Midterm Fantasy 176

“รอน ลูกรู้จักกับผู้หญิงที่อยู่ร้านขายของชำของอาม่าดีเหรอ” พ่อถามที่โต๊ะกินข้าวในตอนเย็น

“จริงด้วยลูก เห็นลูกบอกว่าพาเขาไปฝากทำงาน รู้จักพวกเขาดีแล้วเหรอ”​แม่ถาม

“ก็รู้จักประมาณนึงครับ ไม่ได้สนิทกันเท่าไหร่” รอนบอก

“แบบนั้นไม่ดีนะ การที่เราจะพาคนรู้จักไปฝากทำงานที่ไหนก็ตาม เราควรจะต้องรู้จักเขาดีพอที่จะรับรองว่าเขาคนนั้นจะเหมาะสมกับงาน”​พ่อบอก “คนที่รับฝากงานจากเราน่ะ เขาเชื่อใจในตัวเรา ถ้าผิดพลาดไปล่ะก็ความเชื่อใจก็จะหายไป”

“เรื่องนั้นพ่อไม่ต้องเป็นห่วงครับ ทั้งสามคนเหมาะกับงานอย่างแน่นอนครับ” รอนบอกอย่างหนักแน่นจนพ่อและแม่มองหน้ากัน

“เอ้อลูก ว่าแต่ผู้หญิงคนที่มากับลูกเมื่อตอนกลางวันน่ะ ลูกรู้จักเค้าดีแค่ไหน” พ่อเอ่ยขึ้นโดยพยายามทำสีหน้าให้ปกติ

[คุณรับรู้ได้ว่าอีกฝ่ายกำลังใช้ Poker Face]

รอนพยักหน้าหงึกๆ ดูเหมือนพ่อกับแม่กำลังสงสัยอะไรบางอย่างอยู่

“พี่เจนัสเหรอครับ” รอนเน้นคำว่า ‘พี่’ “พี่เจนัสเป็นคนที่ผมคุยด้วยมากที่สุดในกลุ่มพี่ๆทั้งสามคนน่ะครับ พี่เค้าเป็นคนช้าๆไม่ค่อยทันอะไร จะไปไหนก็ต้องดึงไม้ดึงมือกัน”

“อือ อย่างนั้นเองเรอะ” พ่อพูด หากแต่แม่หรี่ตาแล้วมอง

“หนูแพทรู้หรือเปล่าว่าลูกรู้จักกับผู้หญิงที่ชื่อเจนัส” แม่ถาม

“รู้สิครับ แพทน่ะเค้าก็บอกให้ผมช่วยทั้งสามคนหางาน” รอนตอบ

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว” พ่อบอก “ลูกเองก็ต้องวางตัวดีๆ อย่าลืมว่าพ่อของแพทเค้าเคยมาคุยกับพ่อกับแม่ที่นี่ รับรู้เรื่องที่ลูกไปขลุกอยู่ที่ห้องของหนูแพทเค้า จะทำอะไรก็ต้องนึกถึงผู้ใหญ่บ้าง” พ่อบอก

“เข้าใจแล้วครับพ่อ”​ รอนบอก “พ่อกับแม่อย่าคิดมากสิครับ พี่ๆทั้งสามคนนั้นอายุมากกว่าผมตั้ง10ปีนะครับ”

รอนใช้คำว่าพี่ๆทั้งสามคน หากแต่ในจังหวะนั้นเขากลับคิดไปถึงใบหน้าของเจนัส ขณะที่พ่อกับแม่มองหน้ากันแล้วก็พยักหน้ายิ้ม

จริงสินะ อายุต่างกันตั้งเยอะนี่

ทั้งสามคนหันไปกินอาหารต่อ รายการข่าวในโทรทัศน์ตัดภาพไปที่ข่าวต่างประเทศ แล้วก็มีใบหน้าที่คุ้นเคยโผล่ขึ้น

“เอ๊ะ นั่นมันคุณหมอเคนี่นา” รอนร้องขึ้น

“อ้าว รู้จักด้วยเหรอ” แม่บอก “พ่อเร่งเสียงหน่อยสิ”

พ่อกดเร่งเสียงขึ้น เสียงผู้ประกาศดังออกมา

“ในขณะนี้ความพยายามในการเจรจาต่อรองกับผู้ก่อความไม่สงบในพื้นที่ยังไม่สำเร็จ โดยทางกองกำลังรักษาความสงบของรัฐบาลยังไม่สามารถเข้าไปในพื้นที่ได้ ทำให้เจ้าหน้าที่สาธารณสุขจำนวนหนึ่งยังตกค้างในพื้นที่ ซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นนายแพทย์ที่มาจากประเทศของเรา”​ ผู้ประกาศบอก “ทั้งนี้ผู้ก่อความไม่สงบในพื้นที่ยื่นคำขาดให้เจ้าหน้าที่สาธารณสุขทั้งหมดเดินทางออกไปโดยทิ้งวัคซีนที่นำเข้าไปทั้งหมดเอาไว้”​

“สำหรับปัญหาการต่อต้านวัคซีนในภูมิภาคนี้เป็นปัญหามานานแล้ว เนื่องจากมีความคลางแคลงไม่เชื่อใจ หลายครั้งจะมีข่าวลือว่าหน่วยแพทย์ที่เข้าไปฉีดวัคซีนนั้นมีสายลับที่แฝงตัวเข้าไปสืบข่าว ทำให้ผู้ก่อการร้ายที่แฝงตัวอยู่ในพื้นที่ใช้เป็นเหตุผลในการขัดขวางการเข้าไปของหน่วยแพทย์ ทางเราก็ขอเอาใจช่วยให้คุณหมอกลับมาได้เร็วๆนะครับ” ผู้ประกาศข่าวสาวบอก

ทั้งสามคนมองดูข่าวนั้นจนจบไป แล้วแม่ก็เอ่ยขึ้นเป็นคนแรก

“คงไม่มีอะไรมั้ง คนเห็นเป็นหน่วยแพทย์ก็คงไม่ทำอะไรล่ะมั้ง” แม่ว่า “มันจะมีที่ไหนที่สายลับแฝงตัวไปกับหน่วยแพทย์”

“ก็ไม่เชิงหรอกครับ ความจริง CIB ของประเทศ UA เคยปลอมตัวเป็นหน่วยแพทย์เข้าไปตรวจรักษาคนในพื้นที่ จากนั้นก็แอบเก็บตัวอย่างDNAของคนในพื้นที่นั้นจนเจอคนใกล้ชิดของหัวหน้ากลุ่มผู้ก่อการร้าย” รอนบอก “จากนั้นก็ใช้ข้อมูลที่ว่าส่งทีมมือสังหารเข้าไปฆ่าผู้ก่อการร้ายครับ”

“มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ” พ่อร้องขึ้น

“ครับ มีทำเป็นสารคดีเลย หลังจากนั้นทีมแพทย์ที่จะเข้าไปฉีดวัคซีนหรือเข้าไปช่วยเหลือก็เลยถูกต่อต้านเป็นพิเศษ เพราะผู้ก่อการร้ายในพื้นที่ไม่มั่นใจว่าทีมที่เข้ามาคือตัวจริงหรือสายจาก CIB ทุกปีจะมีเจ้าหน้าที่สาธารณสุขที่ถูกยิงตายเรื่อยๆครับ” รอนบอกขณะที่ตนเองก็กังวล คุณหมอเคจะเป็นไรไหมนะ แต่ว่าข่าวออกแบบนี้คงมีคนไปช่วยแล้วล่ะมั้ง

ตู๊ดๆๆ ตู๊ดๆๆ  โทรศัพท์ของรอนดังขึ้น

“รอนใช่ไหม นี่แพรวนะคะ แฟนคุณหมอเคค่ะ”

“คุณพยาบาลแพรว!” รอนนึกออกทันที จริงสินะ หมอเคบอกว่าจะให้เบอร์ของเขาไว้กับแฟนนี่นา

“ช่วยคุณหมอด้วยค่ะ ช่วยเค้าด้วย”

“ใจเย็นๆนะครับ ผมเห็นข่าวแล้ว เป็นข่าวขนาดนี้แล้วคงไม่มีใครกล้าทำอะไรหรอกครับ”

“ไม่ค่ะ เมื่อกี้แพรวเพิ่งคุยกับคุณหมอเค ดูเหมือนจะเกิดเรื่องอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาออกมาไม่ได้” แพรวบอก “ช่วยเขาด้วยนะคะ หมอเคบอกกับแพรวว่าถ้าหากเกิดอะไรขึ้นมารอนจะต้องช่วยเขาได้แน่ๆ”

“ใจเย็นๆก่อนครับ” รอนพยายามปลอบ

“ต้องช่วยให้ได้นะคะ แพรวขอร้อง ไม่อย่างนั้นเด็กในท้องคนนี้จะต้องเกิดมาโดยไม่มีพ่อแน่ๆ”

“อ๊ะ!” รอนร้องขึ้น “คุณแพรวท้องเหรอครับ”

ทั้งพ่อกับแม่หันขวับเมื่อได้ยิน

“อะไรนะลูก”

“เปล่าครับพ่อเปล่าครับแม่”

รอนรีบปฏิเสธแล้วลุกออกจากโต๊ะอาหารขึ้นไปที่ห้องนอนท่ามกลางสายตาสงสัยของพ่อแม่

“หมอเคบอกว่ารอนรู้จักกับคนในวงการนักเลงต่างชาติ ถ้าหากมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นก็น่าจะพอช่วยเหลืออะไรกันได้บ้าง” แพรวพูดต่อ

“ใช่ครับ” รอนบอก “ว่าแต่ผมจำได้ว่าคุณหมอเคเดินทางไปพร้อมกับคนคุ้มกันของบริษัทเอกชน คุณแพรวพอจะทราบชื่อบริษัทไหมครับ เผื่อผมจะได้ไปเริ่มค้นหาข้อมูลสถานที่จากทางนั้นได้”

“ค่ะ ชื่อบริษัทรุ่งโรจน์คุ้มภัยซีเคียวริตี้ค่ะ”

“ห๊ะ!”

“ทำไมเหรอคะ?รอนรู้จักบริษัทนี้เหรอ”

“ไม่มีอะไรครับ ผมพอจะรู้จักบริษัทนี้อยู่ เอางี้ครับเดี๋ยวผมจะติดต่อหาทางช่วยดู คุณแพรวใจเย็นๆก่อนแล้วกันครับ”

รอนวางสายลง บังเอิญขนาดนี้เชียวเหรอ แต่จริงสิจะว่าไปตอนที่มีการทดสอบของห้าง เขาไม่เห็นคุณหยางเทียนเลยทั้งๆที่เป็นงานสำคัญแท้ๆ คุณหยางเทียนคงจะเป็นคนนำทีมไปสินะ

ต้องติดต่อคุณหลิวลี่จง

ตู๊ดๆๆ

ตู๊ดๆๆ

คุณหลิวลี่จงโทรมา?

“สวัสดีครับคุณรอน ผมหลิวลี่จงเองนะครับ” หลิวลี่จงบอก “คือ..”

“เรื่องของทีมของหยางเทียนที่ไปต่างประเทศใช่ไหมครับ” รอนถามดัก

“ใช่ครับ นี่คุณรอนทราบแล้วเหรอครับ” หลิวลี่จงชะงัก

“ผมว่าจะโทรหาคุณหลิวอยู่พอดี” รอนบอก

สมกับเป็นคุณรอนแท้ๆ การข่าวดีขนาดนี้ หลิวลี่จงนึก

“สถานการณ์เป็นยังไงบ้างครับ” รอนถาม “ผมได้ยินจากในข่าวว่าไปตกค้างในพื้นที่แล้วออกมาไม่ได้”

หลิวลี่จงเลยเล่าเรื่องให้ฟัง

ขบวนที่หมอเคไปด้วยมีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ไป 6 คน มีหยางเทียนและคนของบริษัทรุ่งโรจน์อีก 10 คนเดินทางไปด้วย นอกนั้นคือตำรวจคุ้มกันอีก 20 นาย

หากแต่ว่าเมื่อเดินทางเข้าพื้นที่ยึดครองของฝ่ายกบฏที่มีผู้ก่อการร้ายคุมพื้นที่ ตำรวจที่คุ้มกันต้องถอนกำลังไป  ผู้นำชุมชนของพื้นที่นั้นได้มารับช่วงพาหน่วยแพทย์เดินทางต่อไปยังหมู่บ้านต่างๆเพื่อรักษาและฉีดวัคซีนก่อนที่กลุ่มผู้ก่อการร้ายติดอาวุธจะมาปิดล้อมเอาไว้

“เห็นในข่าวบอกว่าเป็นคนต่อต้านวัคซีนเฉยๆนี่ครับ” รอนบอก “ก็น่าจะยอมถอยออกมาเฉยๆก็ได้นี่นา”

“ทีนี้มันไม่ใช่แค่นั้นสิครับคุณรอน” หลิวลี่จงบอก “พวกผู้ก่อการร้ายสงสัยว่าในรถขนวัคซีนจะมีอุปกรณ์ของ CIB ที่แฝงเข้ามาเพื่อค้นหาผู้ก่อการร้าย เลยต้องการเข้าไปตรวจสอบครับ”

“อย่างนั้นก็ดีสิครับ ก็แค่ยอมให้พวกนั้นยึดรถวัคซีนไปก็จบแล้ว” รอนบอก “พอมันเจอว่าเป็นแค่รถธรรมดาเรื่องก็จบแล้ว”

“ก็ถ้ามันเป็นรถวัคซีนธรรมดาก็ดีสิครับ”​หลิวลี่จงบอกอย่างเซ็งๆ