กบฏหัวใจ 12 เธอมีสิทธิ์อะไรถึงจำแต่ลู่เจ๋อเฉิง?

" ใช่แล้ว! " ตานอวี๋เวยยิ้มจงใจหยอกล้อ " คุณไม่มีแฟน ฉันเองก็ไม่มีแฟน จะคบกันก็เหมาะสมกันดีแล้วนิ อีกอย่างยังเป็นเพื่อนเก่ากัน ก็ไม่จําเป็นต้องกลัวว่าจะไม่คุ้นเคยกัน "

เหอจิ่นเหยียนพลันหยุดฝีเท้า กุมมือของตานอวี๋เวยขึ้นมา ทําให้ตานอวี๋เวยตกใจเล็กน้อย " แต่ผมเห็นในสายตาของคุณว่าคุณยังชอบลู่เจ๋อเฉิงอยู่ "

" ฉัน " ตานอวี๋เวยฝืนยิ้ม ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี เหอจิ่นเหยียนอ้าแขนของเขาโอบกอดเธอเข้าไปในหน้าอกแผ่นกว้าง " ผมชอบคุณ ดังนั้นผมจะแสร้งทําเป็นไม่รู้ไม่เห็น "

" ผมสามารถให้เวลาคุณเพื่อลืมเขา แต่คุณต้องจําไว้ว่าตอนนี้คุณเป็นแฟนผม อาจจะไม่ชอบผมในตอนนี้ แต่คุณจะต้องไม่มีความสัมพันธ์ใดๆกับเขา ไม่งั้นผมจะหึง โอเคไหม? "

เขาเหมือนเด็กที่ไม่ได้รับลูกอม น้ำเสียงของเขาดูคับข้องใจ ทําให้ตานอวี๋เวยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ยื่นมือออกไปกอดเขาไว้แน่น ส่งเสียงอืมเบาๆ ไม่รู้ว่าทําไมถึงอยากจะร้องไห้

มีผู้ชายดีๆขนาดนี้ชอบเธออยู่ เธอมีสิทธิ์อะไรถึงจำแต่ลู่เจ๋อเฉิง?

ตานอวี๋เวยกับเหอจิ่นเหยียนบอกลากัน เพิ่งกลับมาถึงคอนโดก็ได้รับโทรศัพท์จากจิ่งซือ โทษเธอว่าทําไมถึงจากไปก่อน แถมยังพูดอย่างตื่นเต้นว่า " เวยเวย เธอก็รู้ ฉันกับอาเฉิงกลับมาคบกันอีกครั้งแล้ว! "

ตานอวี๋เวยส่งเสียงอืม " ฉันรู้ ฉันเห็นแล้ว "

" เธอไม่รู้หรอก เพราะเมื่อหลายวันก่อนเขาเย็นชากับฉันมาก ฉันนึกว่าเขาจะปฏิเสธซะอีก! "

จิ่งซือแอบยิ้ม " ผู้ชายคนนี้ยังชอบฉันอยู่ชัดๆ ยังต้องให้ฉันสารภาพรักเช่นนี้อีก ช่างน่าเกลียดเสียจริง! ”

จิ่งซือถามต่อว่า " เธอไปกับเหอจิ่นเหยียนเหรอ พวกเธอไปถึงไหนกันแล้ว "

" ก็ดี " ตานอวี๋เวยพูดแสร้งทําเป็นสบายใจ " ฉันคบกับเหอจิ่นเหยียนแล้ว แสดงความยินดีกับพวกเราสิ! ”

" โอ้พระเจ้า พวกเธอนี่เร็วจริงๆ! " จิ่งซือร้องโวยวายดีใจจนพูดไม่ออก " ฉันไม่สนแหละ วันหลังต้องเลี้ยงข้าวฉันกับอาเฉิงนะ เอาละไม่คุยกับเธอแล้ว ฉันต้องกลับไปกับอาเฉิงแล้ว "

" โอเค เดินทางระมัดระวังหน่อย "

เมื่อได้ยินเสียงเร่งรีบของต้นสาย ตานอวี๋เวยก็รู้สึกหงุดหงิด จนอยากจะทําให้โทรศัพท์เครื่องนี้พัง

ทําไมจิ่งซือถึงเรียกอาเฉิงอย่างสนิทสนมเป็นธรรมชาติขนาดนี้?

……

ชื่อเสียงของลู่เจ๋อเฉิงโด่งดังมาก ไม่มีใครในวงการกฎหมายไม่รู้จักบุคคลนี้ เมื่อสามปีก่อนเขาก่อตั้งบริษัทกฎหมาย รับคดีมาหลายร้อยคดีแต่ก็ไม่เคยแพ้แม้แต่คดีเดียว เขาเป็นหนึ่งในทนายความชั้นนํา อายุน้อยแต่มากความสามารถ มักจะได้ลงข่าวอยู่บ่อยๆ

เมื่อเช้านี้เขาพาจิ่งซือไปที่บริษัทกฎหมาย สามชั่วโมงต่อมาก็มีข่าวออกมามากมาย หลังจากนั้นภาพความสนิทสนมของทั้งคู่ก็ทําให้นักข่าวคาดเดาได้ว่า ในที่สุดทนายลู่ผู้มีชื่อเสียงโด่งดังก็มีแฟนแล้ว

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการให้สัมภาษณ์สื่อ จิ่งซือก็ให้ถ่ายรูปอย่างใจกว้าง ยิ้มและบอกว่าเดิมทีก็เป็นคนรักของลู่เจ๋อเฉิง แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างทำให้ต้องแยกกัน และตอนนี้ก็กลับมาคบกันอีกครั้ง

" ว้าว ไม่คิดเลยว่าจะเป็นรักครั้งแรกของทั้งคู่! " เสี่ยวซงพนักงานในร้านดูข่าวบันเทิงอย่างกระตือรือร้น และยังไปถามตานอวี๋เวย " เฮ้ พี่เวยเวย พี่มีรักแรกไหม! ”

" ไม่มี! " ตานอวี๋เวยพูดพร้อมกับเอื้อมมือออกไปคว่ำโทรศัพท์มือถือของเสี่ยวซงบนโต๊ะ " อย่าเล่นโทรศัพท์มือถือตลอดในเวลางาน จะว่าไปข่าวบันเทิงพวกนี้ก็ไม่ได้มีประโยชน์อะไร ”

" แต่ฉันคิดว่าทนายลู่หล่อมาก อายุน้อยแต่มากความสามารถ แต่น่าเสียดายเขากำลังหมกมุ่นอยู่กับรักแรกของเขา ขนาดเลิกกันไปตั้งหลายปียังกลับมาคบกันได้อีก คุณว่าทำไมผู้ชายดีๆถึงไม่เป็นส่วนหนึ่งของพวกเราบ้าง? ”

ตานอวี๋เวยยิ้มและไม่ได้พูดอะไร

นี่เป็นจิ่งซือ ถ้าเป็นเธอ คงจะไม่เป็นเกียรติเช่นนี้เหรอ? ไม่อย่างนั้นทําไมคบกันมาตั้งสามปี แล้วเธอถึงได้แค่แอบคบอยู่กับเขา?

จู่ๆ ตานอวี๋เวยก็ไม่อยากพักอยู่ในชุมชนนั้นแล้ว ไม่ว่าจะเพราะกลัวจะเจอจิ่งซือ หรือจะด้วยเหตุผลอื่นก็ตาม

วันต่อมาเธอตื่นแต่เช้าตรู่ นัดเวลากับบริษัทขนย้ายของไว้ล่วงหน้า แล้วโทรหาเหอจิ่นเหยียน " จิ่นเหยียน ห้องพักฉันหมดสัญญาเช่าแล้ว ฉันขอไปอยู่กับคุณสักพักได้หรือเปล่า "