การแข่งขันอัศวินขับเคลื่อน
ผมซึ่งกำลังจบชั้นประถมศึกษาปีที่สาม
เป็นเวลาเดียวกับที่การแข่งขันอัศวินขับเคลื่อนกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
เป็นงานที่ได้รับความนิยมอย่างมากจนต้องนำการแข่งมาออกอากาศ
แม้แต่ขุนนางชั้นสูงก็มารวมตัวกันเพื่อชมการแข่งขัน นั่นแสดงว่าการแข่งขันนี้ได้รับความสนใจอย่างมาก
ภายในโรงจอดยาน– ผมยืนอยู่หน้าเอวิท
มารีกำลังถือหมวกนักบินให้ผม
“ดิฉันนี่ตื่นเต้นมากเลยค่ะ ที่จะได้ดูการต่อสู้ของท่านเลียมอย่างใกล้ชิด!”
“ตื่นเต้นขนาดนั้นเลย?”
“ใช่ค่ะ! มารีผู้นี้โชคดีจริง ๆ ที่ได้มาอยู่ตรงนี้!”
มันก็ดูน่ารักดีเมื่อเห็นแก้มของเธอแดงระเรื่อขณะที่เธอยกยอผม แต่สิ่งที่ผมกำลังมองหาคืออีกสิ่งหนึ่ง
ผู้หญิงอีกคนเดินผ่านผมไป
คนนั้นคือโรเซตต้า
เธอสวมชุดนักบินที่เผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าของร่างกายอันสมบูรณ์แบบของเธอ
รูปร่างนั้นดึงดูดสายตาของเหล่าชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
หน้าอกที่ใหญ่และมีสะโพกดินระเบิด
แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้รูปร่างของเธอดูไม่สมดุล
ผมเก็กหน้าเท่ๆ ในขณะที่คนอื่นจ้องไปที่รูปร่างของเธอราวกับคนโง่
ผมเรียกเธอ
“เฮ้ โรเซตต้า คุณลงแข่งด้วยงั้นเหรอ?”
“…ใช่”
เธอมองมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชา
ตอนนี้ เรื่องที่ผมพยายามจะให้เราหมั้นหมายกันเธอคงรู้แล้ว ผมมั่นใจว่าตอนนี้เธอคงกำลังดูถูกผมอยู่
“ไม่เย็นชาไปหน่อยเหรอ? ผมต้องการให้เราเข้ากันได้ดีขึ้นนะโรเซตต้า”
“ฉันไม่สนใจ”
ขณะที่โรเซตต้าเดินจากไป มารีก็มองตามอย่างไร้ความรู้สึก
เธอคงกำลังคิดว่าทัศนคติของโรเซตต้านั้นไม่สามารถยกโทษให้ได้
มันเป็นเพราะว่าเธอเป็นคนที่เห็นด้วยกับทุกสิ่งที่ผมพูดอยู่เสมอ
แต่ตอนนี้ผมต้องการผู้หญิงอย่างโรเซตต้า
ผมอยากเห็นการยอมแพ้ของหญิงสาวที่มองผมด้วยสายตาดูถูก
การได้เห็นใบหน้าของเธอบิดเบี้ยวด้วยความอัปยศอดสูมันต้องเป็นภาพที่น่าพึ่งพอใจอย่างแน่นอน
“มารี ผมต่อสู้กับใครในรอบแรก”
ผมถามกับมารี
ผมไม่ได้ตรวจสอบก่อนเพราะไม่มีความจำเป็น
เรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนั้น ผมไม่ได้สนใจสักนิด
เพราะผมเก่ง
“…เป็นโรเซตต้า”
มารีพูดเสียงเบาพร้อมแสดงสีหน้าซับซ้อน ผมยิ้ม
“ผมนี่โชคดีจริงๆ ไม่คิดอย่างงั้นเหรอมารี”
เพียงแค่รอบแรก ผมก็มีโอกาสเอาชนะผู้หญิงคนนั้นได้
ผมหวังว่าคุณจะไม่ยอมแพ้เร็วเกินไป โรเซตต้า
“ค่ะ ท่านเลียม คุณโชคดีจริงๆ”
มารีตอบเรื่องตลกของผมด้วยท่าทีจริงจัง
–อย่างที่คิด… มันไม่ทำให้ผมพอใจเลย
◇ ◇ ◇
ที่นั่งผู้ชมอยู่ห่างจากสถานที่จัดการแข่งขันมาก
เพราะว่าการต่อสู้ระหว่างอัศวินขับเคลื่อนนั้นอันตราย
ผู้ชมอาจได้รับอันตรายจากลูกหลง จึงเป็นเรื่องปกติที่จะดูการต่อสู้ผ่านภาพโฮโลแกรมและจอภาพขนาดใหญ่แทน
การแข่งขันนี้ออกอากาศทั่วทั้งจักรวรรดิ
สำหรับขุนนาง นี่เป็นการแสดงเล็กๆ แต่ในขณะเดียวกันก็เป็นโอกาสสำคัญ
พวกเขาสามารถยืนยันได้ด้วยตาของพวกเขาเอง ว่าทายาทคนใดมีศักยภาพและเติบโตอย่างแข็งแกร่ง ขณะเดียวกันก็เห็นว่าทายาทคนไหนได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างผิดๆ และควรหลีกเลี่ยง
เพราะแบบนั้น เดอร์ริกถูกมองว่าเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจในหมู่ขุนนาง
ในสองครั้งที่เขาได้รับตำแหน่งแชมป์ เขาได้ทำการข่มขู่คู่ต่อสู้ ไม่ก็เสนอผลประโยชน์ แม้กระทั้งจ้างให้พวกเขาช่วยเหลือระหว่างแข่งขัน และสารพัดวิธีเพื่อให้ได้ชัยชนะ
พวกขุนนางคิดว่าคงไม่มีใครต้านทานเดอร์ริกได้
จากที่นั่งผู้ชม เคิร์ทกำลังดูการแข่งของเดอร์ริค
“นี่มันแย่กว่าที่คิด”
วอลเลซกำลังเดิมพันชัยชนะของเดอร์ริกด้วยเงินจำนานมาก
เขาคิดว่าเดอร์ริกจะชนะ…แม้ว่าเลียมจะเข้าร่วมก็ตาม
แต่เคิร์ทก็ไม่ได้สนใจเขา
“มันเป็นหุ่นรบที่อลังการมาก แต่จากโรงงานอาวุธไหนกัน? นี่มัน… อาจจะเป็นรุ่นใหม่จากโรงงานผลิตอาวุธที่สามรึเปล่า?”
เครื่องของเดอร์ริกเป็นอัศวินขับเคลื่อนที่ล้ำสมัย
มันเป็นรุ่นที่ยังไม่ถูกใช้ในกองทัพจักรวรรดิด้วยซ้ำ
ไนอัส ตัวแทนจากโรงงานผลิตอาวุธที่เจ็ดซึ่งถูกเลียมเชิญมา นั่งอยู่ข้างเคิร์ท ทั้งสองคนกำลังนั่งวิเคราะห์กัน
ในที่นั่งผู้ชมมีหลายคนที่เกี่ยวข้องกับเทคโนโลยีหลากหลายสาขาทั่วทั้งจักรวรรดิ
มีตัวแทนจากโรงงานต่างๆ มาอวดเครื่องรุ่นใหม่ของพวกเขา
“มันเป็นหุ่นรบจากโรงงานผลิตอาวุธที่หนึ่ง…มันเป็นรุ่นที่สร้างขึ้นโดยการขโมยเทคโนโลยีจากโรงงานอื่นมารวมกัน เนื่องจากโรงงานผลิตอาวุธที่หนึ่งนั้นขึ้นตรงกับเมืองหลวงของจักรวรรดิ”
เป็นคำอธิบายที่ฟังดูเหมือนมีความแค้นผสมอยู่ในนั้น
เคิร์ทพยักหน้าขณะประหลาดใจ
“อ-อย่างงี้นี่เอง? แล้วเลียมจะชนะได้ไหม?”
แม้ว่าเดอร์ริกจะขาดทักษะ แต่ประสิทธิภาพอันท่วมท้นของรุ่นใหม่นี้ก็ยังเป็นสิ่งที่ไม่อาจดูแคลนได้
ไนอัสยิ้ม
“’ชนะได้ไหม?’เหรอ… หึ มันเทียบกันไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่สิ่งที่น่ากังวลจริงๆน่ะ….”
ในขณะนั้นการแสดงออกของเธอก็เปลี่ยนไปเป็นจริงจัง
สายตาของเธอมองไปยังตัวแทนโรงงานผลิตอาวุธที่หนึ่ง
พวกเขายังถูกมองจากตัวแทนคนอื่นๆ
“…ถ้ามันเป็นการต่อสู้ที่ถูกกติกา ล่ะนะ”
สำหรับโรงงานผลิตอาวุธ ทัวร์นาเมนต์นี้เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้อวดหุ่นรบและได้นำเสนอผลิตภัณฑ์ของตนพร้อมกับกระตุ้นยอดขาย
ไนอัสใช้การโฆษณาผ่านเลียม ขณะที่โรงงานผลิตอาวุธที่หนึ่งส่งรุ่นใหม่ให้กับเดอร์ริก
วอลเลซมองภาพโฮโลแกรมแล้วส่ายหัว
“ทางนี้ก็แย่เหมือนกัน”
เลียมกำลังจะเข้าแข่งขันในรอบถัดไป แต่ก่อนหน้านั้น โรเซตต้าก็เข้ามาที่สนามประลองพร้อมกับหุ่นรบฝึกสอนที่ยืมจากโรงเรียนประถม
หุ่นรบของเธอดูราวกับว่ามันได้รับการซ่อมแซมอย่างเร่งรีบ แทบจะไม่เหลือชิ้นส่วนที่สมบูรณ์เลย
ไนอัสหรี่ตาลง
“อัศวินขับเคลื่อนตัวนั้นถึงขีดจำกัดแล้ว นักบินกำลังตกอยู่ในอันตราย”
เคิร์ทเห็นด้วย
“ใช่ นี่มันอันตรายมาก… โอ้ เลียมมาแล้ว!”
แต่เมื่อเลียมปรากฏตัว สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเป็นท่าทางตื่นเต้นทันที
วอลเลซที่นั่งข้างเขาแสดงความเห็น “…คุณไม่ชอบเลียมมากไปหน่อยเรอะ?”
◇ ◇ ◇
ผมลงไปที่ลานประลองขณะที่ขับเอวิท
มันเป็นสถานที่ที่สร้างขึ้นสำหรับการแข่งขัน แต่ก็เป็นพื้นที่รกร้างเมื่อเทียบกับพื้นที่ที่โรงเรียนประถมตั้งอยู่
ไม่มีอะไรอยู่รอบตัว
ถ้าให้เปรียบเทียบระยะทางกับบางสิ่งในชีวิตก่อนหน้านี้ โรงเรียนและที่นั่งสำหรับผู้ชมจะอยู่ในญี่ปุ่น แต่สถานที่จัดการแข่งขันจะจัดขึ้นในออสเตรเลียอะไรแบบนั้น
“แต่ไม่สามารถเปรียบเทียบกับส่วนที่เหลือของจักรวรรดิได้จริงๆ เพราะขนาดต่างกันเกินไป”
พื้นที่ภายในห้องนักบินนั้นกว้าง
มันเป็นผลจากการใช้เวทมนตร์อวกาศ และที่นั่งของผมลอยอยู่ตรงกลางห้องนั้น
ห้องนักบินที่สร้างขึ้นอย่างหรูหรานั้นสะดวกสบายมาก
เอาล่ะ…
ข้างหน้าผมเป็นหุ่นรบที่ค่อนข้างเก่า
นักบินที่ขับมันอยู่คือโรเซตต้า
เธอพยายามจะพูดอะไรกับผมก่อนเริ่มการแข่งขัน แต่ผมก็ไม่ได้ยิน
บนจอมอนิเตอร์ที่ฉายขึ้นไปในอากาศ มองเห็นห้องนักบินของอีกฝ่าย
โรเซตต้าเอนตัวไปข้างหน้ายกใบหน้าขึ้นจ้องมองมาที่ผม
-ผมรู้สึกตื่นเต้น
ขณะที่เบียดเสียดอยู่ในที่นั่งคนขับแคบๆ เธอแสดงความเกลียดชังของเธอมาที่ผม
อัศวินขับเคลื่อนที่ผมขับคือเอวิท
ไม่เพียงแต่มีความแตกต่างอย่างมหาศาลระหว่างหุ่นรบของเราเท่านั้น แม้แต่ผลการฝึกฝนการต่อสู้ของผมยังเหนือกว่าเธอมาก
ผมขอแสดงความเคารพต่อจิตวิญญาณของเธอที่ยังไม่พังไปซะก่อน แม้ว่านี่จะเป็นการแข่งที่เธอแพ้ไปตั้งแต่แรกแล้วก็ตาม
มาดูกันว่านานแค่ไหนกว่าเธอจะยอมแพ้
ผมเตรียมตัวมามากเกินพอแล้ว
“โรเซตต้า จะไม่มีใครตำหนิคุณถ้าคุณยอมแพ้”
เธอตอบการยั่วยุของฉัน
“…บปาก”
“หืม?”
“ฉันบอกให้หุบปาก! คุณคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่คุณจะแพ้งั้นเหรอ! หากเป็นการต่อสู้จริง ฉันก็ยังมีโอกาสชนะ!”
–เธอพยายามอย่างหนักที่จะต่อสู้ ผมอดไม่ได้ที่จะพบว่าเธอน่ารัก
ผมรู้สึกประทับใจมากกับความแข็งแกร่งของจิตวิญญาณของเธอ มันทำให้เธอเชื่อว่าเธอมีโอกาสแม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่สิ้นหวัง
“ก็อย่างที่คุณพูด แต่เทพีแห่งชัยชนะยิ้มให้กับผู้แข็งแกร่งเท่านั้น หากคุณยอมรับความพ่ายแพ้และก้มหัวให้ผม ผมจะปฏิบัติต่อคุณอย่างอ่อนโยน”
“หยุดพูดได้แล้ว!”
ทันทีที่ประกาศเริ่มการแข่งขัน โรเซตต้าก็วิ่งเข้ามา
หุ่นของเธอวิ่งเข้ามาหาผมด้วยทักษะการเคลื่อนไหวที่ย่ำแย่นั้นช่างน่าหัวเราะ
◇ ◇ ◇
ในใจของโรเซตต้า เธอรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่สามารถเอาชนะหุ่นรบที่อยู่ตรงหน้าเธอได้
มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากอัศวินขับเคลื่อนแบบเช่าที่เธอขับอยู่
ขณะที่หุ่นรบของเธอพุ่งตรงไปและเหวี่ยงดาบ หุ่นรบที่อยู่ตรงหน้าเธอสามารถหลบมันได้อย่างง่ายดายด้วยการขยับเบาๆ ทั้งที่ขนาดของหุ่นใหญ่ขนาดนั้น
เลียมไม่ได้ใช้อาวุธของเอวิทด้วยซ้ำ
“คุณ! คุณ!!!”
เธอขยับเครื่องรุ่นเก่าที่แทบไม่มีฟังก์ชั่นช่วยเหลืออัตโนมัติเพื่อโจมตีเอวิท
แต่เอวิดก็หลบเธออย่างสบายๆ
แม้ว่าจะเป็นหุ่นรบขนาดใหญ่ แต่ก็ไม่มีเสียงหรือการสั่นสะเทือนใดๆดังขึ้นทุกครั้งที่ขยับตัว
“คุณใช้เงินไปเท่าไหร่ในการสร้างสิ่งนี้!”
เธออยากจะร้องไห้
แต่เธอกลับรั้งตัวเองไว้
อย่างน้อยที่สุด เธอต้องการที่จะโจมตีให้ได้สักครั้ง แต่นั่นคือตอนที่เอวิทเอามือจับไปที่ใบดาบของเธอ
การที่อัศวินขับเคลื่อนขนาดใหญ่ทำการเคลื่อนไหวที่ละเอียดอ่อนแบบนั้นมักจะส่งผลให้มือของมันถูกทำลาย
แต่เอวิทไม่เป็นเช่นนั้น
ตรงกันข้าม—มันเป็นดาบของเธอที่แตกเป็นเสี่ยงๆ
“ใบมีดทำมาจากแก้วหรือไง”
แม้คุณภาพของมันจะไม่ดีนัก แต่ก็ไม่น่าจะแตกง่ายขนาดนี้
“…อย่ามาดูถูกฉัน! โดยเฉพาะคนแบบคุณ!”
โรเซตต้านั้นอิจฉาเลียม
เขาเป็นศูนย์รวมของสิ่งที่ขุนนางในอุดมคติควรจะเป็น แถมยังแข็งแกร่งสุดยอด
เธอปรารถนาที่จะเป็นเช่นนั้นเช่นกัน
–แต่เมื่อเธอเปรียบเทียบกับตัวเอง เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด
“อ๊าาาาาาาาา-!!!”
เธอสูญเสียตัวตน และกระโดดไปข้างหน้าแม้จะไม่มีอาวุธ – แต่แล้วเอวิทก็ดึงดาบออกมา
มันเป็นดาบรูปแบบพิเศษที่เรียกว่า ‘คาตานะ’
“…ฮะ?”
เพียงพริบตา จอภาพที่แสดงสถานะของชิ้นส่วนของหุ่นรบแต่ละส่วนล้วนกะพริบเป็นสีแดง
แขนขาทั้งหมดถูกตัดขาด
ส่วนร่างกายล้มลงกับพื้นแล้วนอนหงาย
ภายในห้องนักบินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
“อึก….!”
และเมื่อเธอคิดว่ามันจบลงแล้ว เอวิทก็ก้าวเข้ามาหาเธอ
เมื่อมองขึ้นไปที่เอวิทจากด้านในของห้องนักบิน โรเซตต้าต้องเผชิญกับความเป็นจริง
(…ฉันรู้ว่าฉันไม่สามารถเทียบกับเขาได้)
จิตวิญญาณของเธอแตกสลายอย่างสมบูรณ์
ในที่สุดเธอก็เสียน้ำตาและหัวเราะ
“อ่า…ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…”
เอวิทยกสิ่งที่เหลืออยู่ของโครงหุ่นรบขึ้น และงัดเปิดห้องนักบินอย่างคล่องแคล่ว
จากนั้นเลียมก็เปิดห้องนักบินของตัวเองและก้าวออกไป มองลงมาที่เธอโดยตรง
(ถ้าฉันก้มหัวขอโทษตอนนี้ และพูดจาอ่อนโยนกับเขา เขาจะคิดว่าฉันยอมทำดีกับเขาเพราะต้องการเงินเพื่อมาจ่ายเครื่องเช่าที่เขาทำลายรึเปล่านะ ให้ตายเถอะมันแพงเกินไปสำหรับฉัน)
เมื่อเธอคิดอย่างนั้น เธอก็หุบยิ้มและเช็ดน้ำตาของเธอ
(…ฉันพอแล้ว บ้านคลอเดียควรจะถูกทำลายไปพร้อมกับฉัน ฉันไม่สามารถปล่อยให้ลูกของฉันใช้ชีวิตในชะตากรรมแบบนี้ได้ นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันทำได้)
ใบหน้าของเธอเกร็งขึ้น เธอเริ่มจ้องไปที่เลียม
“นั่นเป็นสภาพที่ไม่น่าดูเลยนะ โรเซตต้า”
เขากำลังหัวเราะ
“นี่หรือสิ่งที่นักเรียนดีเด่นควรพูด! ที่จริงคุณมีนิสัยแบบนี้นี่เอง! แม้ว่าฉันจะแพ้การแข่งขัน
ฉันก็จะไม่ยอมแพ้ต่อคุณ! ถ้าจะฆ่าฉัน ก็ฆ่าฉันซะสิ! คุณจะไม่พบใครที่เต็มใจจะก้มหัวให้คุณที่นี่! ฉันคือคลอเดีย–โรเซตต้า เซเรส คลอเดีย!”
หากคุณเข้าร่วมแข่งขัน คุณจะต้องยอมรับความเสี่ยงที่อาจจะต้องเสียชีวิต
แม้จะมีผู้เสียชีวิต แต่ก็ถือว่าเป็นอุบัติเหตุ
หลายคนใช้สิ่งนี้เป็นโอกาสที่จะกำจัดทายาทของบ้านศัตรู
ตอนนี้โรเซตต้าก็เหมือนลูกไก่ในกำมือของเลียม
ถึงกระนั้น เธอก็ยังสามารถแสดงท่าทีแข็งกร้าวออกมาได้ เพราะเธอไม่สนใจอีกต่อไปแล้ว
(แม่… คุณยาย… ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วย เราไม่มีทางเหลือแล้ว นี่เป็นทางเดียวที่เราจะรอดได้ ถึงอย่างนั้น… ฉันหวังว่าชีวิตของเราจะมีความสุขมากกว่านี้)
เธอไม่ต้องการอะไรที่หรูหรา
เธอต้องการจะแต่งงานกับผู้ชายที่เธอรักและใช้ชีวิตเรียบง่ายร่วมกับเขา แค่นั้นก็เพียงพอแล้วที่เธอต้องการ ไม่จำเป็นต้องมีทุกอย่าง
อย่างไรก็ตาม นั่นเป็นสิ่งที่อยู่ไกลเกินเอื้อม
(–ถ้าชาติหน้ามีจริง ฉันหวังว่าฝันที่จะเป็นเจ้าสาวจะเป็นจริง ฉันอยากจะลองสวมชุดแต่งงานมาโดยตลอด…)
จากการปฏิบัติที่เกิดขึ้นกับบ้านของเธอและการทรมานของผู้เฝ้าระวังที่เธอได้รับ – ในที่สุดโรเซตต้าก็ยอมแพ้
และเพื่อตอบสนองต่อคำพูดของเธอ – เลียมหัวเราะ
◇ ◇ ◇
โรเซตต้า คุณคืออัญมณีเม็ดงามอย่างแท้จริง
ผมอยากจะขอบคุณที่ให้ผมได้ยินประโยค ‘ฆ่าฉันซะ’ ในชีวิตจริง
ในชีวิตก่อน ผมเมื่อพูดถึงบทพูดเช่น ‘ฆ่าฉันซะ’ มันปรากฏแค่ในอนิเมหรือมมังงะเท่านั้น
แต่ตอนนี้ผมได้รับรู้ถึงความยอดเยี่ยมของบท ‘ฆ่าฉันซะ’ ด้วยตัวเอง
ผมอดไม่ได้ที่จะถอดหมวกออกเพื่อมองไปยังจิตวิญญาณที่ไม่เคยแตกสลายของเธอ
-แต่มันไม่มีปะโยชน์…
“ท่านเลียม กระผมทำได้แล้วครับ! ไบรอันคนนี้สามารถโน้มน้าวพวกเขาได้!”
“ดีมากไบรอัน โผล่มาได้ตรงเวลาพอดี”
ไบรอันรายงานผมในช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุด
อาจเป็นเพราะความดีที่ผมทำทุกวัน
หรือควรจะพูดความชั่ว?
ไกด์อาจอยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้ก็ได้
ครั้งต่อไปที่ผมเจอเขา ผมคงต้องกราบเขางามๆสักที
ผมจำเป็นต้องแสดงความรู้สึกขอบคุณเขาจริงๆ แต่ผมขอบคุณเขาเท่าไหร่ก็ไม่พอ
“–โรเซตต้า ผมมีข่าวดีจะบอก”
“…อะไร?”
เมื่อเห็นโรเซตต้าที่กำลังทำตัวเข้มแข็ง ผมก็ยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ
“การหมั้นของเราได้รับการตัดสินอย่างเป็นทางการแล้ว แม่ของคุณ…ดัชเชสคลอเดียยอมรับแล้ว”
“…ฮะ?”
เมื่อเห็นท่าทีตะลึงงันของโรเซตต้า ผมรู้สึกได้รับชัยชนะ
–มันเป็นการแสดงออกขอบคนที่เจ็บปวด จากการถูกทรยศโดยครอบครัวที่พวกเขาไว้ใจ!
“เราจะหมั้นกันอย่างเป็นทางการหลังจากเรียนจบปีที่สี่ของเรา ในตอนนั้นคุณจะกลายเป็นหัวหน้าตระกูลบ้านของคุณ จากนั้น… ยศถาบรรดาศักดิ์ของคุณจะกลายเป็นของผม”
โรเซตต้าตัวสั่นเทิ่ม
เธอคงกำลังสับสนและไม่เข้าใจ
ครอบครัวที่เธอไว้วางใจได้มอบเธอให้แก่ผม และเธอก็จะสูญเสียสถานภาพ ‘ดยุก/ดัชเชส’ ของบ้านของเธอด้วย
– มันทำให้ผมหวนนึกถึงความเจ็บปวดในชีวิตก่อนหน้านี้ของผมเช่นกัน
ไม่ใช่แค่เรื่องที่ผมสูญเสียครอบครัวไปเท่านั้น แต่สิ่งที่เจ็บจริงๆคือการทรยศ
ผมเลยเข้าใจความทุกข์ของเธอ
แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ยังจะทำลายเธอ ใช่…ผมไม่ได้อยู่ฝั่งพวกขี้แพ้ที่ถูกขโมยทุกอย่างไปอีกแล้ว
ผมอยู่ฝั่งที่แย่งชิงของจากผู้อื่น
“ผมได้รับอนุญาตจากจักรวรรดิแล้วด้วย คุณดีใจรึเปล่า? ไม่ว่าคุณจะปฏิเสธมากแค่ไหน ครอบครัวของคุณก็ยอมรับผมแล้ว บ้านที่คุณสามารถกลับได้ไม่มีอยู่แล้ว ทุกอย่างมันจะกลายเป็นของผม”
“เอ่อ เอ่อ…”
ไม่มีเสียงพูดใดๆหลุดออกมา ครอบครัวของเธอถูกจับเป็นตัวประกัน และเธอสูญเสียบ้านเกิด สิ่งที่เธอมีกลายเป็นอดีต
“จงปิติและปลาบปลื้ม โรเซตต้า ต่อจากนี้คุณจะเป็นภรรยาของผม”
เธอกำลังร้องไห้
น้ำตาของเธอไหลขณะที่เธอพูดอะไรบางอย่าง แต่ผมไม่ได้ยิน
ผมสงสัยว่าตัวผมในชีวิตก่อนถูกมองแบบนี้หรือไม่?
หน้าอกของผมเจ็บเล็กน้อย แต่นั่นเป็นเพียงเพราะผมนึกถึงอดีต ไม่ใช่เพราะรู้สึกผิด
ผมติดต่อมารี
“มารี จับตาดูโรเซตต้าไว้ ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็จัดการให้ด้วย”
เมื่อผมออกคำสั่ง มารีก็ยินดีรางกับลูกสุนัข
“ได้ค่ะ! โปรดฝากทุกอย่างที่นี่ไว้กับมารีคนนี้ได้เลยค่ะ!”
ผมหันหลังให้กับโรเซตต้า ที่กำลังร้องไห้และกลับไปที่ห้องนักบิน
“เอาล่ะ…ใครจะเป็นคู่ต่อสุ้คนต่อไป”
◇ ◇ ◇
การกระทำฝ่ายเดียวจบลงแล้ว
วอลเลซมีสีหน้าซับซ้อนเมื่อเห็นโรเซตต้าร้องไห้
“ฉันไม่รู้ว่าเขาพูดอะไร แต่เพื่อทำให้เธอพังทลายแบบนั้น เลียมเป็นปีศาจจริงๆ”
เขาพยายามพูดกับเคิร์ท แต่ดูเหมือนเขาจะตื่นเต้นกับเรื่องอื่น
“เลียมแข็งแกร่งกว่าที่เคยเป็น ไม่สิ อาจเป็นเพราะเอวิทที่ถูกพัฒนาขึ้น?”
ผู้ชมไม่ได้ยินการสนทนาระหว่าง เลียมและโรเซตต้า
ตอนนี้การแข่งขันนัดต่อไปกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
อย่างไรก็ตามไนอัส สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ
“การถ่ายทอดสดถูกรบกวน?”
แม้ว่าตอนแรกการรบกวนจะน้อย แต่การรบกวนก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น
ทันใดนั้น ก็มีอัศวินขับเคลื่อนหลายลำเข้ามาใกล้เอวิทของเลียม
“นั่นไม่ใช่… หุ่นรบรุ่นใหม่จากโรงงานผลิตอาวุธที่หนึ่งรึ?”
แม้ว่ารูปลักษณ์ของพวกเขาจะเปลี่ยนไป แต่ไนอัสก็สามารถระบุอัตลักษณ์ได้
วอลเลซยืนขึ้น
“น-นี่มันแย่แล้ว! เดอร์ริกจะใช้วิธีนี้ฆ่าเลียม!”
ใบหน้าของวอลเลซซีดเมื่อเห็นสถานการณ์ แต่ภาพถ่ายทดสดก็ถูกตัดขาดในทันใด
———-
ไบรอัน (´; ω ; ｀) “ถึงแม้ไกด์จะไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่การได้เห็นเหตุการณ์ร้ายๆมากมายเกิดขึ้นรอบๆ ท่านเลียม…ก็เป็นเรื่องที่เจ็บปวด”
———
ตอนหน้าเดือดแน่นอน
“ตอนนี้ก็มีส่วนที่ดำน้ำรัวๆ”-นักดำน้ำมือฉมัง ขอให้สนุกครับ Avolenn
สนับสนุนผู้แปลได้ที่นี่นะครับ กสิกร 475-2-65694-8 นายเมือง บ.
![[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi](https://i3.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2023/11/โลลิเฮดช็อต.jpg?resize=151,215 "[นิยายแปล(WN)] โลลิเฮดช็อต TS shitakara kakurete danjon ni mogutteta boku ga aidoru-tachi ni mi bare shite yūmei haishin-sha ni naru hanashi")
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
