[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu 51 ขั้นตอนสุดท้าย (ตอนต้น)

ผมกับรุ่นพี่โทวโกะ อยู่ด้วยกันในห้องซึ่งมองเห็นเบย์บริดจ์ได้

ห้องหนึ่งของ ‘โฮเต็ล อินเตอร์คอนติเนนตัล โตเกียวเบย์’

ห้องเป็นห้องทวิน ต่างจากที่คิดเอาไว้

ผมกับรุ่นพี่โทวโกะในตอนนี้ ต่างคนต่างกำลังนั่งอยู่บนเตียงหันหน้าเข้าหากัน

 

ที่จริงแล้ว เรื่องที่รางวัลของ ‘สุดยอดคู่รัก’ คือบัตรที่พักโรงแรมนี้นั้น พวกผมรู้มาก่อนล่วงหน้าแล้ว

มันเป็นแผนของพวกเราเอง

แล้วก็ ไม่ว่า ‘คู่รุ่นพี่โทวโกะกับคาโมกุระ’ จะได้อันดับที่เท่าไรก็ตาม ตั๋วใบนี้ก็ถูกกำหนดให้ตกมาอยู่ในมือรุ่นพี่โทวโกะไว้แล้ว

อีกอย่าง ก็คาดไว้ก่อนตั้งแต่ต้นแล้วว่า คู่ของรุ่นพี่โทวโกะกับคาโมกุระยังไงก็ได้อันดับหนึ่ง

 

รุ่นพี่โทวโกะกำลังเล่นโทรศัพท์มาตั้งแต่ตะกี้

ทางผมนั้นกำลังใจคอตุ้ม ๆ ต่อม ๆ

จะพูดยังไงดีล่ะ——

ตื่นเต้น ว่างั้นก็ไม่ค่อยถูก

ใจร้อน ใกล้เคียงแต่ก็รู้สึกว่าไม่ใช่

คาดหวัง อืม~ ก็ไม่อย่างนั้น

อย่างไรก็ตาม เหมือนให้คิดว่าเสียงหัวใจดัง ‘ตุบ ตุบ’ จนทำเอารุ่นพี่โทวโกะได้ยินเลยหรือเปล่านะ

 

—— ใจร่ม ๆ ก่อน อิชชิกิ ยู เรามันก็ไม่ได้หนุ่มซิงนะ นายจะกังวลอะไรเล่า ——

 

ผมบอกกับตัวเองอย่างนั้น

 

แต่ว่า —— หลังจากนี้ กับรุ่นพี่โทวโกะ ——

กับรุ่นพี่โทวโกะคนนั้น ที่เราใฝ่หามาตลอดตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย ——

จะว่าไม่ให้ประหม่าก็คงไม่ได้หรอกมั้ย?

 

“ค- คือว่า จากนี้จะทำยังไงต่อหรอครับ?”

 

ผมที่เริ่มจะทนไม่ไหว ก็เอ่ยถ้อยไปอย่างนั้น

รุ่นพี่โทวโกะก็เงยหน้าขึ้นมา

 

“นั่นสินะ ก่อนอื่นก็จนถึงเที่ยงคืน เราก็อยู่ที่นี่อย่างนี้ไปก่อน”

 

—— จนถึงเที่ยงคืน ——

 

ผมดูนาฬิกา

อีกสองชั่วโมงสินะ

 

แต่เรื่องนั้นมันก็ช่วยไม่ได้

บอกกับผมว่า ‘จะใช้เวลาคืนวันนี้’ แล้วพอเข้าห้องแล้วก็จับกดเลยแบบนั้น มันก็คงจะไม่ได้อารมณ์เท่าไร

อีกอย่างมันคริสต์มาส อีฟด้วยสินะ

จนถึงตอนนั้น จะได้เร้าอารมณ์ขึ้นมาอีกสักหน่อยสินะ?

 

ทว่าผมไม่รู้วิธี ‘เร้าอารมณ์’ ที่ว่านั้นน่ะสิ

ตัวผมที่ความเงียบทำให้ปวดใจ ก็ถามรุ่นพี่โทวโกะ

 

“คือว่า… แบบนี้จะดีแล้วจริง ๆ หรอครับ?”

 

รุ่นพี่โทวโกะเงยหน้าจากโทรศัพท์อีกครั้ง

 

“อะไรหรอ?”

 

“แบบว่า เรื่องรุ่นพี่คาโมกุระ เรื่องที่มาทำอะไรแบบนี้ที่นี่กับผม…”

 

ผมเองก็ไม่ตั้งใจว่าจะบังคับขืนใจผ่านคืนวันนี้ไปด้วยกัน กระทั่งไม่ถามความรู้สึกของรุ่นพี่โทวโกะก่อนเลย

เงื่อนไขแรกสุดคือเธอต้อง ‘มีใจร่วมด้วย’ เท่านั้น

ถ้าหากรุ่นพี่โทวโกะมีลังเลล่ะก็… ผมก็จะกลับบ้านไปอย่างสงบ

 

“เรื่องเทตสึยะ ช่วยไม่ได้หรอกนะ ฉันตั้งใจไว้ว่าจะ ‘เลิกกัน’ เท่านั้นแล้วล่ะค่ะ”

 

ทว่าผมนั้น ยังนึกกังวลเรื่องงานปาร์ตี้นั้นอยู่

เรื่องนั้นมันติดอยู่ในอกมาตลอด

 

“แต่ว่า รุ่นพี่โทวโกะ ยังลังเลจนถึงตอนท้ายของงานเลยนี่ครับ แถมบอกว่า ‘จะฉีกบัตรที่พักทิ้ง ขึ้นอยู่กับคำตอบของรุ่นพี่คาโมกุระ’ ด้วยสิ หรือว่า เรื่องของรุ่นพี่คาโมกุระ…”

 

รุ่นพี่โทวโกะมองตาผม ยิ้มอย่างดูเศร้า ๆ พลางส่ายหน้า

 

“เรื่องนั้นไม่ใช่หรอกค่ะ แต่ว่านะ ฉันลังเลมาตลอดเลยว่า ‘จะเล่นเทตสึยะไปถึงขั้นนั้นเลยจะดีหรอ’ เพราะพอบอกว่า ‘ฉันจะนอนคืนนี้กับเธอ’ ฉันเดาออกเลยว่าเทตสึยะเจ็บปวดแค่ไหน อีกอย่างที่คบกับเขาเนี่ย ไม่ได้ว่าเกลียดหรอกนะ เทตสึยะน่ะใจดีกับฉันด้วยสิ ให้ความสำคัญก่อนเสมอ มีความทรงจำดี ๆ อยู่ด้วยนะ”

 

รุ่นพี่โทวโกะตัดประโยคตรงนั้นทีหนึ่ง

 

“แต่ว่านะ พวกฉัน คิดว่าคงจะไปไม่รอดหรอกค่ะ ต่างคนต่างสวมหน้ากากใส่กันมากเกินไปล่ะมั้ง ต่อให้ไม่มีเรื่องคราวนี้ สุดท้ายยังไงก็คงจะเลิกกันอยู่ดีแหละค่ะ”

 

แล้วพอมองหน้าผม ก็ยิ่้มเล็กให้เห็น

 

“เพราะงั้นเธอน่ะ ไม่ต้องกังวลหรอกนะคะ”

 

“เรื่องที่มาอยู่ที่นี่กับผมล่ะครับ?”

 

ผมเอ่ยถาม ทั้งที่ยังลังเลใจ

 

“เรื่องนั้นก็ดีแล้ว ตั้งแต่คิดแผนการนี้แต่ต้น ฉันก็คิดไว้แล้วว่า ‘คนที่จะมาในตอนท้ายที่สุดก็คงเป็นอิชชิกิคุงนี่แหละ’ น่ะ”

 

ก่อนหน้าขนาดนั้นแล้ว?

ผมมองรุ่นพี่โทวโกะด้วยนึกเคลือบแคลง

 

“อีกอย่าง สิ่งที่ทำให้ตัดสินใจได้ก็คงเป็น ‘เดทรอบโบโซะ’ ตอนนั้นแหละ เพราะคิดไว้แล้วว่าเธอกำลังมองฉันอยู่น่ะ”

 

พอว่ามาอย่างนั้น ในที่สุดผมก็คลายกังวลได้เสียที

รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก

 

“อย่างนั้น คือว่า… ผมกับรุ่นพี่โทวโกะ ต่อจากนี้ไปก็คิดว่า ‘คบกัน’ ได้สินะครับ?”

 

มันเป็นคำถามสุดท้าย และยิ่งใหญ่ที่สุด

ผมตัดสินใจ แล้วรวบรวมพลังไว้ที่ท้อง ถามอย่างนั้นออกไป

รุ่นพี่โทวโกะทำสีหน้าประหลาดใจ

 

“แน่นอนสิ ตั้งใจไว้อย่างนั้นอยู่แล้วนี่? ถ้าไม่อย่างนั้น ทุกคนก็จะคิดเอาได้ว่าพวกเรา ‘One Night Love’ กันน่ะสิ ไม่ว่ายังไงฉันไม่เอาอย่างนั้นหรอกนะ”

 

“น- นั่นสินะครับ~”

 

ผมหัวเราะปลอม ๆ

 

—— แต่ว่า ถ้าอย่างนั้น ——

 

ผมจัดท่าจัดทางให้ดีอีกครั้ง

 

“ผม มีเรื่องที่ไม่ว่ายังไงก็จะต้องบอกรุ่นพี่โทวโกะให้ได้ครับ”

 

“เอ๊ะ?”

 

รุ่นพี่โทวโกะเงยหน้าขึ้นด้วยสีหน้าตกใจ

พอผมสูดหายใจเข้าลึก กลืนน้ำลายทีหนึ่งให้คอชุ่ม

แล้วก็เอ่ยออกมาในทีเดียว

 

“รุ่นพี่โทวโกะ ผมใฝ่หารุ่นพี่มาโดยตลอดครับ แล้วเรื่องครั้งนี้เอง คนที่คอยประคับประคองจิตใจที่เละเทะของผมก็คือรุ่นพี่โทวโกะ แล้วพี่ก็มีเสน่ห์มาตลอดเลยครับ”

 

เอ่ยถึงตรงนี้ ก็ดูสภาพของรุ่นพี่โทวโกะ

เธอมองผมด้วยทำตากลม

 

“ตอนนี้ผมคิดถึงแต่เรื่องพี่เท่านั้น รุ่นพี่โทวโกะครับ ชอบนะครับ ยังไงได้โปรดมาคบกับผมด้วยนะครับ”

 

ผมก้มหัว ยื่นมือขวาออกไป

ทันใดนั้น เสียงหัวเราก็ดังมาจากบนหัว

 

“อะไรเนี่ย ตอนนี้อะนะ?”

 

ผมรู้สึกได้ถึงใบหน้าที่ร้อนฉ่า

 

“ข- ข- ขอโทษครับ ต- ต- ตอนนี้ น่ะสินะครับ ขอโทษครับ ช้าไปจริง ๆ ต- แต่ว่า ต้องพูดให้ชัดเจนตอนนี้เท่านั้นล่ะครับ —— มันเป็นเรื่องสำคัญที่สุดด้วยสิ ——“

 

ผมไม่ได้ต้องการ ‘ความสัมพันธ์ข้ามคืนเดียวคืนนี้’ กับรุ่นพี่โทวโกะเท่านั้น

อยากจะคบกับรุ่นพี่โทวโกะอย่างจริงจัง

จนถึงตอนนี้ รุ่นพี่โทวโกะสำหรับตัวผม ไม่ต่างกับช่อดอกฟ้า

ทว่า พอทำแบบนี้ที่นี่ นับว่าเป็นโอกาสที่ได้อยู่ด้วยกันสองคน

หลังจากนี้ต่อไปก็ยังอยากอยู่กับรุ่นพี่โทวโกะ

ตัวผมที่ยังก้มหัวอยู่นั้น รุ่นพี่โทวโกะเอ่ยด้วยความอ่อนโยน

 

“นั่นสินะคะ เธอยังไม่ได้เอ่ย ‘ประโยคสำคัญ’ มาก่อนเลยสินะ”

 

แม้เป็นช่วงเวลาสั้น ๆ เท่านั้น

รุ่นพี่โทวโกะกุมมือของผมที่ยื่นไปอย่างอ่อนโยน

พอผมเงยหน้าขึ้น เธอก็ยิ้มเล็ก

 

“เรื่องที่เธอกำลังเก็บความรู้สึกชอบฉันไว้อยู่น่ะ ฉันรู้อยู่แล้วล่ะ ฉันกำลังคิดว่าจะคบกับเธอก็ได้ค่ะ”

 

ผมสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่ยากจะอธิบายมาจากมือของเธอ

 

“ถ- ถ้าอย่างนั้น จากนี้ไปฝากตัวด้วยนะครับ รุ่นพี่โทวโกะ”

 

เขินโคตร ๆ เลยเว้ย

ผมลูบหลังหัวโดยไม่รู้ตัว

 

“นั่นสินะ ทางนี้เองก็ ฝากตัวด้วยนะคะ ยูคุง”

 

รุ่นพี่โทวโกะว่าอย่างนั้น แล้วส่งแรงมาที่กำมือของผม

 

“ค- คือว่า จากนี้ก็…”

 

“ถึงจะว่าอย่างนั้น ก็ยัง ‘อยู่ในสัญญาแฟนหนุ่มชั่วคราว’ ล่ะมั้งนะ?”

 

รุ่นพี่โทวโกะเอ่ยด้วยรอยยิ้มดูร้ายเล็ก ๆ

Favorite