อารักขาหนามสองคนเข้ามารายงานพร้อมกัน
ลอร่าลุกขึ้นจากที่นั่ง
พิธีแต่งตั้งกำลังจะเริ่มแล้ว โลกหลายร้อยล้านใบกำลังรอชมฉากนี้อยู่
นี่เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของอาณาจักรหนามที่มีการแต่งตั้งให้กับคนต่างแดน มันเป็นสิ่งที่มีนัยสำคัญเป็นอย่างมาก
ทุกคนลุกขึ้นคนแล้วคนเล่า
“เอาล่ะ มาแสดงตามแผนกันเถอะ” กู่ฉิงซานปรบมือ
ตอนนี้ หัวใจของเขาเต็มไปด้วยพลัง
ในที่สุด
ด้วยสหายร่วมรบมากมายเขาไม่ต้องดิ้นรนเพียงลำพังอีกต่อไปแล้ว
เย่เฟยหลีหยิบกระป๋องมาแบ่งให้ทุกคนกระป๋องแล้วกระป๋องเล่า
นี่คือกระป๋องที่แบ่งตามคุณลักษณะพละกำลังของบุคคลเพื่อเสริมพละกำลังและพลังงานทางกายภาพ
กู่ฉิงซานขอ “หม้อโลหิต” “หม้อวิญญาณ” และ “หม้อจิตวิญญาณ”
ลอร่ากำลังบอกหลินเกี่ยวกับแผนผังของตำหนักก่อนถามหลินว่าจะเลือกตำแหน่งไหนที่เหมาะกับการซ่อนตัว
จางหยิงห่าวยื่นมือออกไปจั่วไพ่ในความว่างเปล่าอย่างต่อเนื่อง
ความจริง สำรับนักฆ่าของเขาเสร็จสมบูรณ์ไปกว่าครึ่งแล้ว ถึงแม้ประสิทธิผลการต่อสู้จะยังด้อยกว่าเล็กน้อย แต่ในฐานะนักฆ่า เขามีฝีมือมากกว่า แถมยังมีปืนกลมือคอยร่วมมือด้วย
ฉานนู่ยังคงอยู่ในรูปลักษณ์ของลอร่าก่อนเริ่มติดต่อกับบางสิ่งในความว่างเปล่า
ทุกคนเพียงได้ยินเสียง “ฟิ่วๆ ” ในความว่างเปล่าเป็นครั้งคราว
กู่ฉิงซานยืนอยู่ข้างขอบหน้าต่าง ปล่อยจิตเทพออกไปสังเกตพิธีด้านนอก
จิตเทพของเขากระจายไปทั่วทุกคน
ผู้ฝึกยุทธบางส่วนสัมผัสจิตเทพของเขาได้ แต่เมื่อพบว่าจิตเทพมาจากตำหนัก พวกเขายังคงเงียบ
ในพิธียิ่งใหญ่เช่นนี้ การตรวจสอบความปลอดภัยจากราชวงศ์เป็นเรื่องธรรมดามาก ไม่จำเป็นต้องแตกตื่น
เมื่อทุกคนเตรียมพร้อมกันเกือบหมดแล้ว กู่ฉิงซานมองทุกคน
“ถึงเวลาลงมือแล้ว”
หลังจากได้ยินคำพูดของเขา ลิเลียผู้เป็นแม่ทัพหนามผลักประตูแล้วเดินออกไปทันที
ลอร่าพาหลินไปส่วนตัว
กู่ฉิงซาน จางหยิงห่าว เย่เฟยหลีและฉานนู่รอเงียบๆ
ผ่านไปหลายก้านธูป
เสียงทักทายมาจากด้านนอก
ดนตรีที่เคร่งขรึมและศักดิ์สิทธิ์บรรเลง
เสียงเจ้าภาพของลิเลียค่อยๆ ดังขึ้น
“สหายผู้มารับชมพิธีทุกท่าน พวกเรา…”
“วันนี้อาณาจักรหนาม…”
“ดังนั้นพวกเราขอเชิญท่านเอิร์ล…”
“บัดนี้ขอเรียนเชิญราชินีผู้สูงศักดิ์ของพวกเรา”
ดนตรีพิธีกรรมบรรเลงอย่างยิ่งใหญ่
“ลอร่า” ชำเลืองมองกู่ฉิงซาน
กู่ฉิงซานส่งสีหน้าปลุกใจกลับไปให้
“ลอร่า” สูดหายใจก่อนก้าวไปข้างหน้า
เพียงพริบตา อารมณ์ของนางเปลี่ยนไปทันที
งามสง่าผ่าเผย เคร่งขรึมจนอึดอัด
ตอนนี้ นางคือราชินีหนามตัวจริง!
นางจะแต่งตั้งมนุษย์เพศชายให้กลายเป็นท่านเอิร์ลหนามในพิธีนี้!
“ลอร่า” เดินออกจากห้องก้าวแล้วก้าวเล่า
ผ่านไปสักพัก
“องค์ราชินี!”
“องค์ราชินี!”
“องค์ราชินี!”
เสียงเชียร์เสียงแล้วเสียงเล่าดังขึ้น
“ลอร่า” ก้าวไปอยู่บนแท่นสูง
เมื่อเผชิญหน้ากับคนที่มารับชมพิธีจำนวนนับไม่ถ้วนที่อยู่เบื้องล่าง นางเริ่มกล่าวอย่างสงบว่า
“ข้า ราชินีแห่งอาณาจักรหนาม ลอร่า ขอประกาศในวันนี้แก่โลกนับพันล้านใบว่าพวกเรายินดีต้อนรับท่านเอิร์ลต่างแดนคนแรก พวกเราตัดสินใจเช่นนี้เพราะจุดจบกำลังใกล้เข้ามา พวกเราปรารถนาที่จะพบกับผู้กล้าทุกคนเพื่อร่วมให้เป็นหนึ่งเดียวกัน เพื่อประเทศ เพื่อคนรัก เพื่อลูกหลาน เพื่อต่อสู้ในวันสิ้นโลก เพื่อทุกสิ่งที่จะเป็นไปได้ที่จะเอาชนะมัน พวกเรา…”
กู่ฉิงซานอยู่ในห้อง ฟังคำประกาศของฉานนู่เงียบๆ ก่อนกล่าวชื่นชมว่า “ไม่เลว”
หลังจากรอสักพัก คำพูดของราชินีก็สิ้นสุดลงในที่สุด
แต่วิหคหนามคือกลุ่มที่ให้ความสนใจกับมารยาทเป็นพิเศษ
มีขั้นตอนมากมายในพิธี หลังจบสุนทรพจน์ของราชินี มารยาทที่แสนน่าเบื่อและละเอียดอ่อนหลายสิบอย่างจะต้องดำเนินไปทีละขั้นตอน
โชคยังดี ฉานนู่ฉลาดและได้ฟังคำอธิบายอย่างละเอียดมาก่อนแล้ว ดังนั้นจึงดำเนินการได้อย่างราบรื่น
เวลารอคอยมักจะนานเล็กน้อย
จางหยิงห่าวจุดบุหรี่ก่อนสูดเข้าไปเงียบๆ
เย่เฟยหลีหยิบคอนโซลเกมขึ้นมา เปิดเครื่อง ปรับแต่งตัวละคร ปิดการปรับแต่งและเริ่มต่อสู้
“ในเวลาแบบนี้ เจ้ายังอยากจะเล่นเกมอีกหรือ” จางหยิงห่าวสงสัย
“เจ้าเองก็สูบบุหรี่ไม่ใช่หรือไง” เย่เฟยหลีถามกลับโดยไม่เงยหน้ามอง
“นี่เป็นการผ่อนคลายเล็กน้อยของข้าก่อนเริ่มสงครามเท่านั้น”
“ข้าก็เช่นกัน”
ผ่านไปสักพัก
บนแท่นสูง พิธีเตรียมการทั้งหมดกำลังจะสิ้นสุดลง
เย่เฟยหลีใกล้จะออกโรงแล้ว
กู่ฉิงซานและจางหยิงห่าวสวมเกราะอารักขาจากถ้ำลับของต้นไม้โบราณแล้ว จากนั้นพวกเขาสวมเกราะท่อนบนเพื่อปกปิดใบหน้าเอาไว้
“ไปกันเถอะ เย่เฟยหลีอยู่ข้างหน้า ข้ากับจางหยิงห่าวอยู่ข้างหลัง” กู่ฉิงซานกล่าว
“ได้”
“ไป”
ดนตรียอดเยี่ยมนัก
เย่เฟยหลีเปิดประตูแล้วเดินไปตามระเบียงสู่สถานที่จัดพิธี
เขาก้าวขึ้นแท่นสูงก้าวแล้วก้าวเล่า กู่ฉิงซานและจางหยิงห่าวสวมเกราะเต็มยศ คอยทำหน้าที่อารักขาเขาจากทั้งสองฝั่ง
ลอร่าคล้ายกับเบื่อกับการรอเล็กน้อย จากนั้นยื่นออกไปดึงบางสิ่งจากความว่างเปล่า
ภายใต้สายตาของทุกคน นางดึงบางสิ่งออกมา
มันคือจี้น้ำเต้าหยก
เดิมทีเหวยจุนครอบครอง “หยกไร้ข้อบกพร่อง” ที่ไม่ทำให้สิ่งมีชีวิตทั้งหมดตรวจจับได้อย่างสมบูรณ์ แต่เมื่อฉานนู่สัมผัสมัน มันกลับจงใจเปิดเผยตัวตนออกมา ดังนั้น ในสายตาของคนอื่น มันเหมือนกับลอร่ากำลังแสดงความสามารถ “นักสะสมสมบัติพเนจร”
ตอนนี้ เย่เฟยหลีมาหา “ลอร่า” ก่อนคุกเข่าลงข้างหนึ่ง
“เย่เฟยหลี ตอนนี้ข้าขอแต่งตั้งเจ้าให้เป็นท่านเอิร์ลของอาณาจักรในนามของมงกุฎหนาม เจ้ามีอะไรจะคัดค้านหรือไม่”
“ไม่ เป็นเกียรติสำหรับข้านัก”
“ดีมาก”
หลังจากพูดจบ “ลอร่า” โบกมือ
ใบไม้สีเขียวปรากฏขึ้นในความว่างเปล่าก่อนตกลงตรงหน้าเย่เฟยหลี
ใบไม้สีเขียวกระจายออก ชุดไม้เท้า ตรา มงกุฎ สัญลักษณ์กับชุดของท่านเอิร์ลถูกสวมบนร่างของเย่เฟยหลี
นี่คืออีกความสามารถอันเลื่องชื่อของราชินี: พรของราชินี
ครั้งนี้ มันไม่ใช่ของปลอม แต่เป็นพรของราชินีของจริง แต่ผู้ที่ได้รับเกียรติให้ใช้นั้นคือจี้หยก
มันใช้ความสามารถ “ร้อยแสงสาดส่อง”
แต่ไม่มีใครเคยได้เห็นความสามารถเช่นนั้นมาก่อน ไม่มีใครเคยได้ยินว่ามีความสามารถที่สามารถช่วงชิงได้ด้วย
ในสายตาของทุกคนที่เห็นฉากดังกล่าว พวกเขาเห็นองค์ราชินีสำแดงความสามารถนี้อย่างไม่ต้องสงสัย
“ลอร่า” ดึงดาบออกมาก่อนแตะบนไหล่ของเย่เฟยหลีทีละข้าง จากนั้นกระซิบคำพูดแต่งตั้งออกมา
พิธีกำลังจะเสร็จสมบูรณ์แล้ว เย่เฟยหลีกำลังจะกลายเป็นท่านเอิร์ลของอาณาจักรหนามอย่างเป็นทางการแล้ว
ฝูงชนเริ่มปรบมือและส่งเสียงเชียร์
เสียงสรรเสริญดังขึ้นอีกครั้ง
ดนตรียอดเยี่ยม
ทุกสิ่งเป็นไปอย่างราบรื่น
แต่วินาทีต่อมา บางสิ่งพลันเปลี่ยนไป
ดวงตะวันถูกบดบัง
ท้องนภามืดครึ้ม
แสงและเงาเจิดจ้าหลายสิบสายเคลื่อนลงมาจากท้องนภา
“ใครกันที่บังอาจรุกรานอาณาจักรหนามของข้า!” ฉานนู่ตะโกนอย่างเคร่งขรึม
“ราชินีหนาม เจ้าเข้าใจผิดแล้ว”
เผ่าพันธุ์เทพกล่าว
ทั่วร่างของเขาปกคลุมด้วยชั้นแสงและเงาศักดิ์สิทธิ์ มันดูเหมือนกับเทพจุติลงมาด้วยตัวเอง
หนึ่ง สอง สาม สี่…มีเผ่าพันธุ์เทพทั้งหมดหกองค์
พวกเขาปลดปล่อยพลังอันไร้ขีดจำกัดออกมา ลมหายใจของระดับสี่เสาศักดิ์สิทธิ์ทำให้ทุกคนตกตะลึง
นี่ช่างเป็นพลังที่แก่กล้าและน่าสะพรึงอะไรอย่างนี้!
กู่ฉิงซานมองฉากนี้ด้วยความละอาย
เมื่อหนึ่งหมื่นปีก่อน นี่คือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณที่เขาสร้างขึ้นมา
เป็นเพราะการต่อสู้ในตอนนั้นอันตรายเกินไป มีหลายสิ่งที่ไม่อาจทำให้สมบูรณ์แบบได้ ท้ายที่สุด ทุกสิ่งที่กู่ฉิงซานได้รับมาในยุคโบราณถูกพรากไปโดยผู้สร้างปฐพีเอาไปรับช่วงต่อ
น่าเสียดายที่ผู้สร้างปฐพีตายแล้ว
สิ่งประดิษฐ์วิญญาณเหล่านี้เลยอายุการเก็บรักษาแล้ว พวกมันเริ่มทำตามจิตสำนึกของตัวเอง
สูงขึ้นไปในท้องนภา ความยิ่งใหญ่อันลึกล้ำกระจายไปทุกหนแห่ง
เผ่าพันธุ์เทพผู้เปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์กล่าวว่า “ราชินีลอร่า เทพที่แท้จริงกำลังรอเจ้าอยู่ในวิหารของพื้นที่จ้าวโลก”
“เทพที่แท้จริงกำลังรอข้าอยู่หรือ”
ฉานนู่อดที่จะตกตะลึงไม่ได้
นางอยู่ข้างกู่ฉิงซาน ดังนั้นจึงรู้ว่าเทพที่แท้จริงในพื้นที่จ้าวโลกคือใคร
ถึงแม้จะเตรียมการทางจิตวิทยาไว้มากมาย แต่นางคาดไม่ถึงว่าความลึกลับจะถูกคลี่คลาย กลายเป็นว่าศัตรูคือมังกรหุบเหว
กู่ฉิงซานกับคนอื่นสื่อสารผ่านจิตเทพเช่นกัน
กู่ฉิงซานสอนให้พวกเขารู้จักฝึกฝน ภายหลังพวกเขาพบวิชาการฝึกฝนที่เหมาะกับตัวเอง ดังนั้นการใช้จิตเทพจึงไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
“พวกมันแข็งแกร่งจริงๆ คงไม่ก่อสงครามซึ่งๆ หน้าใช่หรือเปล่า” จางหยิงห่าวถามด้วยความกังวล
“ไม่ ต้นไม้หนามโบราณอยู่ที่นี่ พวกมันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของต้นไม้หนามโบราณหรอก” กู่ฉิงซานยืนยัน
“อีกฝั่งมีหลายคน พวกเราทำยังไงดี” เย่เฟยหลีถาม
จางหยิงห่าวตอบว่า “ยังไงก็ตาม เจ้าจะสู้กับพวกมันไม่ได้ กู่ฉิงซาน เจ้ารีบคิดหาทางเร็ว”
เขาและเย่เฟยหลีรอ แต่กู่ฉิงซานกลับไม่ตอบ
“กู่ฉิงซาน”
เย่เฟยหลีประหลาดใจ
ลอร่าผู้ซ่อนตัวอยู่ในที่ลับก็สับสนเช่นกัน
“พี่สาว ศัตรูคือเทพที่แท้จริง พวกเราทำยังไงดี” ลอร่าถามด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
นางมีลางสังหรณ์จนพอจะเดาได้คร่าวๆ ว่าอีกฝ่ายอยากจะทำอะไร
หลินไม่พูด สีหน้าของนางค่อยๆ จริงจัง
ถึงแม้นางจะฟื้นสภาพจนถึงจุดสูงสุดแล้ว แต่มังกรหุบเหวคือสิ่งประดิษฐ์วิญญาณอันดับต้น ๆ ที่เผ่าพันธุ์มนุษย์โบราณสร้างขึ้นมาก่อนเปลี่ยนเป็นร่างหุบเหว นางไม่มั่นใจว่าจะเอาชนะได้เลย
โชคยังดี ต้นไม้หนามโบราณอยู่ที่นี่ หากร่วมมือกับต้นไม้หนามโบราณ อย่างน้อยก็ไม่มีทางแพ้มังกรมารได้
หลินลอบถอนหายใจ
การตระเตรียมของกู่ฉิงซานดึงความสนใจของศัตรูได้สำเร็จ แต่ใครจะคิดล่ะว่าศัตรูคือเผ่าพันธุ์เทพระดับสี่เสาศักดิ์สิทธิ์หกองค์กับมังกรหุบเหว
โชคไม่ดีเลย
นางในตอนนี้อยู่ในร่างมนุษย์
ถ้าแหวนแห่งคำสาบานอยู่ในมือล่ะก็…
สายตาของหลินจ้องมองอารักขาสวมเกราะที่อยู่ข้างเย่เฟยหลี
ตอนนี้ขึ้นอยู่กับกู่ฉิงซานแล้วว่าจะทำอย่างไร
ทันใดนั้นเอง!
หลินพลันนั่งตัวตรงแล้วขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้นกับกู่ฉิงซานน่ะ”
ลอร่าหันสายตาตาม
นางเห็นกู่ฉิงซานก้มศีรษะ ทั่วร่างกำลังสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง
ใช่แล้ว
ตอนนี้เอง
กู่ฉิงซานรู้สึกว่านี่แหละคือโอกาส
ในหูของเขา ในตอนแรกไม่มีอะไรนอกจากเสียงกระซิบของผู้หญิงอันแผ่วเบา
เสียงขลุ่ยไพเราะค่อยๆ จางหาย
ทันใดนั้นเอง
เสียงกลองดังขึ้น
ตึง! ตึง! ตึง!
ตึงตึงโป๊ะ! ตึงตึงโป๊ะ!
เสียงแตรสะท้านท้องนภา
หวือ
ขณะรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านในร่างกาย กู่ฉิงซานเข้าใจทันที
ตอนนี้สถานการณ์เกินการควบคุมแล้ว!
ขั้นที่สองของระบำสังเวยชีพกำลังจะเริ่มแล้ว!
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
