True Martial World พิภพเทพยุทธ์ 1112

คำพูดตรงไปตรงมาของเด็กหญิงแทบจะยืนการคาดการณ์ของอี้อวิ๋น

“เจ้าคือเชื้อเพลิงเทพมาร?” อี้อวิ๋นถือโอกาสถามตรงๆ

เด็กหญิงกระพริบตาปริบๆ แล้วพยักหน้า

ในม้วนกระดาษจำนวนมากของเทพโอสถไม่มีการพูดถึงความสามารถในการเปลี่ยนร่างของเชื้อเพลิงเทพมาร เด็กหญิงคนนี้แปลงร่างสำเร็จหลังจากที่เทพโอสถตายไปแล้ว

กาลเวลาอันยาวนานทำให้เชื้อเพลิงเทพมารเกิดสติปัญญา จากนั้นก็กลายร่างเป็นรูปร่างเหมือนหลิงเซียวเซียว

หลิงเซียวเซียวเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่นางเห็นในโลกใต้ดินนี้ แต่ตอนนี้ไม่เห็นร่องรอยของหลิงเซียวเซียว เกรงว่านางคงสลายเป็นธุลีท่ามกลางกาลเวลาอันแสนยาวนาน

กระทั่งเมื่อค่ายกลเสื่อมพลัง เกิดปรากฏการณ์ เด็กหญิงคนนี้กับตำหนักศิลาใต้ดินนี่จึงได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกครั้ง

เชื้อเพลิงเทพมารล่อให้เขามาที่นี่ทำไม?

“เจ้าอยู่ในโลกใต้ดินเพียงลำพังนี้มาเป็นร้อยล้านปี หากเจ้าออกไปที่นี่ได้ก็คงออกไปนานแล้ว แต่นี่เจ้ากลับอยู่ที่นี่มาโดยตลอด ทั้งยังล่อให้ข้ามาที่นี่โดยเฉพาะ เพราะเหตุใดกัน?” อี้อวิ๋นถาม

“ข้าอยากไปจากที่นี่ แต่ไปไม่ได้…”

เด็กหญิงพูดแล้วก็นั่งลงบนแผ่นค่ายกล ขาที่ละเอียดเหมือนรากบัวแกว่งไปมา “ตอนนั้นนายท่านใช้พลังฟ้าดินมาสร้างค่ายกลนี้ เขาคิดว่าตัวเองจะทำสำเร็จ แต่กระทั่งเมื่อนายท่านตายไปแล้วคุณหนูเซียวเซียวก็ไม่อาจฟื้นคืนชีพ ค่ายกลยังคงหมุนเวียน ข้าค่อยๆ ก่อร่างขึ้นท่ามกลางกาลเวลาอันแสนยาวนาน ข้าเองก็อยากช่วยคุณหนูเซียวเซียว แต่ว่า…แม้ข้าจะใช้พลังทั้งหมด ท้ายที่สุดแล้วค่ายกลนี้ก็ยังคงค่อยๆ อ่อนแรงลง”

“ข้าต้องเข้าสู่การหลับใหลเพราะพลังหมด ไม่รู้ว่าการหลับใหลนี้ใช้เวลาแค่ไหน คิดไม่ถึงว่าเมื่อตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ผ่านมาร้อยล้านปีแล้ว ที่นี่กลายเป็นค่ายกลฟ้าดินขึ้นเองตามธรรมชาติและกลายเป็นหนึ่งเดียวกับค่ายกลที่นายท่านทิ้งไว้”

“เดิมทีข้าก็เป็นส่วนหนึ่งของค่ายกลที่นายท่านสร้างขึ้น ตอนนี้ตัวค่ายกลผสานเข้ากับค่ายกลฟ้าดิน ข้าจึงพบว่าตัวเองไม่อาจออกไป”

เด็กหญิงก้มหน้าลงเมื่อพูดถึงตรงนี้ “คนที่มาก่อนหน้านี้ก็อยากพาข้าออกไป แต่พวกเขากลับถูกค่ายกลสังหารในขณะที่ลองทำลายค่ายกล”

ก่อนหน้านี้มีคนถูกฆ่า?

อี้อวิ๋นตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ทะเลทรายกลบอาทิตย์จะมีปรากฏการณ์ก็มีคนเข้ามาที่นี่ได้น้อยมาก นอกค่ายกลมีสัตว์ประหลาดที่น่ากลัว ในค่ายกลยังมีกลสังหารอีก ต่อให้เป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่เข้ามาก็เกรงว่าต้องเจ็บช้ำ

ส่วนคนจากร้านความลับเทพที่เจอตำแหน่งได้เพราะใช้เข็มทิศความลับสวรรค์ตัวแม่และมาถึงที่นี่ได้เพราะเสื้อหยกด้ายทองก็ยิ่งทำอะไรไม่ได้เข้าไปใหญ่

จอมยุทธ์จำนวนมากบาดเจ็บล้มตายเพราะตามหาโอกาส อี้อวิ๋นคิดแล้วก็ถอนหายใจ

เด็กหญิงเหมือนจะรู้สึกผิดเมื่อเห็นท่าทีของอี้อวิ๋น

นางแค่อยากไปจากที่นี่ก็เท่านั้น นางโดดเดี่ยวมานานเกินไป ถูกขังที่นี่มาสองสามร้อยล้านปีแล้ว

“เจ้าไม่ต้องรู้สึก คนที่มาที่นี่ต่างก็มาเพื่อตามหาสมบัติ ในเมื่อเป็นการตามหาสมบัติก็ย่อมมีอันตราย” อี้อวิ๋นมองความคิดเด็กหญิงออก เขาคิดไม่ถึงว่านางจะใจดีมาก

นางถูกเรียกว่าเชื้อเพลิงเทพมารไม่ใช่หรือ?

อี้อวิ๋นมองว่าต่อให้เชื้อเพลิงเทพมารจะไม่ชั่วร้ายถึงขีดสุดก็น่าจะไม่สนใจสรรพชีวิตและทำทุกอย่างตามใจ

แต่เด็กหญิงคนนี้จะมีภาพลักษณ์ไม่สอดคล้องไปเกินหน่อยกระมัง?

“เหตุใดเจ้าจึงถูกเรียกว่าเชื้อเพลิงเทพมาร?” อี้อวิ๋นถามอย่างอดไม่ได้

เด็กหญิงส่ายหน้าพูดว่า “ข้าเองก็ไม่รู้ ยามที่ข้าเกิดมาก็เหมือนจะมีความทรงจำที่แตกเป็นเสี่ยงๆ แต่หลังจากที่ผ่านเวลามาไม่รู้นานแค่ไหน ความทรงจำเหล่านี้ก็เหมือนจะถูกผนึก ต่อมาข้าก็ออกจากร่องสมุทรและติดตามนายท่าน ข้าค่อยๆ เติบโต ค่อยๆ แข็งแกร่งขึ้น หลังจากที่นายท่านตายไปก็ใช้เวลาประมาณหลายสิบล้านปีจึงจะก่อตัวขึ้นช้าๆ…”

แม้จะบอกว่าวัตถุล้ำค่าและวิญญาณฟ้าดินสามารถกลายรูปเป็นมนุษย์ แต่บางครั้งวัตถุที่ยิ่งเลิศล้ำก็ยิ่งก่อตัวได้ยาก

ในช่วงเวลาอันยาวนานหลังจากที่เทพโอสถตายลง เชื้อเพลิงเทพมารได้รวบรวมปราณฟ้าดินหยางบริสุทธิ์เข้ามาในค่ายกลจนในที่สุดก็ก่อตัวสำเร็จ

อี้อวิ๋นไม่รู้ว่าเด็กหญิงคนนี้นับเป็นสิ่งมีชีวิตหรือเปล่า เขารู้สึกได้ว่านางมีพลังเลือดลมที่แทบไม่ต่างอะไรกับคนปกติ แม้แต่วิญญาณในร่างนางอี้อวิ๋นก็สัมผัสถึง

สาเหตุเหล่านี้ทำให้ตอนแรกอี้อวิ๋นคิดว่านางคือหลิงเซียวเซียว คิดว่านางเป็นมนุษย์เป็นๆ ไม่คิดแม้แต่น้อยว่าคือเชื้อเพลิงเทพมาร

“เจ้ามีชื่อไหม?” อี้อวิ๋นถาม

เด็กหญิงส่ายหน้า

“เช่นนั้นข้าจะตั้งชื่อให้เจ้าดีไหม…เจ้าอยู่ในค่ายกลเพื่อช่วยหลิงเซียวเซียว แม้จะทำไม่สำเร็จแต่สุดท้ายก็ก่อตัวขึ้นจากเรื่องนี้ นับได้ว่ากำเนิดจากหลิงเซียวเซียว ต่อไปนี้ก็ชื่อหลิงเสียเอ๋อร์แล้วกัน”

หลิงเสียเอ๋อร์?

เด็กหญิงแปลกใจแต่ไม่นานก็พยักหน้า นางเอียงศีรษะคิดไปมาเหมือนชอบชื่อนี้มาก

“อื้ม!”

หลิงเสียเอ๋อร์ยิ้ม ทันใดนั้นไอเย็นในค่ายกลก็บางลงมาก ประหนึ่งมีความอบอุ่นเพิ่มเข้ามา

อี้อวิ๋นรู้สึกเหลือเชื่อ ในฐานะที่เป็นเชื้อเพลิงเทพมาร นางผ่านกาลเวลาร้อยล้านปีจนเกิดเป็นชีวิตที่ไม่ต่างจากมนุษย์แต่กลับมีนิสัยบริสุทธิ์เหมือนผ้าขาว

นางบอกว่าตัวเองมีความทรงจำที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ในตอนที่ถือกำเนิด ความทรงจำพวกนั้นคืออะไร หรือจะเป็นอดีตชาติของนาง

อี้อวิ๋นรู้สึกว่าหลิงเสียเอ๋อร์อาจไม่ได้ธรรมดาเรียบง่ายขนาดนั้น

อี้อวิ๋นส่ายศีรษะแล้วมองค่ายกลที่เกิดขึ้นเองจากพลังฟ้าดิน หลิงเสียเอ๋อร์บอกว่านางกับค่ายกลเป็นหนึ่งเดียวกันและเกิดการผสานแล้ว เช่นนั้นทะเลสาบนี้ก็น่าจะเชื่อมโยงด้วยเช่นกัน

แม้ตอนนี้จะปลอดภัย แต่เมื่อเขาลองทำลายความสมดุลของค่ายกลนี้ก็เกรงว่าจะแปรเปลี่ยนเป็นอันตรายครั้งใหญ่

หลิงเสียเอ๋อร์เงยหน้าขึ้น “เจ้าจะทำลายพลังฟ้าดินของที่นี่หรือ?”

“อื้ม ลองดูไม่เห็นเป็นไร” อี้อวิ๋นพูด

หลิงเสียเอ๋อร์ส่ายหน้า “แต่ว่า…เจ้าอ่อนแอเกินไป ตอนนั้นคนที่แข็งแกร่งกว่าเจ้าลองทำก็ยังไม่สำเร็จ”

นางหยุดเล็กน้อยเมื่อพูดถึงตรงนี้ จากนั้นก็พูดต่อว่า “ข้าพาเจ้าเข้ามาในหม้อโอสถก็เพราะอยู่คนเดียวมานานเกินไปจึงอยากหาคนคุยด้วยก็เท่านั้น ไม่ได้หวังว่าเจ้าจะพาข้าออกไป”

อี้อวิ๋นเกาจมูกอย่างกระอักกระอ่วนเมื่อถูกเด็กผู้หญิงบอกว่าเขาอ่อนแอเกินไปอย่างฉับพลัน ความจริงหลิงเสียเอ๋อร์ก็พูดไม่ผิด เขาอ่อนแอไปหน่อยจริงๆ

แต่เขามีข้อได้เปรียบของตัวเอง แม้ระดับยุทธ์จะยังไม่สูง แต่ในร่างก็มีผลวิถีเก้าใบถึงสี่ผล ในแง่พลังฟ้าดินแล้วก็เข้าใจกฎแห่งหยางบริสุทธิ์จนเรียกได้ว่าบรรลุขั้นสุดยอด

การทำลายพลังฟ้าดินที่นี่ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระดับยุทธ์ แต่อยู่ที่ความเข้าใจด้านกฎมากกว่า

อี้อวิ๋นบินออกจากหม้อโอสถเมื่อคิดถึงตรงนี้ เขาเดินไปหาม้วนกระดาษสีดำที่เทพโอสถทิ้งไว้พวกนั้น ในม้วนกระดาษเหล่านี้มีบันทึกเกี่ยวกับค่ายกลสุดท้ายของเทพโอสถอยู่

อย่างไรเขาก็เป็นปรมาจารย์อสูรคนหนึ่ง เข้าใจวิถีโอสถอยู่ไม่น้อย นี่เองก็เป็นข้อได้เปรียบสำคัญของเขา

“เจ้าคอยดูเถอะ ไม่แน่ว่าเรื่องที่คนก่อนหน้านี้ทำไม่สำเร็จจะถูกข้าทำให้สำเร็จก็ได้…”