จอมใจจอมทัพ 10 แท่งหยกโง่ ๆ

“ ท่านพี่ซื่อหลุนเจ้าขา ข้าน้อยซูเม่ยขอโทษนะเจ้าคะที่ล่วงเกิน ข้าจะเป็นเด็กดีและไม่ทำเช่นนั้นอีก นี่ พูดเช่นนี้ ”

“ ฝันไปเถอะเหิงซื่อหลุน เจ้านี่มันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริง ๆ เจ้าเป็นใคร ข้าเป็นใคร หัดจำใส่กะลาหัวของเจ้าเสียบ้าง ! ”

“ เจ้าเป็นใครข้าเป็นใครงั้นเหรอ คิดว่าข้าสนหรืออย่างไร สิ่งเดียวที่ข้ารู้ตอนนี้คือเราสองคนแก้ผ้าอยู่ในอ่างเดียวกัน ข้าได้โลมเลียดูดกินเต้าทรวงทั้งสองของเจ้าแล้วและรู้ดีว่ามันหวานล้ำเพียงใด มันทำให้ข้าอยากดูดกินครั้งแล้วครั้งเล่า เจ้าช่างงดงามและบริสุทธิ์ผุดผ่องจนทำให้แท่งหยกของข้าที่เจ้านั่งทับอยู่มันเหยียดขยายแข็งขึงขึ้นด้วยแรงราคะ ” เขาสาธยายเสียงสั่นพร่า

“ ใครจะไปสนแท่งหยกโง่ ๆ ของเจ้า ! ”

“ หืม นี่เจ้ากล้าบังอาจหมิ่นแท่งหยกของข้างั้นเหรอ เจ้านี่สมองหมูเสียจริง เสียแรงที่มียศถาบรรดาศักดิ์เป็นถึงธิดาเจ้าเมือง ประสบการณ์ที่พึ่งผ่านมาเมื่อครู่มิสอนเจ้าให้รู้เลยหรือไรว่าไม่ควรหมิ่นเกียรติข้า ไม่ว่าจะเป็นชิ้นส่วนใดในร่างกายข้าก็แล้วแต่ แล้วเจ้าอยากให้ข้าพิสูจน์ไหม ว่าแท่งหยกของข้ามันทำอะไรได้บ้าง ” เขาพูดพลางดึงข้อมือทั้งคู่ของนางให้ตัวขยับออกจากแผงอกของตน ก่อนจะหลุบตาต่ำมองเนินอวบอูมสองกลีบที่ทับคร่อมเสียดสีความเป็นชายอันยิ่งใหญ่ของตนอยู่

นางตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวผสมปนเปกับความรู้สึกอย่างอื่นที่เขาปลุกปั่นขึ้นมาเมื่อครู่

ริมฝีปากที่เม้มสนิทอยู่เสมอของอีกฝ่ายเหยียดแย้มยิ้มกว้างอย่างผู้ชนะ มันคือการยิ้มเยาะเย้ยที่นางอยากจะเอาอะไรสักอย่างฟาดลงบนริมฝีปากช่างถากถางนั้นเป็นยิ่งนัก !

แล้วจู่ ๆ เขาก็ปล่อยให้นางเป็นอิสระจนเสียหลักหงายหลังไปจนกับผนังอ่างไม้ ก่อนที่เขาจะลุกพรวดขึ้นทันทีแล้วสาวเท้าออกจากอ่าง หยิบอาภรณ์ที่ถอดเหวี่ยงทิ้งไว้เมื่อครู่ขึ้นมาสวมลวก ๆ แล้วหันมามองนางที่ยังคงนั่งหนีบขาและยกสองมือขึ้นปกปิดสองเต้าหมายให้พ้นจากสายตาหยาบโลนนั่น

“ จะปิดไปทำไมเล่า ในเมื่อข้าทั้งเห็นทั้งสัมผัสทั้งดูดเลียเจ้าเกือบจะหมดทั้งตัวแล้ว ”

“ ไอ้บ้า ไอ้คนชั่วช้า ไอ้คนถ่อย ข้าเกลียดเจ้านัก เกลียดอย่างที่ไม่เคยเกลียดผู้ใดมาก่อนในชีวิต ! ” คำสบถด่าของนาง หาได้ระคายเขาไม่ ตรงกันข้าม แม่ทัพหนุ่มกลับเหยียดยิ้มออกมาอย่างพออกพอใจเสียด้วยซ้ำ

“ เกลียดข้ามาก ระวังสุดท้ายจะตกหลุมรักข้าอย่างโงหัวไม่ขึ้นนะ ซูเม่ย ! ”

ก่อนที่เขาจะจากไปในชั่วพริบตา ทิ้งองค์หญิงผู้สูงศักดิ์ให้นั่งอยู่เพียงลำพังในอ่างน้ำนั่น น้ำตาใสไหลหลั่งพร่างพรูอาบสองแก้มด้วยหลากความรู้สึกถาโถมประดังประเด

นางไม่เคยรู้สึกพ่ายแพ้มากเท่าวันนี้มาก่อนเลยในชีวิต…