กบฏหัวใจ 13 บังเอิญเจอกันตอนกินข้าว

" ได้ ผมไปรับคุณน่ะ "

เหอจิ่นเหยียนอาศัยอยู่ในอ่าวปี้สุ่ย ย่านหรูติดกับทะเลสาบ สภาพแวดล้อมดูหรูหรา ตอนเย็นสามารถเดินเล่นช้าๆ ไปตามแนวทะเลสาบ เขาซื้อบ้านชุดที่มีสองห้องนอนหนึ่งห้องรับแขกในเขตชุมชนนี้

รอของจากบริษัทขนย้ายมาถึง เหอจิ่นเหยียนก็ช่วยตานอวี๋เวยจัดระเบียบของ ตานอวี๋เวยวิ่งไปที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อวัตถุดิบสำหรับทำอาหาร เธอทําอาหารสามอย่างกับซุปหนึ่งชนิดง่ายๆเป็นอาหารมื้อเที่ยง

เหอจิ่นเหยียนกินอย่างพอใจมากยิ้มและพูดว่า " แฟนผมฝีมือดีจริงๆ ต่อไปไม่ต้องสั่งอาหารมากินแล้ว "

ตานอวี๋เวยยิ้มเม้มปากเล็กน้อย " ต่อไปสัญญาว่าจะเลี้ยงให้คุณอ้วน! "

ทั้งสองคนต่างทำงานของตัวเอง แต่กิจวัตรประจำวันคล้ายๆกัน วันเวลาที่แสนอบอุ่นและเงียบสงบ บางครั้งตานอวี๋เวยก็กลับไปดูที่ร้าน จะช่วยพนักงานจัดของในโกดัง รอจนเหอจิ่นเหยียนมา ทั้งสองคนก็ออกไปช้อปปิ้งด้วยกัน

ไปๆมาๆ หลายๆคนในร้านจะรู้ว่าตานอวี๋เวยมีแฟนแล้ว ไม่ใช่แค่หล่อ ฉันยังได้ยินมาว่าเป็นผู้ประกอบการที่เก่งมากๆอีกด้วย แต่ละคนอิจฉาตานอวี๋เวยมาก จนต้องขอลูกอมจากตานอวี๋เวย

เหอจิ่นเหยียนเป็นคนใจกว้าง ตอนที่มารับตานอวี๋เวยก็จะเอาช็อคโกแลต Debauve & Gallais มาหลายกล่อง จนสาวๆหลายคนร้องโวยวาย พวกเขาต่างพากันขอบคุณ และอวยพรขอให้เขากับตานอวี๋เวยอยู่ด้วยกันจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร

ตานอวี๋เวยขำมาก เธออดไม่ได้ที่จะพูดขณะออกไปว่า " คุณไม่จําเป็นต้องใจกว้างขนาดนี้ไหม "

" ลูกค้าส่งมาให้ ผมเก็บไว้อีกหลายกล่อง " เหอจิ่นเหยียนยิ้ม และลูบหัวของตานอวี๋เวย " อย่ากังวลเลย สถานะของคนอื่นๆในหัวใจของผมไม่อาจเปรียบเทียบกับแฟนของผมอย่างคุณได้ "

ตานอวี๋เวยเม้มปากยิ้มเล็กน้อย

เหอจิ่นเหยียนพูดว่าคืนนี้จะพาตานอวี๋เวยไปชิมปูทะเลสาบหยางเฉิง ขับรถตรงไปยังชานเมืองทางตะวันตก

ร้านปูที่ไปกินถูกสร้างขึ้นบนทะเลสาบดอกบัวที่มีชื่อเสียง ในฤดูกาลนี้ดอกบัวเต็มสระบานสะพรั่งพร้อมกลิ่นหอมโชยเข้าจมูก เพราะเหอจิ่นเหยียนกับเจ้าของร้านเป็นเพื่อนเก่ากัน ใกล้ถึงพื้นที่กลางแจ้งของร้าน

คิดไม่ถึงว่าขณะที่ทั้งสองคนเดิมตามพนักงานเสิร์ฟไปถึงพื้นที่กลางแจ้งของร้าน แต่กลับบังเอิญเห็นจิ่งซือกับลู่เจ๋อเฉิง

" เอ๋ เวยเวย? " จิ่งซือรีบวิ่งเข้ามาทันที เธอเขย่าโทรศัพท์ในมือพลางหัวเราะคิกคัก " ฉันกำลังจะโทรหาเธอชวนมาเพื่อกินปูพอดี แต่คิดไม่ถึงว่าเธอกับเหอจิ่นเหยียนจะมาที่นี่ ช่างบังเอิญจริงๆ! ”

" ใช่ มันบังเอิญมาก " เหอจิ่นเหยียนยื่นมือไปโอบตัวตานอวี๋เวยไว้ในอ้อมแขน

" ทำอะไร เพื่อนรักของฉันไม่ใช่แฟนนาย ทําไมกอดแน่นจัง? " จิ่งซือหัวเราะด่าทอ ไม่ยอมอ่อนข้อดึงตัวตานอวี๋เวยมาอยู่ข้างกายตนเอง " ไปเวยเวย ไปนั่งข้างๆ พวกเรา! "

ตานอวี๋เวยรู้สึกจนใจ จึงได้แต่ให้จิ่งซือลากตัวเองไปที่โต๊ะของพวกเขา หลังจากเดินเข้ามา สายตาของลู่เจ๋อเฉิงก็สบเข้ากับดวงตาลึกล้ำของเขา ทําให้หัวใจของตานอวี๋เวยสั่นสะท้าน เล็กน้อย เบือนหน้าหนีอย่างลนลาน

ใช่ ไม่ได้เจอกันแค่ 2 อาทิตย์ เธอจะลืมเขาง่ายๆได้ยังไง?

จิ่งซือนั่งข้างๆ ตานอวี๋เวยบอกว่าชอบกินปูมาก ฉวยโอกาสตอนที่ลู่เจ๋อเฉิงไม่ยุ่งจึงขอร้องให้เขามา เหอจิ่นเหยียนยิ้มรับ " จริงเหรอ บังเอิญเวยเวยชอบกินพอดี ผมเลยพาเธอมาที่นี่ "

" เอ๋ จริงเหรอ? " จิ่งซือประหลาดใจ มองไปที่ตานอวี๋เวย " แต่เวยเวย ไม่ใช่ว่าเธอบอกว่าเธอไม่ชอบกินปูหรอกเหรอ? "

" เร็วๆนี้เธอไม่ชอบกิน ก็แค่ปูมันแกะค่อนข้างลำบากเท่านั้น แถมมือจะสกปรก " เหอจิ่นเหยียนพูด พร้อมนำผ้าเช็ดปากปูบนตักของตานอวี๋เวยอย่างรู้ใจ " ตอนคุณกินมีลู่เจ๋อเฉิงคอยช่วย แน่นอนว่าไม่เข้าใจหรอก "

จิ่งซือกลอกตาใส่เหอจิ่นเหยียน " เฮ้ เฮ้ เหอจิ่นเหยียนถ้าคุณพูดแบบนี้อีก เชื่อหรือไม่ว่าฉันจะแย่งเวยเวยกลับมา? ชอบแกล้งฉัน หาเรื่องเหรอ! ”

ตานอวี๋เวยเม้มปากยิ้มเล็กน้อย " เอาละ พวกเธอก็อย่าทะเลาะกันเลย "

" เวยเวยดีสุดเลย มองมาที่ฉัน " จิ่งซือ ฮึ่ม ฮึ่ม ดึงแขนของตานอวี๋เวยมาออดอ้อน ยังบอกว่าคราวหน้าถ้าว่างจะชวนตานอวี๋เวยมาคนเดียว ฉันแกะเปลือกปูให้เธอ ทําให้ตานอวี๋เวยรู้สึกขบขันมาก

ลู่เจ๋อเฉิงไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาเม้มปากเล็กน้อยและนั่งลงข้างๆอย่างเงียบๆ