จอมใจจอมทัพ 43 สอดใส่

“ หุบปากของท่านเสีย แม่ทัพเหิง ! ” นางตวาดก่อนจะเป็นฝ่ายกระชากเสื้อผ้าของเขาออกจากร่างจนกระทั่งเขาเปลือยเปล่า

แม่ทัพวัยฉกรรจ์ผู้ร้อนรักอยู่เสมอ ขณะนี้กลับอยู่ในสถานการณ์ที่มึนงง ทำอะไรไม่ถูก เงอะ ๆ งะ ๆ ไปหมด จนกระทั่งนางเข้ามาเบียดบดเรือนร่างงามกับเขาแล้วพรมจูบไปทั่วลำคอและแผงอกกำยำนั้น ทุกสิ่งอย่างก็ดูจะถูกเลือนลืมไปเสียสิ้น แม่ทัพเหิงคนเดิมกลับมา

สองมือของเขาขยำฟอนเฟ้นเปะป่ายรุนแรงไปทั่วเรือนร่างงดงามนั้นอย่างแสนถวิลหา ยิ่งนางคว้าเข้าที่ลำเอ็นยาวใหญ่แล้วสาวขึ้นสาวลงขณะที่นางโลมลิ้นลงบนยอดอก เขายิ่งสั่นสะท้านราวจับไข้

“ อา เม่ยเอ๋อร์ เจ้ากำลังจะฆ่าพี่ ” นางไม่ตอบอะไรแต่พรมจูบต่ำลง ๆ จนกระทั่งคุกเข่าลงกับพื้น เงยหน้าขึ้นจ้องมองเขาก่อนแลบลิ้นเลียริมฝีปากอวบอิ่มให้ฉ่ำชื้น กิริยาอาการนั้นยั่วยวนเหลือเกินจนเขาอยากจะจับนางกดลงกับพื้นแล้วเสือกไสแท่งหยกใหญ่เข้าในกายนางก่อนขย่มให้ตายกันไปข้าง

แล้วนางก็แตะลิ้นนั้นลงบนยอดปลายอันเบ่งบานของลำรัก โลมเลียมันจนชุ่มเปียกก่อนรับมันเข้าไปในปากแล้วรูดเข้ารูดออกหนัก ๆ แรง ๆ

“ อาาาา ” เขาคร่ำครวญ ซ่านเสียวจนแทบคลั่งสุดที่จะทานทนไหว จึงได้หลั่งน้ำรักลงในกลีบปากงามนั้น

ทว่านางกลับรั้งสะโพกออกแล้วลุกขึ้นสวมอาภรณ์ ทิ้งให้เขาค้างเติ่งอยู่เช่นนั้น ทำให้เขางงงวยเป็นอย่างมาก

“ ซูเม่ย หยุดทำไม ” นางสวมเสื้อผ้ารวดเร็วกระทั่งเสร็จสิ้น เหลือเพียงชิ้นเดียวที่ไม่ยอมสวมเข้าไปนั่นคือตู้โตวสีแดงสด นางยื่นสิ่งนั้นมาตรงหน้าเขา

(**ตู้โตว เป็นผ้าที่ปิดบริเวณหน้าอก มีสี่สาย มัดกับแผ่นหลัง เป็นสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ทำมาจากผ้าไหมหรือผ้าฝ้าย ปักรูปลวดลายต่างๆ)

“ ข้าให้ท่าน ” เขาเงยหน้าขึ้นมองนางอย่างงง ๆ อ้าปากหวอ

“ ฮะ ! ”

“ ข้าบอกว่าให้ท่านอย่างไรเล่า เป็นเครื่องแทนตัวและใจของข้า เป็นกำลังใจท่านในสนามรบ ”