[นิยายแปล] Kanojo ga Senpai ni NTR-reta node, Senpai no Kanojo wo NTR-masu 14 รุ่นพี่โทวโกะวางอุบาย คาโมกุระขี้เอาเผ่นหนี! (ตอนปลาย)

<ความเดิมตอนที่แล้ว>

ผมกับโทวโกะที่ยังไม่สามารถจับตาดูสถานที่นอกใจของคาโมกุระ เทตสึยะ กับมิตสึโมโตะ คาเรนได้นั้น
ทั้งสองซึ่งต่างก็ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนสนิทอิชิดะ โยตะ และคาซุมิ คาโนะ แต่ก็ไม่เป็นผล
คาซุมิซึ่งนั่งอยู่ในที่ประชุมแผนการนั้น
ก็บอกว่า ‘โทวโกะมีแผนขั้นต่อไปอยู่’

 

“โทวโกะ บอกแผนการต่อไปที่โทวโกะคิดเอาไว้ได้แล้ว ‘แผนสังเกตการณ์ที่สถานี’ เนี่ยไปไม่รอดแล้วหนิ?”

 

“[แผนการต่อไป]”

 

ผมกับอิชิดะถามย้อนเป็นเสียงเดียวกัน

 

“ใช่ แผนการต่อไป ขืนยังใช้แผนการจับตาดูสองคนนั่นต่อไป ก็คงไม่เห็นผลหรอกจริงไหมคะ?”

 

รุ่นพี่โทวโกะพูดพลางมองไปหาทุกคน

พวกผมพยักหน้าเงียบ ๆ

 

“ฉะนั้น กลับกันเราจะสืบมาให้ได้ว่า ‘เวลาสถานที่ที่ทั้งสองจะไปนอกใจกันแน่ ๆ’ คือที่ไหนเมื่อไรค่ะ”

 

“ทำยังไงหรอครับ?”

 

ขนาดเรื่องนั้นยังทำไม่ได้เลย แบบนี้ไม่ยิ่งลำบากเลยหรือนั่น

 

“วันหยุดสัปดาห์นี้ พี่ชายของเทตสึยะดูเหมือนว่าจะต้องออกไปทำงานข้างนอก เทตสึยะถึงได้ตื้อบอกฉันว่า ‘วันเสาร์มานอนค้างกัน’ น่ะค่ะ”

 

ตัวผมดันนึกภาพตอนที่ีรุ่นพี่โทวโกะกับคาโมกุระกำลัง H กันขึ้นมาอย่างหน้าไม่อายซะได้

 

“แต่ฉันไม่ไปค่ะ ฉันอ้างไปว่า ‘พอดีวันนั้นฉันต้องไปเยี่ยมคุณยายที่โทจิกิกับครอบครัว’ แบบนี้แล้วคิดว่าเทตสึยะจะทำยังไงต่อไปน้า?”

 

รุ่นพี่โทวโกะทำปากยิ้มแบบมีเลศนัย

 

“คงจะชวนคาเรนมาอพาร์ทเมนท์แทน สินะครับ?”

 

พอผมตอบแบบนั้น รุ่นพี่โทวโกะก็หัวเราะแล้วพยักหน้า

 

“มันก็คงอย่างนั้นแหละค่ะ สำหรับคู่รักนอกใจกันเนี่ย โอกาสที่จะได้ใช้เวลาเรื่อยเปื่อยขนาดนี้ คงไม่ปล่อยให้สูญเปล่าหรอกค่ะ”

 

ผมฟังอย่างเงียบ ๆ

มันก็คงเป็นอย่างที่รุ่นพี่โทวโกะว่านั่นแหละ

คาโมกุระที่ไม่ได้ใช้เวลาคืนนั้นด้วยกันแฟนสาวตัวจริงอย่างรุ่นพี่โทวโกะ คงจะต้องเรียกแฟนนอกใจอย่างคาเรนมาที่อพาร์ทเมนต์ไม่ผิดแน่

 

ตอนที่ผมกำลังครุ่นคิดถึงตรงนั้น ก็สังเกตเห็นรุ่นพี่โทวโกะกำลังจ้องมาทางผม

 

“อะไรหรอครับ?”

 

“เธอน่ะ ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

 

“เรื่องอะไรหรอครับ?”

 

“ก็แบบว่า… พวกเราต้องไปเฝ้าสังเกตดูด้วยสิ ภาพเทตสึยะกำลังพาตัวแฟนสาวของเธอไปที่อพาร์ตเมนท์ต่อหน้าต่อตาแบบนี่้น่ะ…”

 

รุ่นพี่โทวโกะพูดประมาณนั้นอย่างหนักใจ

คงจะเป็นห่วงผมเรื่องที่ว่าถึงตอนนั้น ‘จิตใจอาจจะถูกกระทบกระเทือนอย่างหนัก จนทนดูหลักฐานที่นอกใจไม่ไหว’ สินะ

 

“ไม่เป็นไรหรอกครับ ตัวผมตอนนี้น่ะ ไม่คิดว่าคาเรนเป็นแฟนสาวอะไรแบบนั้นแล้วล่ะครับ ต่อให้ตอนนี้เองผมไปห้ามหมอนั่น ความจริงที่ว่าสองคนนั้นกำลังนอกใจกันอยู่ก็ไม่เปลี่ยนแปลงไปหรอกครับ”

 

“ไม่เป็นไรแน่ ๆ นะ? ไม่ฝืนตัวเองอยู่ใช่มั้ย?”

 

อิชิดะเองย้ำขึ้นมาอีกรอบ

 

“หนวกหูน่ะ ไม่ฝืนตัวเองแบบนั้นหรอกเว้ย”

 

ถึงตัวจะบอกอย่างนั้นไป แต่ใจจริงก็ยังรู้สึกไม่สบายใจอยู่นิดหน่อย

 

——เห็นภาพคาเรนเข้าไปที่อพาร์ทเมนท์ของคาโมกุระต่อหน้าต่อตางั้นเหรอ——

 

อย่างกับว่ามองทะลุมาถึงความรู้สึกของผม รุ่นพี่โทวโกะก็พูดขึ้น

 

“ถ้าไม่ไหวก็บอกว่าไม่ไหวนะ ไม่งั้นกรณีเลวร้ายที่สุดอาจจะเสียแผนไปเลยก็ได้ อีกอย่าง เรื่องแบบนี้ถ้าจะรู้สึกไม่โอเคมันก็เป็นเรื่องปกติ ตัวฉันเองก็รู้สึกแบบนั้นเหมือนกัน”

 

พอได้ยินรุ่นพี่โทวโกะบอกมาอย่างนั้น ผมกลับรู้สึกใจเย็นลงอย่างน่าประหลาด

ใช่แล้ว คนที่กำลังเจ็บปวดเพราะเรื่องนอกใจของคาเรนกับคาโมกุระน่ะ ไม่ได้มีแค่เราคนเดียว

รุ่นพี่โทวโกะเองก็รู้สึกแบบนี้อยู่เหมือนกัน

แต่ถึงอย่างนั้นทางเธอเองกลับจัดการสถานการณ์อย่างใจเย็นและสุขุมได้

 

“ไม่เป็นไรจริง ๆ ครับ คาเรนจะเป็นอะไรยังไงน่ะ ผมไม่สนใจแล้ว! เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอกครับ”

 

ทันใดนั้นรุ่นพี่โทวโกะก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน

 

“ถ้าอย่างนั้นก็ได้ แต่อย่าคิดว่า ‘คุณคาเรนไม่ใช่แฟนสาวของตัวเองแล้ว’ ขนาดนั้นนะคะ ยังไงเธอก็ยังต้องทำให้คุณคาเรนคิดว่า ‘ชั้นอยากอยู่กับเธอไปทั้งชีวิต! ยังไงก็ไม่ปล่อยให้เธอไปแน่!’ อยู่นะคะ”

 

ตอนนั้นคาซุมิก็เอ่ยปากขึ้นมาอีกรอบ

 

“แล้วก็นะ อิชชิกิคุงต้องบอกกับแฟนสาว คุณคาเรนว่า ‘เรามีธุระข้างนอกวันเสาร์อาทิตย์นี้’ ด้วยนะ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นคุณคาเรนอาจจะนอกใจไม่ได้เต็มอกนะคะ”

 

“จริงด้วยสิ อิชชิกิคุง ฝากบอกทีได้ไหม?”

 

“เข้าใจแล้วครับ ผมเองก็จะออกไปข้างนอกสักที่ด้วยก็แล้วกันครับ”

 

จากนั้น อิชิดะพูดขึ้น

 

“ถ้างั้น มาอยู่แถวระแวกบ้านเรามั้ยล่ะ เคยคุยกันเรื่องนี้มาก่อนหน้านี้แล้วด้วยสิ ล่าสุดเพิ่งจะคุยกันเองว่า ‘ไปตกปลากันเถอะ’ น่ะ ไม่ผิดสังเกตหรอก”

 

รุ่นพี่โทวโกะก็พยักหน้า

 

“นั่นสินะ ถ้าอย่างนั้นก็ดูไม่แปลก แถมยังได้มานั่งคุยกับอิชิดะคุงด้วย”

 

“เป็นอันว่าตามนี้นะ”

 

ราวกับประโยคของอิชิดะเป็นสัญญาณ คาซุมิก็เปิดประเด็นต่อไป

 

“แต่ถ้าจะแอบสังเกตการณ์แบบนี้ คงจะต้องทำศึกกันยาวนานพอดูเลย ถ้าอีกฝ่ายค้างคืนที่อพาร์ทเมนท์ล่ะก็ ทางนี้อาจจะต้องอดหลับอดนอนแน่ อย่างน้อยควรจะประมาณช่วงเวลาที่ทั้งคู่จะเข้าห้องให้แคบลงหน่อยดีมั้ยนะ?”

 

ตอนนั้นเอง รุ่นพี่โทวโกะก็นึกแผนออก

 

“ถ้างั้น ฉันจะยื้อเทตสึยะไว้จนถึงเที่ยงก็แล้วกัน อ้างว่า ‘ก่อนจะไปบ้านคุณยาย ขออย่ด้วยกันอีกสักหน่อยนะ’ ถ้าทำแบบนั้นอย่างน้อยเวลาก็คงจะเป็นช่วงบ่ายเป็นต้นไปล่ะนะ”

 

“วิธีนั้นช่วยได้มากเลย แล้วก็จะให้ยืนอยู่ที่ถนนก็คงจะกระไรอยู่ จำเป็นต้องใช้รถยนต์ รถของฉันเองเอาออกมาใช้ได้คันนึงก็เถอะ แต่อีกคันนึงจะทำยังไงดีล่ะ? รถเบนซ์ของที่บ้านโทวโกะก็คงไม่ไหวหรอกนะ”

 

“งั้นสินะ ยืมรถเช่าก็แล้วกัน ถ้าเป็นรถตู้ล่ะก็จะได้ไม่เบียดกันด้วยสิ”

 

“ถ้าอย่างนั้นล่ะก็หายห่วงล่ะนะ หลังจากนั้นที่ต้องเฝ้ากันยาว ๆ ก็ให้ผลัดกันมาหรอ?”

 

“ติดเครื่องดักฟัง ซ่อนกล้องเอาไว้ไม่ได้หรอนั่น? ทั้ง ๆ ที่ถ้าทำแบบนั้นน่าจะได้หลักฐานเรื่องนอกใจแบบชัด ๆ กันไปเลย”

 

คนที่พูดก็คืออิชิดะ

แต่ว่ารุ่นพี่โทวโกะสายหน้า

 

“แบบนั้นมันอาชญากรรมเลยนะคะ ถ้าโดนเห็นขึ้นมาได้กลายเป็นเรื่องใหญ่แน่ เดี๋ยวนี้ขนาดคู่รักที่แต่งงานกันแล้วก็ยังมีปัญหาเรื่องความเป็นส่วนตัวอยู่เลย ระดับชายหญิงที่คบหากันเนี่ย เรื่องแบบนี้รับไม่ได้แน่นอนค่ะ”

 

“งั้นสินะครับ คือแบบ คิดไปว่าจะได้เป็นหลักฐานเรื่องนอกใจแบบชัดเจนได้น่ะครับ”

 

“ถ้าเป็นเรื่องนั้นแค่หลักฐานของอิชชิกิคุงก็คิดว่าพอแล้วล่ะค่ะ เรื่องนี้เนี่ย ฉันแค่อยากจะเชื่ออย่างสนิทใจน่ะค่ะ ลึก ๆ ฉันอยากจะทำให้แน่ใจว่า ‘เทตสึยะนอกใจฉันจริง ๆ’ เพราะฉะนั้นต่อให้ต้องเสียเวลาดูทั้งสองคนเข้าโรงแรมหรืออพาร์ทเมนท์ไม่รู้กี่ชั่วโมง ถ้ามันเป็นเครื่องยืนยันได้ล่ะก็ฉันก็ยอมค่ะ”

 

ผมได้ยินอย่างนั้นก็มองไปที่รุ่นพี่โทวโกะ

 

——ลึก ๆ ฉันอยากจะทำให้แน่ใจ?——

 

เธอยังเชื่อใจในคาโมกุระอยู่งั้นหรอ?

 

“อิชชิกิคุง เข้าใจไหม? หลังจากนี้เธอต้องคุยกับคุณคาเรนนะ?”

 

รุ่นพี่โทวโกะจู่ ๆ ก็พูดกับผม

 

“อา ครับ ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวช่วงวันนี้ผมจะติดต่อคาเรนไว้อย่างที่อิชิดะบอกไว้ตะกี้ให้ครับ”

 

ผมตอบไปอย่างนั้น

คุณคาซุมิก็ยิ้มกว้าง

 

“แผนสูงนะเนี้ย โทวโกะ รู้สึกอย่างกับว่า ‘ขงเบ้งตาย สุมาอี้ยังอยู่หลบหนี*’ เลย”

 

“ฉัน ยังไม่ตายซะหน่อยหนิ?”

 

อิชิดะแทรกเข้ามาทันที

 

“ถ้างั้น แบบนี้ดีมั้ยครับ? ‘รุ่นพี่โทวโกะวางอุบาย คาโมกุระขี้เอาเผ่นหนี!’ น่ะ”

 

ทุกคนได้ยินแล้วก็หัวเราะกันยกใหญ่

แม้ว่าจะมีแต่รุ่นพี่โทวโกะที่ได้แต่ยิ้มเจื่อน ๆ ก็เถอะ

 

ยังไงก็ตามด้วยเหตุนี้ รู้สึกได้ว่าบรรยากาศที่เคยหนักอึ้งได้ผ่อนคลายลง

ดีล่ะ ลุยกันเถอะ!

จากนี้ก็ทำตามแผนวันเสาร์นี้เท่านั้น

Favorite