บทที่ 420 : เผชิญหน้าเหมือนความฝัน
ในขณะที่ระเบิดตกลงบนเรือ เย่โม่ก็กำลังบินไปที่เรือโจรสลัด แต่เขามีเพียงครึ่งเดียวสิ่งที่เขาเห็นด้วยสัมผัสจิตวิญญาณของเขา ซึ่งมันเกือบทำให้เขาตกลงไปในน้ำ
หนิงชิงเซวีย นั่นมันชิงเซวีย! เย่โม่ไม่เคยคิดว่าเขาจะได้เห็นหนิงชิงเซวียในขณะนั้น
ในไม่ช้า เย่โม่ก็เข้าไปด้วยสัมผัสของเขา เขาพบหนิงชิงเซวียจริงๆ เขาเปลี่ยนทิศทางทันทีและบินไปที่เรือของหนิงชิงเซวียอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครเห็นเขา
หนิงชิงเซวียราวกับว่าโดนฟ้าผ่า เธอจ้องมองที่เย่โม่อย่างช้าๆ ซึ่งค่อยๆ ลงมาบนเรือ แกร๊ก – ปืนในมือของเธอหล่นลงบนพื้น แต่เธอไม่ได้สังเกต
“เย่โม่ นายจริงๆเหรอ? ฉันตายไปแล้วหรอ? ทำไมฉันถึงหลอนแบบนี้ละ?” หนิงชิงเซวียบ่นกับตัวเอง เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าความปรารถนาของเธอได้ไปถึงสวรรค์และอนุญาตให้เธอเห็นเย่โม่ก่อนที่เธอจะตาย แต่เมื่อเห็นเย่โม่ นอกเหนือจากภาพลวงตาก่อนตายมันจะเป็นอะไรอีก? เย่โม่จะปรากฏบนเรือได้อย่างไรโดยไม่มีเหตุผล?
เมื่อเห็นสีหน้าของหนิงชิงเซวีย และรูปร่างผอมแห้ง หัวใจของเย่โม่ก็เจ็บปวด เขารู้ว่าหนิงชิงเซวียได้กู้ความทรงจำของเธอแล้ว ไม่อย่างนั้นเธอจะไม่เป็นแบบนี้
เย่โม่เดินไปหาเธอแล้วกอดเธอเบาๆ “ชิงเซวีย ฉันจริงๆ” เย่โม่เองก็เต็มไปด้วยความพึงพอใจ ความตั้งใจฆ่าไม่มีที่สิ้นสุดของเขาได้หายไปทันทีที่เขาโอบกอดหนิงชิงเซวีย มันเป็นความพึงพอใจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาที่จะได้พบกับหนิงชิงเซวียในมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ เขายังขอบคุณคนญี่ปุ่นเหล่านั้นที่มอบเรดาร์ให้เขา หากไม่ใช่เพราะเรดาร์นั้น เขาก็ยังคงไม่ใกล้กับการหาหนิงชิงเซวียแน่ๆ
“เย่โม่ นายจริงๆนะ?” หนิงชิงเซวียตื่นเต้นและกอดเย่โม่ให้แน่นยิ่งขึ้น ในช่วงเวลานั้นเธอมีความสุขมากจนใจเธอเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง มีเพียงเสียงเดียวในใจของเธอและมันก็พูดว่า ‘นี่เป็นเรื่องจริง นี่คือเย่โม่จริงๆ’
ความฝันนั้นช่างเป็นจริงจนเธอไม่อยากจะเชื่อ
ตัวอย่างเช่น พวกเขามีเพียงคนเดียวในใจของพวกเขาเท่านั้น ทุกอย่างอยู่นอกโลก หรือบางทีมันอาจเป็นมากกว่าแค่การมีกันและกันอยู่ในอ้อมแขนและรู้สึกถึงการมีอยู่ของพวกเขา ไม่มีคำพูดใดที่สามารถแสดงความรู้สึกของพวกเขาในขณะนั้นได้ การโอบกอดกันเท่านั้นที่จะทำให้พวกเขาทั้งสองรู้สึกถึงความเป็นจริง
เวลาดูเหมือนจะหยุดลง คลื่นทะเลหยุดชั่วคราวนอกเหนือจากเครื่องยนต์ดีเซลเก่าบนเรือประมงที่ยังคงใช้งาน ทุกคนมองด้วยสีหน้ามึนงงไปที่เย่โม่และหนิงชิงเซวีย
ไม่มีใครบนเรือโจรสลัดรู้ได้ว่าเย่โม่กระโดดขึ้นไปตั้ง 200-300 เมตรเพื่อไปหาหนิงชิงเซวียได้อย่างไร พวกเขาแค่คิดว่า “สองคนนี้กล้าที่จะโอบกอดกันต่อหน้าปืนทั้งหมดแบบไม่เป็นไร พวกเขาโง่หรอ?”
อย่างไรก็ตาม มันเป็นเพียงชั่วขณะหนึ่ง จากนั้นโจรสลัดก็ตื่นขึ้น สิ่งที่ทำให้พวกเขาโกรธคือผู้หญิงที่เหมือนเทพธิดาเช่นหนิงชิงเซวียอยู่ในอ้อมแขนของชายอีกคนหนึ่ง เมื่อพวกเขาไม่ได้แตะต้องเธอ
“ฆ่ามัน” ชอว์นเป็นคนแรกที่ตอบโต้และชี้ไปที่เย่โม่ด้วยความโกรธแค้น ในสายตาของเขาหนิงชิงเซวียเป็นของเขา ช่างกล้ามากที่โอบกอดผู้หญิงของเขา
สวนอีเดนยังประหม่าอยู่กับเรือ พยายามที่จะย้ายออกจากระยะการโจมตี แต่ทันใดนั้นทุกคนก็สังเกตเห็นว่าปืนใหญ่หยุดการโจมตี มันเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แห่งความเงียบงัน หลังจากนั้นเขาก็เห็นเย่โม่กอดผู้หญิงชุดขาว ผู้หญิงคนนั้นมาจากเรือโจรสลัดหัวกะโหลก
อีเดนลูบตาเพื่อให้แน่ใจว่าเขาเห็นถูกต้อง
“ผู้หญิงคนนี้เป็นภรรยาของเขาหรอ? เธอถูกโจรสลัดจับไปหรอ? ทำไมโจรสลัดถึงยังไม่โจมตีเขาละ?” อีเดนสับสนมาก
ปัง! – เสียงปืนไรเฟิลดัง ทำให้อีเดนสั่นสะเทือน ไม่ ชายจีนคนนั้นช่วยชีวิตเขาจากการถูกโจมตีโดยพวกโจรสลัด มันเป็นเสียงปืนไรเฟิล อีเดนเป็นกังวลมากจนเขาลืมความจริงที่ว่าเย่โม่อยู่บนเรือหัวกะโหลก
เย่โม่ยกมือขึ้นแล้วจับกระสุนทันที จากนั้นเขามองที่หนิงชิงเซวีย และพูดว่า “ชิงเซวีย คนพวกนี้กำลังก่อกวนเธอรึเปล่า?”
หนิงชิงเซวียไม่รู้สึกถึงเจตนาฆ่าของเย่โม่ เธอจมอยู่ในอ้อมแขนของเย่โมแล้วไม่มีอะไรสำคัญอีกแล้ว เธอไม่แม้แต่จะได้ยินสิ่งที่เย่โม่พูด และก็ไม่รู้ว่าเย่โม่ได้รับกระสุน
“ฉันตาฟาดหรอ?” มือปืนบนเรือของชอว์นมองดูมือของเขาโดยไม่เชื่อ ไม่มีทางที่เขาจะพลาดระยะสั้นๆ แบบนี้ได้ แต่ความจริงก็คือเขาทำ เขานึกภาพไม่ออกว่าเย่โม่จับกระสุนของเขาได้ยังไง
เย่โม่สบายดี นอกเหนือจากที่เขาพลาดไป เขาจะทำอะไรได้อีก?
เมื่อเขาต้องการที่จะยิงเป็นครั้งที่สอง เย่โม่ ได้วาง หนิงชิงเซวีย ไว้ข้างหลังเขาแล้ว
“แกไม่จำเป็นต้องยิงครั้งที่ 2 แล้วละ ฉันจะส่งแกลงทะเล”
จากนั้น เย่โม่ก็เตะมือปืนที่พร้อมแล้วสำหรับการยิงครั้งที่ 2 เขาถูกโยนขึ้นไปในอากาศและตกในทะเล อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะตกลงไป เขาก็ตายไปแล้ว
ชอว์นตอบสนอง เขามีทักษะการยิงกระสุนและมีความกระตือรือร้นมากกว่าเพื่อน มันเป็นระยะทาง 20 เมตร ชายคนนั้นจัดการได้อย่างไรในทันทีและนำผู้หญิงไปกับเขาด้วย?
จากนั้น เขาจำสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ เย่โม่อยู่บนเรือประมงนั้นห่าง 300 เมตรจากเรือ แต่เขาก็ไปถึงที่นั่นได้
ก่อนที่เขาจะนึกถึง 2 สิ่งนี้ เย่โม่ก็เตะโจรสลัดไปมากกว่า 20 คน พวกเขาทั้งหมดถูกโยนลงไปในทะเลและไม่มีใครสามารถต่อสู้ได้
นี่เป็นเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้น เมื่อมองดูคนที่เหลืออีก 7 หรือ 8 คนบนเรือ ชอว์นก็เริ่มเหงื่อตก เขารู้ว่าชายคนนั้นทำ เขาได้ทำให้คนที่ไม่ควรโกรธได้โกรธเข้าแล้ว คนของเขาไม่สามารถแม้แต่จะยิงได้ พวกเขาเกือบตายหมดแล้ว เขาไม่อยากตะโกนว่า ‘สู้’ เขารู้ว่าไม่มีความแตกต่างไม่ว่าเขาจะทำหรือไม่
“เชียนเปย เมตตาด้วย” โชคดีที่ชอว์นเข้าใจวัฒนธรรมจีนอยู่บ้าง
เย่โม่ไม่สามารถเข้าใจสิ่งที่ชอว์นพูดได้ และในขณะที่เขาพูด เย่โม่ก็จัดการอีก 4 โจรสลัดที่พยายามยิงเขารวมถึงชอว์น ซึ่งมีโจรสลัดเหลืออยู่เพียง 3 คนบนเรือ
หนิงชิงเซวียตื่นขึ้นเพราะเหตุนี้ เธอเงยหน้าขึ้นและพบว่าเธอยังอยู่ในอ้อมแขนของเย่โม่ แต่ไม่ได้อยู่ในเรือลำเดิม
หนิงชิงเซวียได้ตระหนักถึงพลังของเย่โม่ เธอจึงสแกนเรือของชอว์น เธอเห็นโจรสลัดที่เหลืออีก 3 คนกำลังจ้องมองเย่โม่ด้วยความหวาดกลัวราวกับว่าเขาเป็นปีศาจจากนรก
สีหน้าของเย่โม่จมลง ขณะที่เขาพูดอย่างเยือกเย็น “แกต้องการโจมตีผู้หญิงของฉัน แต่แกยังคงขอความเมตตางั้นเรอะ ฝันไปเถอะ” จากนั้นเขาก็เตะโจรสลัดที่เหลืออีก 2 คน ซึ่งตอนนี้ชอว์นเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่
หนิงชิงเซวียได้ยินคำพูดของเย่โม่ และเขินเล็กน้อย แม้ว่าคำพูดของเย่โม่จะมีอำนาจ เธอก็ไม่รู้สึกรำคาญเลย เธอกลับรู้สึกอบอุ่นภายใน แต่ทันทีเธอนึกถึงความจริงที่ว่าเธอยังไม่ได้เป็นผู้หญิงของเขา
ห่างออกไปไม่กี่ร้อยเมตร ในที่สุดอีเดนก็สามารถควบคุมเรือของเขาได้และเงยหน้าขึ้นมองเย่โม่เตะโจรสลัดดุร้ายเหล่านั้นทีละคนลงไปในทะเล อีเดนตกตะลึงและกล่าวว่า “โอ้พระเจ้า!”
เขาเดาว่าเย่โม่ไม่ใช่คนธรรมดาที่กล้าตามหาภรรยาของเขาคนเดียวบนเรือหาปลา แต่พลังของเย่โม่ก็เกินความคาดหมายของเขา เขาจะเป็นคนดุร้ายได้ยังไง? โจรสลัดที่มีรูปร่างคล้ายสัตว์ร้ายกาจนั้นเป็นเหมือนของเล่นในยามตื่นของเขา พวกเขาไม่สามารถยกปืนขึ้นได้เลย
อีเดนไม่ใช่คนโง่ เขาสงสัยทันทีว่า ‘เย่โมออกจากเรือประมงตั้งแต่เมื่อไหร่? ดูเหมือนว่าจะเป็นไปในเวลาเดียวกันกับที่ปืนใหญ่ลงบนเรือ’ เขายังคงเป็นกังวลกับเย่โม่ แต่คนจีนนี้ห็ปรากฏตัวบนเรือกะโหลกลำหนึ่งแล้ว ครั้งต่อไปที่เขาเห็นอีกครั้ง ชายชาวจีนก็ปรากฏตัวพร้อมผู้หญิงของเขาบนเรือลำอื่น
‘พระเจ้านี่มันวิเศษเกินไป!’ อีเดนไม่เข้าใจว่าเย่โม่เคลื่อนไหวไปมาได้อย่างไร แต่เขาแน่ใจว่าตอนนี้เขาอารมณ์ดีแล้ว ไม่น่าแปลกใจที่เขาบอกให้เขาบังคับเรือไปยังที่เกิดเหตุ เขาไม่มีอะไรต้องกลัว เมื่อเข้าใจว่าอีเดนสั่งให้เรือประมงแล่นไปที่เรือโจรสลัด
ชอว์นต้องการดึงปืนออกมา ในขณะที่เขาลังเลหลายครั้ง แต่ในที่สุดเขาก็ไม่กล้าทำ เขารู้ว่าคนที่อยู่ข้างหน้าเขาทำให้เขามีชีวิตอยู่ไม่ใช่เพราะความเมตตา บุคคลนี้ต้องมีสิ่งที่จะถามเขา
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
