Infinity Armament สรรพวุธไม่สิ้นสุด 86

IA:เล่มที่ 3 บทที่ 24 รีบเร่งเสริมกำลัง(ตอนที่ 2)

ฮงหลานตะลึงที่จู่ๆก็มีจรวดพุ่งเข้ามาหาเขา

เขารีบกระโดดหลบขึ้นด้านบนด้วยความกลัว จรวดนั้นระเบิดขึ้นใต้เท้าของเขาส่งคลื่นอากาศกระแทกใส่เขาจนกระเด็น ฮงหลานสบถ “ทำไมมันถึงยิงแต่กูวะ!”

พลั่ก!

ร่างของเขาร่วงหล่นลงบนหลังคาไม่ไกลจากที่เดิมมากนัก แรงระเบิดนั่นทำให้หัวของเขามึนไปหมด

ในจังหวะเดียวกันพวกกลายพันธุ์จำนวนมากกำลังโถมเข้าใส่เขา หนึ่งในนั้นกำลังยกเครื่องยิงจรวดขึ้นมาเล็งที่ฮงหลานอีกครั้ง เหวินโหรวกับจินกวงรีบยิงมันทันทีและพบว่ากระสุนของพวกเขานั้นไม่สามารถเข้าถึงตัวของมันได้ มันหันมายิ้มให้พวกเขาก่อนจะกลับไปเล็งเครื่องยิงจรวดของมันต่อ

ฮงหลานกัดฟัน แต่เพราะขวานของเขาทำให้หลังคานี้แตกเป็นรอยทางและพังทลายลงมา เขาร่วงลงมาพร้อมกับจรวดที่พุ่งผ่านหัวเขาไปฆ่าพวกกลายพันธุ์ตัวอื่น

ฮงหลานมึนงง “นี่นับเป็นสกิลของฉันไหมเนี่ย?”

เขายิ้มและหัวเราะ

พลั่ก! เขาร่วงลงบนพื้น ความเจ็บปวดเปลี่ยนจากรอยยิ้มกลายเป็นหน้าตาที่บูดบึ้ง

เสียง พลั่ก อีกเสียงหนึ่งดังขึ้นใกล้ตัวเขา มันคือเสียงของพวกกลายพันธุ์ที่ถือเครื่องยิงจรวดที่มีสกิลแบบเดียวกับชาโดว์แคทร่วงลงมาข้างๆเขา ฮงหลานรีบยกตัวมันขึ้นมาแต่เขาเหมือนรู้สึกว่ากำลังจับลมอยู่ ชายกลายพันธุ์ยิ้มให้เขาและต่อยไปที่จมูก

ใบหน้าของฮงหลานเองก็ยุบไปตามที่หมัดนั้นผ่าน มันรีบเล็งเครื่องยิงจรวดไปที่เขาอีกเป็นครั้งที่สาม

แต่ฮงหลานก็ผ่าอาวุธของมันให้ขาดเป็นสองท่อนทันที

“ไม่!” ชายกลายพันธุ์ส่งเสียงดัง

กระสุนข้างในระเบิดออกมา ในขณะที่ฮงหลานลอยขึ้นไปบนอากาศและหัวเราะเยาะมัน แรงระเบิดทำให้ชายกลายพันธุ์ตายในทันที ส่วนตัวฮงหลานเองก็กระเด็นขึ้นจากบ้านไป

เมื่อเขาร่วงลงมาก็มีพวกกลายพันธุ์มารุมล้อมเขาอีก

“แม่งเอ้ย! เมื่อไหร่จะหมดวะ?” เขาสบถอย่างเดือดดาล

แต่ยังไม่ทันที่พวกมันจะโจมตีก็มีกระสุนพุ่งเข้าใส่พวกมันจนพรุน

ฟรอสเดินทัพเข้ามาพร้อมกับทหารอีกสิบนาย

“ฟรอส นายมาที่นี่ทำไม? ไม่ใช่ว่านายต้องคุ้มกันทางออกทิศตะวันตกเหรอ?” ฮงหลานตะโกนและหยิบยาฟื้นฟูขึ้นมากระดกอย่างรวดเร็ว

“พวกเรายื้อเอาไว้ไม่ไหว พวกมันทรงพลังเกินไป!”

“บ้าจริง!” ฮงหลานตะโกนและรีบวิ่งกลับไปที่จินกวงกับเหวินโหรว “ฟรอสกับทหารมันยื้อพวกกลายพันธุ์ไม่ไหวแล้วและทางออกถูกปิดไปแล้ว”

“ชินยี่บอกว่าเขาจะมาพร้อมกำลังเสริม เราต้องยื้อไว้ให้ได้” เหวินโหรวร้องตอบ

“เราต้องเร่งให้เขามาเร็วกว่านี้”

“ฉันไม่อยากกวนเขา” เหวินโหรวตอบ “ตอนแรกเราบอกให้เขารอดูผลงาน แต่ตอนนี้เราต้องขอให้เขามาช่วย แค่นี้มันก็น่าอับอายมากพอแล้ว!”

จินกวงและฮงหลานมองหน้ากัน และนี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาคิดออกมาตรงกัน “ไม่เข้าใจพวกผู้หญิงเลยว้อย!”

พวกกลายพันธุ์โผล่ขึ้นมา ในมือของเขาถือรถบรรทุกไว้มันคำรามเสียงดังก่อนที่จะทุ่มรถใส่พวกเขา

“ฉิบหายละ!” เหวินโหรวมองไปที่รถที่กำลังพุ่งเข้ามาหาเขาเรื่อยๆ “จินกวง!”

จินกวงตอบกลับเสียงดัง “ฉันไม่เหลือพลังจิตแล้ว ก่อนหน้านี้ฉันยังต้องเปลี่ยนพลังชีวิตให้เป็นพลังจิตอยู่เลย ฉันต้องมียาฟื้นฟูอีกถึงจะทำได้!”

ฮงหลานตะโกน “หลบเร็ว!”

ทุกคนรีบหลบกันออกไปคนละทาง แต่ว่าพวกทหารพลร่มจากกองพลร่มที่ 2 นั้นหลบไม่ทัน

พวกทหารถูกขยี้แหลกคารถบรรทุกนั้นก่อนที่มันจะไถลไปกับพื้นและบดขยี้ทหารคนอื่นๆตายไปตามทาง

ในจังหวะเดียวกันก็ได้มีเสียงกระแทกดังสนั่นกึกก้อง แล้วรถบรรทุกก็หยุด

ทุกคนเห็นภาพของเหล่าเหากำลังใช้มือหยุดรถบรรทุกไว้

พลังทำลายล้างของรถบรรทุกนั้นสร้างความเสียหายให้กับร่างอ้วนท้วมนั่น 244 หน่วย เขาใช้ร่างของเขาเพื่อหยุดการโจมตีนั่น

“เจ้าอ้วน” ฮงหลานร้องออกมา

เจ้าอ้วนยิ้มน่าเกลียดออกมาแต่ในปากของเขาก็กระอักเลือดตามมาด้วยเช่นกัน “ไม่ต้องห่วง ค่า Vitality ของฉันสูงพอ ฉันไม่ตายหรอก”

“วันนี้แม่งคือวันเชี่ยอะไรวะเนี่ย!” ฮงหลานตะโกนออกมา

ในจังหวะนี้พวกกลายพันธุ์กลุ่มใหญ่ก็ได้รีบพุ่งเข้ามาหาพวกเขา

“เจ้าอ้วน ร่ายเกราะมานาให้ฉันหน่อย!” เหวินโหรวหักคอศัตรูที่ใกล้ที่สุดก่อนที่มันจะทำลายเกราะที่ว่านั่น

เจ้าอ้วนส่ายหัว “มานาของฉันหมดแล้ว”

“บ้าจริง!” เหวินโหรวสบถ ไม่ใช่เพียงแค่โล่มานาที่หมดลงแต่ไอเทมกันกระสุนของเธอเองก็หมดลงเช่นกัน

ปัง! ปัง! ปัง! กระสุนสามนัดพุ่งเข้าใส่ตัวเธอ เหวินโหรวกรีดร้องก่อนที่เธอจะยิงสวนกลับไปพร้อมๆกับเหวี่ยงแส้ในมือไปที่พวกกลายพันธุ์และมันก็หลบได้

เหวินโหรวตะลึง และหูของเธอก็ได้ยินเสียงแปลกๆ

“มันอยู่ใต้ดิน”

ฮงหลานกู่ร้องและต่อยหมัดอันหนักหน่วงลงไปบนพื้น

เลือดไหลทะลักขึ้นมาจากบนพื้นพร้อมกับเสียงกรีดร้องทรมาณ

“เยี่ยมเลย!” เหวินโหรวตะโกน

แต่ในเวลาต่อมา พวกกลายพันธุ์อีกสี่ตัวก็โผล่ออกมา หนึ่งในนั้นยกมือขึ้นและก็มีลูกระเบิดจำนวนมากพุ่งเข้ามาหาพวกเธอ เฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่ข้างบนก็สาดปืนกลหนักลงมาใส่พวกเขาสังหารทหารพลร่มตายไปอีกจำนวนมาก

ไม่ว่าจะพยายามกันซักเท่าใด สถานการณ์ก็มีแต่จะแย่ลงไปทุกที

———————————————–