IA:เล่ม 3 บทที่ 19 วันแรงงาน (ตอนที่ 1)
14 ชั่วโมงต่อมา 22.00 น.
ในท้องฟ้ายามค่ำคืนของนิวยอร์กดาวส่องแสงเหมือนเพชรนับไม่ถ้วนบนเสื้อคลุมสีดำ
ชินยี่ นั่งอยู่บนระเบียงมองขึ้นไปบนฟ้า เขายังคงนิ่งเฉยเป็นเวลานาน
ประตูห้องถูกเปิดอย่างเงียบ ๆ มีเงาร่างก้าวเข้าไปข้างใน
เดินเข้ามาทีละก้าวอย่างเงียบๆเข้ามาหา ชินยี่ …
ชินยี่ กล่าวในทันทีว่า
“ มีคนบอกว่าผู้หญิงเป็นแมว เห็นการเดินเงียบ ๆ ของคุณมันสมเหตุสมผลจริงๆ”
ภาพเงาปล่อยเสียงหัวเราะออกมาดัง ๆ
นั่นคือเหวินโหรว
เธอวางมือเล็ก ๆ ของตัวเอง “ คุณรู้ได้ยังไงว่าเป็นฉัน?”
“ ถ้าเป็น ฮงหลาง เขาจะเปิดประตูด้วยการเตะ ถ้าเป็น จินกวง เขาจะต้องล้มก่อน ผู้หญิงเท่านั้นที่จะเล่นกลอุบายที่น่ากลัวและไร้เดียงสานี้ได้อย่างสบาย ๆ ” ชินยี่ ยิ้มแล้วหันกลับ
ในตอนกลางคืน เหวินโหรว สวมชุดราตรีสีขาวสั้น เผยให้เห็นส่วนใหญ่ของหน้าอกของเธอแสดงโครงร่างที่มองเห็นได้ บนหน้าอกของเธอใส่สร้อยเพชร และบนข้อมือของเธอแขวนกำไลหยก
เธอหัวเราะเยาะเขา
“ คุณแต่งหน้างั้นหรอ?” ชินยี่ รู้สึกประหลาดใจ ใบหน้าของเหวินโหรว มีการปัดแก้มอายแชโดว์เล็กน้อยและขนตาปลอมคู่หนึ่ง ดวงตาที่สดใสของเธอพร้อมกับขนตายาวนั้นมีชีวิตชีวาและน่ารักยิ่งกว่า
“ สวยหรือเปล่าละ?” เหวินโหรว ถาม
“ก็สวย”
“ ฉันคิดว่าคุณไม่ชอบผู้หญิงแต่งหน้า”
“ ผู้ชายชอบผู้หญิงแต่งหน้า แต่พวกเขาไม่ชอบแต่งหน้าแย่ๆบนใบหน้าของเขา หรือฝันร้ายหลังจากเห็นผู้หญิงที่ล้างเครื่องสำอางออกแล้ว” ชินยี่ หัวเราะ
“ คุณมีรูปลักษณ์ที่ดี ดังนั้นการแต่งหน้าบางอย่างเหมือนโรยไอซ์ซิงบนหน้าเค้ก มันไม่มีอะไรผิดปกติ”
“ คุณรู้วิธีทำให้ผู้หญิงหลงเสน่ห์จริงๆ”
“ ผมแค่พูดความจริง เอาสร้อยคอและต่างหูมาจากไหน “
“ คุณให้ทหารช่วยคุณหา อาร์มานี่ ดังนั้นฉันให้พวกเขาเลือกให้ฉันด้วย” เหวินโหรว ยิ้ม
ชินยี่ ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
ผู้หญิงยังคงเป็นผู้หญิง พวกเขาชอบสิ่งที่เป็นประกายอยู่เสมอ
“ เนื่องจากเป็นทหารของผม ของที่ได้รับมาไม่นับเป็นของขวัญจากผมหรอ? ” ชินยี่ ถาม
เหวินโหรว คิดเกี่ยวกับมันแล้วส่ายหัว “ ไม่ BP สำหรับการเกณฑ์ทหารมาจาก เจ้าอ้วน และฉันก็สั่งกองทัพที่ดีที่สุดของคุณคือการจ้างพนักงาน หากคุณต้องการให้ฉันขอบคุณเป็นการส่วนตัวก็ให้บางสิ่งกับฉันสิ “
“ ในเมืองกระหายเลือด สร้อยเพชรและสร้อยข้อมือหยกไม่ใช่สิ่งที่ดีจริงๆ”
เหวินโหรว ชี้ ชินยี่ “งั้นบอกฉันสิ ว่าคุณจะให้ของขวัญอะไรกับฉัน”
“ คุณแน่ใจหรอว่าอยากจะได้”
“ โชคดีของผู้หญิงคือการได้รับของขวัญจากผู้ชาย”
“ เราไม่ได้อยู่บนโลกนะ”
“ สิ่งที่เปลี่ยนแปลงไปนั้นเป็นเพียงสิ่งแวดล้อมไม่ใช่ผู้คน”
หลังจากนี้บรรยากาศก็เงียบลงเล็กน้อย
ใช่สิ่งที่เปลี่ยนแปลงเป็นเพียงสิ่งแวดล้อมไม่ใช่ผู้คน
ชินยี่ ถอนหายใจ
เขากระซิบ“ ปัญหาคือ… เพื่อความอยู่รอดในสถานที่แห่งนี้ หลายครั้งที่เราต้องฆ่าคน”
เหวินโหรว เงียบ
เธอขยับที่นั่งนุ่ม ๆ ตัวเตี้ย ๆ แล้วนั่งใกล้กับ ชินยี่ ในขณะที่เฝ้าดูใต้แสงดาว เธอก็บ่นว่า“ เด็กน้อยคนนั้นร้องไห้เศร้ามาก คนเหล่านี้ไม่ได้มีอยู่จริงเราคิดว่าพวกเขาเป็นnpc เมื่อเทียบกับพวกเรา เราไม่ใช่มนุษย์มากกว่าอีก … พวกเราเป็นเครื่องจักร เราดำเนินการตามคำสั่งของเมืองกระหายเลือด อย่างมีกลไกและเคร่งครัด ไม่มีอำนาจที่จะต้านทานไม่มีอำนาจที่จะต่อรอง เมื่อเทียบกับพวกเขา เราก็เป็นแค่ NPC”
ชินยี่ พูดเบา ๆ “ คุณคิดมากเกินไป การคิดเกี่ยวกับปัญหานี้จะทำให้รบกวนสมาธิและทำให้คุณเสียสมาธิ มันไม่ดีสำหรับคุณเลยนะ”
“ เรากำลังเผชิญกับปัญหาเหล่านี้อยู่นะ!”
“ จากนี้ต่อไป เราจะเผชิญหน้ากับพวกเขา!” ชินยี่ ลุกขึ้นยืนทันที
“ นี่ไม่ใช่การเดินทางที่ไม่สิ้นสุด ในใจกลางของเมืองกระหายเลือด นั้นคือ หอคอยบาเบล ตราบใดที่เราผ่านระดับความยากห้าระดับไปแล้วและกลายเป็น เจ้าหน้าที่ เราจะสามารถเข้าไปในหอคอยและทำภารกิจสุดท้าย ในเวลานั้นคำตอบทั้งหมดจะปรากฏต่อหน้าเราเอง ดังนั้นเราควรดำเนินการต่อ แม้ว่าถนนสายนี้จะยาวมากตราบใดที่เรายังมีชีวิตอยู่ ไม่ช้าก็เร็วเราจะไปให้ถึงที่สุด “
เหวินโหรว จ้องที่ ชินยี่
หลังจากนั้นไม่นานเธอก็พูดว่า“ คุณแน่ใจหรือว่าเราจะไปถึงจุดจบ?”
ชินยี่ หันหลังกลับและไม่ได้มองเธอ “ ในชีวิต…ต้องมีเป้าหมายเสมอ”
เมื่อคิดอย่างถี่ถ้วนเกี่ยวกับคำพูดของ ชินยี่ เหวินโหรว จ้องที่แผ่นหลังของเขา จิตใจของเธอตะลึง
เธอมาเพราะเธอไม่มีอะไรทำ เพียงต้องการอยากคุยด้วยเฉยๆ เธอไม่ได้คาดหวังว่าจะพูดหัวข้อหนักขนาดนั้น
เธอต้องการพูดคุยในประเด็นที่ผ่อนคลายโดยสัญชาตญาณเธอเห็นกางเกงบนโต๊ะถัดจาก ชินยี่ รวมถึงเข็มและด้าย
“คุณทำอะไรกับกางเกงหน่ะ?” เหวินโหรว ถาม
“ โอ้ ซิปเสีย ฉันเลยเย็บมันหน่ะ”
“ คุณเย็บได้ไหม?”
“ มันไม่ยาก” ชินยี่ หัวเราะ
เหวินโหรว เอากางเกงมา “ มันง่ายกว่าที่จะหาตัวใหม่”
ชินยี่ หัวเราะและไม่พูดอะไร
หลังจากการพิจารณาบางอย่าง เหวินโหรว พูดว่า“ ดึกแล้ว นอนดีกว่า”
“ ผมนอนไม่หลับ” ชินยี่ ไตร่ตรองสักครู่ “ ช่วยผมเรียก เหล่าเฮา มาหน่อยสิ”
“ คุณถามหาเขาทำไม?”
“ ผมต้องบอกบางอย่างกับเขา การต่อสู้บางครั้งถ้าคุณต้องการทำให้คนไม่กลัวการต่อสู้ วิธีที่ดีที่สุดคือให้พวกเขาชนะการต่อสู้และให้รางวัล” ชินยี่ หัวเราะ “ หากคุณสามารถให้ เจ้าอ้วน มีบทบาทได้ เราจะได้รับประโยชน์มาก เขาแค่ไม่มีความกล้าเท่านั้นเอง…”
เหวินโหรว พยักหน้า
—————————————-
![เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]](https://i2.wp.com/www.xn--q3cmiag1gmn.com/wp-content/uploads/2022/08/bmn54u2yvhx9x9it.jpeg?resize=60,85 "เจ้าของร้านพิศวง [我真不是邪神走狗]")
