ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ 1736 เปิดหูเปิดตากับฝีมือการทำอาหาร

ตอนที่ 1736 เปิดหูเปิดตากับฝีมือการทำอาหาร

มู่เฉียน​ซีกล่าวว่า​ “คน​ของ​เผ่า​คำสาป​มักจะ​ชอบ​ทำ​เรื่อง​ที่​รนหาที่​ตาย​อยู่​เสมอ​ ถึงจะสมควร​ตาย​อยู่​แล้วก็​เถอะ​!”

หลังจาก​กลืน​คน​ลง​ไป​แล้ว​คน​หนึ่ง​ แต่​สัตว์ประหลาด​ยักษ์​ยมโลก​ก็​ยัง​รู้สึก​ถึงความหิวโหย​อยู่ดี​

“หิว​! หิว​จะตาย​อยู่แล้ว​”

มัน​ได้​โยน​เอา​สิ่งมีชีวิต​ที่อยู่​ใน​ทะเล​แห่ง​ยมโลก​เข้าไป​ใน​ปาก​อย่าง​บ้าคลั่ง​ และ​แน่นอน​ว่า​มัน​ไม่มีทาง​ที่จะ​ปล่อย​พวก​ของ​มู่เฉียน​ซีที่อยู่​บน​ผืน​ทะเล​ไป​ด้วย​เช่นกัน​

หนวด​สีดำทะมึน​นับไม่ถ้วน​ของ​มัน​จะพุ่ง​มาคว้า​พวกเขา​เอาไว้​ แต่​พวกเขา​ก็​สามารถ​ที่จะ​หลบหลีก​ไป​ได้​อย่าง​รวดเร็ว​

บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​เจ้าตัว​นี้​หิว​จน​เคลื่อนไหว​ได้​ไม่คล่องตัว​มาก​นัก​ จึงทำให้​มัน​จับ​พวกเขา​ไม่สำเร็จ​เลย​สักครั้ง​

กุย​ฮุย​กล่าวว่า​ “พวกเรา​…พวกเรา​รีบ​ออก​ไป​จาก​ทะเล​แห่ง​ยมโลก​กัน​เถอะ​! เร็ว​เข้า​…”

เมื่อ​ได้​เห็น​สิ่งที่​น่าสะพรึงกลัว​เช่นนี้​ ก็​ทำให้​ขา​ของ​กุย​ฮุย​ในเวลานี้​อ่อน​ยวบ​ลง​เล็กน้อย​

สุ่ยอู๋​ซินก​ล่า​วอ​ย่าง​เย็นชา​ว่า​ “หนี​หรือ​! ด้วย​ปริมาณ​อาหาร​ที่​เจ้าตัว​นี้​กิน​เข้าไป​ คาด​ว่า​ต่อให้​เอา​คน​ทั้งหมด​ของ​เผ่า​เต่า​มังกร​ของ​พวก​เจ้ามาให้​มัน​กิน​ก็​คงจะ​ยัง​ไม่เพียง​พอให้​มัน​อิ่ม​ท้อง​ได้​ ฉะนั้น​จึงจำเป็น​ที่จะ​ต้อง​จัดการ​เจ้าสิ่งนี้​ให้​สิ้นซาก​!”

ธาตุ​วารี​จำนวน​นับไม่ถ้วน​รวมตัว​ขึ้น​มา สุ่ยอู๋​ซิน​เริ่ม​ลงมือ​แล้ว​

ครืน​นนน!​

สัตว์ประหลาด​ยักษ์​ยมโลก​นี้​สมกับ​ที่​มัน​เคย​เป็น​สัตว์ร้าย​ที่​ทำให้​ผู้คน​ต้อง​ตื่นตระหนก​เมื่อ​ได้ยิน​ชื่อ​ของ​มัน​เมื่อนานมาแล้ว​ ซึ่งนั่น​ก็​เป็นผล​ให้​สุ่ยอู๋​ซิน​ไม่สามารถ​ที่จะ​จัดการ​มัน​ได้​

เนื่องจาก​ว่าการ​โจมตี​ของ​สุ่ยอู๋​ซิน​ ทำให้​สัตว์ประหลาด​ยักษ์​ยมโลก​รู้สึก​โกรธจัด​ จน​ทำให้​ความเร็ว​ใน​การ​กวัดแกว่ง​หนวด​สีดำทะมึน​ของ​มัน​เร็ว​มากยิ่งขึ้น​เรื่อย ๆ​

“อู๋ตี้​ เสี่ยว​หง​ เสี่ยว​โม่โม่ โจมตี​!”

เมื่อ​เสี่ยว​หง​มองเห็น​เจ้าสิ่งนี้​ ก็​รู้สึก​ทน​รับ​ไม่ได้​ขึ้น​มาทันที​!

“ชิ! เจ้าสิ่งนี้​มัน​น่าเกลียดน่ากลัว​เกินไป​แล้ว​! มอง​แล้ว​เสีย​ลูกตา​เสีย​จริง​”

“หงส์​เริงระบำ​แห่ง​ความมืด​!”

เพลิง​หงส์​อมตะ​แห่ง​ความมืด​ที่​ร่วงหล่น​ลง​มาจาก​ท้อง​นภา​ไม่อาจ​ที่จะ​ทำร้าย​เจ้าสัตว์ประหลาด​ตัว​นี้​ได้​ ผิว​ของ​เจ้าสัตว์ประหลาด​ตัว​นี้​เป็นมัน​ขลับ​ ทั้ง​ยัง​มีพลัง​ใน​การป้องกัน​ที่​แข็งแกร่ง​อีกด้วย​

“เพลิง​สังหาร​จิ่ว​หลง​!”

พวก​ของ​มู่เฉียน​ซีต่าง​ก็​พา​กัน​ลงมือ​แล้ว​ แต่ทว่า​กุย​ฮุย​กลับ​ยัง​ไม่กล้า​ที่จะ​ลงมือ​ นี่​คือ​ศัตรู​ที่​ไม่อาจ​เอาชนะ​ได้​อย่าง​แน่นอน​ และ​หาก​พวกเขา​ยัง​สู้ต่อไป​มัน​จะมีความหมาย​จริง ๆ​ อย่างนั้น​หรือ​?

เขา​ไม่กล้า​ที่จะ​โจมตี​ และ​ไม่กล้า​ที่จะ​หนี​ไป​ด้วย​!

ตูม​ม!

หนวด​สีดำทะมึน​แต่ละ​เส้น​ของ​มัน​ เหนี่ยวรั้ง​สุ่ยอู๋​ซิน​เอาไว้​อย่าง​เหี้ยมโหด​ และ​หลังจากนั้น​มัน​ก็​พุ่งตรง​ไป​ทาง​มู่เฉียน​ซี

ใน​ตอนที่​หนวด​อัน​น่าขยะแขยง​นั้น​กำลังจะ​สัมผัส​โดน​ตัว​ของ​มู่เฉียน​ซี มัน​ก็ได้​หายวับ​จน​เหลือ​เพียง​ว่างเปล่า​ทันที​

ช่างเป็น​เกาะ​ป้อง​กันที่​ทรงพลัง​อะไร​เช่นนี้​ และ​เมื่อ​เผชิญหน้า​กับ​พลัง​ลึกลับ​ที่​แข็งแกร่ง​นี้​ มัน​ก็ได้​กลาย​ไป​สิ่งที่​อ่อนแอ​ไป​โดยสิ้นเชิง​

ร่าง​สีดำ​ร่าง​หนึ่ง​ปรากฏตัว​ขึ้น​มากลางอากาศ​ที่ว่างเปล่า​ ซึ่งการ​ปรากฏตัว​ของ​เขา​ก็​ราวกับ​เทพเจ้า​ผู้​ทรงพลัง​ใน​คืน​เดือนมืด​อย่างไร​อย่างนั้น​

จิ่วเยี่ย​จ้องมอง​ไป​ทาง​มู่เฉียน​ซีแล้ว​กล่าวว่า​ “มัน​ก็​แค่​สัตว์ร้าย​เพียง​ตัว​เดียว​เท่านั้น​ ซีปล่อย​ให้​ข้า​เป็น​ผู้จัดการ​เอง​เถิด​! ”

ตึง​!

หนวด​ที่​รัด​สุ่ยอู๋​ซิน​ไว้​ก็ได้​หายวับ​ไป​เช่นกัน​ เมื่อ​สุ่ยอู๋​ซิน​ได้รับ​อิสระ​ ก็​รีบ​ออก​มาจาก​สนาม​ต่อสู้​ทันที​

ตูม​ม!

พลัง​แห่ง​ความมืด​ที่​ทรงพลัง​นั้น​ สามารถ​ทำให้​ทุกสิ่งทุกอย่าง​กลายเป็น​ความว่างเปล่า​ได้​

ความหวาดกลัว​ของ​สัตว์ประหลาด​ยักษ์​ยมโลก​ในเวลานี้​มีมากกว่า​ความรู้สึก​หิวโหย​ของ​มัน​แล้ว​ และ​คาดไม่ถึง​เลย​ว่า​มัน​จะดำ​ดิ่ง​ลง​ไป​ยัง​ก้น​เหว​ด้วย​ร่าง​ที่​สั่นเทา​ เพียง​เพื่อ​ต้องการ​ที่จะ​ใช้น้ำทะเล​อำพราง​ตัว​แล้ว​หนี​ไป​

เงาสีดำ​สว่าง​วาบ​ และ​จิ่วเยี่ย​ก็​ดำ​ดิ่ง​ลง​ไป​ใน​ทะเล​แห่ง​ยมโลก​เช่นกัน​

เสี่ยว​โม่โม่ย่อ​ขนาด​ตัว​ให้​เล็ก​ลง​แล้ว​บิน​ไป​อยู่​ข้าง​กาย​ของ​มู่เฉียน​ซี พร้อม​ก​กัน​นั้น​มัน​ก็​รู้สึก​ได้​ถึงกระแส​พลัง​ที่​ทะลัก​ออก​มาจาก​ใต้​พื้น​พิภพ​ของ​ทะเล​แห่ง​ยมโลก​นี้​

“ฮึ! พลัง​แห่ง​ความมืด​ของ​ท่าน​จิ่วเยี่ย​ทรงพลัง​มาก​ถึงเพียงนั้น​ แล้ว​เหตุใด​ข้า​จึงได้​อ่อนแอ​ถึงเพียงนี้​กัน​เล่า​” เสี่ยว​โม่โม่รู้สึก​เหมือน​โดน​โจมตี​เข้าให้​แล้ว​

มู่เฉียน​ซีกล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “รอ​ให้​หลังจากนี้​เสี่ยว​โม่โม่โต​ขึ้น​แล้ว​ เจ้าก็​จะแข็งแกร่ง​ขึ้น​มาเอง​นั่นแหละ​”

อู๋ตี้​ร้อง​ตะโกน​ขึ้น​มาว่า​ “ท่าน​จิ่วเยี่ย​ ปลาหมึกยักษ์​ย่าง​นั้น​ค่อนข้าง​อร่อย​เลย​ทีเดียว​ ท่าน​อย่า​ทำลาย​ไป​จน​หมด​เสีย​ล่ะ​ขอรับ​! เหลือ​ไว้​หน่อย​เถิด​”

เสี่ยว​หง​ก็​กล่าว​ขึ้น​มาเช่นกัน​ว่า​ “ดูเหมือนว่า​จะเป็น​อย่างนั้น​นะ​! ท่าน​จิ่วเยี่ย​ ท่าน​เหลือ​ไว้​อีกหน่อย​ด้วย​เถิด​!”

มู่เฉียน​ซีกล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “จิ่วเยี่ย​ เมื่อ​จัดการ​ได้​แล้ว​ ข้า​จะตอบแทน​ท่าน​ด้วย​อาหาร​มื้อ​ใหญ่​แน่นอน​”

เมื่อ​สัตว์ประหลาด​ยักษ์​ยมโลก​ปรากฏตัว​ออกมา​ เผ่า​มังกร​ต่าง​ก็​ถือว่า​จะต้อง​เผชิญหน้า​กับ​วิกฤต​ที่​ไม่เคย​มีมาก่อน​ ซึ่งเดิมที​แล้ว​มัน​คือ​ปัญหา​ที่​มีความรุนแรง​เป็นอย่างมาก​ แต่กลับ​คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​พวกเขา​กลับ​มีความคิด​ที่​อยาก​จะกิน​ปลาหมึกยักษ์​ย่าง​กัน​เช่นนี้​?

กุย​ฮุย​มอง​ไป​ทาง​พวกเขา​อย่าง​ตกตะลึง​ ความ​แข็งแกร่ง​ของ​ชาย​ชุด​ดำ​ผู้​นั้น​น่าสะพรึงกลัว​นัก​ แต่ทว่า​เขา​จะเป็น​คู่ต่อสู้​ของ​สัตว์ประหลาด​ยักษ์​ยมโลก​ได้​จริง ๆ​ อย่างนั้น​หรือ​?

ตูม​ม!

มีเสียง​ระเบิด​ดัง​กึกก้อง​ขึ้น​มาจาก​ท้องทะเล​ จากนั้น​น้ำทะเล​ก็​ไหล​ทะลัก​อย่าง​เชี่ยวกราก​

เมื่อ​ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ในที่สุด​การเคลื่อนไหว​ใต้​ท้องทะเล​ก็​เงียบสงบ​ลง​

ทันใดนั้น​ร่าง​สีดำ​ร่าง​หนึ่ง​ก็​มาปรากฏตัว​อยู่​ข้าง​กาย​ของ​มู่เฉียน​ซีราวกับ​ภูตผี​ จากนั้น​เขา​ก็​ก้มลง​ไป​กล่าว​กับ​มู่เฉียน​ซีว่า​ “ซีบอ​กว่า​จะจัด​งานเลี้ยง​ให้​ข้า​หรือ​”

“เหลือ​ไว้​แล้ว​หรือไม่​?” มู่เฉียน​ซีกล่าวถาม​

“ซีบอก​ให้​เหลือ​ไว้​ ข้า​ก็​ต้อง​เหลือ​ไว้​ให้​แน่นอน​อยู่แล้ว​”

มู่เฉียน​ซีกล่าว​ด้วย​รอยยิ้ม​ว่า​ “เช่นนั้น​ก็ดี​! ไป​ พวกเรา​ไป​เตรียมตัว​หา​เกาะเล็ก​ ๆ ที่​บรรยากาศ​ดี​สัก​แห่ง​หนึ่ง​กัน​เถอะ​!”

มัน​ไม่ยาก​เลย​ที่จะ​หา​เกาะเล็ก​ ๆ ที่​มีทิวทัศน์​อัน​สวยงาม​ ซึ่งกุย​ฮุย​ก็ได้​แอบ​ตาม​ไป​ด้วย​เช่นกัน​ และ​เป็นผล​ให้​เขา​ได้​เห็น​จิ่วเยี่ย​หยิบ​เอา​หนวด​ปลาหมึกยักษ์​ออกมา​ชิ้น​หนึ่ง​!

นี่​ก็​คือ​หนวด​อันนั้น​ของ​เจ้าสัตว์ร้าย​เมื่อครู่นี้​ เขา​สามารถ​จัดการ​กับ​สัตว์ร้าย​ที่​อันตราย​ถึงเพียงนี้​ได้​จริง ๆ​

มู่เฉียน​ซีได้​หยิบ​เอา​กระบี่​มังกร​เพลิง​พิฆาต​วิญญาณ​ออกมา​

ฉึบ​ ฉึบ​ ฉึบ!​

มู่เฉียน​ซีกวัดแกว่ง​กระบี่​ไปมา​ และ​จากนั้น​มัน​ก็ได้​กลายเป็น​ชิ้น​เนื้อที่​มีความสม่ำเสมอ​กัน​เป็นอย่างมาก​ ต่อมา​นาง​ก็​นำ​มัน​ไป​เสียบ​ไม้ และ​เริ่ม​จุดไฟ​!

กุย​ฮุย​กล่าวว่า​ “นะ​…นี่​น่าจะ​มีพิษ​นะ​! มัน​สามารถ​กิน​ได้​จริง ๆ​ อย่างนั้น​หรือ​?”

มู่เฉียน​ซีกล่าวว่า​ “ข้า​ดู​มาแล้ว​ เจ้าสิ่งนี้​มัน​ไม่มีพิษ​หรอก​”

มู่เฉียน​ซีเริ่ม​ยุ่ง​วุ่นวาย​ขึ้น​แล้ว​ ส่วนผสม​เครื่องปรุง​ต่าง ๆ​ ล้วน​มีพร้อม​แล้ว​ ซึ่งวาง​อยู่​ใน​ห้วง​มิติ​ และ​ตอนนี้​มัน​ก็​สามารถ​นำมา​ใช้ประโยชน์​ได้​พอดี​

เพียง​ไม่นาน​นัก​ก็​มีกลิ่น​หอมหวน​โชย​ออกมา​ ซึ่งมัน​ก็​ทำให้​คนอื่น​ ๆ มีความอยาก​อาหาร​เป็นอย่างมาก​เลย​ทีเดียว​

ไม้แรก​ถูก​ย่าง​เสร็จ​เรียบร้อย​แล้ว​ จากนั้น​นาง​จึงมอง​ไป​ที่​จิ่วเยี่ย​พลาง​กล่าวว่า​ “จิ่วเยี่ย​ มานี่​สิ อ้า​ปาก​!”

จิ่วเยี่ย​อ้า​ปาก​ และ​รอ​ให้อาหาร​เลิศ​รส​ถูก​ส่งเข้าไป​นั้น​ หลังจากนั้น​เขา​ก็​รับเอา​อาหาร​ไม้นั้น​มาและ​เริ่ม​ป้อน​มัน​ให้​กับ​มู่เฉียน​ซีบ้าง​

สุ่ยอู๋​ซิน​มีท่าทาง​ที่​นิ่ง​สงบ​เป็นอย่างมาก​ แต่​ทาง​กุย​ฮุย​กลับ​ตะลึงงัน​ไป​แล้ว​

พวกเขา​กำลังกิน​สัตว์ร้าย​กัน​อยู่​! กิน​สัตว์ร้าย​เลย​นะ​ และ​นี่​ก็​คือ​สัตว์ร้าย​ที่​น่าสะพรึงกลัว​ที่สุด​ใน​ประวัติศาสตร์​ของ​พวกเขา​เผ่า​เต่า​มังกร​ ไม่คาดคิด​เลย​ว่า​พวกเขา​จะกำลังกิน​มัน​อยู่​!

ชาย​ผู้​นี้​น่าสะพรึงกลัว​ยิ่งกว่า​สัตว์ร้าย​เสีย​อีก​! น่า​ตกใจ​เกินไป​แล้ว​!

และ​สิ่งที่​น่า​ประหลาดใจ​ยิ่งกว่า​ก็​คือ​ เขา​ก็​อยาก​ที่จะ​กิน​มัน​ด้วย​เช่นกัน​!

หลังจากนั้น​ก็​มีไม้ที่​ย่าง​เสร็จ​แล้ว​ไม่น้อย​ และ​พวก​อู๋ตี้​ เสี่ยว​หง​และ​เสี่ยว​โม่โม่ก็ได้​กินกัน​อย่าง​เอร็ดอร่อย​เช่นกัน​

มู่เฉียน​ซีได้​แบ่ง​ไม้หนึ่ง​ให้​กับ​สุ่ยอู๋​ซิน​ “ข้า​ให้​!”

แต่​ทันใดนั้น​กลับ​ถูก​จิ่วเยี่ย​ขวาง​เอาไว้​ และ​เขา​ก็​จ้องมอง​ไป​ที่​สุ่ยอู๋​ซิน​ด้วย​แววตา​ที่​ดุร้าย​

มู่เฉียน​ซีกล่าวว่า​ “แค่​ไม้เดียว​เท่านั้นเอง​ อย่า​ขี้​งก​ไป​หน่อย​เลย​! สุ่ยอู๋​ซินพ​ยา​ยาม​อย่าง​ยากลำบาก​เพื่อ​สอบถาม​ข้อมูล​เกี่ยวกับ​มังกร​ศักดิ์สิทธิ์​แห่ง​แสงสว่าง​มาให้​พวกเรา​เชียว​นะ​ และ​ยัง​ต้อง​มาได้รับบาดเจ็บ​ด้วย​…”

จิ่วเยี่ย​ไม่มีสิ่งใด​มาคัดค้าน​มู่เฉียน​ซีได้​ ดังนั้น​จึงทำได้​เพียง​ปล่อย​ให้​สุ่ยอู๋​ซิน​ได้​ลิ้ม​รสชาติ​อาหาร​ที่​มู่เฉียน​ซีย่าง​ออกมา​

หลังจากที่​สุ่ยอู๋​ซิน​ได้​กิน​เข้าไป​แล้วก็​กล่าว​ขึ้น​มาพร้อม​รอยยิ้ม​ว่า​ “ฝีมือ​การ​ทำอาหาร​ของ​ท่าน​มู่ยอดเยี่ยม​มาก​จริง ๆ​”

พวกเขา​ต่าง​ก็​มีของ​กินกัน​หมด​ มีเพียง​กุย​ฮุย​ที่​ถูก​ทิ้ง​ไว้​อีก​ด้าน​หนึ่ง​ และ​คนอื่น​ต่าง​ก็​ทำ​เหมือนว่า​เขา​เป็น​เพียง​อากาศธาตุ​เท่านั้น​

เขา​กล่าว​ขึ้น​มาอย่าง​กระอักกระอ่วน​ใจ “ท่าน​มู่ ทะ​…ท่าน​จะให้​ข้า​ชิมสัก​คำ​ได้​หรือไม่​”

มู่เฉียน​ซีตอบ​กลับมา​ว่า​ “ไม่ได้​ ข้า​ไม่ชอบ​เจ้าเลย​สักนิด​ ไม่มีทาง​ให้​กิน​หรอก​!”

เจ้าหมอ​นี่​ทั้ง​ขี้ขลาด​ตาขาว​ ไม่มีความรับผิดชอบ​ แล้ว​ยัง​คิด​ที่จะ​หนี​เอาตัวรอด​อีก​ นาง​เกลียด​คน​แบบนี้​มาก​ที่สุด​เลย​

กุย​ฮุย​กล่าวว่า​ “ขะ…​ข้า​ผิด​ไป​แล้ว​ ฮือ​ออ​อ​ ข้า​ผิด​ไป​แล้ว​จริง ๆ​”

ไม่คิด​เลย​ว่า​เจ้าหมอ​นี่​จะร้องไห้​ออกมา​ได้​น่าอับอาย​เช่นนี้​ ซึ่งมัน​ก็​ทำให้​มู่เฉียน​ซีรำคาญ​มาก​

มุมปาก​ของ​นาง​กระตุก​ยิ้ม​ขึ้น​มาเล็กน้อย​ พลาง​กล่าวว่า​ “หาก​เจ้าอยาก​กิน​ก็​ไม่ใช่ว่า​จะเป็นไปไม่ได้​! เพียงแต่ว่า​เจ้าสามารถ​กิน​ได้​แต่​ของ​ที่​จิ่วเยี่ย​ย่าง​ เป็น​อย่างไร​?”

“นั่น​มัน​…นั่น​มัน​ดูจะ​ไม่เหมาะสม​เท่าไร​! ท่าน​ผู้​นี้​เป็น​ผู้ทรงเกียรติ​ถึงเพียงนั้น​ จะมาย่าง​ปลาหมึกยักษ์​ให้​ข้า​ได้​อย่างไร​ ข้า​…ข้า​รู้สึก​ปลาบ​ปลื้มใจ​เหลือเกิน​…”

“เลิก​พูดจา​ไร้สาระ​ได้​แล้ว​ เจ้าแค่​บอ​กว่า​อยาก​หรือไม่​อยาก​กิน​เท่านั้นเอง​”

กุย​ฮุย​กล่าวว่า​ “ต้อง​อยาก​แน่นอน​อยู่แล้ว​!”

“เช่นนั้น​เจ้าจะต้อง​กิน​ให้​หมด​ด้วย​นะ​! มิฉะนั้น​ข้า​จะไม่มีวัน​อภัย​ให้​เจ้าแน่​”

“แน่น​นอน​อยู่แล้ว​!”

มู่เฉียน​ซีหัวเราะ​คิกคัก​มอง​ไป​ทาง​จิ่วเยี่ย​พลาง​กล่าวว่า​ “จิ่วเยี่ย​ ลงมือทำ​เถอะ​! ข้า​ก็​ไม่ได้​เปิดหูเปิดตา​กับ​ฝีมือ​การ​ทำอาหาร​ของ​ท่าน​มานาน​มาก​แล้ว​เช่นกัน​”

มู่เฉียน​ซีอยาก​ที่จะ​ปั่นหัว​เจ้าหมอ​นั่น​เล่น​ และ​จิ่วเยี่ย​ก็​ยินดี​เป็น​อย่างยิ่ง​ เพราะฉะนั้น​ เขา​จึงเริ่ม​ย่าง​หนวด​ปลาหมึกยักษ์​ชิ้น​ใหญ่​ด้วย​ใบ​หน้าที่​ไร้อารมณ์​

ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ

ท่านอ๋องผู้โหดร้ายกับหมอปีศาจ

Score 10
Status: Completed

นางคือหมอปีศาจผู้เหี้ยมโหดแต่กลับต้องมาอยู่ในร่างของหญิงอ่อนแอไร้ความสามารถที่ผู้คนพากันรังเกียจ

ทว่าหลังทำพันธสัญญากับเทพอสูรโบราณ ฝึกฝนบำเพ็ญเคล็ดวิชาต้านสวรรค์จึงเปล่งประกายเจิดจรัส

จนผู้คนต้องหลบตาไปตาม ๆ กัน ทั้งยังครอบครองพิษหลายแขนง ใครที่กล้ามารังแกนาง นับว่ารนหาที่ตาย!

โอสถเก้าสรรพคุณน่ะหรือ นั่นมันถั่วเคลือบน้ำตาลไว้ให้สัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของนางกินเล่นต่างหากเล่า

ปรุงยาเป็นก็ต้องเอาแต่ใจอย่างนี้นี่ล่ะ!

Options

not work with dark mode
Reset