ซ่างเย่ 37 ใต้เท้าจิ้นที่ปีนกำแพง

“ถนนทางตะวันออกเจ้าคะ”จิ้นเยว่บอก

รถม้าสั่น จิ้นเยว่เปิดผ้าม่าน มองไปข้างนอกแล้วคิดอะไรอยู่

ซ่งเยี่ยนขยักคิ้ว”เจ้ากลัวว่าข้าจะจับเจ้าไปขายหรือ”

“จิ้นเยว่เป็นคนต่ำต้อย ขายไปก็ไม่ได้เงินเท่าไหร่เจ้าคะ”นางแค่เห็นว่าบนรถม้าเงียบ ก็เลยหาไรทำ

ตอนนี้ชีวิตของคนตระกูลฟู่อยู่ในมือของซ่งเยี่ยน ดังนั้นรถม้านี้ไม่ว่ายังไงก็ต้องนั่ง ใครให้เขาคือองค์ชายเล็กของจวนเยี่ยนอ๋องล่ะ ถ้าเป็นคนอื่น นางไม่สนหรอก

“เจ้าทำไมแต่งงานเข้าตระกูลฟู่?” ซ่งเยี่ยนถาม เขาอยากรู้จริงๆ ในตัวนางเกิดไรขึ้น เวลาสองปี เป็นไปได้ใช่ไหมที่เปลี่ยนจากคนหนึ่งไปเป็นอีกคนหนึ่ง

“เป็นแค่พ่อของข้ากับนายท่านตระกูลฟู่ตกลงตั้งแต่แรกแล้ว ไม่มีเพราะอะไรเจ้าค่ะ”คำพูดบางคำจิ้นเยว่ไม่กล้าพูดเยอะ

จริงๆแล้ว ซ่งเยี่ยนให้เฉิงหนานไปสอบถามแล้ว

นางแต่งงานเข้าตระกูลฟู่ก็เพราะจะช่วยพ่อ แต่ฟู่จิ่วชิงแต่งเพราะจะขจัดเสนียดจัญไร

แต่ตอนนี้นางไม่พูดแม้คำเดียว ยังโกหกเขา……

“เมื่อก่อนเจ้าไม่พูดโกหกนะ”ซ่งเยี่ยนพูด

จิ้นเยว่นิ่งอึ้ง เมื่อก่อน? นางก็พูดโกหกไป

อ๋อ องค์ชายเล็กบ้าอีกแล้ว

จิ้นเยว่สงสัยในใจ แม้หญิงสวยขนาดชายารอง ยังเอาใจเขาไม่ได้ ใจขององค์ชายเล็กมีอีกคน ถือว่าหลายใจหรือไม่มีใจกันแน่

“ถึงแล้วเจ้าค่ะ!” จิ้นเยว่บอกเขา แล้วก็โดดลงไป”องค์ชายค่อยๆไป ข้าไปก่อนเจ้าค่ะ!”

“อ๋อย”เสียงจิ้นเยว่ลงพื้น ดีที่พื้นเป็นพื้นหญ้า ถ้าวางก้อนหินน่าจะตาย

ค่อยๆลุกขึ้น จิ้นเยว่จับแขนที่เจ็บแล้วปักสกปรกออกจากตัว

ในนี้ไม่มีอะไรเลย เงียบจนไม่มีไรเลย

จิ้นเยว่เดินไปตามทาง

ข้างนอกไม่มีคน ข้างในก็ไม่มี ห้องโถงบุปผาก็ไม่มี ที่อื่นก็ไม่มี

พ่อบ้านเป็นคนที่ไม่ได้แต่งงาน ในบ้านไม่มีภรรยาและลูก แต่จะไม่มีคนรับใช้ได้ยังไง? เขาเป็นคนทำเองหมดเลยหรือ

แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาทำเอง

“อะไรวะ”จิ้นเยว่ขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจ”พ่อบ้านไปไหนแล้ว?”

“เจ้าหาใคร?”ซ่งเยี่ยนยืนอยู่ข้างๆ

เสียงของเขามา จิ้นเยว่ตกใจ “เจ้าเดินไม่มีเสียงหรือ?”

ซ่งเยี่ยนสายตาเปลี่ยนไป ในใจคิดไปอย่างอื่น เห็นจิ้นเยว่มองตนแบบไม่ห่างจากสายตาเลย เขาไม่มีเวลาไหนที่อยากได้ความสนใจจากนางมากกว่าตอนนี้

เขาดูนางมองเขาด้วยตาโต เดินไปอย่างหน้าซีด

ลมทำให้เสื้อของนางพัดขึ้นมา ดอกไม้ที่อยู่บนนั้น เช่นกับดอกไม้ที่ออกดอกใต้พระอาทิตย์ นางจับผมพัดมาอยู่ข้างหน้าไปข้างหลัง ท่านั้น……

ดูจิ้นเยว่จะมาถึงหน้า ซ่งเยี่ยนจะทำท่ากอดนางเข้าอก

ใครจะรู้ จิ้นเยว่ผลักออก ยืนอยู่ริมทะเลสาบและกรีดออกมา”ในทะเลสาบมีคน!”

ซ่งเยี่ยน：”……”

คดเคี้ยวฟันอย่างรุนแรง จิ้นเยว่!