กองยานของเลียม
วันเวลาที่ใช้ไปกับการฝึกทหารของผมก็ยังคงดำเนินต่อไป
ผมปล่อยให้ ปัญญาประดิษฐ์จัดการงานเป็นส่วนใหญ่แล้วค่อยตรวจสอบผลลัพธ์อีกครั้งก่อนเที่ยง
พอกินอาหารกลางวันเสร็จ ก็พักผ่อนเป็นเวลาสั้นๆก่อนจะทำงานต่อ
หลังหมดเวลางานช่วงบ่าย ผมที่ทำงานที่เหลือเสร็จแล้วจะเตรียมกลับที่พักตามกำหนดเวลา เพื่อใช้เวลาส่วนตัว
เมื่อมีทหารเข้ามาร้องเรียน ผมจะใช้สถานะทางสังคมปกป้องตัวเองหรือข่มขู่… ไม่ๆ แค่ส่งคำทักทายตามมารยาทไปยังผู้บังคับบัญชาของพวกเขาในกองทัพเพื่อให้ได้ผลลัพธ์ที่ผมต้องการ
เทียเคยบอกกับผมว่า “ถ้าคุณส่งเสบียงจำนวนมากไปยังแนวหน้า ทุกคนจะได้รู้ว่าท่านเลียมยอดเยี่ยมเพียงใด”(TL:พวกที่มีปัญหาส่วนใหญ่คือกองยานลาดตระเวนที่อู้แต่อยากได้เสบียงเยอะๆ)
รู้สึกเหมือนโกงเลย ที่สามารถสร้างความดีความชอบให้จักรวรรดิได้โดยใช้เงินของจักรวรรดิเอง
แต่ผมคิดว่าการใช้งบประมาณของจักรวรรดิเพียงอย่างเดียวคงจะน่าเกลียดไปหน่อย
ดังนั้นผมเลยใช้เงินส่วนตัวนิดหน่อยเพื่อเพิ่มพิเศษให้พวกเขา
การเพิ่มความประทับใจเหล่านี้ให้กับผู้บัญชาการกองทัพจะนำมาซึ่งผลตอบแทนที่ดีในสักวันหนึ่ง
ถ้าผมต้องการสร้างหนี้บุญคุณให้จักรวรรดิ การเริ่มมันตั้งแต่ตอนที่ผมฝึกทหารเลยน่าจะดีกว่าไม่ใช่เหรอ?
ไม่ว่ามุมไหน นั่นก็เป็นวิธีที่ผมใช้เวลาในการฝึกไปอย่างเรื่อยเปื่อย
ตอนนั้นเอง ผมก็ถูกเชิญไปรับประทานอาหารกลางวันโดยเคิร์ท
ตอนนี้เขากำลังฝึกเป็นข้าราชการหลังจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัย แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเจอช่วงเวลาที่ยากลำบาก
เขาเป็นคนที่ค่อนข้างจริงจัง ไม่เหมือนผม ดังนั้นเขาเลยไม่ค่อยมีวันว่างเท่าไหร่นัก
จู่ๆเคิร์ทก็เริ่มหัวข้อสนทนาเรื่องผู้ช่วย-
“ผู้ช่วยของผมงั้นเหรอ?”
นานแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน เคิร์ตในชุดสูทดูโตขึ้นนิดหน่อย
เมื่อมองแวบแรก เขาอาจดูเหมือนเด็กหนุ่มหน้าหวานธรรมดา เป็นเยาวชนที่ดูดีน่านับถือ แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนร้ายที่ร้ายกาจมาก
“ใช่ มันเป็นประเด็นร้อนแม้แต่รอบๆตัวฉัน มีทหารที่มีชื่อเสียงหลายคนต้องการเป็นผู้ช่วยของคุณ เลียม
…อันที่จริง กองทัพกำลังมีปัญหาในการตัดสินใจว่าจะมอบหมายใครให้กับคุณ”
เห็นได้ชัดว่ามีทหารจำนวนมากที่ต้องการเป็นผู้ช่วยของดยุคในอนาคต
“ใครก็ได้ ตราบใดที่เป็นสาวสวย”
พอผมตอบไปแบบนั้น เคิร์ทก็หัวเราะและพูดว่า “คุณก็ยังเหมือนเดิมเลย”
วอลเลซที่กำลังเคี้ยวสเต็ก มองไปทางเคิร์ท
“หลังจากแยกจากเลียมไป คุณเองในฐานะทายาทของบ้านบารอน ดูเหมือนว่าจะเป็นที่นิยมในหมู่สาวๆเหมือนกันนี่
สาวๆจำนวนมากอยากเป็นหนึ่งในคนของคุณกันทั้งนั้น”
เขาไปได้ยินมาจากไหนล่ะนั่น? วอลเลซดูเหมือนจะรู้สถานการณ์ของเคิร์ทพอสมควร
“โอ้ จริงเหรอ?”
เมื่อได้ยินแบบนั้น เคิร์ทก็เกาหน้าเขินๆ
“ถึงคุณจะบอกว่ามีเยอะ แต่ก็ไม่ใช่ฉันแค่คนเดียวที่ถูกเล็งไว้ มีคนมากมายที่หวังจะยกระดับสถานะของตัวเองด้วยการเป็นผู้ช่วยหรือเลขาบ้านขุนนาง”
วอลเลซดูเหมือนจะอิจฉา
“กลับกัน คงไม่มีใครสนใจอดีตเจ้าชายอย่างฉัน ยิ่งเจ้าชายนี่เลิกคิดหาผู้ช่วยไปเลย พวกนั้นคงเอาคนรับใช้ส่วนตัวเป็นผู้ช่วยนั่นแหละ”
ดูเหมือนไม่มีใครสนใจทำงานให้กับเจ้าชาย
มันไม่ตลกเลยถ้าเข้าไปพัวพันกับการต่อสู้ระหว่างราชวงศ์จนนำมาซึ่งการถูกประหารชีวิต
และเช่นเคย พวกเขาอยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างละเอียดอ่อน
“สำหรับผู้ช่วยของผม หวังว่าจะเป็นสาวสวยแค่นั้นก็พอ”
วอลเลซหัวเราะออกมา
“ไม่ต้องห่วง รูปร่างหน้าตาเป็นเกณฑ์การคัดเลือกที่จำเป็นสำหรับตำแหน่งผู้ช่วยและเลขา
ถึงแม้จะมีข่าวลือมาว่าพวกเขาจะเลือกให้ตามความชอบส่วนบุคคล แต่ฉันสงสัยว่าพวกเขาจะเลือกใครให้คุณ เลียม”
ในท้ายที่สุด ผมจะเป็นคนตัดสินใจจากรายชื่อผู้สมัครที่เหลืออยู่ แต่กระบวนการคัดเลือกที่กลั่นกรองพวกเขาออกไปจนถึงจุดนั้นค่อนข้างเข้มงวด
ผมได้ยินมาว่าพวกเขาจะตรวจสอบจากประวัติและอื่นๆ
จะมีกี่คนที่ให้ผมเลือกกันนะ
◇ ◇ ◇
ในห้องขนาดใหญ่ มีเจ้าหน้าที่หญิงที่หน้าตาสวยงามยืนเรียงแถวกันอยู่
ในสถานที่แห่งนี้ หญิงสาวคนหนึ่งกำลังเดินอยู่ระหว่างพวกเธอ
นั้นคือเทีย ผู้ซึ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเพราะผลงานของเธอในการรวมและจัดระเบียบกองยานลาดตระเวน
ตอนนี้ยศที่ประดับอยู่บนชุดของเธอคือพันเอก
มันเป็นการก้าวข้ามตำแหน่งที่ผิดปกติ แต่นั่นก็เพราะกองทัพได้ประเมินความสำเร็จในผลงานของเธอไว้สูงมาก
“คุณผู้หญิงทุกท่าน… ในที่สุดท่านเลียมก็ได้รับมอบหมายให้เป็นทหารอย่างเป็นทางการแล้ว”
ทักษะของเทียในการจัดการกองยานขนาดใหญ่นั้นมีค่ามากในกองทัพ
กองทัพทำกระทั้ง เสนอตำแหน่งถาวรในกองทัพให้เธอ แต่มันก็ถูกเธอปฏิเสธไปทั้งหมด
เจ้าหน้าที่หญิงทั้งหมดที่เทียพามารวมกันที่นี่ ล้วนมาจากอาณาเขตของบ้านเบนฟิลด์
“พวกคุณล้วนเป็นขุนนางระดับสูงที่มาจากอาณาเขตของท่านเลียมโดยตรง
จากทั้งหมดที่นี่ คนใดคนหนึ่งในพวกคุณจะถูกรับเลือกให้เป็นผู้ช่วยของเขา…
ไม่สิ พวกคุณคนใดคนหนึ่งจะต้องเป็นผู้ช่วยของเขา”
มีทหารจำนวนมากที่ต้องการเพิ่มชื่อเสียงด้วยการเป็นผู้ช่วยของเลียม
อย่างไรก็ตาม เทียนั้นไม่สามารถไว้วางใจคนนอกให้มาอยู่เคียงข้างนายท่านของเธอได้
เหตุผลก็คือ ถ้าท่านเลียมชอบคนนอกคนนั้น เมื่อออกจากกองทัพแล้ว ท่านเลียมจะพาคนคนนั้นมารับใช้ด้วยไม่ผิดแน่
ผู้ช่วยจะมีหน้าที่เสริมความแข็งแกร่งให้กับความสัมพันธ์ของเขากับกองทัพ
แต่คงจะลำบากหากผู้ช่วยคนนั้นให้ความสำคัญกับเป้าหมายของกองทัพจักรวรรดิมากกว่าเลียม
นอกจากนี้ยังมีความเป็นไปได้ที่เลียมจะนำผู้ช่วยมาเป็นภรรยา และหากเป็นแบบนั้น จะเป็นการดีกว่าถ้าบุคคลนั้นเป็นคนจากอาณาเขตของเขา
“ทุกอย่างก็เพื่อเห็นแก่ท่านเลียม อุทิศร่างกายและจิตวิญญาณของคุณให้กับเขา!”
“รับทราบ!”
เมื่อทุกคนตอบรับความเคารพพร้อมกัน เทียก็แสดงท่าทีพึงพอใจ
(พวกเธอมีรูปร่างหน้าตาและความสามารถในการทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเขา ไม่มีใครเหมาะสมไปกว่าพวกเธออีกแล้ว ท่านเลียมจะต้องพอใจอย่างแน่นอน)
◇ ◇ ◇
ในขณะเดียวกัน-
ทหารระดับสูงก็กุมหัวของพวกเขา
“พวกเราจะทำยังไงดี?”
“…เราต้องการการเชื่อมต่อกับเคานต์ – ไม่สิ… ดยุคในอนาคต”
“ทางเรามีคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งเป็นผู้ประสานงานไหม?”
หลังจากประสบความสำเร็จอย่างมากในแผนกลอจิสติกส์ เลียมได้เตรียมกองยานส่วนตัวซึ่งประกอบด้วยอัศวินขับเคลื่อนรุ่นล่าสุดและยานรบรุ่นใหม่เพื่อใช้เป็นกองทัพของเขา
เขาเป็นคนที่แก้ปัญหาที่ลำบากที่สุดอย่างหนึ่งของกองทัพ อีกทั้ง เขาก็ยังเป็นขุนนางที่มีโลหะหายากมากมาย
กองทัพต้องการผูกสัมพันธ์กับเขาอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเทียไม่ได้แสดงความสนใจในการเป็นทหารของกองทัพ พวกเขาจึงไม่มีอะไรที่จะเชื่อมเลียมกับกองทัพได้
ความสัมพันธ์ที่ดีอาจจะสร้างมันขึ้นมาได้ผ่านผู้ช่วยของเขา… แต่ผู้สมัครผู้ช่วยของเขาส่วนใหญ่ คือผู้อาศัยในอาณาเขตของเขาเอง
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งเงยหน้าขึ้น
“… เอาจริงๆ ฉันรู้จักคนหนึ่งที่มีความสามารถโดดเด่น”
“รูปร่างหน้าตาของเธอเป็นไง?”
“ไม่มีปัญหาในด้านนั้นเช่นกัน และเธอก็คุ้นเคยกับท่านเคาท์อยู่แล้วด้วย”
“ใครละนั่น?”
ข้อมูลของผู้หญิงคนหนึ่งถูกดึงขึ้นมา
“พลตรียูลิเซีย เดิมทีเธอได้รับมอบหมายให้ทำงานในโรงงานอาวุธ แต่หลังจากฝึกอบรมใหม่อีกครั้ง
เธอถูกย้ายไปที่หน่วยรบพิเศษ และยังได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับหน่วยสืบราชการลับอีกด้วย”
เธอมีคุณสมบัติที่ดีและผลงานการันตีมากมาย
เธอเป็นบุคลากรที่แม้แต่กองทัพก็ไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือ แต่คนที่มีความสามารถและสวยงามมีโอกาสสูงที่จะได้รับความสนใจจากเลียม
“แล้วเธอสนใจงานนี้รีเปล่า? เราได้ถามความเห็นเธอหรือยัง?”
เธอจะโอเคไหมถ้าเธอกลายเป็นคนรักหรือเมียน้อยของขุนนาง? นี่คือปัญหา
บางคนเต็มใจที่จะเป็น แต่หลายคนก็ไม่เห็นด้วยกับมัน
“เรื่องนั้นไม่เป็นปัญหา เธอดูเต็มใจเมื่อฉันยกเรื่องนี้ขึ้นมา”
“เฮ้อ…เธอมีประวัติที่ยอดเยี่ยม ฉันอยากจะเก็บคนแบบนี้ไว้เป็นลูกน้องในกองทัพมากกว่า”
ยูลิเซียนั้นถูกพวกเขาประเมินไว้สูง
“ไม่ลองไม่รู้ ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ส่งเอกสารของเธอไปให้เคานต์ทันที”
– พลังของไกด์เริ่มทำงาน ทำให้ยูลิเซียเข้ามาเป็นหนึ่งในผู้ช่วยของเลียม
◇ ◇ ◇
ผมกำลังดูเอกสารที่คล้ายกับภาพถ่ายดูตัวในห้องทำงาน
คนรอบข้างผมดูเหมือนจะกังวล แต่ไม่มีใครพูดอะไรออกมา
วอลเลซหยิบหนึ่งในนั้นขึ้นมาและตรวจสอบเนื้อหา ทำให้เขาร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
“มันช่างจ้าซะเหลือเกิน! ฮา~เธอสวยมาก ฉันเลือกเธอมาเป็นผู้ช่วยของฉันได้ไหมเนี่ย?”
ในฐานะสมาชิกของราชวงศ์ เขาจะได้รับการเลื่อนยศเป็นร้อยโทหลังจากการฝึกของเราเสร็จสิ้น
อย่างไรก็ตาม ไม่มีแผนให้เขารับผู้ช่วย
นั่นเป็นเพราะตำแหน่งของเขาไม่จำเป็นต้องมี
“ถ้าคุณอยากได้ครูฝึกให้มาฝึกคุณละก็ ผมให้ได้เสมอ เอาไหม?”
“ฮ่าฮ่า ตลกดีนะ เลียม… นั่นล้อเล่นใช่มั้ย?”
ให้ครูฝึกมาฝึกผู้ชายคนนี้เพิ่มอีกหน่อย นั่นอาจเป็นความคิดที่ดี
อย่างไรก็ตาม ผมเลือกไม่ถูกจริงๆว่าควรเลือกใครมาทำงานเป็นผู้ช่วย
เนื่องจากการเกณฑ์ทหารของเราเป็นเพียงชั่วคราว ผมเลยคิดว่านี่ไม่จำเป็นเลยซักนิด
ขณะที่วอลเลซกำลังเลือกเอกสารไปมา เขาก็หยุดที่เอกสารใบหนึ่ง
“โอ้ ประวัติของเธอคนนี้น่าทึ่งมาก เธอเคยทำงานกับกองกำลังพิเศษด้วย”
“หืม? ไหนดูหน่อยซิ”
เมื่อผมตรวจสอบเนื้อหาในเอกสารของเธอ ภาพของยูลิเซียก็ปรากฎขึ้น
เมื่อดูประวัติการทำงานของเธอ หลังจากที่ออกจากโรงงานอาวุธที่สาม
เธอได้เข้าฝึกอบรมที่สถาบันการทหารใหม่อีกรอบ แล้วหลังจากนั้นเธอก็ถูกมอบหมายให้อยู่ในหน่วยรบพิเศษ
หลังจากนั้นเธอก็ฝึกฝนในหน่วยสืบราชการลับและเรียนรู้เทคโนโลยีจากโรงงานต่างๆ
เธอเหมือนสายลับหญิง
“แล้วทำไมคนอย่างเธอถึงไปเข้าร่วมกองกำลังพิเศษกันล่ะนั่น?”
เมื่อผมโพล่งออกมาแบบนั้น วอลเลซก็ทำหน้าตาสงสัย
“คุณรู้จักเธอเรอะ?”
“ผมรู้จักเธอในขณะที่เธอยังเป็นพนักงานขายที่โรงงานผลิตอาวุธ”
“โอ้ ดูคุณสิ~ แม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำอะไรเลย สาวสวยก็ดูเหมือนจะมาหาคุณโดยธรรมชาติ”
การได้เห็นความอิจฉาริษยาของวอลเลซทำให้ผมมีความสุข
จากนั้นผมก็หันกลับมาที่กองเอกสาร
–ถ้าผมต้องไล่ดูเอกสารพวกนี้ทั้งหมด ผมอาจจะเลิกงานช้า
อย่างที่บอก ไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ผมสนใจเลย
ฮ่า… ผมคิดถึงอามากิซะแล้วสิ
ผมควรพาเธอมาที่เมืองหลวงไหมนะ?
แต่ตอนนี้เธอกำลังทำงานดูแลในอาณาเขตอยู่ และตอนนี้พวกเบิร์กลีย์ที่น่ารำคาญก็อยู่รอบๆตัวผม
ผมเลยกังวลว่าเธอจะเป็นอันตรายหากพาเธอมาด้วย
…ผมรู้สึกเหนื่อยหน่ายอย่างมากกับการต่อสู้กับพวกเบิร์กลีย์
มันคงจะดี ถ้าหากว่าผมสามารถจัดการพวกมันทั้งหมดได้ในทีเดียว
“ผมเลือกยูลิเซียแล้วกัน อย่างน้อยก็เป็นคนคุ้นเคย เอาแบบนี้แหละ”
“ตัดสินใจง่ายเกินไปไหมนั่น?”
“เฮอะ! ผมสามารถรวบรวมสาวสวยได้มากเท่าที่ต้องการ และเมื่อไรก็ได้! กะเรื่องแค่เลือกผู้ช่วย จะไปคิดอะไรมาก?”
เนื่องจากไม่สำคัญว่าผมจะเลือกใคร ผมจึงตัดสินใจเลือกยูลิเซีย
แม้จะเป็นผู้หญิงที่น่าผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่น่าจะเป็นปัญหา
◇ ◇ ◇
วันรุ่งขึ้นหลังจากที่ผมตัดสินใจเรื่องผู้ช่วย
ยูลิเซียมาถึงสถานที่ฝึกทหารของผม
“ยินดีที่ได้พบคุณอีกครั้งค่ะ ท่านเลียม”
ยูลิเซียทักทายผมด้วยรอยยิ้ม ดูเหมือนเธอจะมีร่างกายที่กระชับกว่าเมื่อก่อน
ทั้งหน้าอกและก้นของเธอยังคงมีขนาดที่เหมาะสม แต่ร่างกายโดยรวมของเธอดูดีขึ้น
ราวกับว่าเธอเลือกฝึกเฉพาะสิ่งที่เธอต้องการฝึกฝน ทำให้ตอนนี้หน้าอกและก้นของเธอดูโค้งเว้าชัดขึ้นไปอีก
ผมหยุดการประมวลผลเอกสารอิเล็กทรอนิกส์ เมื่อเห็นยูลิเซียมาหาผมในที่ทำงาน
“…ยังมีเวลาอีกตั้งครึ่งปี ก่อนที่คุณจะได้รับมอบหมายให้เป็นผู้ช่วยของผมไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันได้รับอนุญาตจากหัวหน้าแล้ว และได้ยินมาว่าปริมาณงานของคุณเพิ่มขึ้นเนื่องจากคุณจะถูกย้ายไปประจำการในเร็วๆ นี้ ฉันจึงต้องการที่จะเข้ามาช่วยเหลือ”
ดูเธอมีวิสัยทัศมากกว่าเมื่อก่อน
ดูราวกับคนละคนกันเลย
◇ ◇ ◇
ตอนนี้ ยูลิเซียยืนอยู่ต่อหน้าเลียม เธอกำลังเก็บความรู้สึกมืดมนที่เอ่อล้นอยู่ภายในตัวเธอ
(ในที่สุด… ในที่สุดฉันก็สามารถแก้แค้นคุณได้ เลียม)
ยูลิเซียเข้ามาหาเขาเพียงเพื่อล้างแค้นให้กับความภาคภูมิใจที่แตกสลายไปก่อนหน้านี้
เธอใช้เวลาเป็นสิบปีเพื่อขัดเกลาตัวเอง
“ท่านเลียม ตอนนี้ให้ฉันได้ช่วย–”
ก้าวแรกของการแก้แค้นของเธอจะเริ่มต้นที่นี่
นั่นคือสิ่งที่เธอคิด …แต่แล้วมีคนคนหนึ่งร้องไห้พุ่งเข้ามาที่โต๊ะทำงานของเลียม
คนคนนั้นคือไนอัส กัปตันเทคโนโลยีของโรงงานผลิตอาวุธที่เจ็ด สถานที่ที่เต็มไปด้วยปัญหา
เมื่อมองผ่านๆ เธอดูเป็นหญิงสาวคงแก่เรียน เพราะผมสีดำสั้นกับแว่นตาของเธอ แต่จริงๆแล้วเธอเป็นคนที่มีด้านน่าเอือมระอามากมาย
“ท่านเลียม~!”
หลังจากวิ่งผ่านประตูราวกับบินจนมาถึงโต๊ะทำงานของเลียม ไนอัสก็ร้องไห้ออกมา
(คุณอีกแล้ว?!)
ยูลิเซียเป็นอีกคนที่รู้จักของไนอัส แต่ไนอัสไม่ได้ทักทายเธอด้วยซ้ำ
เลียมคิ้วขมวด
“…คราวนี้อะไรอีกล่ะ?”
(ชิ่วๆ! ยัยคนน่ารำคาญ ออกไปซะ! อย่าใจอ่อนต่อเธอนะเลียม!)
เลียมจะอ่อนโยนต่อคนรู้จัก
แม้ว่าเขาจะดูเป็นคนหยาบคาย แต่เขาก็เป็นหนึ่งในขุนนางที่มีเมตตา
ยูลิเซียรู้เรื่องนี้ดี เธอเลยรู้สึกรำคาญที่ไนอัสมารบกวนแผนการของเธอ
“ได้โปรดฟังฉันที! ท่านเลียม ฉันกำลังสร้างยานต้นแบบรุ่นใหม่ที่ใช้โลหะหายากที่คุณเตรียมไว้ให้ฉัน!”
“คุณเคยบอกผมเรื่องนี้แล้ว”
ไนอัสต้องการทดลองวิทยาการใหม่ไปเรื่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าเบื้องบนของโรงงานผลิตอาวุธที่เจ็ด จะตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่โครงการอื่นมากกว่า
เป็นผลให้ไนอัสไม่สามารถทำงานในสิ่งที่เธอต้องการได้
ยูลิเซียกำลังยิ้มอยู่ในใจ
(หึ ถ้าระบายเสร็จแล้ว ก็รีบกลับบ้านไป ชิ่วๆ)
เธอต้องการกำจัดเลียมในทันที แต่ไนอัสก็เข้ามาขวางทางเธอซะได้
อย่างไรก็ตาม-
“–ฉันต้องการโลหะหายากและเงินทุนเพิ่มเติม”
“ฮะ?!”
หลังฟังคำเรียกร้องของเธอ ยูลิเซียอดไม่ได้ที่จะอุทานด้วยความประหลาดใจ
หากต้องการพัฒนายานรบรุ่นใหม่ มันต้องใช้งบประมาณมหาศาล
ไม่รวมถึงการใช้งานโลหะหายากจำนวนมาก
มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะขอร้องเลียมสำหรับเรื่องพวกนี้
แต่เลียมกลับสนใจอย่างน่าประหลาด
“คุณกำลังพัฒนายานรุ่นใหม่เหรอ?”
“ฉันจะเตรียมยานรบรุ่นพิเศษให้คุณ ท่านเลียม! แต่ต้นทุนในการพัฒนาของพวกนี้ไม่ถูกเลย นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงต้องการเงินทุนและโลหะหายากมากขึ้นอีก!”
สนใจก็ส่วนสนใจ แต่เลียมตอบปฏิเสธ เนื่องจากเขารู้สึกไม่คุ้มค่าเกี่ยวกับงบประมาณที่ไนอัสต้องใช้ในครั้งนี้
ในตอนนั้นเองไนอัสก็ทรุดตัวลงกับพื้นและร้องไห้ ทำให้กระโปรงเลิกขึ้นเล็กน้อยโดยไม่ได้ตั้งใจ
ภาพที่ปรากฎคือกางเกงขาสั้นที่เธอสวมอยู่ด้านใน เพราะเธอคิดว่ามันสะดวกกับการทำงาน
ดวงตาของเลียมเบิกกว้างเมื่อเห็นมัน
(ย – แย่แล้ว!)
ยูลิเซียพยายามทำความเข้าใจเกี่ยวกับตัวเลียม เธอจึงพยายามอย่างมากเพื่อศึกษางานอดิเรกและความชอบของเขา มันทำให้เธออุทานในสถานการณ์นี้
เลียมนั้นชอบชุดชั้นในแบบกีฬามากกว่าแบบเซ็กซี่
เมื่อสังเกตเห็นสายตาของเลียม ไนอัสก็รีบจับกระโปรงของเธอกลับคืนสู่ตำแหน่งเดิม
ไนอัสแก้ตัวด้วยความเขินอาย
“ข-ขอโทษ อย่าเข้าใจฉันผิดนะ ช่วงนี้ฉันงานยุ่งมาก ฉันใส่กางเกงเพราะว่ามันช่วยให้เคลื่อนไหวสะดวกตอนทำงาน ฉันมักจะใส่ชุดชั้นในที่ดีกว่านี้!”
แม้ยูลิเซียจะคิดในใจว่ายัยนี่ตอแหล แต่เธอก็จับสังเกตุหน้าตามีความสุขของเลียมได้
“โอ้-อย่างนั้นเหรอ? ใช่ ใช่ เอาล่ะ เรากำลังพูดถึงเรื่องงบประมาณใช่ไหม? ผมจะเตรียมเงินให้คุณ”
ยูลิเซียเอามือทั้งสองข้างปิดหน้า
(งี่เง่าเอ้ย! คุณใจง่ายอีกแล้ว ทุกครั้งเลย!)
ไนอัสได้ยินดังนั้นก็เรียกร้องเพิ่มเติมในทันที
“ได้โปรดเพิ่มจำนวนโลหะหายากขึ้นด้วย! ยิ่งไปกว่านั้น ฉันต้องการให้คุณซื้อยานรบเพิ่มด้วย
ท่านเลียม คุณใจร้ายมาก คุณกำลังเตรียมกองยานใหม่ทั้งกอง แต่คุณไม่ได้ซื้อยานแม้แต่ลำเดียวจากเราเลย
ทำไมคุณถึงไปซื้อยานรบที่โรงงานผลิตอาวุธที่สามกับหกพัฒนาร่วมกัน โดยไม่ติดต่อทางเราล่ะ?”
“โอ้ อย่างนั้นหรือ? ผมไม่รู้เรื่องพวกนั้นหรอก เพราะเทียเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนั้นน่ะ”
เลียมไม่เคยสนใจเรื่องนั้นด้วยซ้ำ
ในฐานะอดีตพนักงานของโรงงานผลิตอาวุธที่สาม ยูลิเซียก็เคยได้ยินเกี่ยวกับการพัฒนาร่วมกันของโรงงานอาวุธหลายแห่ง
(…การพัฒนาร่วมกันเพื่อพัฒนายานรบรุ่นใหม่ เหมือนฉันได้ยินข่าวลือมาว่าโรงงานอาวุธที่เก้าก็กำลังทำแบบนั้นอยู่เหมือนกัน)
โรงงานอาวุธแต่ละแห่งต่างก็เร่งเตรียมกองยานใหม่
ในขณะเดียวกัน โรงงานอาวุธที่เจ็ดนั้น ถูกเทียมองข้ามไปโดยสิ้นเชิง
“…นั่นเป็นเพราะพวกคุณไม่สนใจรูปลักษณ์ภายนอกของยานที่พัฒนาอยู่น่ะสิ”
ไนอัสถอดแว่นตาของเธอออกและเช็ดน้ำตา
“เราพยายามทำแล้ว! อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงคนนั้นปฏิเสธเราโดยพูดว่า ‘มันไม่เหมาะกับท่านเลียม’
ทั้งที่เรามียานแปดร้อยลำที่พร้อมสำหรับการขาย! ถ้าคุณไม่ซื้อมัน พวกเราแย่แน่!”
ยูลิเซียตกอยู่ในความคิด
(การมุ่งเน้นที่ประสิทธิภาพโดยไม่สนรูปลักษณ์ก็ยังคงเหมือนเดิม แต่พวกเขาไม่ควรสร้างยานแปดร้อยลำโดยไม่มีแผนสำรองตั้งแต่แรก)
แม้แต่เลียมก็ยังแปลกใจ แต่แล้วเขาดูเหมือนจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
“ได้สิ ยานทั้งแปดร้อยลำนั่นผมจะซื้อเอง”
“จริงๆนะ?!”
ไนอัสยิ้มอย่างมีความสุข เลียมเห็นแบบนั้นจึงเสนอข้อตกลงเพิ่มเติม
“ผมจะสั่งผลิตยานรบเพิ่ม เพราะยังไงดูเหมือนพวกคุณคงว่างกว่าโรงงานอื่นอยู่แล้ว
นอกจากนี้…คุณมียานรบหรืออาวุธอะไรที่ต้องการโละทิ้งไหม? ผมจะรับซื้อมันทั้งหมดเลย”
แม้แต่ยูลิเซียที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าเลียมคิดอะไรอยู่
———–
ไบรอัน (´；ω；｀) “การเห็นท่านเลียมถูกกับดักน้ำผึ้งอย่างง่ายดายอีกครั้งนี่มัน….เจ็บปวด”
———–
ช่วงนี้นานๆจะมาทีนะครับ คนแปลช็อตๆ 555
สนับสนุนผู้แปลได้ที่นี่นะครับ กสิกร 475-2-65694-8 เมือง บ.
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
