The Novel’s Extra 568

บทที่ 568 จุดคุ้มทุน (1)

 

[เขาคิลาต้า]

 

พวกเรามาถึงจุดสูงสุดของยอดเขาคิลาต้าประมาณ 5120 เมตร 

มุมมองด้านบนนี้มองแล้วไม่เหมือนภูเขาอื่นๆกฎที่ว่า ‘ยิ่งสูงขึ้นอุณหภูมิยิ่งต่ำถูกเพิกเฉยเนื่องจากปรากฏการณ์เวทมนต์พลังเวทมนต์และ คิลาต้า ยังเป็นป่าที่มีอุณหภูมิสูงและชื้นแม้จะอยู่สูงขนาดนี้

 

“…พวกเราเหลืออีกแค่ 3 เขา” ฮารินพึมพำมองลงไปที่ทิวทัศน์ด้านล่าง นั่นหมายความว่าพวกเราต้องปีนภูเขาอีก 4 ลูก ผมได้แต่ถอนหายใจ

 

“พวกเราจะไปกันเลยเหรอ?”

 

ฮาริน มองที่บอส บอสพยักหน้ามองออกไปทางไกล

 

“ใช่. ไปกันเถอะ.”

 

พวกเราเริ่มเดินอีกครั้งผ่านป่าทึบและหนองน้ำของ คิลาต้า แน่นอนว่าระหว่างทางฆ่ามอนสเตไปไม่น้อย

อีก 1 ชั่วโมงต่อมาทิวทัศน์ภูเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

 

“…หมอก?”

 

หมอกหนาทึบหนาแน่นปิดกั้นมุมมองของพวกเรา มันอยู่ในระดับต่ำรอบข้อเท้าของพวกเรา ฮาริน และ บอส ไม่สามารถมองทะลุผ่านหมอกเหล่านี้ไปได้

 

ฮาริน พูดอย่างสงบ “ดูเหมือนว่าหมอกของ มิริเน่ จะลอยลงมาที่นี่”

 

“… มิริเน่?”

 

“ใช่. ‘มิริเน่’ หรือที่เรียกว่าภูเขาหมอก ฉันเคยได้ยินชื่อเล่นของมัน แต่ไม่เคยคิดเลยว่าหมอกจะหนาแค่นี้….”

 

ฮารินกัดริมฝีปากล่างของเธอแน่น

 

“ไม่เป็นไร.”

 

ผมจับมือของฮารินและบอส

แม้แต่หมอกหนาๆนี้ก็ไม่สามารถหยุดยั้งสายตาพันไมล์ของผมได้ 

ผมสามารถมองเห็นได้ชัดเจนผ่านหมอก

 

“ตามฉันมาฉันมีสายตาดีมาก ไม่เป็นไร”

 

ผมเดินต่อไปโดยจับมือทั้งคู่ ฮาริน ตามผมมาอย่างเชื่องช้าและบอสตามผมมาอย่างเต็มใจ

 

เมื่อพวกเราลงจากภูเขาผมก็เริ่มนึกว่าหมอกนี้เป็นพรมากกว่าคำสาป หมอกไม่เพียงแต่ปิดกั้นมุมมองของพวกเรา แต่ยังรวมถึงมอนสเตอร์นับไม่ถ้วนที่อยู่บน เขาคิลาต้า ด้วย

 

ต้องขอบคุณหมอกนี่ทำให้ที่พวกเราเดินทางได้อย่างรวดเร็วมาก 

เมื่อพวกเราก้าวไปข้างหน้าหมอกก็หนาขึ้น แต่พวกเราใช้เวลาน้อยกว่า 3 ชั่วโมงในการเดินทางจากจุดล่างสุดไปยังจุดกึ่งกลาง

 

…แต่ก่อนอื่น

 

[เฮ้ ได้ยินฉันมั้ย]

 

ผมได้ยินเสียง ผมหยุดลงทันที

 

[ฉันเอง แชนายอน ถ้านายได้ยินฉันก็ตอบฉันด้วย]

 

มันเป็นเสียงของ แชนายอน ผมเดาว่าเธอกำลังติดต่อผมผ่านทางการ์ด 8 ดาวของเธอ

 

“…ฮาจิน?”

 

สับสนบอสและฮารินมองมาที่ผมขณะที่ผมพยายามคิดคำตอบของผม อย่างไรก็ตามผมพบว่ามันยากที่จะสร้างประโยคในหัวของผมตอนนี้ พลังการปฏิเสธของโลกอาจรบกวนการสื่อสารของการ์ด ผมไม่สามารถสร้างประโยคที่มีความยาวและแทบจะไม่สามารถส่งประโยคอะไรไปได้เลย

 

[แชนายอน เธอจริงเหรอ?]

 

“คิมฮาจิน? มีอะไรเกิดขึ้นข้างหน้าไหม”

 

“เอ่อ ไม่นะ”

 

บอสถามผมจนผมต้องเริ่มเดินอีกครั้ง หลังจากนั้น 3 นาทีผมได้รับการตอบกลับจาก แชนายอน

 

[ใช่ ฉันเอง นายอยู่ข้างในประตูใช่มั้ย]

 

ผมตอบเมื่อผมเดินต่อไป

 

[ใช่. ฉันกำลังเดินทางไปสาธารณรัฐแห่งลีออสพร้อมกับลูกสาวของตระกูลลีออง]

 

เธอใช้เวลา 3 นาทีเพื่อกลับมาหาผมอีกครั้ง

 

[อะไรนะ? แต่เธอเป็นมาร ทำไมนายถึงไปที่ ลีโอเรส? หันหลังกลับมาและพาเธอมาที่นี่!]

 

“… ?”

 

‘เธอพูดเรื่องอะไรกันเนี่ย?’

 

ผมเงยหัวของผมด้วยความสับสน

*************************************************************************

[สาธารณรัฐลีโอเรส,ห้องฝึกฝนใต้ดินของบ้านพักประธานาธิบดี]

 

คิมซูโฮมองที่หญิงสาวข้างหน้าเขาถือดาบเหล็ก ท่าทางของเธอไร้ที่ติและพลังเวทมนต์ที่ล้อมรอบดาบของเธอนั้นเฉียบคม คิมซูโฮอดใจไม่ได้ ที่รู้สึกทึ่งกับการเติบโตของลูกศิษย์ ลูกสาวของประธานาธิบดีได้ดูดซึมทุกสิ่งในทันทีที่เขาสอนเธอราวกับฟองน้ำแห้งๆ

 

“เธอกำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว”

 

แม้จะได้รับคำชื่นชมจากคิมซูโฮ ลูกสาวของประธานาธิบดีเซเรนเน่ก็ไม่ยิ้มและยังคงมุ่งเน้นไปที่การฝึกฝนของเธอ

 

“ไฮ-ย่ะ!”

 

เธอเหวี่ยงดาบด้วยอานุภาพทั้งหมดของเธอ พลังเวทมนต์จากดาบของเธอทำให้พื้นเป็นรอยขีดข่วนขณะที่มันพุ่งไปหาคิมซูโฮ แต่คิมซูโฮก็หั่นครึ่งอย่างง่ายดาย

 

“พลังเวทมนต์ของคุณนั้นแข็งแกร่งเหมือนเหล็ก เธอจะประสบความสำเร็จอย่างมากในเรื่องพลังเวทมนต์มันง่ายมากถ้าทำครั้งแรกได้”

 

“-!”

 

เซเรนเน่ รีบไปหา คิมซูโฮ ย่าาา! เธอกระโดดได้ 100 เมตรด้วยการกระโดดเพียงครั้งเดียว เซเรนเน่ ฟันดาบของเธอใส่ คิมซูโฮ เขาป้องกันการโจมตีของเธอด้วยดาบของเขา ประกายไฟพุ่งออกมาที่จุดปะทะ

 

เพล๊ง— เพล๊ง—

 

“…ฉันได้ยินว่านายชอบถามหาฉัน” เซเรนเน่พูดเมื่อดาบของพวกเขาปะทะกัน

 

คิมซูโฮยิ้มกว้าง ความพยายามของเขากำลังจะเกิดผลแล้ว

 

“ในที่สุดเธอก็ยอมรับฉันแล้วเหรอ”

 

“…ฉันยังไม่ยอมรับ-”

 

เซเรนเน่ เน้นพลังเวทมนต์ของเธอไปที่แขนนี่เป็นการเพิ่มพลังกล้ามเนื้อของเธอในทันที แต่อย่างไรก็ตามเธอไม่สามารถผลักคิมซูโฮออกไปได้ เซเรนเน่ ผลักแล้วผลักหวังว่าจะเด้ง คิมซูโฮ ออกไปแต่เธอก็หยุดเมื่อเธอรู้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้น

 

“เฮ้อออออ…ฉันเพิ่งรู้ว่าข่าวลือนั้นผิดไปมาก”

 

เซเรนเน่ เป็นที่รู้จักทั่วทั้งทวีปในฐานะที่เป็นอัจฉริยะก่อนที่เธอจะได้พบกับคิมซูโฮ ในทางตรงกันข้ามคิมซูโฮลือกันว่าไร้ความสามารถ ทุกคนอ้างว่าเขาเป็นเพียงผู้บัญชาการดาบผ่านเส้นสาย

 

“เป็นอย่างนั้นเหรอ? ขอบคุณ.”

 

ในตอนแรกเหตุผลที่เซเรนเน่ขอให้คิมซูโฮสอนดาบของเธอคือเธอมองว่าเขาเป็นข้อบกพร่องของพ่อ เธอวางแผนที่จะทำให้คิมซูโฮอับอายด้วยการใช้ดาบเตะเขาออกไปและแต่งตั้งบุคคลที่เหมาะสมกับตำแหน่ง

ผู้บัญชาการดาบขึ้นมา

 

อย่างไรก็ตามเธอต้องประหลาดใจ คิมซูโฮ ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด 

 

ไม่เหมือนข่าวลือเขาแข็งแกร่ง ดาบและพลังเวทย์ของเขาเหนือใคร

เมื่อเผชิญหน้ากับวิธีดาบที่ไร้ที่ติ เซเรนเน่ รู้สึกถึงความปรารถนาที่จะ 

‘เรียนรู้’ จากใครบางคนเป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอ

 

“ไม่จำเป็น. ดังนั้นความโปรดปรานนี้ที่เธอ อา!”

 

ในขณะนั้นคิมซูโฮได้ตีดาบของเซเรนเน่ไปที่หลังเท้า เซเรนเน่เน่ ถูกโยนขึ้นไปในอากาศ แต่เธอเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้หลายร้อยครั้ง

 

เธอกระโดดลงกลางอากาศและหลบหนีจากการเอื้อมมือของคิมซูโฮ การเคลื่อนไหวของเธอเป็นธรรมชาติราวกับว่าเธอเป็นนักแสดงในคณะละครสัตว์

 

คิมซูโฮมองดู เซเรนเน่ ด้วยความภาคภูมิใจและกล่าวว่า 

 

“ฉันได้ยินมาว่ามีกลุ่มที่เรียกว่า ‘ลีออน’ ในอาณาจักรทางตอนเหนือ”

 

“… ลีออน?”

 

เซเรนเน่คลายดาบของเธอ

 

คิมซูโฮพูดต่ออย่างใจเย็น 

 

“ใช่พวกเขาถูกกล่าวหาอย่างผิดๆและถูกทำลายในอรันเฮลล์”

 

“…ฉันรู้ว่าพวกเขาเป็นใคร แล้วไง?”

 

“ลูกสาวคนโตของตระกูลลีออนกำลังเดินทางไปยังสาธารณรัฐ”

 

“…”

 

เซเรนเน่ เก็บดาบของเธอกลับเข้าไปในฝัก สำหรับใครบางคนที่เคยเป็นผู้ใช้ดาบเมื่อมองเธอเก็บดาบง่ายๆแบบนี้ คิมซูโฮรู้ว่านี่ไม่ใช่สัญญาณที่ดี

 

“ฉันเข้าใจสิ่งที่นายกำลังพยายามพูด” เซเรนเน่ ส่ายหัวอย่างแน่วแน่และประกาศว่า “แต่ไม่ได้”

 

กร๊อบ เธอหักนิ้วมือของเธอ ประตูห้องฝึกซ้อมเปิดออกทันทีและมีอัศวินฝูงชนเข้ามาในห้องฝึกซ้อม พวกเขาเป็นบอดี้การ์ดส่วนตัวของ เซเรนเน่

 

“แน่นอนว่านายต้องตระหนักถึงประวัติศาสตร์ของพวกเรากับอรุนไฮม์และการเสียสละทั้งหมดที่พวกเราต้องทำเพื่อให้เกิดสันติภาพกับ

พวกเขา ฉันไม่สามารถทรยศพ่อและผู้คนของประเทศนี้เพื่อช่วยลีอองได้”

 

เซเรนเน่ ออกจากห้องฝึก ฝูงอัศวินวิ่งตามเธอไปอย่างรีบเร่ง

 

“…ผู้บังคับบัญชาดาบ”

 

ทันใดนั้นอัศวินผู้หนึ่งสวมชุดเกราะสีดำและเสื้อคลุม ‘ลีเคนโด’ ผู้คุ้มกันสูงสุดของ เซเรนเน่ หันไปหา คิมซูโฮ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

 

“อย่าภาคภูมิใจไปเลย”

 

“…แน่นอน.”

 

คิมซูโฮยักไหล่ ลีเคนโด จากไป คิมซูโฮคิดอะไรในใจหลังจากนั้นไม่นานไอลีนก็เข้าห้องฝึกพร้อมเสื้อผ้าของคิมซูโฮและผ้าเช็ดมือ

 

“อ้า ขอบคุณ”

 

“ทำไมพวกเขาถึงหยาบคายกับนาย? อยากให้ฉันจัดการพวกเขาไหม?”

 

คิมซูโฮยิ้มตามคำแนะนำของไอลีน

————————–2————————

Favorite