The Novel’s Extra 683 บทส่งท้าย (2) เรื่องราวของพวกเขา [ 3]

และชินจงฮัก ในฐานะผู้นาของทีมได้ก่อตั้งเมืองในแอฟริกา หลังจากขับไล่สัตว์ประห ลาดทั้งหมดที่อาศัยอยู่ในโอเอซิสนี้ เขาได้ฟื้นฟู “เมืองมอนสเตอร์” ที่ออร์เดนก่อตั้งขึ้นในอดีต แม้ ว่ามันจะยากที่จะเรียกมันว่า เมือง เนื่องจากมันถูกทําลายโดยสัตว์ประหลาดในแอฟริกา

 

“ทุกสิ่งจะดีขึ้นในไม่ช้า เมื่อเราฟื้นฟูเมืองหลวงกลับคืนมาแล้ว แม้ว่ามันจะยังร้อนอยู่ก็ตาม ความร้อนที่ไร้สาระนี้ก็จะหายไป”

 

“คุณคิดว่าแผ่นดินนี้เป็นของคุณหรอ?”

 

ชินจงฮักถามขณะที่เขามองไปที่ออร์เดน จากนั้นออร์เดนกยักไหล่เหมือนมนุษย์จริงๆ

 

“ช่วยไม่ได้ มีสัตว์ร้ายมากมายในสถานที่นี้และหากปราศจากฉันแล้วแอฟริกาจะไม่เอื้ออํานวยต่อเผ่าพันธุ์มนุษย์”

 

บีสท์แมน

 

สมาคมได้แทนที่คําว่า “สัตว์ประหลาดมนุษย์” ด้วย “บีสท์แมน” ที่น่าสนใจคือบีสท์แมนที่รอดชีวิตมาได้คือสัตว์ที่หลอมรวมกับสัตว์ เช่น แมว หมู สุนัข วัวและอื่นๆ

 

ชินจงฮักฝังใบหน้าของเขาในน้ําเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะยืนสูง

 

“คุณคิดว่ามนุษย์สามารถมีชีวิตอยู่ในแอฟริกาได้หรอ?”

 

“ใช่ ฉันวางแผนที่จะสร้างประเทศที่มนุษย์และบีสท์แมนสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างกลมกลืน”

 

“นั่นเป็นความฝันที่ดี น่าเสียดายที่เราอยู่ในโลกประชาธิปไตย ราชาธิปไตยจะไม่ได้ รับการยอมรับในยุคนี้”

 

“เมื่อเร็วๆ นี้ ประชาชนชาวอังกฤษต้องการมอบอํานาจให้นายกรัฐมนตรีราชวงศ์อังกฤษ”

 

ออร์เดนมีความสนใจอย่างมากในข่าวโลก ชินจงฮักมีรอยขีดข่วนหัว ไม่รู้ว่าจริงหรือไม่

 

ออร์เดนพูดต่อ

 

“หากมีใครบางคนที่สามารถปกป้องพลเมืองของเขาและทําให้พวกเขามีความสุข ราชาธิปไตยจะไม่ก่อปัญหาใดๆ และฉันต้องการทําให้ทุกคนมีความสุข ไม่เพียงแต่บีสท์แมน ฉันจะหยุดสัตว์ประหลาดที่พยายามเข้าสู่ยุโรปตะวันตกและตะวันออกกลางทุกปี นี่เป็นส่วนหนึ่งของข้อตกลงที่ฉันมีกับสมาคม

 

เนื่องจากชินจงฮักไม่มีข้อมูลเกี่ยวกับสถานการณ์และการเมืองในปัจจุบัน เขาจึงไม่พูดอะไร เลย ออร์เดนก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

 

แต่เขาถามสิ่งที่เขาอยากรู้

 

“ฉันมีหนึ่งคําถาม ผู้หญิงคนนั้นไปไหน?”

 

“ผู้หญิง…? อ่าคุณหมายถึงจินซาฮยอคเหรอ?”

 

“ใช่ นั่นคือชื่อของเธอ”

 

ผู้หญิงคนเดียวที่เกี่ยวข้องกับออร์เดน คือ จินซาฮยอค

 

ชินจงฮักยิ้มเยาะ

 

“คิมซูโฮบอกว่าเธอกลับประเทศบ้านเกิดของเธอไปแล้ว”

 

“อ่อ”

 

“คุณถามทําไม? คุณชอบเธอ?”

 

“ฉันยังไม่เข้าใจความรู้สึกนี้หรอก”

 

ออร์เดนยิ้มอ่อน แล้วส่ายหัว

 

“ฉันแค่อยากรู้ว่าคนที่เชื่อว่าตัวเองเป็นราชากําลังทําอะไร”

 

” อื้มมม”

 

ชินจงฮักเองก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกัน จากสิ่งที่คิมซูโฮบอกเขา – จินซาฮยอคเป็นคนที่น่าประหลาดใจจากอีกโลกหนึ่งที่กลับชาติมาเกิดบนโลก และเห็นได้ชัดว่าเธอกลับไปที่บ้านเกิด แม้ว่าจะ ไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นเพราะเธอต้องการเป็นราชา หรือเพราะเธอเริ่มเบื่อโลก

 

“ฉันแน่ใจว่าเธอทําได้ดีในการเป็นราชา เธอเป็นคนใจแข็ง ”

 

ฟื้ววว

 

ลําแสงถูกยิงขึ้นไปบนท้องฟ้าที่ห่างไกลและขัดจังหวะชินจงฮัก

 

ชินจงฮักเปลี่ยนสายตาของเขาไปที่ท้องฟ้าแอตแลนติก ลําแสงแปลกๆนั้นมีลักษณะเป็นลูกคลื่นเหมือนแสงออโรร่า

 

“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะประสบความสําเร็จนะ”

 

ออร์เดนเปล่งเสียงความคิดของชินจงฮัก

 

ชินจงฮักซึ่งยืนอยู่ในความงุนงงพูดพึมพํา

 

“หอคอยแห่งปาฏิหาริย์”

 

เขาบัดฝุ่นออกจากเข่าและลุกขึ้น

 

ออร์เดนถาม

 

” คุณกําลังจะไปไหน?”

 

“ไฮยีน่าจะแห่กันไปที่นั่นในไม่ช้า”

 

การพิชิตหอคอยที่ประสบความสําเร็จนั้นจะตามมาด้วยการโจมตีของจินน์

 

มันเกือบจะรับประกันได้ในจุดนี้ สถานการณ์ที่ดีที่สุดสําหรับจินน์คือการขโมยรางวัล แต่ถึงแม้ว่าพวกมันจะทําไม่ได้ แต่ก็เป็นโอกาสที่ดีในการฆ่าฮีโร่ที่หมดแรง

 

ซึ่งนี้ไม่น่าจะแตกต่างกันเท่าไหร่

 

“ในกรณีนี้ฉันจะต้องปกป้องพวกเขา”

 

ชินจงฮักหยิบหอกของเขาขึ้นมาแล้วลุกขึ้นยืน มีการติดตั้งประตูเทเลพอร์ตในบริเวณใกล้เคียง เขาควรจะไปถึงที่นั่นภายใน 2 ชั่วโมง

 

“ด-เดี๋ยว! ให้ฉันไปด้วย ”

 

ในขณะนั้นเอง เสียงแหลมก็ดังขึ้น ชินจงฮักหันกลับไปโดยไม่ตั้งใจ ผู้สนับสนุนคนเดียวของทีม ยีจียูนกําลังวิ่งมา

 

“ให้ฉันไปด้วย – พาฉันไปด้วย!”

 

“…เธอ?”

 

ดวงตาของชินจงฮักแคบลง ยีจียูนยิ้มและพยักหน้า

 

“ค่ะ! ผู้สนับสนุนต้องติดตามว่าเจ้านายของเธอไปทุกที่สิ! ไม่นานมานี้ที่ฉันอยู่ที่ โซลด้วย…ฉันอยากไปกับคุณค่ะ…บอส”

 

ใบหน้าของยีจียูนกลายเป็นสีแดง ในขณะที่เธอพิมพ์คําสุดท้าย ชินจงฮักจ้องมองเธออย่างมั่นคง

 

“ถ-ถ้าไม่ได้ ก็ไม่เป็นไรค่ะ…”

 

ยีจียูนจ้องมองเขาไม่ได้และก้มศีรษะ ชินจงฮักไม่ใช่คนงี่เง่าเขารู้ว่าอารมณ์ความรู้สึกอะไรอยู่ เบื้องหลังคําพูดของยีจียูน

 

เขาอ้าปาก

 

“…ทําในสิ่งที่เธอต้องการเถอะ”

 

“อ๊ะ จริงเหรอ! ขอบคุณค่ะ!”

 

ชินจงฮักหันหลังกลับอย่างเยือกเย็นและยีจียูนก็ตามเขาราวกับว่าเขาเป็นคนที่เจ๋งที่สุดในโลก

 

“อืม”

 

ออร์เดนจ้องมองที่ชินจงฮักและยีจียูนด้วยความสนใจ จากนั้นเขาก็พึมพําพร้อมรอยยิ้ม 

 

“ช่างเป็นอะไรที่ซับซ้อน”

 

เขาตามชินจงฮักและยีจียูนอย่างช้าๆ

 

Pioneering Crew บางครั้งก็มีเวลาว่าง ดังนั้นการไปที่นั่นจึงดูเหมือนจะไม่มีปัญหา

 

“ฉันก็จะไปด้วยเหมือนกัน”

 

การพิชิตหอคอยและอารมณ์ของมนุษย์นั้นน่าสนใจ

 

ความอยากรู้ของออร์เดนใหญ่เกินกว่าจะพลาดเรื่องนี้ไปได้

 

เอาที่สบายใจ”

 

ชินจงฮักตอบด้วยน้ําเสียงที่ไม่แยแส และออร์เดนก็ยิ้มออกมา

 

-Krrrr

 

คุรุคุรุเข้าหาออร์เดน ขณะที่เขาเดินไปข้างหน้าอย่างช้าๆ

 

ในฐานะคนรับใช้ที่ภักดี ซึ่งพร้อมที่จะปฏิบัติตามคําสั่ง คุรุคุรุก็ปรากฏตัวขึ้นเมื่อออร์เดนทําท่าทางว่าจะไป

 

-Krrrr

 

“ใช่ คุรุคุรุ”

 

ออร์เดน ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเรียกตัวเองว่าราชาแห่งสัตว์ประหลาดได้ตระหนักแล้ว

 

“ต้นกําเนิด” นั้นไม่มีความหมายเมื่อมาถึงชีวิต เช่นเดียวกับที่การเดินทางสําคัญกว่าจุดหมายปลายทางทิศทางสําคัญกว่าแหล่งกําเนิด

 

“ตามฉันมา เรากําลังเดินทางเล็กๆกัน”

 

แบบนี้แล้ว ออร์เดนจึงตัดสินใจที่จะมุ่งเน้นไปที่คําถามว่า “เขาควรมีชีวิตแบบไหน” มากกว่าชีวิตของเขาจะเป็นอย่างไร

 

นี่เป็นการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในหัวใจของออร์เดน

Favorite