เมื่อชายหนุ่มเก็บสัมภาระของตนเรียบร้อยก็ออกเดินทางจากโรงแรมที่ตนพักมารับลูกสาวและเกรซที่บ้านสวนเพื่อพาทุกคนเดินทางต่อไปยังกรุงเทพมหานคร หญิงสาวเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าของตนและลูกสาวเรียบร้อยแล้ว เมื่อขนของขึ้นรถเสร็จก็ออกเดินทางทันที ใช้เวลานานพอสมควรกว่าจะถึงที่หมาย เมื่อรถเลี้ยวเข้ามาในบริเวณบ้านหลังใหญ่ สาวน้อยตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก
“โอ้โห้ บ้านของคู๊นย่าใหญ่จังเลยค่ะ”
“ใช่แล้วครับ น้องพายอยากมาอยู่ที่นี่ไหมครับ ที่นี่มีสระว่ายน้ำด้วยนะครับ” สาวน้อยส่ายหัวไปมาแทบจะทันที
“อ้าว ทำไมละครับ”
“น้องพายอยากอยู่กับคู๊นแม่ค่ะ”
“ฮ่าๆ ที่พ่อถามก็คือถ้าคู๊นแม่อยู่ด้วยน้องพายจะอยู่ไหมครับ”
“อยู่ได้หรอคะคู๊ณแม่”
“อะ เอ่อ คือ คือว่า..”
“อยู่ได้แน่นอนครับ เพียงแค่ลูกกับแม่บอกพ่อมาก็อยู่ได้ทันทีเลย”
“น้องพายแล้วแต่คู๊นแม่ค่ะ แต่น้องพายก็คิดถึงที่สวนด้วยค่ะ ที่สวนมีเพื่อนหลายคนเลยค่ะ”
“อย่าเพิ่งถามอะไรให้แกสับสนตอนนี้เลยนะคะ”
“ก็ได้ครับ เราเข้าข้างในกันเถอะครับ”
“อ้าว แล้วข้าวของละคะ”
“ยังไม่ต้องยกลงหรอกครับ”
“ทำไมละคะ”
“คืนนี้เราจะไปนอนที่บ้านของผมนะครับ ไม่ได้นอนที่นี่หรอกครับ”
“อ้าว อย่างงั้นหรอคะ เกรซก็คิดว่าค้างที่นี่”
“มากันแล้วหรอลูก” เสียงคุณหญิงดังขึ้นทำให้ทั้งสามคนต้องหันไปมอง
“ตายแล้ว หลานย่าน่ารักกว่าในรูปอีกนะลูก”
“สวัสดีค่ะคู๊นย่า” สาวน้อยรู้งานยกมือไหว้อย่างนอบน้อมน่าเอ็นดูที่สุด นั่นก็เพราะเมื่อสักครู่สาวน้อยได้ยินคนตรงหน้าแทนตัวเองว่าย่าชัดเจน
“ไหว้พระเถอะลูก มาให้ย่ากอดหน่อยสิคะ” น้องพายจึงหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นแม่ เมื่อคนเป็นแม่พยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต สาวน้อยจึงเดินเข้าไปหาผู้เป็นย่า
“โอ้โห้ ตัวเบากว่าพี่พิมเยอะเลยค่ะ อย่างนี้ย่าค่อยอุ้มได้หน่อย ฮ่าๆน่ารักจริงลูก ฟอดดด”
“คิกๆ น้ำยายย”
“อ้าว เปื้อนเลยหรอลูก มาๆย่าเช็ดให้”
“เข้าบ้านก่อนเถอะครับแม่”
“มาๆ เข้าบ้านกันลูก หนูเกรซเข้ามาจ้ะ ไม่เจอกันนานเลยนะลูก สบายดีไหมจ๊ะ”
“ค่ะ ก็มีวุ่นๆเจ้าตัวเล็กนี่แหละค่ะคุณท่าน”
“คุณท่านอะไรกัน หนูเลิกเรียกอย่างนี้เถอะนะลูก ไหนลองเรียกฉันว่าแม่สิ”
“อะ เอ่อ..” หญิงสาวหันไปขอความเห็นจากชายหนุ่มบ้าง เมื่อเขาพยักหน้าเธอก็ตกลง
“ค่ะ คุณแม่”
“ดีมากจ้ะ อย่างนี้ค่อยคุยกันรู้เรื่องหน่อย”
“คุณพี่ขา หลานสาวคนเล็กมาแล้วค่ะ สวัสดีคุณปู่ก่อนลูก”
“สวัสดีค่ะคู๊นปู่”
“จ้ะ คุณอุ้มหลานไหวด้วยหรอน่ะ”
“ไหวสิคะ ตัวแกเบามากเลย สงสัยต้องให้หนูเกรซขุนเยอะๆหน่อย จะได้อ้วนถ้วนจ่ำม้ำ”
“อ้วนมากก็ไม่ดีนักหรอกนะคุณ โรคภัยจะถามหาได้ ว่าไงเจ้าลูกชาย หน้าบานมาเชียวนะ หาหนูเกรซกับหลานฉันเจอแล้ว”
“แหม่ พ่อก็อย่าแซวผมสิครับ”
“สวัสดีค่ะคุณท่าน”
“เนี่ยๆ เอาอีกแล้วนะลูก ไม่เรียกว่าคุณท่านนะจ๊ะ เรียกคุณพ่อเหมือนอย่างที่เรียกแม่เถอะจ้ะ”
“ค่ะ สวัสดีค่ะคุณพ่อ” หญิงสาวรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้รับความเอ็นดูจากทั้งคุณพ่อคุณแม่ของชายหนุ่ม เธอดีใจมากที่ท่านทั้งสองไม่รังเกียจเธอกับลูก เหมือนอย่างในละครที่มักจะมีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้ที่มักจะกีดกันลูกชายของตนให้ออกจากผู้หญิงธรรมดาๆคนหนึ่ง
“ไหวพระเถอะลูก พ่อขอโทษแทนลูกชายตัวดีของพ่อด้วยนะหนูเกรซ บริษัทของเราต้องขาดทั้งคนทำงานดีและซื่อสัตย์อย่างหนูเกรซ มันไม่มีความรับผิดชอบเสียจริง ปล่อยให้หนูตั้งท้องและเลี้ยงดูหลานพ่อมาคนเดียวตลอด แล้วนี่จะแต่งงานกันเมื่อไรละ พ่อกับแม่จะจัดเตรียมทุกอย่างให้เอง แขกก็แล้วแต่พวกเรานะว่าจะเอาแค่ญาติหรือเชิญมาทั้งหมดเลย แล้วนี่หนูเกรซยังอยากกลับมาทำงานที่บริษัทไหมพ่อมีตำแหน่งดีๆจะเสนอนะลูก ถ้าหนูสนใจก็บอกพ่อได้เลย”
พ่อของชายหนุ่มยิงคำถามตรงๆมาที่ทั้งคู่ทำเอาเธอไปต่อไม่ได้เลย ในใจเธอจะนึกโทษชายหนุ่มอย่างเดียวก็ไม่ได้หรอก เพราะเอาจริงๆเขาไม่ได้ผิดอะไรเลย เขาไม่รู้ความจริงต่างหาก กลับกันถ้าเธอบอกว่าเธอท้องแล้วเขาไม่รับผิดชอบนี่สิชายหนุ่มถึงจะผิดเต็มประตูเลย
“อะ เอ่อ คือ คือ เกรซ”
“พ่อครับ เกรซยังไม่ยอมคืนดีกับผมเลยครับ ผมพยายามง้อเกรซอยู่ครับ พ่ออย่าเพิ่งเร่งพวกเราเลย”
“โถว่ นี่พ่อก็นึกว่าทั้งสองคนคืนดีกันแล้วเสียอีก รีบๆดีกันนะลูก หลานพ่อก็โตขึ้นทุกวัน อีกหน่อยแกรู้ความมากๆจะเสียใจเอาได้นะ”
“รู้ความคืออะไรหรอคะคู๊นปู่”
“รู้ความก็คือโตพอที่จะเรียนรู้และเข้าใจสิ่งต่างๆไงละครับหลานปู่”
“อ่ออ น้องพายรู้ความแล้วนะคะ น้องพายเก่งๆ”
“ฮ่าๆ เก่งลูกเก่ง ปู่ชอบคนเก่ง”
“เย้ๆ คู๊นปู่ชอบน้องพาย คิกๆ”
“แล้วหนูทานอะไรมาหรือยังลูก”
“คู๊นแม่ให้ทานข้าวหมูทอดมาแล้วค่ะ แต่ตอนนี้น้องพายอยากทานไอศกรีมมากเลยค่ะ”
“น้องพายค่ะ ไม่ทานนะคะ เดี๋ยวทานข้าวกลางวันไม่ไหว”
“ให้หลานทานซักหน่อยเถอะนะหนูเกรซ สักนิดก็ยังดีจ้ะ ป้ากิ่งพาคุณๆเขาไปเลือกไปในตู้เย็นเราน่ะ”
“กะ ก็ได้ค่ะ” แววตามใจหลานสุดๆจะมาแล้วสินะ อย่างนี้เธอจะควบคุมลูกได้ยังไงกัน เพราะมีแต่คนออกรับแทนเต็มไปหมด เกรซอุ้มลูกสาวเดินตามป้าแม่บ้านเข้าไปในครัวเพื่อนำไอศกรีมออกมาให้สาวน้อยรับประทาน ไม่น่าเชื่อว่าดูเย็นบ้านหลังนี้จะมีขนมนมเนยเต็มไปหมด ด้านชายหนุ่มอยู่รอที่ห้องนั่งเล่นกับพ่อและแม่
“เอ่อ แม่ว่าจะถาม ข้าวของละลูกทำไมไม่ขนลงมาอีก”
“ผมลืมบอกพ่อกับแม่ไปครับว่าผมจะพาเกรซกับลูกไปนอนที่บ้านผมครับ”
“โถว่ แม่ก็นึกว่าจะได้นอนกอดหลานบ้าง”
“เดี๋ยวก็ได้เจอกันบ่อยๆครับแม่ไม่ต้องห่วง”
“แหม่ มั่นใจจังนะ เขายังไม่ยอมคืนดีกับเราเลยนะ แต่แม่บอกไว้ก่อนนะ อย่างไงแม่ก็ไม่ยอมให้หลานต้องขาดแม่หรือขาดพ่อหรอกนะ ลูกต้องเอาชนะใจหนูเกรซให้ได้ไวๆเข้าใจไหมลูก”
“เข้าใจครับแม่ ผมจะพยายามให้ถึงที่สุดครับ”
“ดีมากลูก แม่เป็นกำลังใจให้เสมอ”
“มาแย้วค่าา” สาวน้อยเสียงนำมาก่อนตัวเสียอีก”
“ฮ่าๆ ปากเลอะอะไรขนาดนั้นละลูก”
“อย่อยค่า”
“อร่อยก็ทานเลยลูก ในตู้เย็นเรายังมีอีกเยอะ เดี๋ยวตอนเย็นรอพี่พิมกลับมาจากโรงเรียนหนูจะได้มีเพื่อนเล่นนะจ๊ะ แต่อย่าลืมขออนุญาตแม่เกรซหนูก่อนทานละกันนะจ๊ะ” สาวน้อยพยักหน้าหงึกๆตกลงอย่างว่านอนสอนง่าย
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
