืนที่พื้นแล้วหันมาแสยะยิ้มเลือดเย็น “อย่าคิดเชียวนะว่าไอ้เซ็กซ์ร้อนๆ ตอบสนองยอดเยี่ยมของเธอจะทำให้ฉันลุ่มหลงจนลืมเรื่องระยำที่เธอเคยทำเอาไว้ได้…”
น้ำตาไหลพรากออกมาอาบแก้ม กัดฟันพยายามยันกายให้ลุกขึ้นนั่ง “เดนนิสคะ ริก้าขอโทษ… ริก้าไม่ได้ตั้งใจ”
“แล้วที่บอกว่ารักฉัน… ก็ไม่ได้ตั้งใจด้วยใช่ไหมล่ะ”
พ่อคนตัวโตย้อนกลับมาให้หล่อนหน้าซีดเผือด นาริกากัดปากแน่นจนเจ็บระบมไปทั่วทั้งปาก แต่ความเจ็บนั้นมันก็ยังห่างไกลจากความรู้สึกที่หัวใจกำลังดื่มด่ำอยู่ในขณะนี้ยิ่งนัก เดนนิสใจร้ายที่สุด เขากำลังจะฆ่าหล่อนให้ตายทั้งเป็นรู้บ้างไหม
หล่อนไม่เคยคาดหวังให้เขามารัก มามอบหัวใจให้… ขอแค่เลิกโกรธ เลิกเกลียดกันแค่นั้นก็เพียงพอแล้ว แต่ทุกอย่างมันคงไม่มีทางเป็นอย่างที่หล่อนคิดเอาไว้หรอก ในเมื่อเดนนิสแสดงออกมาให้เห็นชัดๆ แบบนี้แล้วว่า เขาเกลียด เขาขยะแขยงหล่อนมากมายแค่ไหน
ไอ้ที่ร้องครางลั่นยามที่อยู่ในกายของหล่อนนั้น มันก็แค่เซ็กซ์… เซ็กซ์ร้อนๆ ที่เขาสามารถหาจากผู้หญิงคนไหนก็ได้ ไม่จำเป็นต้องใช่หล่อน
และด้วยความน้อยใจทำให้หญิงสาวเลือกที่จะโกหกออกไป “ค่ะ มันก็แค่ความไม่ตั้งใจ…” หล่อนเห็นดวงตาของเดนนิสลุกโชนด้วยกองไฟในทันทีหลังจากได้ฟังคำพูดของหล่อนจบสิ้น เขากำลังโกรธ เขากำลังไม่พอใจ แต่เป็นเขาเองไม่ใช่เหรอที่อยากได้ยินคำนี้
“ก็ดี… ทุกครั้งที่เราเอากัน ฉันจะได้ไม่ต้องใส่ใจอะไรอีก นอนพักเอาแรงไว้เยอะๆ เดี๋ยวตอนเย็นฉันจะกลับมาโทรมเธออีกรอบ และรับรองว่ามันจะมาราธอนถึงเช้าเลยทีเดียวแหละ”
คนใจร้ายหายออกไปจากห้องพร้อมๆ กับเสียงบานประตูที่กระแทกเข้ากับวงกบนั่นแหละ น้ำตาอุ่นร้อนไหลจากดวงตาสู่แก้มนวลซ้ำอีกครั้ง ความเจ็บปวดบีบคั้นหัวใจอย่างอำมหิต ไม่ว่าหล่อนจะทำยังไง จะทำดีแค่ไหน จะบอกรักเขาสักกี่หน แต่สุดท้ายหล่อนก็ยังคือคนที่เดนนิสเกลียดไม่เปลี่ยนแปลง
สาวน้อยค่อยๆ เลื่อนกายลงนอนกับเตียงอีกครั้ง ก้อนสะอื้นผลักดันให้ร่างอรชรสั่นสะท้านอย่างรุนแรง ความชอกช้ำถูกปลดปล่อยออกมาพร้อมๆ กับน้ำตาร้อนที่หลั่งรินอยู่อาบแก้ม อวัยวะทุกส่วนในร่างกายตายดับจนหมดสิ้นไม่เว้นแม้แต่หัวใจไม่รักดีของหล่อน…
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
