“ฉัน ซากุระจิมะ โทวโกะ ณ วันนี้ตอนนี้ ขอประกาศว่าจะตัดความสัมพันธ์กับคาโมกุระ เทตสึยะค่ะ”
งานเลี้ยง เงีย~บสงัดไปชั่วขณะ
พอชำเลืองดู ขนาดคาโมกุระยังเบิกตาโพลงอ้ำอึ้งไป
ช่วงจังหวะนั้น รุ่นพี่โทวโกะก็ยื่นไมค์มาให้ผม
ผมที่หยิบไมค์มาก็เอ่ยอย่างชัดเจน
“ผม อิชชิกิ ยู เอง ณ วันนี้ตอนนี้ ขอประกาศเช่นเดียวกันว่าจะตัดขาดสิ้นสุดความสัมพันธ์กับมิตสึโมโตะ คาเรนครับ!”
เมื่อได้ยินประโยคนั้นของผม งานเลี้ยงซึ่งเงียบมาจนถึงก่อนหน้านี้ ก็เริ่มจอแจ
“ด- เดี๋ยวนะ พูดอะไรอะไรน่ะ”
“เกิดอะไรขึ้นน่ะ สองคนนั้น”
“เกิดเรื่องอะไรกัน?”
“ทำไมต้องตรงนี้?”
เสียงซุบซิบสงสัยเป็นทำนองเดียวกันมาจากตรงนั้นตรงนี้
ตอนนั้นเอง ก็เห็นคาโมกุระเริ่มเคลื่อนไหว
“เห้ย โทวโกะ เอ็งพูดอะไรน่ะ!”
ว่าอย่างนั้น ตอนที่กำลังจะเข้ามาใกล้รุ่นพี่โทวโกะ——
“อย่าเข้ามานะ!”
คำพูดเสียงแข็งของรุ่นพี่โทวโกะยั้งการเคลื่อนไหวนั้นไว้
“เทตสึยะ เธอน่ะ รู้ไหมว่าตัวเองทำอะไรลงไป?”
คาโมกุระพูดตอบทั้งที่ยังตื่นตระหนก
“อ- อะไร? ที่ว่าผมไปทำอะไรน่ะ?”
“ตั้งใจจะให้รุ่นพี่โทวโกะพูดเรื่องนั้นหรอครับ? รุ่นพี่คาโมกุระ”
คนที่เปิดปากอย่างนั้นก็คือผมเอง
“อะไรนะ?”
“ผมบอกว่า คิดจะให้ผู้หญิงอย่างรุ่นพี่โทวโกะเป็นคนพูดทั้งหมดหรอครับ”
“ร- เรื่องอะไร?”
“ถ้างั้น ให้ผมเป็นคนพูดแทนก็แล้วกันครับ คุณคาโมกุระ คุณกำลังนอกใจกับอดีตแฟนของผมมิตสึโมโตะ คาเรนอยู่ไง!”
ภายในงานเริ่มจอแจ
ไม่สิ ร้องลั่น
สีหน้าท่าทางของคาโมกุระพลันแข็งนิ่งไป
ทว่าระหว่างนั้น เสียงกรีดร้องตีโพยตีพายก็ก้องมาจากอีกทาง
“ไม่จริง ไม่จริง ไม่จริง! คาเรน ไม่เคยทำเรื่องอย่างนั้น!”
ผมหันมองไปทางเสียงนั้น
ณ ตรงนั้น เป็นภาพมิตสึโมโตะ คาเรนที่กำลังหมดทีเสียท่า
“คาเรน ไม่เคยนอกใจอะไรแบบนั้น! จริง ๆ นะ เชื่อฉันสิ!”
ภาพร้องลั่นเสียงสั่นเครืออย่างสิ้นหวังแบบนั้น ใครที่ไม่รู้เรื่องคงจะเชื่อสนิทไปเสียแล้ว
“คนที่พูดโกหกน่ะมันแกต่างหาก! คาเรน! ผมมีหลักฐานคาตาอยู่ด้วย!”
“หลักฐานอะไร?”
ผู้หญิงคนนี้นี่ ตั้งใจเสแสร้งทำเป็นใสซื่อให้ถึงที่สุดเลยสินะ?
“วันเสาร์สัปดาห์สุดท้ายของเดือนตุลาคม วันที่ผมบอกว่า ‘ไปเที่ยวกับอิชิดะ’ คาเรน คืนวันนั้น แกไปอยู่ที่ไหน?”
คาเรนทำตาเลิกลั่กอยู่พักหนึ่ง
“ร- เรื่องนั้นไม่รู้หรอก จำไม่ได้แล้ว!”
“งั้นผมจะบอกให้เอง คืนนั้น แกอยู่ที่อพาร์ตเมนต์ของรุ่นพี่คาโมกุระ ทั้งคืนเลยล่ะ เรื่องนั้นทั้งผมกับรุ่นพี่โทวโกะก็รู้ด้วย!”
เสียง ‘เห~’ หลุดเล็ดมาจากรอบข้าง
ผู้หญิงบางคนมองคาเรนด้วยสายตากล่าวโทษ
“ไม่ใช่นะ! ไม่ใช่อย่างนั้น!”
นอกจากนั้น คาเรนก็เพ่งไปที่รุ่นพี่โทวโกะด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความเคียดแค้น
“ยูคุงน่ะ ถูกผู้หญิงคนนั้นหลอกแล้วล่ะ! คาเรนรู้อยู่แล้ว ว่าก่อนหน้านี้ นางนั่นกำลังเล็งยูคุงอยู่น่ะ!’
พอได้ยินอย่างนั้น ความโกรธของผมก็ทวีคูณ
“คนที่หลอกผมมาตลอดก็คือคาเรน แกนั่นแหละ! คืนวันนั้น แกเข้าไปในห้องของรุ่นพี่คาโมกุระ อิชิดะกับคุณคาซุมิก็เห็นกันอยู่ด้วย! ภาพถ่ายก็มี!”
ทว่า คาเรนหาได้เกรงกลัวไม่
“ตอนนั้นน่ะ แค่กลับไปดื่มชาที่บ้านรุ่นพี่แค่นั้นแหละ!”
“ดื่มชากันตั้งกี่ชั่วโมงเลยงั้นหรอ? จนหมดรถไฟขบวนสุดท้ายเลยอะนะ!”
คาเรนที่แสดงเป็นคนจริงมาจนถึงก่อนหน้านี้ เริ่มจะสะทกสะท้านขึ้นมาบ้างแล้ว
“คาเรน ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้นนะ… พอถูกให้ดื่มเหล้า จากนั้นพอรู้ตัวอีกที… มันก็… ใช่ ฉันถูกข่มขืนน่ะ! คาเรนไม่ได้ตั้งใจ! คาเรนไม่ผิดนะ!”
ไอ้นังนี่ ทำไมถึงได้!
พร้อมกันกับที่นึกอย่างนั้น คาโมกุระก็ตะโกน
“แก พูดอะไรออกมา!”
ทว่าผมเมินคาโมกุระ แล้วพูดทางคาเรน
“หยุดเสแสร้งอะไรน่าเกลียดได้แล้ว! ยังมีหลักฐานอย่างอื่นอีก! ข้อความ SNS ของแกกับคาโมกุระล่ะนะ!”
ผมเปิดบทสนทนาของคาเรนกับคาโมกุระบนมือถือ แล้วอัดใส่คาเรน
พอเห็นอย่างนั้น สีหน้าคาเรนก็เปลี่ยนไป
พวกผู้หญิงที่เห็นอย่างนั้นด้วย ก็เริ่มซุบซิบกล่าวโทษคาเรนกัน
“นี่มัน”
“ต้องใช่แน่ ๆ”
“นอกใจกับคุณคาโมกุระจริง ๆ ด้วย…”
“ใจร้าย หลอกอิชชิกิคุงมาตลอดเลยหรอ”
“แล้วกิริยาแบบนั้นเนี่ย…”
“ไม่อยากจะเชื่อเลย”
“ไม่ใช่คนแล้ว”
เสียงเหล่านั้นไม่ว่าจะได้ยินหรือไม่ได้ยิน
คาเรนที่เห็นอย่างนั้น ก็เปลี่ยนสีหน้าไปจนหมด
นอกจากนั้น ยังตะคอกด้วยเปลี่ยนน้ำเสียงไปจากก่อนหน้านี้
“ดูมือถือคนอื่นตามใจชอบนี่มันอะไร! ต่ำตมที่สุด! ไม่อยากจะเชื่อเลย! เรื่องที่แกทำมันเลวยิ่งกว่าซะอีกปะ! ผู้ชายสตอล์กเกอร์! น่าเกลียด ทุเรศ! ไปตายซะ!”
คาเรนถอดหน้ากาก ‘สาวน้อยใสซื่อ’ ‘เหยื่อผู้น่าสงสาร’ จนถึงเมื่อกี้ไป แล้วตะคอกด้วยร่างยักษ์ที่แท้จริงอย่างนั้น
“แล้วที่สำคัญ แกเองก็คงจะนอกใจกับโทวโกะล่ะสิ! รู้อยู่หมดแล้วล่ะ! เพราะงั้นชั้นก็แค่นอกใจล้างแค้นแค่นั้นแหละ! ฝ่ายผิดน่ะคือทางนั้นต่างหาก!”
เรื่องที่คาเรนพูดมันย้อนแย้งซะแล้ว
“เรื่องนั้นผิดแล้วล่ะ”
คนที่พูดขัดอย่างนั้นคือคุณคาซุมิ
“โทวโกะก็แค่เจอกับอิชชิกิคุงเพื่อที่จะรวบรวม ‘หลักฐานการนอกใจของพวกเธอสองคน’ แค่นั้น เรื่องนั้นฉันรับประกันได้เลย”
“ใช่แล้ว ผมเป็นคนแรกสุดที่ถูกยูคุงมาปรึกษาเรื่องการนอกใจของคาเรนจัง แล้วหลังจากนั้นยูก็แค่ไปปรึกษากับรุ่นพี่โทวโกะ นอกจากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้มีติดต่ออะไรกัน การที่ยูกับรุ่นพี่โทวโกะนอกใจกันอะไรนั่นน่ะไม่มีอย่างแน่นอน!”
อิชิดะเองก็เอ่ยพูดต่อจากคุณคาซุมิ
“คาเรน! เธอน่ะ เลิกทำตัวเหลวไหลได้แล้ว!”
คนที่ตะโกนอย่างนั้นก็คือคุณมินะ
“ใช่แล้ว มันชัดเจนแล้วว่าเธอหักหลังอิชชิกิคุงน่ะ! ถึงอย่างนั้นแทนที่จะขอโทษยังจะมาสวนกลับไปอีกเนี่ยมัน!”
คุณอายากะตะโกนต่อ
ผู้หญิงคนอื่นก็เริ่มต่อว่าคาเรนกันต่าง ๆ นา ๆ
ทว่า คาเรนชำเลืองมองพวกเธอ แล้วก็ตะคอกลั่นเหมือนคำราม
“หนวกหูน่ะ! ไร้สาระ! ทุเรศที่สุด! พวกเธอเองก็เล่นตาอ่อยผู้ชายสาระพัดมั้ยวะ! น่าเกลียด ทุเรศ! ที่แบบนี้ ไม่ทนแล้ว! ไอ้บ้า! ตายซะ!”
ขณะที่พูดอย่างนั้น คาเรนก็หยิบสัมภาระของเธอเอง แล้วก็ผละออกไปจากร้าน
—— จนในท้ายที่สุด ก็ยังไม่ขอโทษไม่สำนึก ช่างเป็นผู้หญิงที่ต่ำตมจริง ๆ ——
—— ที่เคยคิดให้ผู้หญิงแบบนั้นเป็น ‘แฟนสาว’ เนี่ย พูดได้แค่ว่าเรานี่มันโง่จริง ๆ ——
รุ่นพี่โทวโกะที่เฝ้าดูความเป็นไปอย่างเงียบ ๆ จนถึงตอนนี้ ก็เอ่ยปากขึ้น
“เท่านี้ก็รู้ทุกอย่างแล้วสินะ เทตสึยะ”
เป็นการพูดเหมือนสั่งสอน อย่างเงียบ ๆ
“ฉันจะเลิกกับเธอ ความสัมพันธ์แบบคู่รักมันจบลงไปแล้วล่ะ ส่วนคืนวันนี้น่ะ ฉันจะใช้เวลาอยู่กับอิชชิกิคุงที่นี่ค่ะ…”
![[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu](https://i1.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2021/10/10238_cover.jpg?resize=150,150 "[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
