สุ่ยอู๋ซินพยักหน้าพลางกล่าวว่า “อื้ม!”
สีหน้าของท่านหลิ่วบูดบึ้งเป็นอย่างมาก นี่ก็หมายความว่าเขาไม่เพียงแต่ต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของสัตว์เทพที่แข็งแกร่งทั้งสามตัวเท่านั้น แต่ยังต้องเผชิญหน้ากับการโจมตีของมู่เฉียนซีและสุ่ยอู๋ซินอีกด้วย
ถอย! แต่ทว่ามู่เฉียนซีและสุ่ยอู๋ซินไม่มีเวลาให้เขาได้ล่าถอยเลย
การต่อสู้ของทางด้านนี้ผลลัพธ์ก็เกือบที่จะชัดเจนแล้ว แต่ทว่าทางด้านของกุยฮุยในเวลานี้ก็ยังคงต่อสู้กับกุยชิวอยู่อย่างดุเดือด และยังไม่สามารถตัดสินแพ้ชนะกันได้
อย่างไรก็ตามกุยฮุยเคยได้รับบาดเจ็บสาหัสมาก่อน ทำให้พละกำลังของเขาสู้กุยชิวไม่ได้ ดังนั้นกุยฮุยตอนนี้ก็ใกล้ที่จะพยุงตนเองต่อไปไม่ไหวแล้ว
พรวด!
สุดท้ายกุยฮุยก็กระอักเลือดออกมา
แท้จริงแล้วเขานั้นยังคงยั้งมือไว้บ้าง แต่ทว่ากุยชิวกลับโจมตีจนถึงขั้นจะเอาชีวิตเขาเสียให้ได้
ลมกระโชกแรงนับไม่ถ้วนพัดผ่านมา กุยฮุยเพียงแค่คิดที่จะป้องกันเท่านั้น แต่ก็กินแรงไปมากเลยทีเดียว
มู่เฉียนซีรู้สึกว่าสถานการณ์ไม่ดีเท่าไรนัก จึงได้กล่าวกับสุ่ยอู๋ซินว่า “ข้าจะไปช่วยหัวหน้าเผ่าคนก่อนของเผ่าเต่ามังกรเสียหน่อย ไม่อย่างนั้นเขาจะต้องถูกฆ่าเป็นแน่”
พลันนั้นร่างสีม่วงก็หายไปในความว่างเปล่า มู่เฉียนซีหายไปในชั่วพริบตา และจากนั้นก็ใช้พลังธาตุวารีเพื่อกลบกลิ่นอายของตนเอง ทำให้ไม่มีผู้ใดสามารถที่จะหาตำแหน่งของนางได้เจอ
พรวด พรวด พรวด!
กุยฮุยน่าเวทนาเป็นอย่างมาก เขาได้กระอักเลือดออกมาอย่างต่อเนื่องหลายครั้ง
“พี่ใหญ่ ข้าแนะนำให้ท่านเลิกพยายามที่จะดิ้นรน และไปรอรับความตายแต่โดยดีเสียเถอะ!” ใบหน้าของกุยชิวเต็มไปด้วยความดุร้าย
สีหน้าของกุยฮุยซีดเผือด และต่อมาเขาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างต่อเนี่อง
พรึ่บ!
ในตอนที่กุยชิวกำลังจะตัดศีรษะของกุยฮุย ทันใดนั้นก็ได้มีเข็มยาเล็กและบางอันหนึ่งปักลงมาที่หลังใบหูของเขา
กุยชิวไม่รับรู้ถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่น้อย แต่ทว่ามือของเขากลับเริ่มสั่นเทาขึ้นมาแล้ว
ปัง!
เดิมทีเป็นการโจมตีที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต แต่มันกลับพลาดไป
ต่อมากุยชิวก็เริ่มที่จะสั่นสะท้านไปทั้งตัว และไม่รู้เลยว่าที่จริงแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่
ในเวลานี้กุยฮุยก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเช่นกัน และหลังจากนั้นก็มองสถานการณ์ของน้องชายตนเองด้วยความตกตะลึง มู่เฉียนซีจึงกล่าวขึ้นมาว่า “เจ้ายังรออะไรอยู่อีก? ทำไมยังไม่รีบลงมือเล่า”
กุยฮุยผงะไปครู่หนึ่ง ใช่แล้ว! หากไม่ลงมือตอนนี้ แล้วจะไปทำเมื่อไรกันเล่า?
“เต่ามังกรคำราม!” กุยฮุยเริ่มโจมตีอย่างสุดความสามารถด้วยพลังทั้งหมดของเขา!
กุยชิวคิดอยากที่จะหลบหลีก แต่ทว่าในตอนนี้ร่างกายของเขาไม่ตอบรับการควบคุมของเขาเลย
ตูม!
กุยชิวตกลงมาจากท้องฟ้าโดยตรง จนทำให้บนพื้นดินนั้นเกิดเป็นหลุมลึกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา
พรวด!
เขากระอักเลือดออกมาอีกครั้ง จากนั้นก็จ้องเขม็งไปที่มู่เฉียนซีที่ปรากฏตัวขึ้นมาอยู่กลางอากาศอย่างกะทันหัน
“เป็นเจ้า เป็นนางสาวน้อยนี่เองที่แอบลอบโจมตีข้า”
มู่เฉียนซีกล่าวว่า “ใช่แล้วล่ะ!”
กุยชิวกล่าวว่า “พี่ใหญ่ ข้าผิดไปแล้ว ข้าถูกคนของเผ่าคำสาปสะกดจิตเอาไว้ พี่ให้โอกาศข้าสักครั้งเถิด! ข้าสามารถแก้ไขได้ ข้าแก้ไขได้แน่นอน…”
การที่ต้องลงมือกับน้องชายของตนเองอย่างโหดร้ายนั้น กุยฮุยทำใจทำไม่ได้จริง ๆ
“เจ้าหมอนั่นสมรู้ร่วมคิดกับคนของเผ่าคำสาป ถึงแม้ว่าเจ้าจะไม่ฆ่าเขา แต่ก็ต้องทำให้เจ้าหมอนี่กลายเป็นคนที่ไร้ประโยชน์ไปซะ หากเจ้าทนไม่ได้ ให้ข้าเป็นคนจัดการเองก็ได้” มู่เฉียนซีกล่าว
“ให้ข้าจัดการเองเถอะ!” กุยฮุยกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
ในตอนที่เขาเข้าไปใกล้กุยชิวมากขึ้นเรื่อย ๆ กุยชิวก็ร้องตะโกนออกมาว่า “ท่านหลิ่ว ช่วยด้วย! ช่วยข้าด้วย ข้าไม่อยากถูกกำจัดเช่นนี้”
ทันใดนั้น พลังของคำสาปก็ระเบิดออกมา
ท่านหลิ่วที่เดิมทีถูกสุ่ยอู๋ซินโจมตีจนล่าถอยไปอย่างพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง กลับไม่คาดคิดเลยว่าจะสามารถเคลื่อนย้ายภายในชั่วพริบตาแล้วมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้ากุยชิว จากนั้นก็ยกตัวกุยชิวแล้วพุ่งออกไปได้
มู่เฉียนซีกล่าวด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึมว่า “พลาดแล้ว เจ้าหมอนี่ได้ตัวของกุยชิวไปแล้ว ไล่ตามไป!”
การที่นักเล่นคาถาอาคมผู้นั้นจับตัวกุยชิวไปจะต้องไม่ได้ทำเรื่องดีอย่างแน่นอน มู่เฉียนซีและสุ่ยอู๋ซินจึงรีบเร่งไล่ตามพวกเขาไปอย่างรวดเร็ว รวมไปถึงกุยฮุยที่ไล่ตามมาด้วย
มู่เฉียนซีชะงักงันไปครู่หนึ่ง “พวกเขากำลังไปที่ก้นบึ้งยมโลก”
เมื่อกล่าวถึงก้นบึ้งยมโลก ทั่วทั้งร่างของกุยฮุยก็สั่นเทาขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้ เนื่องจากยังคงหลงเหลือความหวาดกลัวอยู่
แต่ทว่ามันไม่มีทางเลือก อย่างไรเขาก็จำเป็นที่จะต้องลงไป
ปัง!
ท่านหลิ่วโยนกุยชิวลงไปบนผนึกของประตูบานใหญ่นั้น ต่อมาก็ได้ตัดเส้นเลือดใหญ่ที่อยู่บนร่างกายของเขาหลายเส้น และเลือดสด ๆ ก็ไหลทะลักออกมาอย่างบ้าคลั่ง
กุยชิวร้องตะโกนออกมาว่า “ท่านหลิ่ว ท่าน…นี่ท่านต้องการจะทำอะไรกัน? ท่านหลิ่ว…”
ท่านหลิวกล่าวว่า “ตอนนี้ เจ้าก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไรอีกแล้ว นี่เป็นเรื่องที่มีประโยชน์สุดท้ายของเจ้า เนื่องจากว่าเจ้ามีสายเลือดเดียวกันกับพี่ชายของเจ้า เป็นสายเลือดที่มีความใกล้ชิดเป็นอย่างมาก ฉะนั้นหากใช้ชีวิตของเจ้าแทนก็จะต้องสามารถทำลายผนึกนี้ได้อย่างแน่นอนเช่นกัน”
กุยชิวกรีดร้องออกมาว่า “ไม่เอา ข้าไม่อยากตาย! เจ้าไม่สามารถทำเช่นนี้ได้ เจ้า…”
ท่านหลิ่วกล่าวด้วยรอยยิ้มที่มืดมน “ข้าไม่สามารถทำเช่นนี้ได้อย่างนั้นหรือ? เจ้ามีสิทธิ์อะไรที่จะไม่ให้ข้าทำเช่นนี้ ยอมเสียสละแต่โดยดีเถอะ!”
ตูม!
ชั่วพริบตาร่างกายที่แข็งแกร่งของเผ่าเต่ามังกรก็แตกสลายไปต่อหน้าต่อตาท่านหลิว สายเลือดของเต่ามังกร ย้อมผนึกของประตูบานใหญ่จนเต็มไปด้วยสีแดง
“น้องรอง!” เมื่อกุยฮุยได้เห็นฉากนี้ ดวงตาทั้งคู่ของเขาก็เป็นสีแดงก่ำ!
ท่านหลิ่วกล่าวว่า “เจ้าจะตะโกนไปทำไมกัน? เขาตายแทนเจ้าแล้ว หากว่าเจ้าไม่หนีออกไปแล้วละก็ ชายที่โชคร้ายผู้นี้ก็จะไม่ต้องตาย!”
ปัง!
มีเสียงระเบิดเสียงหนึ่งดังออกมา โซ่ที่ลามประตูทั้งหมดเอาไว้ถูกคลายออก และประตูผนึกบานใหญ่นั้นก็ถูกเปิดออกแล้วในตอนนี้
กุยฮุยกล่าวว่า “ไม่ดีแล้ว! เป็นเรื่องไม่ดีมาก ๆ สัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกกำลังจะออกมาแล้ว พวกเราต้องรีบหนีไป ข้าจะต้องพาคนในเผ่าของข้าออกไปจากเกาะเต่ามังกร…แต่ว่า…”
“สัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกเก่งกาจถึงเพียงนั้น มันจะต้องนำหายนะมาสู่แดนมังกรแน่นอน แล้วพวกเราจะสามารถหนีไปที่ไหนได้อีกล่ะ?”
สุ่ยอู๋ซินกล่าวว่า “หนีออกไปก่อนค่อยว่ากันอีกที!”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ในที่สุดก็เปิดออกแล้ว ในที่สุดก็เปิดมันได้แล้ว…”
ท่านหลิ่วกระโดดขึ้นมาบนผิวน้ำ บนใบหน้าของเขาเผยความปีติยินดีเป็นอย่างยิ่งออกมา
เขามองไปทางมู่เฉียนซีและสุ่ยอู๋ซินด้วยความเย่อหยิ่งแล้วกล่าวว่า “หากว่าพวกเจ้าร้องขอความเมตตาแล้วละก็ ข้าก็จะมอบความตายที่ไม่เจ็บปวดทรมานให้กับเจ้าได้ ไม่อย่างนั้น…”
มู่เฉียนซีมองไปที่เขาอย่างเมินเฉยแล้วกล่าวว่า “เมื่อก่อนก็เคยมีนักเล่นคาถาอาคมคนหนึ่งที่ไม่ชอบชีวิตที่ยาวนานของตนแล้วไปปลดผนึกของสัตว์ร้ายตัวหนึ่งเข้า จากนั้นก็คิดที่ใช้คำสาปในการควบคุมสัตว์ร้าย แต่เจ้ารู้ไหมว่าสุดท้ายแล้วเขาเป็นอย่างไร?”
“สุดท้ายแล้วเขาผู้นั้น ก็ถูกสัตว์ร้ายทำลายจนไม่เหลือซาก แล้วเจ้าที่มีพลังเล็กน้อยเท่านี้ ยังคิดที่อยากจะควบคุมสัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกอีก ข้าว่าเจ้าไร้เดียงสามากเกินไปแล้วละ”
ท่านหลิ่วกล่าวว่า “ข้าจะไปเหมือนคนธรรมดาเหล่านั้นได้อย่างไร ด้วยเลือดบริสุทธิ์ของเผ่าเต่ามังกรที่ข้าได้สังเวยไป ข้าไม่เชื่อว่า ข้าจะไม่สามารถควบคุมสัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกได้”
พรึ่บ พรึ่บ พรึ่บ!
ทั่วทั้งทะเลแห่งยมโลกเริ่มเกิดคลื่นที่ซัดสาดอย่างปั่นป่วน ทันใดนั้นก็มีหนวดสีดำมากมายนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากน้ำสีดำ เพื่อเริ่มไล่ล่าจับเหยื่อ
สุ่ยอู๋ซินกล่าวอย่างเป็นกังวล “ท่านมู่ ระวังด้วย! พวกเรารีบกลับออกไปเถอะ!”
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว!
พวกเขาต่างก็พยายามที่จะหลีกหนีอย่างสุดชีวิต แต่มีเพียงแต่ท่านหลิ่วเท่านั้นที่ยังยืนอยู่ข้างในนั้นโดยไม่ขยับไปไหน
เขาคิดว่าเมื่อตนเองควบคุมสัตว์ร้ายได้ มันจะไม่ทำร้ายเขาอย่างแน่นอน
อ๊ากก!
แต่ความคิดของเขาหาได้เป็นจริงไม่ ไม่นานหนวดสีดำที่ลื่นเป็นมันเงานั้นก็ตรงเข้ามารัดเขาเอาไว้แน่น
ท่านหลิ่วหมุนเวียนพลังคำสาป คิดอยากที่จะควบคุมสัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกตัวนี้ แต่ทว่ามันกลับไม่เป็นผล
“เจ้ากำลังทำอะไรอยู่? ข้าคือเจ้านายของเจ้านะ?”
“แกร่ก ๆ ๆ! เจ้านาย เจ้านายอร่อยไหม?”
ภายในน้ำทะเล ก็มีปลาหมึกยักษ์พุ่งออกมา ตัวของมันใหญ่ราวกับเกาะขนาดมหึมาเกาะหนึ่งอย่างไรอย่างนั้น มันอ้าปากที่เปื้อนเลือดของมันออกกว้างแล้วจ้องมองไปที่ท่านหลิ่ว
“หิว! อ่า!”
“เจ้ากินข้าไม่ได้!” ท่านหลิ่วร้องตะโกน
พลังคำสาปที่เล็กน้อยของเขานั้น ยังพอมีประโยชน์อยู่บ้าง
เพราะมันทำให้สัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกเกิดความลังเลขึ้นเล็กน้อย จนยังไม่ได้กินเขาเข้าไป!
แต่ทว่าพลังที่เล็กน้อยเพียงเท่านี้ ไม่สามารถที่จะต้านทานความรู้สึกหิวโหยของสัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกนี้ไว้ได้อย่างสิ้นเชิง
ดังนั้น…
ในที่สุดท่านหลิ่วก็ได้ถูกสัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกกลืนกินเข้าไปทั้งเป็น และเสียง “อ๊าก!” ของเขาก็ดังออกมาจากปากที่เปื้อนเลือดขนาดใหญ่ของสัตว์ประหลาดยักษ์ยมโลกตัวนั้น
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
