สองราตรีผันผ่าน
เช้านี้ในเมืองหงโจววุ่นวายเป็นพิเศษ ตั้งแต่ร้านค้าเล็กใหญ่ บ้านเรือนประชาชน รวมถึงจวนเจ้าเมือง ทุกที่ถูกทำความสะอาดตกแต่งประดับประดาสวยงาม เพื่อต้อนรับคณะแขกสำคัญจากเมืองเจี้ยนจิงแห่งแคว้นปัจจิม ซึ่งเป็นหัวเมืองใหญ่ที่ ขึ้นชื่อเรื่องความแข็งแกร่งทางการรบ เป็นที่ยำเกรงของหัวเมืองต่าง ๆ ท่านเจ้าเมืองจึงทุ่มเทเต็มที่เพื่อหวังประโยชน์ในภายภาคหน้า
“ องค์หญิงเพคะ กระหม่อมได้ยินมาว่าองค์ชายชายจิ้งฝู เป็นผู้นำคณะเดินทางมาด้วยพระองค์เองเลยนะเพคะ ใคร ๆ ก็ร่ำลือกันว่าองค์ชายนั้นรูปงามไม่เป็นรองใคร เก่งทั้งบุ๋นทั้งบู๊ อายุอานามก็ยังน้อยแต่ทรงพระปรีชาสามารถมากเลย กระหม่อมเองก็อยากชื่นชมพระบารมีเช่นกัน องค์หญิงเล่าเพคะตื่นเต้นหรือไม่ องค์หญิง องค์หญิงเพคะ ! ” เจียหลันนางกำนัลเอ่ยเรียกองค์หญิงซ้ำเสียงดังเมื่อเห็นอีกฝ่ายเอาแต่นั่งเหม่อ นางสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจทันที
“ อะไรเล่าพี่เจียหลัน ตกอกตกใจหมด ทำไมต้องเสียงดังด้วยเล่า ”
“ แหม กระหม่อมเรียกองค์หญิงตั้งหลายหนก็เห็นแต่นั่งนิ่ง ก็เลยต้องเรียกเสียงดังขึ้นนี่แหละเพคะ องค์หญิงทรงพระประชวรหรือเปล่า หลายวันมานี้กระหม่อมเห็นเอาแต่นั่งเหม่อ ใต้ดวงตาก็ดำคล้ำคล้ายบรรทมไม่เต็มอิ่ม ”
“ เปล่า… ข้ามิเป็นไร ” องค์หญิงรีบปฏิเสธทั้งที่ความเป็นจริงแล้วจมจ่อมอยู่ในความเคร่งเครียดจนเจียนบ้า
ก็จะไม่ให้นางเหม่อลอยได้อย่างไร หลับตาครั้งใดเห็นแต่ภาพเจ้าคนชั่วช้าหน้าหินนั่นรังแกนางอยู่ร่ำไป น้ำเสียงเย้ยเยาะ รอยยิ้มเหยียดหยัน นางอยากจะฆ่าเขาให้ตายแล้วปลุกให้ฟื้นขึ้นมาฆ่าอีกหลาย ๆ ครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า
หากมีอีกความรู้สึกหนึ่งที่แฝงเร้นอยู่ในความคั่งแค้น มันคือความหวามไหวทุกอณูเนื้อที่เขาฝากเอาไว้ รสลิ้นสากและริมฝีปากชื้นอันเจนจัด ลมหายใจอุ่นร้อนเผาแผด ไรเคราสากครูดบนผิวเนื้ออ่อน มือหยาบสากที่สัมผัสรุนแรงเอาแต่ใจ โดยเฉพาะดวงตาดำขลับลุ่มลึกยากจะหยั่งถึงนั้น ทว่ายามจ้องมองมาที่นางกลับคล้ายกับมีอำนาจบางอย่างสะกดคล้ายกับเขากำลังสูบลมปราณนางให้เหือดหายและมิอาจเลือนลืมทุกอย่างที่เขาตราตรึงไว้
ทว่าหลังจากคืนนั้นเขาก็หายไปเลย มันก็ดีแล้วที่เขาไม่มาตอแย ทว่าบางส่วนในใจกลับแย้งว่านี่เขาเห็นนางเป็นอะไร ดอกไม้ริมทางเช่นนั้นหรือ ที่เดินผ่านก็จับต้องดมดอมเอาตามอำเภอใจแล้วก็หายไปเช่นนี้
“ จะเอาอะไรนักหนากับชายไร้หัวใจเช่นเขา ! ” จู่ ๆ นางก็โพล่งออกมาอย่างลืมตัว นั่นทำให้เจียหลันงุนงงเป็นอย่างมาก
“ ผู้ใดกันหรือที่เป็นชายไร้หัวใจ หมายถึงองค์ชายจิ้งฝูหรือเพคะ แต่องค์หญิงจะไปด่วนสรุปว่าพระองค์ เป็นเช่นนั้นได้อย่างไรเล่า ในเมื่อยังมิเคยเห็นหน้าค่าตากันด้วยซ้ำ ”
“ ข้ามิได้หมายถึงองค์ชายจิ้งฝู ”
“ อ้าว แล้วหมายถึงใครเล่าเพคะ ”
“ ใครก็ช่างเถอะ พี่เจียหลันนี่น่าเบื่อเสียจริง ซักไซ้อยู่ได้ ข้าไปวาดรูปในสวนบัวดีกว่า ” กล่าวจบองค์หญิงก็ลุกขึ้นแล้วเดินลิ่ว ๆ จากไปในทันที มิวายที่เจียหลันจะร้องเรียกพัลวัน
“ องค์หญิง ไม่ได้นะเพคะ ใกล้เวลาที่คณะขององค์ชายจิ้งฝูจะมาถึงแล้ว องค์หญิงจะต้องไปทำการต้อนรับนะเพคะ องค์หญิง ! ” ทว่าอีกฝ่ายหาได้สนใจใด ๆ ไม่ นางไม่มีอารมณ์ไปต้อนรับขับสู้ใครทั้งนั้น
“ เสด็จพ่อโปรดเขานักก็ให้พระองค์อยู่ต้อนรับไปก็แล้วกัน ” องค์หญิงตรัสด้วยความหงุดหงิดเหลือเกิน
************************************************
คณะราชทูตเดินทางมาถึงโดยสวัสดิภาพ พร้อมเครื่องบรรณาการมากมาย องค์ชายจิ้งฝูรูปงามสมคำร่ำลือ ผู้ใดที่ได้ พบเห็นล้วนเอ่ยเป็นเสียงเดียวกันว่าดุจเทพสลัก ท่านเจ้าเมืองเหรินเองก็ดูจะพึงพอใจในตัวว่าที่บุตรเขยคนนี้นัก
“ กระหม่อมองค์ชายจิ้งฝูแห่งเมืองเจี้ยนจิง คารวะท่านเจ้าเมือง ”
“ ไม่ต้องมากพิธีหรอก อีกหน่อยก็ต้องเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้ว เชิญองค์ชายตามสบายเถิด ” ท่านเจ้าเมืองกล่าวต้อนรับอย่างเป็นกันเอง เหล่านางกำนัลต่างนำอาหารและเครื่องดื่มชั้นดีออกมาต้อนรับคณะแขกผู้มีเกียรติ นางระบำรูปร่างอรชรรำฟ้อนเข้าจังหวะกับดนตรีประจำถิ่น บรรยากาศเต็มไปด้วยความสนุกสนานและเสียงหัวเราะ
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
