บ่วงมาร 19

มือบางยกขึ้นป้ายน้ำตาทิ้งด้วยความชอกช้ำ ตัดสินใจก้าวลงจากเตียงเพื่อกับห้องของตัวเองทันที แม้ว่าการขยับตัวจะส่งผลต่อความเจ็บระบมในบางส่วนของร่างกายแค่ไหน แต่หล่อนก็อดทน ใช่… หล่อนจะต้องไปให้พ้นๆ จากเดนนิส ก่อนที่สายตาเหยียดหยาม สายตารังเกียจชิงชังจะถูกขว้างมาใส่หน้า หล่อนจะต้องไป…

ในที่สุดก็ก้าวลงจากเตียงได้สำเร็จ หญิงสาวพาร่างกายอ่อนแรงที่บอบช้ำจากการร่วมรักมาราธอนตลอดทั้งคืนออกจากห้องนอนของเดนนิส มุ่งหน้าสู่ห้องนอนของตัวเองที่อยู่ห่างไกลออกไปจากห้องสวีทด้วยดวงใจที่แตกสลายยับเยิน น้ำตาไหลพรากอาบแก้มไปตลอดทาง

หลังจากหมกตัวอยู่ในห้องน้ำอยู่นานเกือบสองชั่วโมง ร่างบอบบางของนาริกาที่ห่อหุ้มด้วยผ้าขนหนูสีขาวก็ก้าวออกมา แต่ก็ต้องชะงักจนเดินไม่เป็นเมื่อพบว่าตัวเองไม่ได้อยู่ในห้องนี้เพียงคนเดียวอีกต่อไป มีแขกที่หล่อนไม่อยากเจอะเจอกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่ที่ขอบเตียง

“เดนนิส…”

เดนนิสอดขำกับท่าทางตกใจราวกับเห็นปีศาจของแม่เมียสาวคนสวยไม่ได้ นี่หล่อนจะรู้ไหมว่าท่าทางของหล่อนในตอนนี้น่าปรารถนามากแค่ไหน เส้นผมที่ถูกย้อมจนกลายเป็นสีน้ำตาลไหม้ถูกรวบขึ้นไปอยู่กลางศีรษะ มีบางส่วนตกลงมาคลอเคลียที่ต้นคอขาวเนียนกับที่ไหล่เปลือย ดวงตากลมโตหวานฉ่ำเบิกกว้าง แต่ที่ตรึงใจที่สุดก็คงหนีไม่พ้นกลีบปากชอกช้ำเพราะฝีมือของเขาเองที่แย้มเผยอเชิญชวน

นับไม่ถ้วนเลยว่าเมื่อคืนเขาจูบหล่อนบ่อยแค่ไหน… ก็หวานฉ่ำปานน้ำผึ้งนี่ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะติดใจผู้หญิงตรงหน้าถึงขนาดหยุดงานเพื่อให้ได้กกเจ้าหล่อนแบบนี้ แถมยังสามวันเต็มๆ อีกต่างหาก นาริกาช่างมีผลต่อกายหนุ่มของเขาเสียจริงๆ

และแน่นอนว่าเขาจะตักตวงทุกหยาดหยดความหวานจากกายสาวของหล่อนให้คุ้มค่ากับการที่เขาต้องหยุดงานเป็นครั้งแรกในชีวิตเลยทีเดียว

“ไม่คิดว่าจะอาบน้ำนานขนาดนี้”

“คุณ… เข้ามาทำไม”

นาริกาตัวสั่น ปากก็สั่น แถมไอ้คำพูดที่หลุดออกไปจากปากนั้นก็ยังสั่นเทาจนน่าสงสารอีกต่างหาก กำลังจะหนีกลับเข้าไปในห้องน้ำ แต่เดนนิสก็ไวเหลือเชื่อเพราะแค่ก้าวเดียวเขาก็สามารถรวบร่างอรชรอวบอิ่มเอาไว้ในอ้อมแขนของตัวเองได้สำเร็จแล้ว

นัยน์ตาสีฟ้าจัดกระด้างขึ้น และมันน่ากลัวนัก “ฉันไม่เห็นว่ามันจะผิดพลาดตรงไหนเลย ฉันต้องการเธอก็นอนกับเธอ แล้วมันผิดพลาดตรงไหนไม่ทราบ…”

“มันผิดพลาดตรงที่เราไม่ได้รักกันยังไงล่ะคะ เราไม่ควรจะทำมันอีก… ฉันไม่สามารถนอนกับผู้ชายคนไหนก็ได้ เหมือนกับที่คุณนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้หรอกนะคะ”

เดนนิสแสยะยิ้มร้ายกาจ กอดรัดร่างอรชรแน่นขึ้นจนแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกัน พร้อมๆ กับดันร่างอรชรให้ถอยหลังตรงไปยังเตียงนอนด้วยท่าทางมั่นคง บอกให้รู้ว่าหล่อนไม่มีทางขัดใจเขาได้ ยังไงซะหล่อนก็ต้องแพ้ ต้องยอมให้เขากินอีกครั้ง

“ใช่… เมื่อก่อนฉันนอนกับผู้หญิงคนไหนก็ได้… แต่ตอนนี้ฉันนึกภาพตัวเองนอนกับผู้หญิงคนอื่นไม่ออกเลยให้ตายสิ สมองของฉันมีแต่เพียงภาพของเธอ เสียงของเธอที่ครวญครางอยู่ใต้ร่างของฉัน และฉันไม่มีทางลืมความสุขยามที่เธออ้าขารับฉันเข้าไปในตัวเองเธอได้เลย…”

เดนนิสก้มลงกระซิบเสียงแหบพร่าที่ข้างหู มือใหญ่ซุกซนบีบเค้นไปทั่วร่างงดงาม และเพียงไม่นานผ้าขนหนูก็ร่วงลงไปกองกับพื้น ปล่อยให้ความอวบงามถูกเคล้าคลึงด้วยฝ่ามือร้อนผ่าวตามอำเภอใจ

“แม้แต่วินาทีเดียว…”

“อย่า…”

ปากหล่อนร้องคัดค้าน แต่ร่างกายกับเบียดกระแซะเข้าหา บ้าชะมัด… นี่หล่อนติดเซ็กซ์ของเดนนิสเข้าแล้วใช่ไหม ถึงได้โอนอ่อนง่ายดายแบบนี้ แม้สมองจะร้องอุทธรณ์ พยายามคัดค้าน แต่ร่างกายหัวใจมันกลับทรยศให้ความร่วมมือร่วมใจกับพ่อตัวโตจอมตะกละซะงั้น

“รู้ไหมว่าฉันแทบไม่อยากลุกขึ้นจากเตียงเลย แต่ติดที่ต้องไปเคลียงานที่บริษัทฯ แต่ตอนนี้เรียบร้อยแล้ว เราจะได้สนุกกันทั้งวัน…”

“เดนนิส…”

“ชอบจังเวลาที่เธอเรียกชื่อฉันน่ะ… และหวังว่าอีกไม่กี่นาทีต่อจากนี้ เธอจะยังเรียกฉันด้วยเสียงกระเส่าแบบนี้นะนาริกาคนสวย…”