[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu 13 จัดการเลยรุ่นพี่โทวโกะ ไล่คาโมกุระไปซะ! (ตอนกลาง)

<ความเดิมตอนที่แล้ว>

ผมกับโทวโกะที่ยังไม่สามารถจับตาดูสถานที่นอกใจของคาโมกุระ เทตสึยะ กับมิตสึโมโตะ คาเรนได้นั้น
ทั้งสองซึ่งต่างก็ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทอิชิดะ โยตะ และคาซุมิ คาโนะ แต่ก็ไม่เป็นผล
หลังจากนั้นยูวก็ลองโทรไป ‘ตอนเวลาที่คาเรนกับคาโมกุระกำลังนอกใจกันอยู่พอดี’
ด้วยเหตุนั้นคาเรนจึงอารมณ์เสียขึ้นมา——

 

“แบบนั้น ทำเรื่องพลาดไปแล้วสินะคะ”

 

รุ่นพี่โทวโกะกำมือไว้ที่คาง พลางทำสีหน้าตึงเครียด

 

วันนี้เป็นวันอังคาร

เวลาที่เราคุยกันเรื่องที่โทรศัพท์ไปหาคาเรนเมื่อคืนวาน

 

พวกเราตอนนี้ รวมตัวกันที่ร้านกาแฟซึ่งอยู่ห่างจากมหาวิทยาลัย

นอกจากผมกับรุ่นพี่โทวโกะแล้ว ยังมีเพื่อนสนิทของผมอิชิดะ โยตะ รวมไปถึงเพื่อนสนิทของรุ่นพี่โทวโกะคุณคาซุมิ คาโนะอยู่ด้วย

 

นี่เป็นครั้งแรกที่เราพบกันพร้อมหน้าทั้งสี่คน

เป็นการประชุมแผนการ เพื่อที่จะได้จับ ‘สถานที่นอกใจของรุ่นพี่คาโมกุระกับคาเรน’ ให้จนได้หลังจากนี้

 

เป็นครั้งแรกเลยที่ผมกับอิชิดะได้พบกับคุณคาซุมิ คาโนะ

คุณคาซุมิมีผมย้อมสีน้ำตาลอ่อน เป็นคนที่นับว่าสวยแบบทั่ว ๆ ไป

นอกจากนี้อิชิดะเองก็อยู่โรงเรียนเดียวกันกับผม รุ่นพี่โทวโกะ รวมถึงคาโมกุระด้วย กับสามคนนี้จึงคุ้นเคยกันดี

 

“ว่าแล้วเชียว งั้นหรอครับ…”

 

ผมพูดเสียงสลด

บทสนทนาที่โทรศัพท์กันตอนนั้น เรียกได้ว่าเป็น ‘บทสนทนาของคู่รักที่กำลังจะแยกทางกัน’ กลาย ๆ เลยทีเดียว

 

“ถูกคุณคาเรนพูดใส่ว่า ‘ไม่ต้องโทรมาทุกวันแล้วก็ได้นะ’ เนี่ย แย่แล้วล่ะ แสดงว่าไปทำให้ในใจแฟนสาวรู้สึกลดค่าความสำคัญของอิชชิกิคุงลงไปซะแล้วล่ะค่ะ”

 

พอได้ยินอย่างนั้น คุณคาซุมิก็ถอนหลอดที่เพิ่งจะดูดกาแฟเย็นออกจากปาก

มองมาที่ผม

 

“อย่างที่โทวโกะบอกเลยค่ะ เพราะเวลาแบบนั้น ผู้หญิงก็คงจะรู้สึกว่า ‘หมอนี่นิ น่ารำคาญชะมัด ช่างมันแล้ว’ ทำนองนี้แหละค่ะ เวลาทำอะไรที่ไม่อยากให้แฟนหนุ่มรู้ ถ้าโดนถามขึ้นมาก็คงจะแถไปว่า ‘นอนอยู่อะ’ ‘ปวดหัว’ ‘ง่วงแล้ว’ อยู่แล้วล่ะ”

 

“ขอโทษครับ ที่ผมโทรไปเสียเปล่าโดยพลการแบบนี้——“

 

พอผมก้มหน้าลง อิชิดะก็พูดช่วยขึ้นมา

 

“ไม่หรอก มันก็ช่วยไม่ได้นี่ ถ้าแฟนหนุ่มโทรไปแล้วแฟนสาวไม่ตอบกลับมา ยังไงก็ต้องถามว่า ‘มีอะไรมั้ย?’ เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วนี่?”

 

“นั่นสินะ กลับกันถ้าตอนนั้นไม่ถามอะไรเลยเนี่ย แฟนสาวอาจจะคิดว่ามันแปลกก็ได้นะ”

 

รุ่นพี่โทวโกะก็เห็นด้วยเหมือนกัน

แต่แล้วก็ยกประเด็นต่อขึ้นมาทันที

 

“แต่ว่าต่อจากนี้ไป เวลาที่คิดว่าคุณคาเรนน่าจะอยู่ด้วยกันกับเทตสิยะอยู่ เธออย่าได้ติดต่อไปอีกเด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นตอนนอกใจหรือทำอะไรอยู่ก็ตาม ผู้หญิงเนี่ยถ้ากำลังอยู่กับผู้ชายคนอื่นแล้วแฟนหนุ่มติดต่อเข้ามาล่ะก็ คงจะนึกรำคาญขึ้นมาแน่นอน”

 

“เข้าใจแล้วครับ”

 

“เป้าหมายของพวกเราก็คือ ‘เล่นงานอีกฝ่ายตอนที่คุณแฟนตกหลุมรักเรามากที่สุด’ เพราะฉะนั้นต่อจากนี้เราต้องหลีกเลี่ยงอย่าทำอะไรที่ทำให้คุณคาเรนเสียความรู้สึกอีกนะคะ”

 

ผมพูดอะไรไม่ออก

แต่พอลองนึกดูดี ๆ ลำพังแค่เรื่องที่ว่า ‘กู้คืนความรู้สึกของคาเรนที่เสียไป’ ก็ค่อนข้างจะยากมาก ๆ อยู่แล้วมิใช่หรือนั่น?

 

“แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะค่ะ ไม่ใช่สาระสำคัญที่เราจะมาคุยกันในวันนี้ด้วยสิ เรามาคุยเรื่องจับสถานที่เล่นชู้ของไอ้หน้าม่อกับอีนังร่านสินะ”

 

คุณคาซุมิซึ่งพยายามจะคลายบรรยากาศตรงนั้น ก็เล่นมุกขึ้นมา

แต่ที่ว่า ‘ไอ้หน้าม่อ’ คำนั้น คนที่หลุดขำมีก็แต่อิชิดะเท่านั้น

รุ่นพี่โทวโกะเอ่ยขึ้นมาด้วยสีหน้าไม่พอใจ

 

“จริงด้วยนะ ดูเหมือนว่าวิธีการก่อนหน้านี้จะไม่ได้ผล แถมดูเหมือนว่าเทตสึยะกับคุณคาเรนจะมาถึงสถานีนัดพบแยกกันด้วยสิ ถ้าอย่างนั้นการจะเฝ้าดูที่สถานี จะต้องมีคนอยู่ที่เดียวกันอย่างละสองคน สถานีนิปโปริมีประตูทางออกอยู่สามแห่ง ดังนั้นคำนวณแล้วจะต้องใช้คนถึงหกคนเลยค่ะ”

 

อิชิดะมองผมมาจากตรงนั้น

 

“ตอนที่ผมล้มเหลวก่อนหน้านี้ผมก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน เพราะงั้น ให้ผมกับน้องสาวมาเข้าร่วมขบวนการนี้ด้วยดีไหมครับ?”

 

“น้องสาวของอิชิดะ เมย์กะจังน่ะหรอ?”

 

น้องสาวของอิชิดะ เมย์กะจัง เป็นนักเรียนชั้นมัธยมปลายชั้นปีสองของโรงเรียนหญิงล้วนอิจิงาวะ

ผิดกับพี่ชายของเธออิชิดะที่แม้จะดูรุงรัง เมย์กะจังถือว่าหน้าตาค่อนข้างน่ารักเลยทีเดียว

เธอมีความเหมือนพี่ชายเธอตอนเด็ก ๆ กับผมเองก็เคยเล่นด้วยกันอยู่บ่อย ๆ

 

“ใช่แล้ว พอเล่าเจ้าเมย์กะได้ยินเรื่องนี้เข้าถึงกับพูดว่า ‘คนอย่างคาโมกุระเนี่ย ยกโทษให้ไม่ได้! เดี๋ยวหนูช่วยเอง!’ เลย”

 

“นี่นาย! ไปเล่าให้เมย์กะฟังเรอะ?”

 

ผมอารามตกใจเลยตะโกนลั่น

 

“เปล่า ๆ เราไม่ได้เป็นคนเล่าให้ฟังหรอกนะ ก่อนหน้านี้ตอนที่ยูวโทรมา เราอยู่ที่ห้องนั่งเล่นน่ะ ทีนี้ไม่รู้ตัวเลยว่าน้องสาวนอนอยู่หลังโซฟา เรื่องที่คุยกัน เมย์กะเลยได้ยินหมดเลยแหะ”

 

“นายเนี่ยน้า~”

 

ผมกุมขมับ

นั่นมันเรื่องที่รุ่นพี่โทวโกะย้ำนักย้ำหนาเลยนะ

 

“ความคิดนั้นอย่าดีกว่าค่ะ น้องสาวของอิชิดะคุงที่ว่าเพิ่งจะเป็นนักเรียนมัธยมปลายเองนี่?”

 

“ใช่ครับ มัธยมปลายปีสองน่ะครับ”

 

“เราจะปล่อยให้เด็กผู้หญิงคนนั้นเดินตามตรอกเลิฟโฮเทลเพียงลำพังได้หรอ? แถมเป็นกลางค่ำกลางคืนด้วย ไม่ได้เด็ดขาดเลย”

 

“งี้นี่เอง เมย์กะที่ว่า ‘จะช่วยเพื่อน ๆ ด้วยเอง’ เนี่ยนึกตื่นเต้นไปสินะ”

 

อิชิดะดูผิดหวังเล็กน้อย

 

“อิชิดะ เรารู้สึกดีใจนะ แต่ก็อย่างที่รุ่นพี่โทวโกะบอก เราไม่อยากให้เมย์กะจังไปเสี่ยงอันตรายแบบนั้น”

 

พอผมพูดแบบนั้น จังหวะนั้นคุณคาซุมิก็เอ่ยปาก

 

“โทวโกะ บอกแผนการต่อไปที่โทวโกะคิดเอาไว้ได้แล้ว ‘แผนสังเกตการณ์ที่สถานี’ เนี่ยไปไม่รอดแล้วหนิ?”

 

“[แผนการต่อไป]”

 

ผมกับอิชิดะถามย้อนเป็นเสียงเดียวกัน

Favorite