ซ่างเย่ 38 กลางคืนที่มืด ซ่อนได้ง่าย

“ศพเจอที่ทะเลสาบ ตอนนั้นยังอยู่ที่นั้น”จิ้นเยว่นั่งยองๆในข้างทะเลสาบ ชี้ไปข้างหน้า”ดูท่าแล้วตายไม่นาน อย่างมากก็เมื่อวันคืน”

สอดคล้องกับการลอบสังหารเมื่อคืนนี้ น่าจะไปรู้อะไร แล้วจึงถูกฆ่า

หัวหน้าสายตรวจพยักหัว และให้พวกลูกน้องไปตรวจตามริมทะเลสาบว่ามีเบาะแสอะไรหรือเปล่า

ข้างพื้นหญ้ามีรอยเท้า และรอยขีดข่วนน่าจะถูกผลักลงไป แต่ถ้าอยากรู้ว่าถูกใครผลักลงไป เดายากจริงๆ ไม่มีเบาะแสอะไรเลย

แน่นอน ถ้าหาไม่เจอฆาตกร บ้านนี้เป็นของพ่อบ้าน พ่อบ้านก็จะเป็นผู้ต้องสงสัย

จิ้นเยว่ปิดหน้าเอาไว้ ทำไมกลับมายังที่เดิมอีกแล้ว

ซวงจือมาถึง หน้าซีดมาก”คุณหญิง เจ้าเป็นไรหรือไม่”

“ข้าไม่เป็นอะไร แต่หาไรไม่เจอเลย”จิ้นเยว่นั่งอยู่ มองคนเขาหา”พ่อบ้านก็ไม่เจอ เจอแต่ศพ ซวงจือเจ้าว่าข้าเป็นร่างที่เรียกวิญญาณหรือเปล่า……”

“ถุยๆๆ คุณหญิงอย่าพูดอย่างนี้” ซวงจือโล่งใจได้ คุณหญิงไม่มีอะไรก็พอ และกระซิบพูดข้างหูของจิ้นเยว่”จวินซานบอกว่า เมื่อวานก็ไม่เห็นพ่อบ้านเดินออกศาลาชิวสุ่ย ตัวเขาน่าจะยังอยู่ในตระกูลฟู่  แล้วตรวจสอบทั้งเรือน พร้อมจับคนในตระกูลฟู่เข้าคุกหมด

จิ้นเยว่ลุกขึ้น “จริงหรือ?”

“จริงเจ้าค่ะ” ซวงจือพยักหน้าและพูด

“ไปกัน!”จิ่นเยว่สะกิดนางให้ไปกัน

แล้วสองคนก็เดินออกจากบ้านนี้

ในชั้นสองของร้านชาข้างถนน หน้าต่างปิดอยู่เล็กน้อย เฉิงหนานถาม”องค์ชายเล็กขอรับ ยังจะตามไหมขอรับ”

ไม่งั้นเดี๋ยวคุณชายต้องทำเขาตายแน่

“หิวมาก!”จิ้นเยว่เอาผ้าเช็ดปาก “เจ้าพูดต่อ”

จวินซานพยักหน้า จับหมั่นโถวในมือไว้อย่างแน่น ตระกูลฟู่ตอนนั้นถูกหาทั่วบ้าน ยกเว้นทางแอบที่บ่าวซ่อนตัวิยู่ และมีอีกที่หนึ่งซ่อนคนได้ อยู่ในศาลาชิวสุ่ย ตอนนั้นที่นั้นนายท่านเป็นคนให้พ่อบ้านทำโดยไม่มีใครรู้

“อยู่ในศาลาชิวสุ่ย?”จิ้นเยว่ขมวดคิ้ว”ทำไมเจ้าไม่พูดก่อน?”

“ที่นั้นเมื่อก่อนเคยเกิดเรื่อง ต่อไปก็โดนล็อก ไม่มีกุญแจของนายท่านไม่มีใครเข้าได้ แล้วก็เวลานั้นบ่าวคิดว่าพ่อบ้านถูกจับแล้ว ไม่ได้คิดอะไรมากขอรับ”จวินซานพูด

ศาลาชิวสุ่ยจะมีเจ้าหน้าที่เดินตรวจตลอด ดังนั้นจวินซานจึงพานางเดินทางแอบ

กลางคืนที่มืด ซ่อนตัวได้ง่าย

จิ้นเยว่ถาม”เมื่อก่อนเกิดไรขึ้น?”

ซวงจือทำหน้ามึนงง น่าจะไม่รู้เรื่องอะไรเลย

จวินซานเหมือนมีอะไรไม่กล้าพูด หรือยากต่อการบรรยาย

“ช่างเถอะ หาคนให้เจอก่อน”จิ้นเยว่ไม่ใช่เป็นคนอย่างนั้นที่จะไปบังคับคนอื่น”พ่อบ้านทำไมหักหลังตระกูลฟู่

“บ่าวคิดว่าผู้จัดการไม่น่าจะหักหลัง ในนี้ต้องมีอะไรที่ปิดบังอยู่แน่นอนขอรับ”น้ำเสียงของจวินซานเบามาก จับหมั่นโถวในมือไว้อย่างแน่น

ซวงจือพยักหน้า มองจิ้นเยว่

“เจ้าก็คิดเช่นนั้นหรือ?”จิ้นเยว่ไม่ค่อยคุยกับพ่อบ้าน ไม่รู้ว่าเป็นคนอย่างไง แค่ดูฟู่เจิ้นไป่กับจวินซาน แม้กระทั่งซวงจือก็ว่าพ่อบ้านไม่น่าหักหลัง ดูอย่างนี้แล้วผู้จัดการน่าจะดีกับทุกคน

หรือว่ามีเงื่อนงำอะไรจริงหรือ?

“พ่อบ้าน ปกติเป็นคนเข้มงวดหน่อย แต่เป็นคนที่ดี ใครมีอะไร เขาช่วยหมด”ซวงจือพูด”และเพราะเขาแก่แล้วข้างกายก็ไม่มีลูกหลานอยู่ด้วย บางที ทุกคนก็มองเขาเหมือนคนแก่บ้านตัวเอง เคารพเขามาก”

จิ้นเยว่เม้มปากไว้ ไม่พูดอไรเลย